รายพระนามเคาะลีฟะฮ์

นี่คือ รายพระนามบุคคลที่ได้ตำแหน่งเคาะลีฟะฮ์ ที่เป็นของ ซึ่งรู้จักกันในชื่อ และตำแหน่งของอิสลาม ในฐานะทางการเมืองต่อจากมุฮัมมัด

เคาะลีฟะฮ์ خَليفة
อักษรวิจิตรของอะบูบักร์ อัศศิดดีก เคาะลีฟะฮ์องค์แรก
การเรียกขาน
จวน	มะดีนะฮ์ ดามัสกัส แบกแดด ไคโร คอนสแตนติโนเปิล หรืออิสตันบูล
สถาปนา	8 มิถุนายน ค.ศ. 632
คนแรก	อะบูบักร์
คนสุดท้าย
ยกเลิก	3 มีนาคม ค.ศ. 1924

เคาะลีฟะฮ์โดยทั่วไป

รัฐเคาะลีฟะฮ์รอชิดีน (8 มิถุนายน ค.ศ. 632 – 29 มกราคม 661)

#	อักษรวิจิตร/เหรียญ	พระนาม (และตำแหน่ง)	ประสูติ	ปกครองตั้งแต่	จนถึง	สวรรคต	ความสัมพันธ์กับมุฮัมมัด	พระราชบุพการี		หมายเหตุ
1		อะบูบักร์ (أبو بكر) อัศศิดดีก	ค.ศ. 573	8 มิถุนายน ค.ศ. 632	22 สิงหาคม ค.ศ. 634		พ่อของอาอิชะฮ์ ภรรยาของมุฮัมมัด		บนูตัยม์	อาจเป็นคนที่สี่ที่เข้ารับอิสลามในช่วงต้นของการเป็นศาสดาของมุฮัมมัด ริเริ่มใน ค.ศ. 632
2		อุมัร อิบน์ อัลค็อฏฏอบ (عمر بن الخطاب) อัลฟารุก	ค.ศ. 584	23 สิงหาคม ค.ศ. 634	3 พฤศจิกายน ค.ศ. 644 (ถูกลอบสังหาร)		พ่อของ ภรรยาของมุฮัมมัด	ฮันตามะฮ์ บินต์ ฮิชาม		เข้ารับอิสลามในช่วงประมาณปีที่ 6 ของการเป็นศาสดาของมุฮัมมัด
3		อุษมาน อิบน์ อัฟฟาน (عثمان بن عفان) ซุนนุร็อยน์	ค.ศ. 579	11 พฤศจิกายน ค.ศ. 644	20 มิถุนายน ค.ศ. 656 (ถูกลอบสังหารในบ้านของตนเอง)		สามีของกับ ลูกสาวของมุฮัมมัด หลานชายของ ป้าทางฝ่ายพ่อของมุฮัมมัด		บนูอุมัยยะฮ์
4		อะลี อิบน์ อบีฏอลิบ (علي بن أبي طالب) อบูฏุร็อบ อัลมุรตะซา	15 กันยายน ค.ศ. 601	20 มิถุนายน ค.ศ. 656	29 มกราคม ค.ศ. 661 (ถูกลอบสังหารตอนละหมาดที่)		ลูกพี่ลูกน้องคนแรกของมุฮัมมัด สามีของฟาฏิมะฮ์ ลูกสาวของมุฮัมมัด สามีของ หลานสาวของมุฮัมมัด ลูกหลานของมุฮัมมัดในปัจจุบันทั้งหมด สืบเชื้อสายผ่านทางอะลี	อบูฏอลิบ อิบน์ อับดุลมุฏฏอลิบ		ชายคนแรกที่ยอมรับอิสลามอย่างเปิดเผย ชีอะฮ์ถือว่าเป็นผู้สืบทอดคนแรกจากมุฮัมมัด

รัฐเคาะลีฟะฮ์ของฮะซัน อิบน์ อะลี (ค.ศ. 661)

#	อักษรวิจิตร/เหรียญ	พระนาม (และตำแหน่ง)	ประสูติ	ปกครองตั้งแต่	จนถึง	สวรรคต	ความสัมพันธ์กับมุฮัมมัด	พระราชบุพการี		หมายเหตุ
5		ฮะซัน อิบน์ อะลี (الحسن بن علي) อะฮ์ลุลบัยต์ อัลมุจตะบา	ค.ศ. 624	ค.ศ. 661 (6 หรือ 7 เดือน)		ค.ศ. 670	หลานชายของมุฮัมมัด ลูกชายของอะลี อิบน์ อบีฏอลิบ	อะลี อิบน์ อบีฏอลิบ เคาะลีฟะฮ์อัรรอชิดูนคนที่ 4 และอิมามคนแรกของชีอะฮ์ ฟาฏิมะฮ์ ลูกสาวของมุฮัมมัดกับเคาะดีญะฮ์ ภรรยาคนแรกของท่าน		ชีอะฮ์ถือว่าเป็นผู้สืบทอดคนที่สองจากมุฮัมมัด สละราชสมบัติให้แก่มุอาวิยะฮ์ที่ 1 รู้จักกันในชื่อ เคาะลีฟะฮ์อัรรอชิดูนคนที่ 5

รัฐเคาะลีฟะฮ์อุมัยยะฮ์ (ค.ศ. 661 – 6 สิงหาคม ค.ศ. 750)

