โบอ ง 747 400 เป นเคร องบ นร นรองล าส ดของ โบอ ง 747 ถ กแทนท โดยโบอ ง 747 8 ท ปร บปร งแล ว ผล ตโดยฝ ายผล ตเคร องบ นพาณ ช

โบอิง 747-400 เป็นเครื่องบินรุ่นรองล่าสุดของ โบอิง 747 ถูกแทนที่โดยโบอิง 747-8 ที่ปรับปรุงแล้ว ผลิตโดยฝ่ายผลิตเครื่องบินพาณิชย์โบอิง และเคยเป็นเครื่องบินที่ใหญ่ที่สุดจนกระทั่งการให้บริการของแอร์บัส เอ 380

โบอิง 747-400
โบอิง 747-400 ของบริติชแอร์เวย์
บทบาท	อากาศยานลำตัวกว้าง
ชาติกำเนิด	สหรัฐ
บริษัทผู้ผลิต	เครื่องบินพาณิชย์โบอิง
บินครั้งแรก	29 เมษายน ค.ศ. 1988
เริ่มใช้	9 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1989 โดยนอร์ทเวสต์แอร์ไลน์
สถานะ	ออกจากการผลิต, ในประจำการ
ผู้ใช้งานหลัก	ลุฟต์ฮันซา
ช่วงการผลิต	รุ่นผู้โดยสาร: ค.ศ. 1988-2005 รุ่นขนส่งสินค้า: ค.ศ. 1993-2009 รุ่น Combi: ค.ศ. 1989-2002
จำนวนที่ผลิต	694 ลำ
มูลค่า	747-400/-400ER: 234–266.5 ล้านดอลล่าร์สหรัฐ (ค.ศ. 2007) 747-400F/-400ERF: 238–268ล้านดอลล่าร์สหรัฐ (ค.ศ. 2007)
พัฒนามาจาก	โบอิง 747-300
แบบอื่น	โบอิง ดรีมลิฟเตอร์
พัฒนาต่อเป็น	โบอิง 747-8

โบอิงเปิดตัว 747-400 อย่างเป็นทางการเมื่อเดือนตุลาคม ค.ศ. 1985 โดยเครื่องบินลำแรกสร้างแล้วเสร็จเมื่อเดือนมกราคม ค.ศ. 1988 และเริ่มทดสอบการบินครั้งแรกเมื่อวันที่ 29 เมษายน ค.ศ. 1988 จนกระทั่งในวันที่ 26 มกราคม ค.ศ. 1989 จึงได้มีการส่งมอบ 747-400 ลำแรกให้กับนอร์ทเวสต์แอร์ไลน์ ทั้งนี้การผลิตเครื่องบินรุ่น 747-400 สิ้นสุดอย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 15 มีนาคม ค.ศ. 2007 พร้อมกับการยกเลิกคำสั่งซื้อของฟิลิปปินส์แอร์ไลน์ (ซึ่งเปลี่ยนเป็นโบอิง777-300อีอาร์แทน) เครื่องลำสุดท้ายส่งมอบให้กับไชนาแอร์ไลน์ เมื่อเดือนเมษายน ค.ศ. 2005

รุ่น

747-400

747-400 ขยายความกว้างของปีกอีก 2 เมตร (6 ฟุต) รวมถึงติดตั้งวิงเล็ตอีก 2 เมตร (6 ฟุต) เมื่อเทียบกับรุ่น -300 และยังขยายความยาวพื้นที่ของชั้นสองเพิ่มขึ้นด้วย ทั้งนี้แม้ว่าความยาวของปีกจะเพิ่ม แต่น้ำหนักของปีกลดลง เนื่องจากใช้วัสดุคอมโพสิตและอะลูมิเนียมอัลลอย

การผลิตของ 747-400 สิ้นสุดลงเมื่อวันที่ 15 มีนาคม ค.ศ. 2007 โดยผู้สั่งซื้อลำสุดท้ายเป็นของไชน่าแอร์ไลน์เมื่อเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2003 และส่งมอบเมื่อเดือนเมษายน ค.ศ. 2007

