เอเชียใต้

เอเชียใต้ เป็นอนุภูมิภาคทางตอนใต้ของเอเชีย ซึ่งมีการใช้งานทั้งทางภูมิศาสตร์และชาติพันธุ์-วัฒนธรรม ประเทศที่อยู่ในภูมิภาคนี้ได้แก่ อัฟกานิสถาน,บังกลาเทศ, ภูฏาน, อินเดีย, มัลดีฟส์, เนปาล, ปากีสถาน และศรีลังกา ขอบเขตของอนุทวีปทางตอนใต้ติดกับมหาสมุทรอินเดีย ทางตอนเหนือติดกับเทือกเขาหิมาลัย, การาโกรัม และปามีร์ ขอบเขตทางตะวันตกเฉียงเหนือคือแม่น้ำอามูดาร์ยาที่ไหลไปทางเหนือของเทือกเขาฮินดูกูช ส่วนบนพื้นดิน (ตามเข็มนาฬิกา) ติดกับเอเชียตะวันตก เอเชียกลาง เอเชียตะวันออก และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

เอเชียใต้

พื้นที่	5,134,641 ตารางกิโลเมตร (1,982,496 ตารางไมล์)
ประชากร	1.94 พันล้าน (2020)
ความหนาแน่น	362.3 ต่อตารางกิโลเมตร (938 ต่อตารางไมล์)
จีดีพี (อำนาจซื้อ)	15.1 ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐ (2022)
จีดีพี (ราคาตลาด)	4.47 ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐ (2022)
จีดีพีต่อหัว	2,350 ดอลลาร์สหรัฐ (เฉลี่ย) (2022) 8,000 ดอลลาร์สหรัฐ (หุ้นส่วนมหาชน-เอกชน) (2022)
เอชดีไอ	0.641 (2019)(ปานกลาง)
กลุ่มชาติพันธุ์	, อิหร่าน, ทราวิฑ, จีน-ทิเบต, , เตอร์กิก ฯลฯ
ศาสนา	ฮินดู, อิสลาม, คริสต์, พุทธ, ซิกข์, เชน, โซโรอัสเตอร์, ไม่มี
ประเทศ	อัฟกานิสถาน  บังกลาเทศ  ภูฏาน  อินเดีย  มัลดีฟส์  เนปาล  ปากีสถาน  ศรีลังกา
ดินแดน	บริติชอินเดียนโอเชียนเทร์ริทอรี ()
ภาษา	ภาษาราชการ เบงกอล ดารี (เปอร์เซีย) ซองคา มัลดีฟส์ อังกฤษ ฮินดี เนปาล ปาทาน สิงหล ทมิฬ อูรดู ภาษาอื่น ๆ แอโฟรเอชีแอติก: อาหรับ ออสโตรเอเชียติก: คาซี สันถาลี ออสโตรนีเซียน: ดราวิเดียน: บราฮุย โคณฑี โกทวะ มลยาฬัม กันนาดา เตลูกู ตูลู อินโด-ยูโรเปียน: อัสสัม บาโลจ โภชปุระ ภิล โฑครี คุชราต กัศมีร์ กงกัณ กัจฉ์ ไมถิลี มราฐี มาร์วารี โอริยา ปัญจาบ รังปุระ โรฮีนจา สันสกฤต ซะราอีกี จิตตะกอง สินธ์ สิเลฏ จีน-ทิเบต: บัลติ โบโด กูรุง ลาดัก ลิมบู มีโซ มณีปุระ สิกขิม ตามาง ทิเบต เตอร์กิก: เติร์กเมน อุซเบก
เขตเวลา	5 เขตเวลา : : : : :
โดเมนระดับบนสุด	.af, .bd, .bt, .in, .io, .lk, .mv, .np, .pk
รหัสโทรศัพท์	โซน 8 และ 9
เมืองใหญ่	เดลี มุมไบ ธากา การาจี โกลกาตา ลาฮอร์ บังกาลอร์ เจนไน ไฮเดอราบาด อะห์มดาบาด
	034 – เอเชียใต้ 142 – เอเชีย 001 – โลก