#	เหรียญ/พระบรมฉายาลักษณ์	พระนาม (และตำแหน่ง)	ประสูติ	ปกครองตั้งแต่	จนถึง	สวรรคต	ความสัมพันธ์กับมุฮัมมัด (หรือเคาะลีฟะฮ์ก่อนหน้า)	พระราชบุพการี	หมายเหตุ
6		มุอาวิยะฮ์ที่ 1 (معاوية)	ค.ศ. 602	ค.ศ. 661	29 เมษายน หรือ 1 พฤษภาคม ค.ศ. 680		พระอนุชาต่างมารดาของ ภรรยาของมุฮัมมัด		เคยทำงานเป็นหนึ่งในผู้บันทึกอย่างน้อย 29 คนในสมัยของมุฮัมมัด เคยเป็นผู้ว่าแห่งซีเรียในรัชสมัยของอุมัร
7		(يزيد)	ค.ศ. 647	ค.ศ. 680	11 พฤศจิกายน ค.ศ. 683		โอรสของมุอาวิยะฮ์ที่ 1	มุอาวิยะฮ์ที่ 1 เคาะลีฟะฮ์อุมัยยะฮ์ มัยซุน บินต์ บัจดัล	สมัยนั้นมีการอ้างตำแหน่งเคาะลีฟะฮ์โดย ใน ค.ศ. 680
8		(معاوية الثاني)	ค.ศ. 664	พฤศจิกายน ค.ศ. 683	ค.ศ. 684		โอรสของ	เคาะลีฟะฮ์อุมัยยะฮ์	เคาะลีฟะฮ์อุมัยยะฮ์องค์สุดท้ายจากสายเลือดซุฟยาน สละราชสมบัติโดยไม่มีโอรสธิดา
9		(مروان بن الحکم)	ค.ศ. 623–626	ค.ศ. 684	7 พฤษภาคม ค.ศ. 685		ลูกพี่ลูกน้องคนแรกของอุษมาน อิบน์ อัฟฟาน		การครองราชย์ของมัรวานเป็นจุดเปลี่ยนสายเลือดของราชวงศ์อุมัยยะฮ์ จากลูกหลานของไปเป็นของ ทั้งคู่เป็นหลานชายของ (เป็นต้นกำเนิดของชื่อราชวงศ์)
10		(عبد الملك بن مروان)	ค.ศ. 646	ค.ศ. 685	8 ตุลาคม ค.ศ. 705		โอรสของ	เคาะลีฟะฮ์อุมัยยะฮ์ อาอิชะฮ์ บินต์ มุอาวิยะฮ์ อิบน์ อัลมุฆีรอ
11		อัลวะลีดที่ 1 (الوليد الأول)	ค.ศ. 668	ตุลาคม ค.ศ. 705	23 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 715		โอรสของ	เคาะลีฟะฮ์อุมัยยะฮ์ วะลิดะฮ์ บินต์ อัลอับบาส
12		(سلیمان بن عبدالملک)	ค.ศ. 674	กุมภาพันธ์ ค.ศ. 715	22 กันยายน ค.ศ. 717		โอรสของ พระอนุชาของอัลวะลีดที่ 1	เคาะลีฟะฮ์อุมัยยะฮ์ วาลิดะฮ์ บินต์ อัลอับบาส
13		อุมัร อิบน์ อับดุลอะซีซ (عمر بن عبد العزيز)	2 พฤศจิกายน ค.ศ. 682	กันยายน ค.ศ. 717	กุมภาพันธ์ ค.ศ. 720		พระนัดดาของมัรวานที่ 1 ลูกพี่ลูกน้องคนแรกของอัลวะลีดที่ 1และสุลัยมาน อิบน์ อับดุลมะลิก พระราชปนัดดาของอุมัร อิบน์ อัลค็อฏฏอบทางฝั่งผู้หญิง	อุมมุอะซิม ลัยลา บินต์ อะซิม อิบน์ อุมัร	ส่วนใหญ่รู้จักกันในฉายาเคาะลีฟะฮ์อัรรอชิดูนคนที่ 5 บางคนกล่าวให้พระองค์เป็นเคาะลีฟะฮ์อัรรอชิดูนคนที่ 6 โดยนับรวมฮะซัน อิบน์ อะลี เป็นคนที่ 5
14		(يزيد الثاني)	ค.ศ. 687	10 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 720	26 มกราคม ค.ศ. 724		โอรสของ	เคาะลีฟฮ์อุมัยยฮ์
15		(هشام بن عبد الملك)	ค.ศ. 691	26 มกราคม ค.ศ. 724	6 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 743		โอรสของ	เคาะลีฟะฮ์อุมัยยะฮ์ ฟาฏิมะฮ์ บินต์ ฮิชาม
16		(الوليد الثاني)	ค.ศ. 709	6 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 743	17 เมษายน ค.ศ. 744 (ถูกปลงพระชนม์)		โอรสของ พระนัดดาของฮิชาม อิบน์ อับดุลมะลิก	เคาะลีฟะฮ์อุมัยยะฮ์
17		(يزيد الثالث)	ค.ศ. 701	17 เมษายน ค.ศ. 744	3/4 ตุลาคม ค.ศ. 744		โอรสของอัลวะลีดที่ 1	อัลวะลีดที่ 1 เคาะลีฟะฮ์อุมัยยะฮ์ เจ้าหญิงเปอร์เซีย
18		(ابراهيم ابن الوليد)		ค.ศ. 744 (ไม่กี่สัปดาห์)		25 มกราคม ค.ศ. 750 (สำเร็จโทษ)	โอรสของอัลวะลีดที่ 1	อัลวะลีดที่ 1 เคาะลีฟะฮ์อุมัยยะฮ์
19		(مروان بن محمد)	ค.ศ. 691	ค.ศ. 744	6 สิงหาคม ค.ศ. 750 (ถูกปลงพระชนม์)		พระนัดดาของมัรวานที่ 1

รัฐเคาะลีฟะฮ์อับบาซียะฮ์ (25 มกราคม ค.ศ. 750 – 20 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1258)

(ไม่ยอมรับโดยมุสลิมภายใต้การปกครองของราชวงศ์อุมัยยะฮ์ในคาบสมุทรไอบีเรียใน ค.ศ. 756)