747-400F

747-400เอฟ (Freighter; F) เป็นเครื่องบินขนส่งสินค้า ซึ่งใช้ลำตัวเครื่องจาก 747-200F และแตกต่างจาก -400 ที่เป็นเครื่องบินโดยสาร ตรงที่ความยาวของชั้นสองสั้นกว่าอย่างเห็นได้ชัด โดยเริ่มทดสอบการบินครั้งแรกเมื่อวันที่ 4 พฤษภาคม พ.ศ. 2536 และเริ่มให้บริการครั้งแรกโดยคาร์โกลักซ์ เมื่อวันที่ 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2536 และมีลูกค้าหลักอย่างโคเรียนแอร์, คาร์โกลักซ์, ไชน่าแอร์ไลน์, , , สิงคโปร์แอร์ไลน์ และ

ทั้งนี้กองทัพอากาศสหรัฐอเมริกา ได้สั่งซื้อ 747-400F ไป 7 ลำ และดัดแปลงใหม่เป็นเครื่องบิน Airborne Laser โดยติดตั้งเครื่องยิงแสงเลเซอร์ไว้ที่ปลายจมูกเครื่องบิน และให้ชื่อเรียกว่า

747-400M

747-400เอ็ม (Combi; C) เป็นเครื่องบินผสมระหว่างเครื่องบินโดยสาร และเครื่องบินขนส่งสินค้า โดยมีประตูขนถ่ายสินค้าที่ด้านท้ายลำตัวเครื่อง -400M เริ่มทดสอบการบินครั้งแรกเมื่อวันที่ 30 มิถุนายน ค.ศ. 1989 และเริ่มให้บริการครั้งแรกโดยเคแอลเอ็ม เมื่อวันที่ 12 กันยายน ค.ศ. 1989

747-400D

747-400ดี (Domestic; D) เป็นความต้องการพิเศษจากเจแปนแอร์ไลน์ ที่ต้องการให้บริการเที่ยวบินระยะสั้นภายในประเทศ โดยจัดผังที่นั่งใหม่ สามารถจุผู้โดยสารได้สูงสุด 568 ที่นั่งสำหรับการจัดแบบ 3 ชั้นบิน และ 660 ที่นั่งสำหรับการจัดแบบที่นั่งชั้นประหยัดเพียงอย่างเดียว โดย -400D จะไม่เพิ่มความยาวของปีกและวิงเล็ตเหมือนรุ่นอื่นๆ เพราะไม่มีความจำเป็นสำหรับเที่ยวบินระยะสั้น และมีจำนวนเที่ยวบินที่ขึ้นลงบ่อยครั้ง ทั้งนี้ -400D สามารถปรับเปลี่ยนให้รุ่นที่มีพิสัยบินระยะไกลได้เมื่อต้องการ

747-400ดี เริ่มทดสอบการบินครั้งแรกเมื่อวันที่ 18 มีนาคม ค.ศ. 1991 และเริ่มให้บริการครั้งแรกโดยเจแปนแอร์ไลน์ เมื่อวันที่ 22 ตุลาคม ค.ศ. 1991

747-400ER

747-400อีอาร์ (Extended range; ER) เป็นรุ่นปรับปรุงให้มีพิสัยการบินมากกว่าเดิม 805 กิโลเมตร หรือสามารถบรรทุกสินค้าได้มากกว่าเดิม 6,800 กิโลกรัม และมีการตกแต่งภายในแบบเดียวกับโบอิง 777 ซึ่งรู้จักกันโดยทั่วไปว่า เป็นการตกแต่งที่เป็นสัญลักษณ์ของโบอิง (Boeing Signature Interior) พร้อมเพิ่มทางเลือกการเพิ่มขนาดถังเชื้อเพลิง 3,240 แกลลอน 1 หรือ 2 ถัง ไว้ในส่วนห้องเก็บสินค้าด้านหน้าอีกด้วย

747-400อีอาร์ เปิดตัวเมื่อวันที่ 28 พฤศจิกายน พ.ศ. 2543 และส่งมอบครั้งแรกให้กับควอนตัสเมื่อวันที่ 31 ตุลาคม ค.ศ. 2002