สมาคมเอเชียใต้เพื่อความร่วมมือระดับภูมิภาค (SAARC) เป็นองค์กรความร่วมมือทางเศรษฐกิจในภูมิภาคที่จัดตั้งขึ้นใน ค.ศ. 1985 และรวม 8 ประเทศในเอเชียใต้ เอเชียใต้กินพื้นที่ประมาณ 5.2 ล้าน ตารางกิโลเมตร (2.0 ล้าน ตารางไมล์) ซึ่งเท่ากับ 11.71% ของทวีปเอเชีย หรือ 3.5% ของพื้นผิวโลก ประชากรในเอเชียใต้มีประมาณ 1.9 พันล้านคน หรือประมาณหนึ่งส่วนสี่ของประชากรโลก ทำให้เป็นทั้งภูมิภาคที่มีประชากรมากที่สุดและมีประชากรหนาแน่นที่สุดในโลก

ใน ค.ศ. 2010 เอเชียใต้มีประชากรที่เป็น, มุสลิม, ชาวซิกข์, เชน และโซโรอัสเตอร์มากที่สุด โดยในเอเชียใต้อย่างเดียวใรชาวฮินดู 98.47%, ซิกข์ 90.5% และมุสลิม 31% จากทั่วโลก เช่นเดียวกันกับชาวคริสต์ 35 ล้านคนกับชาวพุทธ 25 ล้านคน

นิยาม

คำนิยามต่าง ๆ ของเอเชียใต้ เช่น คำนิยามของแผนโลกของสหประชาชาติที่ผลิตเพื่อ "ความสะดวกทางสถิติ และไม่ได้หมายความถึงข้อสันนิษฐานเกี่ยวกับการเมืองหรือความร่วมมืออื่น ๆ ของประเทศหรือดินแดนใด ๆ "

คำนิยามสมัยใหม่ของเอเชียใต้มีความสอดคล้องกัน ได้แก่ อัฟกานิสถาน บังกลาเทศ ภูฏาน อินเดีย มัลดีฟส์ เนปาล ปากีสถาน และศรีลังกา อย่างไรก็ตาม มีคำนิยามบางส่วนจัดให้ประเทศอัฟกานิสถานอยู่ในเอเชียกลาง, เอเชียตะวันตก หรือตะวันออกกลาง ประเทศนี้เคยตกเป็นรัฐในอารักขาของบริติชหลังจนถึง ค.ศ. 1919 ในทางกลับกัน ประเทศพม่าเคยเป็นส่วนหนึ่งของบริติชราชใน ค.ศ. 1886 ถึง 1937 และปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ในฐานะรัฐสมาชิกอาเซียน บางครั้งมีการรวมเข้าในเอเชียใต้ด้วย แต่อาณานิคมเอเดน, และสิงคโปร์ ไม่เคยเสนอเป็นส่วนหนึ่งของเอเชียใต้ แม้ว่าจะเคยอยู่ภายใต้การปกครองของบริติชราชก็ตาม ภูมิภาคนี้อาจรวมดินแดนพิพาทอักไสชิน ซึ่งเคยเป็นส่วนหนึ่งของรัฐมหาราชาชัมมูและกัศมีร์ ปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งในเขตปกครองตนเองซินเจียงอุยกูร์ของจีน แต่อินเดียก็อ้างสิทธิ์ด้วย

ขอบเขตทางภูมิศาสตร์ของเอเชียใต้ไม่ชัดเจน เนื่องจากการวางแนวนโยบายที่เป็นระบบและต่างประเทศของประเทศในนั้นค่อนข้างไม่สมมาตร นอกเหนือจากดินแดนหลักของบริติชราชหรือจักรวรรดิบริติชอินเดียแล้ว ยังมีความหลากหลายที่ประเทศอื่นรวมอยู่ในเอเชียใต้ในระดับสูง ไม่มีขอบเขตที่ชัดเจน ทั้งในทางภูมิศาสตร์ การเมือง สังคมวัฒนธรรม เศรษฐกิจ หรือประวัติศาสตร์ ระหว่างเอเชียใต้และส่วนอื่น ๆ ของเอเชีย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในขอบเขตตะวันออกกลางและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