#	พระบรมฉายาลักษณ์/เหรียญ	พระนามตอนครองราชย์	พระนามส่วนตัว	ประสูติ	ปกครองตั้งแต่	จนถึง	สวรรคต	พระราชบุพการี	หมายเหตุ
20			อับดุลลอฮ์ อบูลอับบาส	ค.ศ. 721	ค.ศ. 750	10 มิถุนายน ค.ศ. 754		ร็อยตะฮ์ อัลฮัรเซีย	ลูกหลานของอับบาส อิบน์ อับดุลมุฏฏอลิบ ลุงของมุฮัมมัด
21			อบูญะอ์ฟัร อับดัลลอฮ์	ค.ศ. 714	10 มิถุนายน ค.ศ. 754	ค.ศ. 775		ซัลลามะฮ์	เป็นที่จดจำจากการฆ่าญะอ์ฟัร อัศศอดิก ผู้เป็นอิมามชีอะฮ์คนที่ 6 และนักนิติศาสตร์หลักของซุนนี
22			อบูอับดัลลอฮ์ มุฮัมมัด	ค.ศ. 744/745	ค.ศ. 775	4 สิงหาคม ค.ศ. 785		เคาะลีฟะฮ์อับบาซิยะฮ์	ตั้งพระนามเป็นอัลมะฮ์ดี โดยอัลมันศูร เพื่อให้ความสนใจในพระราชกรณียกิจของพระองค์จากวงศ์อะลีดต่อราชวงศ์อับบาส
23			อบูมุฮัมมัด มูซา	ค.ศ. 764	สิงหาคม ค.ศ. 785	14 กันยายน ค.ศ. 786		เคาะลีฟะฮ์อับบาซิยะฮ์
24			ฮารูน	ค.ศ. 763/766	14 กันยายน ค.ศ. 786	24 มีนาคม ค.ศ. 809		เคาะลีฟะฮ์อับบาซิยะฮ์
25			มุฮัมมัด	ค.ศ. 787	มีนาคม ค.ศ. 809	24/25 กันยายน ค.ศ. 813		เคาะลีฟะฮ์อับบาซิยะฮ์ พระราชนัดดาของ เคาะลีฟะฮ์อับบาซิยะฮ์
26			อบูญะอ์ฟัร อับดัลลอฮ์	13/14 กันยายน ค.ศ. 786	กันยายน ค.ศ. 813	9 สิงหาคม ค.ศ. 833		เคาะลีฟะฮ์อับบาซิยะฮ์ มะรอญิล
27			อบูอิสฮาก มุฮัมมัด	ตุลาคม ค.ศ. 796	9 สิงหาคม ค.ศ. 833	5 มกราคม ค.ศ. 842		เคาะลีฟะฮ์อับบาซิยะฮ์ มาริดะฮ์
28			อบูญะอ์ฟัร ฮารูน	ค.ศ. 811–813	5 มกราคม ค.ศ. 842	10 สิงหาคม ค.ศ. 847		เคาะลีฟะฮ์อับบาซิยะฮ์ เกาะรอติส
29			ญะอ์ฟัร	กุมภาพันธ์/มีนาคม ค.ศ. 822	10 สิงหาคม ค.ศ. 847	11 ธันวาคม ค.ศ. 861 (ถูกปลงพระชนม์)		เคาะลีฟะฮ์อับบาซิยะฮ์ ชุญาอ์
30			อบูญะอ์ฟัร มุฮัมมัด	พฤศจิกายน ค.ศ. 837	ค.ศ. 861	7 หรือ 8 มิถุนายน ค.ศ. 862		เคาะลีฟะฮ์อับบาซิยะฮ์	ครองราชย์ในช่วง (ค.ศ. 861–870)
31			อะฮ์มัด	ค.ศ. 836	ค.ศ. 862	ค.ศ. 866 (สำเร็จโทษ)		มุฮัมมัด โอรสของ เคาะลีฟะฮ์อับบาซิยะฮ์
32			–	ค.ศ. 847	ค.ศ. 866	ค.ศ. 869		เคาะลีฟะฮ์อับบาซิยะฮ์
33			อบูอิสฮาก มุฮัมมัด		ค.ศ. 869	21 มิถุนายน ค.ศ. 870		เคาะลีฟะฮ์อับบาซิยะฮ์ นางสนมชาวกรีก
34			อบูลอับบาส อะฮ์มัด	ค.ศ. 842	21 มิถุนายน ค.ศ. 870	15 ตุลาคม 892		เคาะลีฟะฮ์อับบาซิยะฮ์
35			อบูลอับบาส อะฮ์มัด	ค.ศ. 854/861	ตุลาคม ค.ศ. 892	5 เมษายน ค.ศ. 902		อุปราชแห่งรัฐเคาะลีฟะฮ์อับบาซิยะฮ์ ฎิรอร	พระนัดดาของ เคาะลีฟะฮ์อับบาซิยะฮ์
36			อบูอะฮ์มัด อะลี	ค.ศ. 877/878	5 เมษายน ค.ศ. 902	13 สิงหาคม ค.ศ. 908		เคาะลีฟะฮ์อับบาซิยะฮ์
37			อบู อัลฟัดล์ ญะอ์ฟัร	ค.ศ. 895	13 สิงหาคม ค.ศ. 908	ค.ศ. 929	31 ตุลาคม ค.ศ. 932 (ถูกปลงพระชนม์)	เคาะลีฟะฮ์อับบาซิยะฮ์	ตำแหน่งเคาะลีฟะฮ์ถูกอ้างโดยแห่งรัฐเคาะลีฟะฮ์ฟาฏิมียะฮ์ ใน ค.ศ. 909
38			อบูมันศูร มุฮัมมัด	ค.ศ. 899	ค.ศ. 929		ค.ศ. 950	เคาะลีฟะฮ์อับบาซิยะฮ์
(37)			อบู อัลฟัดล์ ญะอ์ฟัร	ค.ศ. 895	ค.ศ. 929	31 ตุลาคม ค.ศ. 932 (ถูกปลงพระชนม์)		เคาะลีฟะฮ์อับบาซิยะฮ์	ตำแหน่งเคาะลีฟะฮ์ถูกอ้างโดย แห่งรัฐเคาะลีฟะฮ์แห่งกอร์โดบาในวันที่ 16 มกราคม ค.ศ. 929
(38)			อบูมันศูร มุฮัมมัด	ค.ศ. 899	31 ตุลาคม ค.ศ. 932	ค.ศ. 934	ค.ศ. 950	เคาะลีฟะฮ์อับบาซิยะฮ์
39			อบู อัลอับบาส มุฮัมมัด	ธันวาคม ค.ศ. 909	ค.ศ. 934	23 ธันวาคม ค.ศ. 940		เคาะลีฟะฮ์อับบาซิยะฮ์
40			อบูอิสฮาก อิบรอฮีม	ค.ศ. 908	ค.ศ. 940	ค.ศ. 944	กรกฎาคม ค.ศ. 968	เคาะลีฟะฮ์อับบาซิยะฮ์ เคาะลูบ หรือ เซาะฮ์เราะฮ์	จุดเริ่มต้นของราชวงศ์อับบาซิยะฮ์ตอนปลาย
41			อับดัลลอฮ์	ค.ศ. 905	กันยายน ค.ศ. 944	มกราคม ค.ศ. 946	กันยายน/ตุลาคม ค.ศ. 949	เคาะลีฟะฮ์อับบาซิยะฮ์
42			อบู อัลกอซิม อัลฟัฎล์	ค.ศ. 914	มกราคม ค.ศ. 946	ค.ศ. 974		เคาะลีฟะฮ์อับบาซิยะฮ์
43			–	ค.ศ. 932	ค.ศ. 974	ค.ศ. 991	3 สิงหาคม ค.ศ. 1003	เคาะลีฟะฮ์อับบาซิยะฮ์
44			–	ค.ศ. 947	1 พฤศจิกายน ค.ศ. 991	29 พฤศจิกายน ค.ศ. 1031		อิสฮาก อิบน์ เคาะลีฟะฮ์ ตุมนะฮ์
45			–	ค.ศ. 1001	29 พฤศจิกายน ค.ศ. 1031	2 เมษายน ค.ศ. 1075		เคาะลีฟะฮ์อับบาซิยะฮ์
46			–	ค.ศ. 1056	2 เมษายน ค.ศ. 1075	กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1094		มุฮัมมัด โอรสของ เคาะลีฟะฮ์อับบาซิยะฮ์ อุรญุมาน นางสนมชาวอาร์มีเนีย
47			–	เมษายน/พฤษภาคม ค.ศ. 1078	กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1094	6 สิงหาคม ค.ศ. 1118		เคาะลีฟะฮ์อับบาซิยะฮ์
48			–	เมษายน/พฤษภาคม ค.ศ. 1092	6 สิงหาคม ค.ศ. 1118	29 สิงหาคม ค.ศ. 1135		เคาะลีฟะฮ์อับบาซิยะฮ์
49			–	ค.ศ. 1109	29 สิงหาคม ค.ศ. 1135	ค.ศ. 1136	6 มิถุนายน ค.ศ. 1138 (ถูกปลงพระชนม์โดยแอสซาสซิน)	เคาะลีฟะฮ์อับบาซิยะฮ์
50			–	9 มีนาคม ค.ศ. 1096	ค.ศ. 1136	12 มีนาคม ค.ศ. 1160		เคาะลีฟะฮ์อับบาซิยะฮ์
51			–	ค.ศ. 1124	12 มีนาคม ค.ศ. 1160	20 ธันวาคม ค.ศ. 1170		เคาะลีฟะฮ์อับบาซิยะฮ์ ษาวุส
52			ฮัสซัน	ค.ศ. 1142	20 ธันวาคม ค.ศ. 1170	30 มีนาคม ค.ศ. 1180		เคาะลีฟะฮ์อับบาซิยะฮ์
53			–	6 สิงหาคม ค.ศ. 1158	2 มีนาคม ค.ศ. 1180	4 ตุลาคม ค.ศ. 1225		เคาะลีฟะฮ์อับบาซิยะฮ์ ซุมูรรุด นางสนม
54			–	ค.ศ. 1176	5 ตุลาคม ค.ศ. 1225	11 กรกฎาคม ค.ศ. 1226		เคาะลีฟะฮ์อับบาซิยะฮ์
55			อบูญะอ์ฟัร	17 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1192	11 กรกฎาคม ค.ศ. 1226	2 ธันวาคม ค.ศ. 1242		เคาะลีฟะฮ์อับบาซิยะฮ์
56			–	ค.ศ. 1213	2 ธันวาคม ค.ศ. 1242	20 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1258		เคาะลีฟะฮ์อับบาซิยะฮ์	เคาะลีฟะฮ์อับบาซิยะฮ์องค์สุดท้าย
	ช่วงว่างระหว่างรัชกาล