747-400ERF

747-400ERF เป็นรุ่นขนส่งสินค้าของ -400อีอาร์ โดยสามารถบรรทุกได้สูงสุด 112,760 กิโลกรัม (248,600 ปอนด์) มากกว่ารุ่น -400เอฟ อยู่ 9,980 กิโลกรัม (22,000 ปอนด์) ที่น้ำหนักสูงสุดเมื่อนำเครื่องขึ้นเท่ากัน ทั้งนี้ -400ERF มีพิสัยบินสูงสุด 9,200 กิโลเมตร ไกลกว่า -400F อยู่ประมาณ 525 กิโลเมตร ทั้งนี้รุ่นขนส่งสินค้าของ 747-8 จะสามารถบรรทุกสินค้าได้มากกว่า แต่มีพิสัยบินใกล้กว่า -400อีอาร์เอฟ

747-400BCF

โบอิง 747-400บีซีเอฟ ของการบินไทยคาร์โก้

747-400บีซีเอฟ (Boeing Converted Freighter; BCF) หรือเดิมคือ 747-400เอสเอฟ (Special Freighter; SF) เป็นรุ่นที่ปรับเปลี่ยนจากเครื่องบินโดยสาร 747-400 มาเป็นเครื่องบินขนส่งสินค้า โดยเริ่มโครงการนี้เมื่อปี 2004 และเครื่องลำแรกที่ได้ปรับเปลี่ยนแล้วส่งมอบให้กับคาเธย์แปซิฟิกคาร์โก เมื่อวันที่ 19 ธันวาคม ค.ศ. 2005

747 LCF ดรีมลิฟเตอร์

747 แอลซีเอฟ ดรีมลิฟเตอร์ (Large Cargo Freighter; LCF) หรือ โบอิง ดรีมลิฟเตอร์ เป็นรุ่นดัดแปลงของเครื่องบิน 747-400 เป็นเครื่องบินขนส่งสินค้าขนาดใหญ่กว่าปกติ เพื่อใช้สำหรับการขนส่งชิ้นส่วนของโบอิง 787มายังโรงงานผลิตเครื่องบินที่เอเวอร์เร็ตต์ รัฐวอชิงตัน ซึ่งช่วยย่นระยะเวลาการขนส่งชิ้นส่วนกว่าการขนส่งทางเรือ โดยลำตัวเครื่องบินของแอลซีเอฟจะคล้ายกับ และแอร์บัส เบลูกา ออกแบบโดยสำนักงานโบอิงที่มอสโก โดยเครื่องรุ่นนี้จะให้บริการโดย และโบอิงจะไม่ผลิตเครื่องรุ่นนี้ออกขายให้กับลูกค้ารายอื่น และโบอิงจะใช้สำหรับการขนส่งพิเศษของโบอิงเอง

ผู้ให้บริการ

ณ เดือนมกราคม ค.ศ. 2023 มีเโบอิง 747-400 จำนวน 269 ลำให้บริการ โดยส่วนใหญ่เป็นรุ่นขนส่งสินค้า ผู้ให้บริการผู้โดยสารรายใหญ่ที่สุด ได้แก่ (35), (24), ไชนาแอร์ไลน์คาร์โก้ (17), (9),และ ลุฟท์ฮันซ่า (8)

ผู้ให้บริการในอดีต

รายชื่อนี้ยังรวมถึงผู้ให้บริการที่ใช้เครื่องบินชั่วคราวนอกเหนือจากผู้ให้บริการหลัก:

ผู้ให้บริการทางการทหาร

การส่งมอบ

รุ่น	รวม	2009	2008	2007	2006	2005	2004	2003	2002	2001	2000	1999	1998	1997	1996	1995	1994	1993	1992	1991	1990	1989
747-400	442					2	3	6	5	19	9	34	43	30	18	16	32	42	47	48	54	34
747-400D	19															2	1	6	8	2
747-400ER	6							3	3
747-400ERF	40	6	6	8	6	2	5	4	3
747-400F	126	2	8	8	8	9	7	6	15	12	15	10	8	4	3	5	4	2
747-400M	61								1		1	3	2	5	5	2	3	6	6	12	8	7
รวม	694	8	14	16	14	13	15	19	27	31	25	47	53	39	26	25	40	56	61	62	62	41