คำนิยามทั่วไปของเอเชียสืบทอดมาจากเขตบริหารของบริติชราช โดยมีข้อยกเว้นบางส่วน ดินแดนที่ปัจจุบันคือบังกลาเทศ อินเดีย และปากีสถาน เคยเป็นดินแดนหลักของจักรวรรดิบริติชใน ค.ศ. 1857 ถึง 1947 ก็เป็นดินแดนหลักของเอเชียใต้ ประเทศบนภูเขาอย่างเนปาลและภูฏานไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของบริติชราช และประเทศบนเกาะอย่างศรีลังกาและมัลดีฟส์โดยทั่วไป มีการรวมเข้าไปด้วย ส่วนนิยามต่าง ๆ ที่มีเหตุผลต่างกัน ได้รวมบริติชอินเดียนโอเชียนเทร์ริทอรีและเขตปกครองตนเองทิเบตด้วยรัฐมหาราชา 562 แห่งที่ได้รับความคุ้มครอง แต่ไม่ได้รับการปกครองจากบริติชราชโดยตรง กลายเป็นเขตบริหารของเอเชียใต้เมื่อเข้าร่วมอินเดียหรือปากีสถาน

ประวัติ

ก่อนประวัติศาสตร์

ประวัติศาสตร์แกนกลางของเอเชียใต้ที่มีหลักฐานกิจกรรมของมนุษย์ Homo sapiens เริ่มต้นนานสุดที่ 75,000 ปีก่อน หรือถ้ารวมวงศ์ลิงใหญ่อย่าง Homo erectus ก็จะอยู่ที่ประมาณ 500,000 ปีก่อน วัฒนธรรมก่อนประวัติศาสตร์แรกสุดมีต้นตอในยุคหินกลาง ดังปรากฏในหลักฐานจากภาพวาดบนหินที่เพิงหินภีมเพฏกามีอายุประมาณ 30,000 ปีก่อน ค.ศ. หรือเก่ากว่านั้น เช่นเดียวกันกับช่วงเวลายุคหินใหม่

ประเทศและดินแดน

ประเทศ

ประเทศ	พื้นที่ (ตร.กม.)	ประชากร (พ.ศ. 2552)	ความหนาแน่นของประชากร (ตร.กม.)	จีดีพี (2552)	จีดีพีเฉลี่ยต่อประชากร (2552)	เมืองหลวง	สกุลเงิน	การปกครอง	ภาษาราชการ
อัฟกานิสถาน	647,500	33,609,937	52	$14,044 ล้าน	$486	คาบูล		สาธารณรัฐอิสลาม	ภาษาดารีเปอร์เซีย, ภาษาปาทาน
บังกลาเทศ	147,570	162,221,000	1,099	$94,507 ล้าน	$573	ธากา		สาธารณรัฐระบบรัฐสภา	ภาษาเบงกอล
ภูฏาน	38,394	697,000	18	$1,269 ล้าน	$1,880	ทิมพู	, รูปีอินเดีย	ราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ	ภาษาซองคา
อินเดีย	3,287,240	1,198,003,000	365	$1,235,975 ล้าน	$1,030	นิวเดลี	รูปีอินเดีย	สหพันธ์สาธารณรัฐ, ระบบรัฐสภา	22 ภาษาราชการ
มัลดีฟส์	298	396,334	1,330	$1,357 ล้าน	$3,932	มาเล		สาธารณรัฐ	ภาษามัลดีฟส์
เนปาล	147,181	29,331,000	200	$12,615 ล้าน	$451	กาฐมาณฑุ	รูปีเนปาล	สาธารณรัฐ	ภาษาเนปาลี
ปากีสถาน	803,940	180,808,000	225	$166,515 ล้าน	$1,016	อิสลามาบาด		สาธารณรัฐอิสลาม	ภาษาอูรดู, ภาษาอังกฤษ, ภาษาบาลูจี, ภาษาปาทาน, ภาษาปัญจาบ, ภาษามุนทานี, ภาษาสินธี
ศรีลังกา	65,610	20,238,000	309	$41,323 ล้าน	$2,041	โคลัมโบ			ภาษาสิงหล, ภาษาทมิฬ