ในช่วงปัจฉิมยามของการปกครองของอับบาซิยะฮ์ ผู้นำมุสลิมเริ่มใช้คำนำหน้าอื่น เช่น สุลต่าน

ราชวงศ์อับบาซิยะฮ์ของมัมลูก (ค.ศ. 1261 – 1517)

เคาะลีฟะฮ์แห่งไคโร (13 มิถุนายน ค.ศ. 1261 – 22 มกราคม ค.ศ. 1517)

พวกอับบาซิยะฮ์ในไคโรกลายเป็นเคาะลีฟะฮ์ตามพิธี ภายใต้การคุ้มครองของรัฐสุลต่านมัมลูกที่ก่อตั้งขึ้นหลังจากการยึดครอง

#	พระนามตอนครองราชย์	พระนามส่วนตัว	ครองราชย์	พระราชบุพการี	หมายเหตุ
57		อบู อัลกอซิม อะฮ์มัด	13 มิถุนายน ค.ศ. 1261 – 28 พฤศจิกายน ค.ศ. 1261		ถูกแต่งตั้งเป็นเคาะลีฟะฮ์ในไคโรโดยสุลต่านมัมลูกใน ค.ศ. 1261 ตำแหน่งเคาะลีฟะฮ์ถูกอ้างโดยอัลฮากิมที่ 1 ซึ่งถูกแต่งตั้งเป็นเคาะลีฟะฮ์โดยผู้ปกครองอะเลปโป
58		อบู อับดุลลอฮ์ มุฮัมมัด	16 พฤศจิกายน ค.ศ. 1262 – 19 มกราคม ค.ศ. 1302	อบู อะลี อัลฮะซัน	พระราชปนัดดาของ ถูกแต่งตั้งเป็นเคาะลีฟะฮ์โดยผู้ปกครองอะเลปโปใน ค.ศ. 1261 อ้างตนเองเป็นเคาะลีฟะฮ์โดยสุลต่านมัมลูกหลังจาก สวรรคต
59		อบู อัรรอบิอ์ สุลัยมาน	20 มกราคม ค.ศ. 1302 – กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1340
60		อบู อิสฮาก อิบรอฮีม	กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1340 – 17 มิถุนายน ค.ศ. 1341	มุฮัมมัด โอรสของ
61		อบู อัลอับบาส อะฮ์มัด	ค.ศ. 1341 – 1352
62		อบู บักร์	ค.ศ. 1352 – 1362
63		อบู อับดิลลาฮ์ มุฮัมมัด	ค.ศ. 1362 – 1377
64		อบู ยะฮ์ยา ซะกะริยา	ค.ศ. 1377
(63)		อบู อับดิลลาฮ์ มุฮัมมัด	ค.ศ. 1377 – 1383
65		อุมัร	กันยายน ค.ศ. 1383 – 13 พฤศจิกายน ค.ศ. 1386
(64)		อบู ยะฮ์ยา ซะกะริยา	ค.ศ. 1386 – 1389
(63)		อบู อับดิลลาฮ์ มุฮัมมัด	ค.ศ. 1389 – 9 มกราคม ค.ศ. 1406
66		อบู อัลฟัดล์ อัลอับบาส	22 มกราคม ค.ศ. 1406 – 9 มีนาคม ค.ศ. 1414	บัยเคาะตุน	กลายเป็นสุลต่านแห่งอียิปต์ตั้งแต่วันที่ 7 พฤษภาคม ค.ศ. 1412 ถึง 6 พฤศจิกายน ค.ศ. 1412
67		อบู อัลฟัตฮ์ ดาวุด	ค.ศ. 1414 – 1441	กะซัล
68		อบู อัรรอบิอ์ สุลัยมาน	ค.ศ. 1441 – 29 มกราคม ค.ศ. 1451
69		อบู อัลบะกอ ฮัมซะฮ์	ค.ศ. 1451 – 1455
70		อบู อัลมะฮาซิน ยูซุฟ	ค.ศ. 1455 – 7 เมษายน ค.ศ. 1479
71		อบู อัลอิซซ์ อับดุลอะซีซ	5 เมษายน ค.ศ. 1479 – 27 กันยายน ค.ศ. 1497	ยะอ์กูบ อิบน์ ฮัจญ์ อัลมะลิก
72		อบู อัศศ็อบร์	ค.ศ. 1497 – 1508
73		มุฮัมมัด	ค.ศ. 1508 – 1516
(72)		อบู อัศศ็อบร์	ค.ศ. 1516 – 1517
(73)		มุฮัมมัด	ค.ศ. 1517		พระองค์ยอมยกตำแหน่งเคาะลีฟะฮ์และยกให้สุลต่านเซลิมที่ 1 สุลต่านออตโตมันใน ค.ศ. 1517 ทำให้พระองค์เป็นเคาะลีฟะฮ์องค์สุดท้ายจากราชวงศ์อับบาซิยะฮ์และบนูกุเรช

รัฐเคาะลีฟะฮ์ออตโตมัน (ค.ศ. 1517 – 3 มีนาคม ค.ศ. 1924)

ตามปกติ ผู้นำราชวงศ์ออตโตมันจะมีตำแหน่ง สุลต่าน นำหน้า แต่จากนั้นเริ่มใช้ตำแหน่งเฉพาะสำหรับบางพระองค์สุลต่านมูรัดที่ 1 (ครองราชย์ ค.ศ. 1362–1389) เป็นพระองค์แรกที่ใช้คำนำหน้าเป็นเคาะลีฟะฮ์ โดยอ้างว่าใช้ตำแหน่งนี้หลังจากเอดีร์แน