ข้อมูลจำเพาะ

รุ่น	747-400	747-400ER
นักบิน	2
ความจุผู้โดยสาร	416 (จัดแบบ 3 ชั้นบิน)
ความยาว	70.6 เมตร (231 ฟุต 10 นิ้ว)
ความกว้างของปีก	64.4 เมตร (211 ฟุต 5 นิ้ว)
ความสูง	19.4 เมตร (63 ฟุต 8 นิ้ว)
น้ำหนักบรรทุกเปล่า	178,756 กิโลกรัม (393,263 ปอนด์)	164,382 กิโลกรัม (361,640 ปอนด์)
น้ำหนักสูงสุดเมื่อนำเครื่องขึ้น	396,890 กิโลกรัม (875,000 ปอนด์)	412,775 กิโลกรัม (910,000 ปอนด์)
ความเร็วปกติ	0.85 มัค (491 น็อต, 910 กม./ชม.)	0.855 มัค (493 น็อต, 913 กม./ชม.)
ความเร็วสูงสุด	0.92 มัค (1,000 กม./ชม.)
พิสัยบิน เมื่อบรรทุกเต็มลำ	13,450 กิโลเมตร (7,260 ไมล์ทะเล)	14,205 กิโลเมตร (7,670 ไมล์ทะเล)
ปริมาณเชื้อเพลิงสูงสุด	216,840 ลิตร (57,285 แกลลอน)	241,140 ลิตร (63,705 แกลลอน)
ปริมาณเชื้อเพลิง/พิสัยบิน เมื่อบรรทุกเต็มลำ	16.1 ลิตร/กิโลเมตร	17.0 ลิตร/กิโลเมตร
เครื่องยนต์ (4x)	PW 4062 GE CF6-80C2B5F RR RB211-524H	PW 4062 GE CF6-80C2B5F
แรงผลักดัน (4x)	63,300 ปอนด์ฟอร์ซ PW 62,100 ปอนด์ฟอร์ซ GE 59,500 ปอนด์ฟอร์ซ RR	63,300 ปอนด์ฟอร์ซ PW 62,100 ปอนด์ฟอร์ซ GE

แหล่งข้อมูล: [1], [2]

เครื่องบินที่ใกล้เคียงกัน

รุ่นที่ใกล้เคียงกัน

เครื่องบินที่ใกล้เคียงกัน

อ้างอิง

ข้อมูลของรุ่น 747
ข่าวการยกเลิกการผลิต 747-400 จาก Seattlepi.com เมื่อวันที่ 17 มีนาคม พ.ศ. 2550
โบอิงขนส่งปีกของ 787 โดย 747LCF จากเว็บไซต์โบอิง เมื่อวันที่ 15 พฤษภาคม พ.ศ. 2550
การพัฒนาของโบอิง 747LCF จากเว็บไซ์โบอิง เมื่อวันที่ 12 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2548
simpleflying.com - End Of The Road: Air India's Boeing 747s Deregistered By Regulator 28 April 2022
"United Airlines Fleet". สืบค้นเมื่อ September 14, 2022.{{}}: CS1 maint: url-status ()
Schmidt, Ron. "Airborne Laser (ABL)". www.thelivingmoon.com. จากแหล่งเดิมเมื่อ December 20, 2016. สืบค้นเมื่อ October 10, 2016.

แหล่งข้อมูลอื่น

ข้อมูล 747-400 ในเว็บไซต์โบอิง (อังกฤษ)

[1] ข้อมูลของรุ่น 747

[ยกเลิก-2] ข่าวการยกเลิกการผลิต 747-400 จาก Seattlepi.com เมื่อวันที่ 17 มีนาคม พ.ศ. 2550

[3] โบอิงขนส่งปีกของ 787 โดย 747LCF จากเว็บไซต์โบอิง เมื่อวันที่ 15 พฤษภาคม พ.ศ. 2550

[4] การพัฒนาของโบอิง 747LCF จากเว็บไซ์โบอิง เมื่อวันที่ 12 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2548

[5] simpleflying.com - End Of The Road: Air India's Boeing 747s Deregistered By Regulator 28 April 2022

[6] "United Airlines Fleet". สืบค้นเมื่อ September 14, 2022.{{}}: CS1 maint: url-status ()

[7] Schmidt, Ron. "Airborne Laser (ABL)". www.thelivingmoon.com. จากแหล่งเดิมเมื่อ December 20, 2016. สืบค้นเมื่อ October 10, 2016.