ดินแดนที่อาจรวมอยู่ในอนุทวีป

ดินแดน	พื้นที่ (ตร.กม.)	ประชากร (พ.ศ. 2552)	ความหนาแน่นของประชากร (ตร.กม.)	จีดีพี (2552)	จีดีพีเฉลี่ยต่อประชากร (2552)	เมืองหลวง	สกุลเงิน	การปกครอง	ภาษาราชการ	ตราประจำชาติ
บริติชอินเดียนโอเชียนเทร์ริทอรี	60	3,500	59	ไม่มีข้อมูล	ไม่มีข้อมูล	ดีเอโกการ์ซีอา	ดอลลาร์สหรัฐ	ดินแดนโพ้นทะเลของสหราชอาณาจักร	ภาษาอังกฤษ
พม่า	676,578	48,137,141	71	$27,553 ล้าน	$459	เนปยีดอ	จัต	เผด็จการทหาร	ภาษาพม่า; ภาษาจิ่งเผาะ, ภาษาไทใหญ่, ภาษากะเหรี่ยง, ภาษามอญ, (ภาษาราชการในรัฐต่าง ๆ ของพม่า)
ทิเบต	1,228,400	2,740,000	2	$6,458 ล้าน	$2,357	ลาซา	เหรินหมินปี้		ภาษาจีน, ภาษาทิเบต

ดูเพิ่ม

• กีฬาภูมิภาคเอเชียใต้
• อนุทวีปอินเดีย

หมายเหตุ

1. บางครั้งมีการจัดอัฟกานิสถานให้อยู่ในเอเชียกลาง โดยทางสาธารณรัฐอิสลามถือว่าอัฟกานิสถานเป้นจุกเชื่อมระหว่างเอเชียกลางและเอเชียใต้
2. Doniger 2010, p. 66: "Much of what we now call Hinduism may have had roots in cultures that thrived in South Asia long before the creation of textual evidence that we can decipher with any confidence. Remarkable cave paintings have been preserved from Mesolithic sites dating from c. 30,000 BCE in Bhimbetka, near present-day Bhopal, in the Vindhya Mountains in the province of Madhya Pradesh."
3. Jones & Ryan 2006, p. xvii: "Some practices of Hinduism must have originated in Neolithic times (c. 4000 BCE). The worship of certain plants and animals as sacred, for instance, could very likely have very great antiquity. The worship of goddesses, too, a part of Hinduism today, maybe a feature that originated in the Neolithic."