#	พระบรมฉายาลักษณ์	ตราพระปรมาภิไธยทูกรา	พระนาม	ครองราชย์	พระราชบุพการี	หมายเหตุ
74			สุลต่านเซลิมที่ 1	ค.ศ. 1517 – 21 กันยายน ค.ศ. 1520	สุลต่านบาเยซิดที่ 2	ครองราชย์จนกระทั่งสวรรคต
75			สุลต่านสุลัยมานที่ 1	30 กันยายน ค.ศ. 1520 – 6 หรือ 7 กันยายน ค.ศ. 1566	สุลต่านเซลิมที่ 1	ครองราชย์จนกระทั่งสวรรคต
76			สุลต่านเซลิมที่ 2	29 กันยายน ค.ศ. 1566 – 21 ธันวาคม ค.ศ. 1574	สุลต่านสุลัยมานที่ 1 ร็อกเซลานา	ครองราชย์จนกระทั่งสวรรคต
77				22 ธันวาคม ค.ศ. 1574 – 16 มกราคม ค.ศ. 1595	สุลต่านเซลิมที่ 2	ครองราชย์จนกระทั่งสวรรคต
78				27 มกราคม ค.ศ. 1595 – 20 หรือ 21 ธันวาคม ค.ศ. 1603	สุลต่านมูรัดที่ 3	ครองราชย์จนกระทั่งสวรรคต
79			สุลต่านอาเหม็ดที่ 1	21 ธันวาคม ค.ศ. 1603 – 22 พฤศจิกายน ค.ศ. 1617	สุลต่านเมห์เหม็ดที่ 3	ครองราชย์จนกระทั่งสวรรคต
80				22 พฤศจิกายน ค.ศ. 1617 – 26 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1618		ถูกถอดถอนเพราะมีภาวะความบกพร่องทางสติปัญญาที่ไม่มีความผิดปกติ เพื่อให้สุลต่านออสมันที่ 2 พระภาติยะครองราชย์
81			สุลต่านออสมันที่ 2	26 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1618 – 19 พฤษภาคม ค.ศ. 1622	สุลต่านอาเหม็ดที่ 1	ถูกถอดถอนจากกบฏในวันที่ 19 พฤษภาคม ค.ศ. 1622; ถูกปลงพระชนม์ในวันที่ 20 พฤษภาคม ค.ศ. 1622 โดยมหาเสนาบดีคารา ดาวุด ปาชา (ดาวุด ปาชาดำ) โดยการกดลูกอัณฑะของพระองค์
(80)				20 พฤษภาคม ค.ศ. 1622 – 10 กันยายน ค.ศ. 1623		กลับมาครองบัลลังก์หลังการลอบสังหารสุลต่านออสมันที่ 2 พระนัดดาของพระองค์; ถูกถอดถอนเพราะมีการวินิจฉัยว่ามีภาวะความบกพร่องทางสติปัญญาที่ไม่มีความผิดปกติจริง แล้วสวรรคตที่อิสตันบูลในวันที่ 20 มกราคม ค.ศ. 1639
82				10 กันยายน ค.ศ. 1623 – 8 หรือ 9 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1640	สุลต่านอาเหม็ดที่ 1	ครองราชย์จนกระทั่งสวรรคต
83				9 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1640 – 8 สิงหาคม ค.ศ. 1648	สุลต่านอาเหม็ดที่ 1	ถูกถอดถอนในวันที่ 8 สิงหาคม ค.ศ. 1648 จากรัฐประหารที่นำโดย; ถูกรัดพระศอที่อิสตันบูลในวันที่ 18 สิงหาคม ค.ศ. 1648 ตามคำสั่งของมหาเสนาบดี เมฟเลวี เมห์เหม็ด ปาชา
84				8 สิงหาคม ค.ศ. 1648 – 8 พฤศจิกายน ค.ศ. 1687	สุลต่านอิบราฮีม	ถูกถอดถอนในวันที่ 8 พฤศจิกายน ค.ศ. 1687 หลังจากออตโตมันพ่ายแพ้ใน; สวรรคตที่เอดีร์แนในวันที่ 6 มกราคม ค.ศ. 1693
85				8 พฤศจิกายน ค.ศ. 1687 – 22 มิถุนายน ค.ศ. 1691	สุลต่านอิบราฮีม	ครองราชย์จนกระทั่งสวรรคต
86				22 มิถุนายน ค.ศ. 1691 – 6 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1695	สุลต่านอิบราฮีม	ครองราชย์จนกระทั่งสวรรคต
87				6 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1695 – 22 สิงหาคม ค.ศ. 1703	สุลต่านเมห์เหม็ดที่ 4	ถูกถอดถอนในวันที่ 22 สิงหาคม ค.ศ. 1703 ด้วยเหตุผลการลุกฮือของที่รู้จักกันในชื่อ; สวรรคตที่อิสตันบูลในวันที่ 8 มกราคม ค.ศ. 1704
88				22 สิงหาคม ค.ศ. 1703 – 1 หรือ 2 ตุลาคม ค.ศ. 1730	สุลต่านเมห์เหม็ดที่ 4	ถูกถอดถอนจากผลของการก่อกบฏที่นำโดย; สวรรคตในวันที่ 1 กรกฎาคม ค.ศ. 1736
89				2 ตุลาคม ค.ศ. 1730 – 13 ธันวาคม ค.ศ. 1754	สุลต่านมุสทาฟาที่ 2	ครองราชย์จนกระทั่งสวรรคต
90			สุลต่านออสมันที่ 3	13 ธันวาคม ค.ศ. 1754 – 29 หรือ 30 ตุลาคม ค.ศ. 1757	สุลต่านมุสทาฟาที่ 2	ครองราชย์จนกระทั่งสวรรคต
91				30 ตุลาคม ค.ศ. 1757 – 21 มกราคม ค.ศ. 1774	สุลต่านอาเหม็ดที่ 3 ;	ครองราชย์จนกระทั่งสวรรคต
92				21 มกราคม ค.ศ. 1774 – 6 หรือ 7 เมษายน ค.ศ. 1789	โอรสของสุลต่านอาเหม็ดที่ 3 ;	ครองราชย์จนกระทั่งสวรรคต
93				7 เมษายน ค.ศ. 1789 – 29 พฤษภาคม ค.ศ. 1807	สุลต่านมุสทาฟาที่ 3 ;	ถูกถอดถอนจากผลของที่นำโดย; ถูกปลงพระชนม์ที่อิสตันบูลในวันที่ 28 กรกฎาคม ค.ศ. 1808 โดย
94				29 พฤษภาคม ค.ศ. 1807 – 28 กรกฎาคม ค.ศ. 1808	สุลต่านอับดุล ฮามิดที่ 1	ถูกถอดถอนจากที่นำโดย; สำเร็จโทษที่อิสตันบูลในวันที่ 17 พฤศจิกายน ค.ศ. 1808 ตามคำสั่งของ.
95				28 กรกฎาคม ค.ศ. 1808 – 1 กรกฎาคม ค.ศ. 1839	สุลต่านอับดุล ฮามิดที่ 1	ยุบจากผลที่ตามมาใน ค.ศ. 1826; ครองราชย์จนกระทั่งสวรรคต
96			สุลต่านอับดุล เมจิดที่ 1	1 กรกฎาคม ค.ศ. 1839 – 25 มิถุนายน ค.ศ. 1861	สุลต่านมะห์มูดที่ 2 ;	ประกาศ ซึ่งทำให้เกิด สมัยแห่งการปฏิรูปและปรับโครงสร้างองค์กรในวันที่ 3 พฤศจิกายน ค.ศ. 1839 ตามคำสั่งนักปฏิรูป ; รับรอง ในวันที่ 18 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1856; ครองราชย์จนกระทั่งสวรรคต
97			สุลต่านอับดุล อะซีซ	25 มิถุนายน ค.ศ. 1861 – 30 พฤษภาคม ค.ศ. 1876	สุลต่านมะห์มูดที่ 2 ;	ถูกถอดถอนโดนรัฐมนตรีของพระองค์; 5 วันต่อมาพบว่าสวรรคต (ฆ่าตัวตายหรือปลงพระชนม์)
98			สุลต่านมูรัดที่ 5	30 พฤษภาคม ค.ศ. 1876 – 31 สิงหาคม ค.ศ. 1876	สุลต่านอับดุล เมจิดที่ 1 ;	ถูกถอดถอนเนื่องจากพระองค์ดำเนินการปฏิรูปประชาธิปไตยในจักรวรรดิของพระองค์; ถูกสั่งให้อยู่ที่ แล้วสวรรคตในวันที่ 29 สิงหาคม ค.ศ. 1904
99			สุลต่านอับดุล ฮามิดที่ 2	31 สิงหาคม ค.ศ. 1876 – 27 เมษายน ค.ศ. 1909	สุลต่านอับดุล เมจิดที่ 1	มีพระราชานุญาตอย่างไม่เต็มพระทัยให้ตั้ง ในวันที่ 23 พฤศจิกายน ค.ศ. 1876 และยกเลิกในวันที่ 13 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1878; ถูกบังคับให้ฟื้นฟู ในวันที่ 3 กรกฎาคม ค.ศ. 1908; ถูกถอดถอนหลังจาก; ถูกคุมขังที่ แล้วสวรรคตในวันที่ 10 กมภาพันธ์ ค.ศ. 1918
100			สุลต่านเมห์เหม็ดที่ 5	27 เมษายน ค.ศ. 1909 – 3 กรกฎาคม ค.ศ. 1918	สุลต่านอับดุล เมจิดที่ 1 ;	ครองราชย์ในฐานะของ, และ จนสวรรคต
101			สุลต่านเมห์เหม็ดที่ 6	4 กรกฎาคม ค.ศ. 1918 – 1 พฤศจิกายน ค.ศ. 1922	สุลต่านอับดุล เมจิดที่ 1 ;	; ออกจากอิสตันบูลในวันที่ 17 พฤศจิกายน ค.ศ. 1922; สวรรคตตอนที่ซันเรโม, ราชอาณาจักรอิตาลีในวันที่ 16 พฤษภาคม ค.ศ. 1926.
102		— ^[c]		18 พฤศจิกายน ค.ศ. 1922 – 3 มีนาคม ค.ศ. 1924	สุลต่านอับดุล อะซีซ ;	ถูกเลือกเป็นเคาะลีฟะฮ์โดย; หลังการยุบของจักรวรรดิออตโตมัน; สวรรคตที่ปารีส, ประเทศฝรั่งเศสในวันที่ 23 สิงหาคม ค.ศ. 1944