อ้างอิง

1. "Overall total population" (xlsx). United Nations. สืบค้นเมื่อ 16 July 2019.
2. "GDP, current prices". International Monetary Fund.
3. "GDP, current prices, Purchasing power parity; billions of international dollars, Billions of U.S. dollars". International Monetary Fund.
4. "GDP per capita, current prices". International Monetary Fund.
5. "Human Development Report 2020 – "Human Development Indices and Indicators"" (PDF). United Nations Development Programme. p. 346. สืบค้นเมื่อ 16 December 2021.
6. Saez 2012, p. 35.
7. "Afghanistan". Regional and Country Profiles South Asia. Institute of Development Studies. จากแหล่งเดิมเมื่อ 20 May 2017. สืบค้นเมื่อ 28 February 2019.;
   "Composition of macro geographical (continental) regions, geographical sub-regions, and selected economic and other groupings: Southern Asia". United Nations Statistics Division. จากแหล่งเดิมเมื่อ 17 April 2010. สืบค้นเมื่อ 31 January 2016.;
   Arnall, A (24 September 2010). "Adaptive Social Protection: Mapping the Evidence and Policy Context in the Agriculture Sector in South Asia". Institute of Development Studies (345). จากแหล่งเดิมเมื่อ 15 June 2016. สืบค้นเมื่อ 31 January 2016.;
   "The World Bank". จากแหล่งเดิมเมื่อ 10 November 2015. สืบค้นเมื่อ 5 November 2015.;
   "Institute of Development Studies: Afghanistan". จากแหล่งเดิมเมื่อ 1 June 2017. สืบค้นเมื่อ 28 February 2019.;
   "Harvard South Asia Institute: "Afghanistan"". จากแหล่งเดิมเมื่อ 17 November 2015. สืบค้นเมื่อ 5 November 2015.;
   "Afghanistan". BBC News. 31 January 2018. จากแหล่งเดิมเมื่อ 29 July 2018. สืบค้นเมื่อ 21 July 2018.;
   "The Brookings Institution". 30 November 2001. จากแหล่งเดิมเมื่อ 5 September 2015. สืบค้นเมื่อ 5 November 2015.;
   . The World Factbook. Central Intelligence Agency. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 April 2015. สืบค้นเมื่อ 4 March 2015.
8. SAARC Summit. "SAARC". SAARC Summit. จากแหล่งเดิมเมื่อ 16 December 2013. สืบค้นเมื่อ 17 December 2013.
9. . South Asian Regional Development Gateway. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 21 November 2008.
10. Diplomat, Akhilesh Pillalamarri, The. "How South Asia Will Save Global Islam". The Diplomat (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 7 February 2017.
11. . Pew Research Center. 2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 9 December 2016.
12. Pechilis, Karen; Raj, Selva J. (2013). South Asian Religions: Tradition and Today (ภาษาอังกฤษ). Routledge. p. 193. ISBN .
13. "Region: Asia-Pacific". Pew Research Center. 27 January 2011. จากแหล่งเดิมเมื่อ 10 October 2017. สืบค้นเมื่อ 13 March 2016.
14. "10 Countries With the Largest Muslim Populations, 2010 and 2050". Pew Research Center's Religion & Public Life Project. 2 April 2015. จากแหล่งเดิมเมื่อ 4 May 2017. สืบค้นเมื่อ 7 February 2017.
15. "Standard Country or Area Codes for Statistical Use". Millenniumindicators.un.org. จากแหล่งเดิมเมื่อ 11 July 2017. สืบค้นเมื่อ 25 August 2012. Quote: "The assignment of countries or areas to specific groupings is for statistical convenience and does not imply any assumption regarding political or other affiliation of countries or territories by the United Nations."
16. "Afghanistan Country Profile". BBC News. จากแหล่งเดิมเมื่อ 29 July 2018. สืบค้นเมื่อ 21 July 2018.
17. "The Brookings Institution". 30 November 2001. จากแหล่งเดิมเมื่อ 5 September 2015. สืบค้นเมื่อ 5 November 2015.
18. . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 April 2015. สืบค้นเมื่อ 4 March 2015.
19. "Indian Subcontinent 21 มกราคม 2012 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน". Encyclopedia of Modern Asia. Macmillan Reference USA (Gale Group), 2006: "The area is divided between five major nation-states, Bangladesh, India, Nepal, Pakistan, and Sri Lanka, and includes as well the two small nations of Bhutan and the Maldives Republic... The total area can be estimated at 4.4 million square kilometres or exactly 10 percent of the land surface of Asia."
20. Ghosh, Partha Sarathy (1989). Cooperation and Conflict in South Asia. Technical Publications. pp. 4–5. ISBN . จากแหล่งเดิมเมื่อ 16 May 2016. สืบค้นเมื่อ 12 August 2015.
21. Razzaque, Jona (2004). Public Interest Environmental Litigation in India, Pakistan, and Bangladesh. Kluwer Law International. pp. 3 with footnotes 1 and 2. ISBN . จากแหล่งเดิมเมื่อ 7 October 2017. สืบค้นเมื่อ 11 December 2016.