สำนักงานของรัฐเคาะลีฟะฮ์ออตโตมัน ซึ่งถูกยุบในวันที่ 3 มีนาคม ค.ศ. 1924 ถูกย้ายไปที่ ; เพื่อดำเนินไปตามในช่วงต้นของสาธารณรัฐตุรกีโดยประธานาธิบดี มุสทาฟา เคมัล อาทาทืร์ค

หลัง ทาง ได้ก่อตั้ง ในฐานะศูนย์อำนาจทางศาสนาอิสลามสูงสุดในประเทศ

เคาะลีฟะฮ์ที่ไม่ค่อยรู้จักโดยทั่วไป

รัฐเคาะลีฟะฮ์ที่ไม่ยอมรับอย่างถูกกฎหมายโดยมุสลิมส่วนใหญ่

รัฐเคาะลีฟะฮ์ของอิบน์ ซุบัยร์ (ค.ศ.684–692)

ดิรฮัมเงินของอับดุลลอฮ์ อิบน์ ซุบัยร์

หลานชายของอาอิชะฮ์ ภรรยาคนที่ 3 ของมุฮัมมัด ได้ต่อรัฐเคาะลีฟะฮ์อุมัยยะฮ์ใน ค.ศ. 684 เขาอ้างตนเองเป็นเคาะลีฟะฮ์ในมักกะฮ์ แต่กลับพ่ายแพ้และถูกฆ่าใน ค.ศ. 692 หลังแม่ทัพ เป็นเวลา 6 เดือน

รัฐเคาะลีฟะฮ์อุมัยยะฮ์แห่งกอร์โดบา (ค.ศ. 929–1031)

(ไม่ค่อยยอมรับอย่างกว้างขวาง; มีอำนาจในประเทศสเปนและบางส่วนของ)

พระนาม	ครองราชย์	พระราชบุพการี	หมายเหตุ
	ค.ศ. 929–961	มุฮัมมัด อิบน์ อับดุลลอฮ์ โอรสของ มุซนา	ลูกหลานของ เคาะลีฟะฮ์อุมัยยะฮ์
	ค.ศ. 961–976	มุรญัน
	ค.ศ. 976–1009
	ค.ศ. 1009	ฮิชาม อิบน์ อับดุลญับบาร อิบน์ อับดุรเราะฮ์มานที่ 3 พระนัดดาของ มุซนา
	ค.ศ. 1009–1010	อัลฮะกัม อิบน์ สุลัยมาน อิบน์ อับดุรเราะฮ์มานที่ 3 พระนัดดาของ ษาบิยะฮ์
	ค.ศ. 1010–1013
	ค.ศ. 1013–1016	อัลฮะกัม อิบน์ สุลัยมาน อิบน์ อับดุรเราะฮ์มานที่ 3 พระนัดดาของ ษาบิยะฮ์
	ค.ศ. 1021–1022	โมฮัมเหม็ด พระนัดดาของ
	ค.ศ. 1022–1023	ฮิชาม อิบน์ อับดุลญับบาร อิบน์ อับดุรเราะฮ์มานที่ 3 พระนัดดาของ เฆาะละฮ์
	1023–1024	อับดุรเราะฮ์มาน อิบน์ อุบัยดุลอฮ์ อิบน์ อับดุรเราะฮ์มานที่ 3 พระนัดดาของ เฮาระฮ์
	ค.ศ. 1027–1031	มุฮัมมัด อิบน์ อับดุลมะลิก อิบน์ อับดุรเราะฮ์มานที่ 3 พระนัดดาของ อะตีบ

รัฐเคาะลีฟะฮ์ฟาฏิมียะฮ์ (ค.ศ.909–1171)

รัฐเคาะลีฟะฮ์ฟาฏิมียะฮ์

(พวกฟาฏิมียะฮ์นับถือชีอะฮ์อิสมาอีลียะฮ์ที่อ้างว่าเป็นลูกหลานของฟาฏิมะฮ์ ลูกสาวของมุฮัมมัด และฝ่ายซุนนีถือว่าเป็นพวกนอกรีต การอ้างเป็นเคาะลีฟะฮ์ของพวกเขาไม่ค่อยเป็นที่ยอมรับอย่างถูกกฎหมายในฐานะผู้สืบทอดตำแหน่งเคาะลีฟะฮ์ผ่านทางมุฮัมมัดโดยมุสลิม เพราะไม่มีหลักฐานว่าพวกเขาเป็นลูกหลานของฟาฏิมะฮ์จริง ๆ)

พระนาม	ครองราชย์	พระราชบุพการี	หมายเหตุ
	ค.ศ. 909–934	ของอิสมาอีลียะฮ์	อ้างเป็นลูกหลานของฟาฏิมะฮ์ ลูกสาวคนสุดท้องของมุฮัมมัด ผู้ก่อตั้งราชวงศ์ฟาฏิมียะฮ์
	ค.ศ. 934–946
	ค.ศ. 946–953
	ค.ศ. 953–975		ประเทศอียิปต์ถูกครอบครองในรัชสมัยนี้
	ค.ศ. 975–996
	ค.ศ. 996–1021
	ค.ศ. 1021–1036
	ค.ศ. 1036–1094
	ค.ศ. 1094–1101		ความขัดแย้งในการสืบทอดนำมาสู่
	ค.ศ. 1101–1130		ผู้นำราชวงศ์ฟาฏิมียะฮ์ยุคหลังไม่ถือว่าพระองค์เป็นอิมามโดย
	ค.ศ. 1130–1149	มุฮัมมัด อิบน์ มูสเตนซิร โอรสของ อบู อัลมักมูน อับดุลเมซิด
	ค.ศ. 1149–1154
	ค.ศ. 1154–1160
	ค.ศ. 1160–1171	ยูซุฟ โอรสของ

รัฐเคาะลีฟะฮ์อัลโมฮาด (ค.ศ. 1145–1269)

รัฐเคาะลีฟะฮ์อัลโมฮาดในช่วงแผ่ไพศาลที่สุด (ป. ค.ศ. 1200)

(ไม่ค่อยยอมรับอย่างกว้างขวาง อาณาจักรจริงกินพื้นที่แค่บางส่วนของแอฟริกาเหนือและคาบสมุทรไอบีเรีย)

พระนาม	ครองราชย์	หมายเหตุ
อับดุลมุอ์มิน	ค.ศ. 1145–1163
	ค.ศ. 1163–1184
	ค.ศ. 1184–1199
	ค.ศ. 1199–1213
	ค.ศ. 1213–1224
	ค.ศ. 1224
	ค.ศ. 1224–1227
ยะฮ์ยา	ค.ศ. 1227–1235
	ค.ศ. 1227–1232
	ค.ศ. 1232–1242
	ค.ศ. 1242–1248
	ค.ศ. 1248–1266
	ค.ศ. 1266–1269

รัฐเคาะลีฟะฮ์กุรฏุบะ (929–1031)

(ไม่ค่อยยอมรับอย่างกว้างขวาง อาณาจักรจริงกินพื้นที่ในสเปนและส่วนหนึ่งของ)

พระนาม	ครองราชย์	หมายเหตุ
	929–961	สืบเชื้อสายจาก เคาะลีฟะฮ์แห่งอุมัยยะฮ์
	961–976
	976–1009
	1009
	1009–1010
	1010–1013
	1013–1016
	1021–1022
	1022–1023
	1023–1024
	1027–1031

รัฐเคาะลีฟะฮ์ที่ไม่ค่อยเป็นที่รู้จักโดยทั่วไปหลัง ค.ศ. 1900

ตั้งแต่จักรวรรดิออตโตมันล่มสลายเป็นต้นมา ไม่มีรัฐเคาะลีฟะฮ์ใดเลยที่ "รู้จักโดยทั่วไป"

รัฐเคาะลีฟะฮ์ชะรีฟ (ค.ศ.1924–1925)

แผนที่อาณาจักรเป็นสีเขียวและแคว้นในปัจจุบันเป็นเส้นสีแดง

, กษัตริย์แห่งฮิญาซและได้พยายามฟื้นฟูตำแหน่งและรูปแบบการปกครองของเคาะลีฟะฮ์ในวันที่ 11 มีนาคม ค.ศ. 1924 ถึง 3 ตุลาคม ค.ศ. 1924 เมื่อพระองค์ถ่ายโอนอำนาจให้กับ โอรสของพระองค์ที่ไม่ดำเนินตามตำแหน่งและรูปแบบการปกครองนี้ ถึงแม้ว่าการอ้างเป็นเคาะลีฟะฮ์ของฮุซัยน์ไม่เป็นที่ยอมรับ และใน ค.ศ. 1925 พระองค์ถูกขับออกจากฮิญาซโดยกองทัพสมเด็จพระราชาธิบดีอับดุลอะซีซ อิบน์ ซะอูด เนื่องจากไม่ค่อยสนับสนุนกฎชะรีอะฮ์ พระองค์ยังคงใช้ตำแหน่งเคาะลีฟะฮ์ต่อในช่วงที่ถูกเนรเทศ จนสวรรคตใน ค.ศ. 1931

การกลับมาของรัฐเคาะลีฟะฮ์อิสลาม (ค.ศ. 2014–ปัจจุบัน)

ณ วันที่ 29 มิถุนายน ค.ศ. 2014 รัฐอิสลามอิรักและลิแวนต์ประกาศการกลับมาของรัฐเคาะลีฟะฮ์อิสลาม โดยมีอะบู บักร์ อิบรอฮีม เอาวาด อิบรอฮีม อะลี อัลบัดรี อัสซามรออี อัลบัฆดาดี เป็นเคาะลีฟะฮ์คนแรก และรัฐเคาะลีฟะฮ์มีประชากรอาศัยอยู่มากกว่า 12 ล้านคนในพื้นที่วิลายัต อัลอิรัก กับวิลายัต อัชชาม และอีกจำนวนมากใน วิลายัต ฆ็อรบ์อิฟรีกียะฮ์ (รัฐแอฟริกาตะวันตก), วิลายัต ชัรก์อาซิยา (รัฐเอเชียเหนือ), วิลายัต คุเราะซาน, วิลายัต วะซัตอิฟรีกียะฮ์ (รัฐแอฟริกากลาง), วิลายัต อัลยะมัน (รัฐเยเมน) และวิลายัต ซินาอ์ (รัฐไซนาย) ที่อยู่ภายใต้การควบคุมของรัฐอิสลาม^[]

ในวันที่ 7 มีนาคม ค.ศ. 2015 อบู-บักร์ อัชเชเกา ทำสัญญากับรัฐอิสลามด้วยการส่งข้อความเสียง หลังจากนั้น มีการสันนิษฐานว่าโบโกฮะรอมได้ใช้ชื่อ "วิลายะฮ์ ฆ็อรบ์อิฟรีกียะฮ์" (อาหรับ: ولاية غرب إفريقية, "จังหวัดแอฟริกาตะวันตก") หรือ "รัฐอิสลามแห่งแอฟริกาตะวันตก" (Islamic State of West Africa; ISWAP).

อย่างไรก็ตาม ในวันที่ 10 เมษายน ค.ศ. 2018 ในระหว่างการชุมนุมของดอนัลด์ ทรัมป์ ประธานาธิบดีสหรัฐ ไมก์ เพนซ์ รองประธานาธิบดีสหรัฐกล่าวถึงไอซิสว่า “ไอซิสกำลังหลบหนี รัฐเคาะลีฟะฮ์ของมันล่มสลาย และจะถูกลบจากการมีอยู่ในเร็ววัน"

#	เคาะลีฟะฮ์	วันเกิด	ปกครองตั้งแต่	จนถึง
1	อะบู บักร์ อิบรอฮีม เอาวาด อิบรอฮีม อะลี อัลบัดรี อัสซามรออี อัลบัฆดาดี	28 กรกฎาคม ค.ศ. 1971	29 มิถุนายน ค.ศ. 2014	27 ตุลาคม ค.ศ. 2019
2	อะบู อิบรอฮีม อัลฮาชิมี อัลกุเราะชี	1 หรือ 5 ตุลาคม 1976	31 ตุลาคม ค.ศ. 2019	3 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2022
3		ไม่ปรากฏ	10 มีนาคม ค.ศ. 2022	30 พฤศจิกายน ค.ศ. 2022
4		ไม่ปรากฏ	30 พฤศจิกายน ค.ศ. 2022	ปัจจุบัน

• ธงของรัฐเคาะลีฟะฮ์อิสลามที่มีชื่อว่า "อัลโอะกับ" ()
• วิลายัต ฆ็อรบ์อิฟรีกียะฮ์ในช่วงที่แผ่ไพศาลที่สุด (มกราคม ค.ศ. 2015)
• พื้นที่รัฐเคาะลีฟะฮ์อิสลามในสองรัฐของอิรักและลิแวนต์

ไม่ยุ่งเกี่ยวการเมือง

รัฐเคาะลีฟะฮ์อะฮ์มะดียะฮ์ (ค.ศ. 1908–ปัจจุบัน)