22. Robbins, Keith (2012). Transforming the World: Global Political History since World War II. Palgrave Macmillan. p. 386. ISBN ., Quote: "Some thought that Afghanistan was part of the Middle East and not South Asian at all".
23. Saez 2012, p. 58: "Afghanistan is considered to be part of Central Asia. It regards itself as a link between Central Asia and South Asia."
24. Margulies, Phillip (2008). Nuclear Nonproliferation. Infobase Publishing. p. 63. ISBN ., Quote: "Afghanistan, which lies to the northwest, is not technically a part of South Asia but is an important neighbor with close links and historical ties to Pakistan."
25. "Harvard South Asia Institute: "Afghanistan"". จากแหล่งเดิมเมื่อ 17 November 2015. สืบค้นเมื่อ 5 November 2015.
26. Baten, Jörg (2016). A History of the Global Economy. From 1500 to the Present. Cambridge University Press. p. 287. ISBN .
27. Sushil Mittal and Gene Thursby, Religions of South Asia: An Introduction, page 3, Routledge, 2006, ISBN 
28. United Nations, Yearbook of the United Nations, pages 297, Office of Public Information, 1947, United Nations
29. Dale Hoiberg and Indu Ramchandani, Students' Britannica India (vol. 1), page 45, Popular Prakashan, 2000, ISBN 
30. Bertram Hughes Farmer, An Introduction to South Asia, pages 1, Routledge, 1993, ISBN 
31. Mann, Michael (2014). South Asia's Modern History: Thematic Perspectives. Taylor & Francis. pp. 13–15. ISBN .
32. Anderson, Ewan W.; Anderson, Liam D. (2013). An Atlas of Middle Eastern Affairs. Routledge. p. 5. ISBN ., Quote: "To the east, Iran, as a Gulf state, offers a generally accepted limit to the Middle East. However, Afghanistan, also a Muslim state, is then left in isolation. It is not accepted as a part of Central Asia and it is clearly not part of the Indian subcontinent".
33. Dallen J. Timothy and Gyan P. Nyaupane, Cultural Heritage and Tourism in the Developing World: A Regional Perspective, page 127, Routledge, 2009, ISBN 
34. Navnita Chadha Behera, International Relations in South Asia: Search for an Alternative Paradigm, page 129, SAGE Publications India, 2008, ISBN 
35. "The World Bank". จากแหล่งเดิมเมื่อ 10 November 2015. สืบค้นเมื่อ 5 November 2015.
36. "Institute of Development Studies: Afghanistan". จากแหล่งเดิมเมื่อ 1 June 2017. สืบค้นเมื่อ 28 February 2019.
37. Saul Bernard Cohen (2008). Geopolitics: The Geography of International Relations (2 ed.). Rowman & Littlefield Publishers. p. 329. ISBN .
38. McLeod, John (2002). The History of India. Greenwood Publishing Group. p. 1. ISBN . จากแหล่งเดิมเมื่อ 17 May 2016. สืบค้นเมื่อ 19 July 2015.
39. , A Constitutional History of India: 1600–1935, pages 440–444, Methuen & Co, 1936
40. N.D. Arora, Political Science for Civil Services Main Examination, page 42:1, Tata McGraw-Hill Education, 2010, 9780070090941
41. Stephen Adolphe Wurm, Peter Mühlhäusler & Darrell T. Tryon, Atlas of languages of intercultural communication in the Pacific, Asia, and the Americas, pages 787, International Council for Philosophy and Humanistic Studies, Published by Walter de Gruyter, 1996, ISBN 
42. "Indian subcontinent" > Geology and Geography 20 กุมภาพันธ์ 2012 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน.
43. Haggett, Peter (2001). Encyclopedia of World Geography (Vol. 1). Marshall Cavendish. p. 2710. ISBN .
44. Territories (British Indian Ocean Territory), Jane's Information Group
45. Encyclopædia Britannica: A New Survey of Universal Knowledge (volume 4), pages 177, Encyclopædia Britannica Inc., 1947
46. Ian Copland, The Princes of pre-India in the Endgame of the British Empire: 1917–1947, pages 263, Cambridge University Press, 2002, ISBN 
47. G. Bongard-Levin, A History of India (Progress Publishers: Moscow, 1979) p. 11.
48. . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-10-13. สืบค้นเมื่อ 2017-07-14.
49. . The World Factbook. Central Intelligence Agency. December 13, 2007. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-07-09. สืบค้นเมื่อ 2017-07-14.
50. (PDF). Population Census Organization, Government of Pakistan. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2006-02-17. สืบค้นเมื่อ 2008-05-31.
51. Burma hasn't had a census in a many decades, figures are mostly guesswork.