ธงของประชาคมมุสลิมอะฮ์มะดียะฮ์

เคาะลีฟะตุลมะซีฮ์ (อาหรับ: خليفة المسيح; อูรดู: خلیفہ المسیح; อังกฤษ: Successor of the Messiah) หรือประชาคมเคาะลีฟะฮ์แห่งอะฮ์มะดียะฮ์ เป็นผู้นำทางจิตวิญญาณและองค์กรของทั่วโลก และเป็นผู้สืบทอดของแห่ง ผู้อ้างตนเองเป็นมะฮ์ดีกับเมสสิยาห์

หลังจากฆุลัม อะฮ์มัดเสียชีวิต ผู้สืบทอดยังอยู่ในศูนย์บัญชาการในต่อจนมีการก่อตั้งประเทศปากีสถานในปีค.ศ. 1947 ในตอนนั้นศูนย์บัญชากรอยู่ที่ แต่ในปีค.ศ. 1984 ประกาศใช้โดยรัฐบาลปากีสถานไว้ไม่ให้เคาะลีฟะตุลมะซีฮ์ทำพิธีอย่างสงบและทำให้สถาบันตกอยู่ในอันตราย ด้วเหตุนี้ ต้องย้ายจากปากีสถานไปที่ลอนดอน, อังกฤษ และย้ายศูนย์บัญชาการไปที่

ดูเพิ่ม

• รัฐเคาะลีฟะฮ์ทั่วโลก
• ประวัติศาสตร์อิสลาม
• ชีอะฮ์
• ซุนนี

หมายเหตุ

1. มิรซา ฆุลัม อะฮ์มัด เป็นผู้ก่อตั้งนิกาย ทั้งฝ่ายซุนนีและมุสลิมส่วนใหญ่ปฏิเสธนิกายนี้ เพราะเชื่อว่า มีศาสดาต่อจากศาสดามุฮัมมัด

อ้างอิง

1. "Imam Hassan as". Duas.org.
2. Lane-Poole 2004, pp. 12–13
3. Bosworth 2004, pp. 6–7
4. Al-Mudaffar, Sheikh Muhammad Al-Hussein. Imam Jafar Sadiq. p. 291.
5. ibn Maja (1368). al-Sunan, II.
6. Bosworth 2004, p. 7
7. Houtsma & Wensinck 1993, p. 3
8. Lane-Poole 2004, p. 195
9. Bosworth 2004, pp. 239–240
10. ; (1995). The Cambridge History of Islam: The Indian sub-continent, South-East Asia, Africa and the Muslim west. Vol. 2. Cambridge University Press. p. 320. ISBN . สืบค้นเมื่อ 14 March 2015.
11. "Yavuz Sultan Selim Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
12. "Kanuni Sultan Süleyman Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
13. "Sultan II. Selim Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
14. "Sultan III. Murad Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
15. "Sultan III. Mehmed Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
16. "Sultan I. Ahmed". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
17. "Sultan I. Mustafa". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
18. "Sultan II. Osman Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
19. "Sultan IV. Murad Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
20. "Sultan İbrahim Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
21. "Sultan IV. Mehmed". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
22. "Sultan II. Süleyman Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
23. "Sultan II. Ahmed Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
24. "Sultan II. Mustafa Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
25. "Sultan III. Ahmed Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
26. "Sultan I. Mahmud Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
27. "Sultan III. Osman Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
28. "Sultan III. Mustafa Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
29. "Sultan I. Abdülhamit Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
30. "Sultan III. Selim Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
31. "Sultan IV. Mustafa Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
32. "Sultan II. Mahmud Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
33. "Sultan Abdülmecid Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
34. "Sultan Abdülaziz Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
35. "Sultan V. Murad Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
36. "Sultan II. Abdülhamid Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
37. "Sultan V. Mehmed Reşad Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
38. "Sultan VI. Mehmed Vahdettin Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
39. As̜iroğlu 1992, p. 13
40. As̜iroğlu 1992, p. 17
41. As̜iroğlu 1992, p. 14
42. Dictionary of Battles and Sieges: F-O edited by Tony Jacques
43. , p. 21
44. , p. 11
45. , p. 71
46. , p. 63
47. , p. 47
48. , p. 39
49. , p. 21
50. , p. 11
51. Bosworth 2004, p. 118
52. Adam Withnall (2014-06-30). "Iraq crisis: Isis declares its territories a new Islamic state with 'restoration of caliphate' in Middle East - Middle East - World". The Independent. สืบค้นเมื่อ 2014-07-04.
53. "ISIS Spokesman Declares Caliphate, Rebrands Group as "Islamic State"". SITE Institute. 29 June 2014. สืบค้นเมื่อ 29 June 2014.
54. "Islamic State-controlled parts of Syria, Iraq largely out of reach: Red Cross". 13 March 2015 – โดยทาง Reuters.
55. stated: "[The] declaration issued by the Islamic State is void under sharia and has dangerous consequences for the Sunnis in Iraq and for the revolt in Syria", adding that the title of caliph can "only be given by the entire Muslim nation", not by a single group. Strange, Hannah (5 July 2014). "Islamic State leader Abu Bakr al-Baghdadi addresses Muslims in Mosul". The Telegraph. สืบค้นเมื่อ 6 July 2014.
56. "Nigeria's Boko Haram pledges allegiance to Islamic State". BBC news. BBC. 2015-03-07. สืบค้นเมื่อ 2015-03-07.
57. Adam Chandler (March 9, 2015). "The Islamic State of Boko Haram? :The terrorist group has pledged its allegiance to ISIS. But what does that really mean?". The Atlantic.
58. "Africa blog: Islamic State strengthens ties with Boko Haram". BBC News. สืบค้นเมื่อ 25 April 2015.
59. Trump TV Network (2018-05-10), FULL EVENT: President Donald Trump MASSIVE Rally in Elkhart, Indiana - May 10, 2018, สืบค้นเมื่อ 2018-05-12. See 6:00
60. . www.oxfordislamicstudies.com (ภาษาอังกฤษ). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-07-23. สืบค้นเมื่อ 2018-09-03. Controversial messianic movement founded by Mirza Ghulam Ahmad in Qadian, Punjab (British-controlled India), in 1889. Founder claimed to be a “nonlegislating” prophet (thus not in opposition to the mainstream belief in the finality of Muhammad 's “legislative” prophecy) with a divine mandate for the revival and renewal of Islam ...
61. "The Ahmadiyyah Movement - Islamic Studies - Oxford Bibliographies - obo" (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2018-09-03.
62. "Ghulam Ahmad, Mirza - Oxford Islamic Studies Online". www.oxfordislamicstudies.com (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2018-09-08. Founder of Ahmadi movement in Punjab, India, in 1889... The movement is labeled non-Muslim and fiercely opposed by Muslims, although the group considers itself Muslim.
63. http://www.caliphofislam.com 2014-12-19 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
64. "Khilafat - Caliphate - The Guided Khilafat - Khilafat e Ahmadiyya - Al Islam Online". www.alislam.org.

สารานุกรม

• (2004) [1996]. The New Islamic Dynasties: A Chronological and Genealogical Manual. New Edinburgh Islamic Surveys (2nd ed.). Edinburgh University Press. ISBN . OCLC 56639413.
• Houtsma, M. Th.; Wensinck, A. J. (1993). (Reprint). Vol. Volume IX. Leiden: BRILL. ISBN . {{}}: |volume= has extra text ((help)); |format= ต้องการ |url= ((help))
• (1894). The Mohammedan Dynasties: Chronological and Genealogical Tables with Historical Introductions. Westminster: Archibald Constable and Company. OCLC 1199708.