ขิอมูล

• Ali, J. R.; Aitchison, J. C. (2005), "Greater India", , 72 (3–4): 170–173, Bibcode:2005ESRv...72..169A, doi:10.1016/j.earscirev.2005.07.005
• Burnell, P. J.; Calvert, P. (1 May 1999), The Resilience of Democracy: Persistent Practice, Durable Idea (1st ed.), , ISBN , สืบค้นเมื่อ 2 November 2019
• ; Wæver, Ole (2003), , Cambridge University Press, ISBN 
• Doniger, Wendy (2010). The Hindus: An Alternative History. Oxford University Press. ISBN .
• (1996). An Introduction to Hinduism. Cambridge University Press.
• Gombrich, Richard F. (2006), in Williams, Paul, ed., Buddhism: Critical Concepts in Religious Studies, 8 volumes, London: Routledge
• Hanhimaki, Jussi M. (2004), The Flawed Architect: Henry Kissinger and American Foreign Policy, Oxford University Press, ISBN 
• Hiltebeitel, Alf (2007), "Hinduism" (Digital printing), ใน Kitagawa, Joseph (บ.ก.), The Religious Traditions of Asia: Religion, History, and Culture, Routledge, ISBN 
• Jones, Constance; Ryan, James D. (2006), Encyclopedia of Hinduism, Infobase Publishing, ISBN 
• ; (9 October 2006), A Concise History of Modern India (2nd ed.), , ISBN 
• (2004), Hinduism. Past and present, Princeton, New Jersey: Princeton University Press
• Michell, George (1977). The Hindu Temple: An Introduction to Its Meaning and Forms. University of Chicago Press. ISBN .
• (11 November 2002), "Indus religion", The Indus Civilization: A Contemporary Perspective, Rowman Altamira, pp. 141–156, ISBN 
• Ramstedt, Martin (2004). Hinduism in Modern Indonesia: A Minority Religion Between Local, National, and Global Interests. New York: Routledge. ISBN .
• Saez, Lawrence (2012), The South Asian Association for Regional Cooperation (SAARC): An emerging collaboration architecture, Routledge, ISBN 
• Samuel, Geoffrey (2010), The Origins of Yoga and Tantra. Indic Religions to the Thirteenth Century, Cambridge University Press
• (2010), (PDF), Wiley-Blackwell, คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 14 January 2014
• Trainor, Kevin (2004), Buddhism: The Illustrated Guide, Oxford University Press, ISBN 
• (1995), (PDF), Electronic Journal of Vedic Studies, 1 (4): 1–26, คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 11 June 2007

อ่านเพิ่ม

• Anthony, David W. (2007), The Horse, the Wheel, and Language: How Bronze-Age Riders from the Eurasian Steppes Shaped the Modern World, Princeton University Press
• Beckwith, Christopher I. (2009), Empires of the Silk Road, Princeton University Press

แหล่งข้อมูลอื่น

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ เอเชียใต้

• South Asia, The World Bank
• Digital South Asia Library, University of Chicago
• South Asian and Himalayan Arts 6 ตุลาคม 2017 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, Freer and Sackler Galleries, Smithsonian
• South Asia, Brookings Institution
• South Asia Subregional Economic Cooperation, Asia Development Bank