อ หร านแอร เปอร เซ ย هواپیمايی ملی ایران อ กษรโรม น Havâpeymâyi ye Melli ye Irân เป นสายการบ นประจำชาต ของประเทศอ หร าน

อิหร่านแอร์ (เปอร์เซีย: هواپیمايی ملی ایران, อักษรโรมัน: Havâpeymâyi-ye Melli-ye Irân) เป็นสายการบินประจำชาติของประเทศอิหร่าน โดยมีฐานการบินหลักที่และมีสำนักงานใหญ่ที่ในเตหะราน สายการบินให้บริการเที่ยวบินสู่ 57 จุดหมายปลายทั่วเอเชียและยุโรป ในประเทศอิหร่านอาจรู้จักกันในชื่อ โฮมา (เปอร์เซีย: هما ) ซึ่งเป็นสัตว์จำพวกฟีนิกซ์หรือกริฟฟินในปกรณัมเปอร์เซีย โดยจะเป็นชื่อย่อของสายการบินแห่งชาติอิหร่านในภาษาเปอร์เซีย อิหร่านแอร์เป็นสมาชิกของสมาคมขนส่งทางอากาศระหว่างประเทศ

อิหร่านแอร์
هواپیمايی ملی ایران

IATA	ICAO	รหัสเรียก
IR	IRA	IRANAIR

ก่อตั้ง

พฤษภาคม ค.ศ. 1944 (80 ปี) (ในชื่อ อิหร่านเนียนแอร์เวย์คอมปะนี)

เริ่มดำเนินงาน

ค.ศ. 1961 (63 ปี) (ในชื่อ อิหร่านแอร์)

AOC #

FS-100

ท่าหลัก

เมืองสำคัญ

บริษัทลูก

อิหร่านแอร์คาร์โก
อิหร่านแอร์กราวนด์เซอร์วิส
อิหร่านแอร์เคเตอริง
ศูนย์ฝึกอบรมการบินโฮมา

ขนาดฝูงบิน

30

จุดหมาย

57

บริษัทแม่

กระทรวงการคมนาคมและสังคมอิหร่าน (60%)

สำนักงานใหญ่

เตหะราน, ประเทศอิหร่าน

บุคลากรหลัก

Brig. Gen. Shamseddin Farzadipour (ประะธานและซีอีโอ)

เว็บไซต์

www.iranair.com

ประวัติ

ช่วงแรก

อิหร่านแอร์เนียนแอร์เวย์ก่อตั้งขึ้นในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 1944 โดยเรซา อัฟชาร์และโกลัม เอ็บเตฮัจ ช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่สองได้เริ่มดำเนินการครั้งแรกในปี 1945 โดยมีเที่ยวบินแรกคือจากเตหะรานไปยังแมชแฮด และตามด้วยบริการเตหะราน-เอสแฟฮอน-ชีรอซ--ออบอดอน-แอฮ์วอซ ในปี1946 สายการบินได้เปิดให้บริการเที่ยวบินระหว่างประเทศครั้งแรก ซึ่งเป็นเส้นทางสู่ไคโร แบกแดด และเทลอาวีฟ และเพิ่มเส้นทางสู่ปารีสในเดือนเมษายน ค.ศ. 1947 ตั้งแต่ก่อตั้งจนถึงปี 1962 อิหร่านแอร์มีดักลาส ดีซี-3 และเครื่องบินประจำการในฝูงบิน

ในปี 1961 รัฐบาลได้เข้าควบคุมอิหร่านเนียนแอร์เวย์ทั้งหมด หลังจากได้ควบรวมกิจการกับเปอร์เชียนแอร์เซอร์วิสเมื่อวันที่ 24 กุมภาพันธ์ เพื่อจัดตั้งสายการบินแห่งชาติอิหร่าน (โฮมา) หรือที่รู้จักในชื่ออิหร่านแอร์ ผ่านการร่วมลงทุนของภาครัฐที่ผนวกรวมผู้ให้บริการขนส่งทางอากาศสองรายเข้าด้วยกัน และเป็นสมาชิกของสมาคมขนส่งทางอากาศระหว่างประเทศ (ไออาตา) ในปีต่อมา ต่อมาอิหร่านแอร์และเซาท์แอฟริกันแอร์เวส์ได้ร่วมเป็นลูกค้าเปิดตัวเครื่องบินโบอิง 747 เอสพี

จุดหมายปลายทาง

ณ เดือนธันวาคม ค.ศ. 2023 อิหร่านแอร์ให้บริการเที่ยวบินสู่จุดหมายปลายทาง 57 แห่งใน 17 ประเทศ โดยมีทั้งเที่ยวบินภายในประเทศและระหว่างประเทศ

ข้อตกลงการบินร่วม

ณ เดือนธันวาคม ค.ศ. 2023 อิหร่านแอร์มีข้อตกลงการบินร่วมกับสายการบินดังต่อไปนี้:

ฝูงบิน

ฝูงบินปัจจุบัน

ณ เดือนเมษายน ค.ศ. 2024 อิหร่านแอร์มีเครื่องบินประจำการอยู่ในฝูงบินดังนี้:

**ฝูงบินของอิหร่านแอร์**
เครื่องบิน	ประจำการ	คำสั่งซื้อ	ผู้โดยสาร			หมายเหตุ
เครื่องบิน	ประจำการ	คำสั่งซื้อ	H	E	รวม	หมายเหตุ
แอร์บัส เอ300บี4-200	1	—	18	236	254
แอร์บัส เอ300-600อาร์	4	—	22	239	261
แอร์บัส เอ310-300	1	—	14	198	212
แอร์บัส เอ319-100	2	—	12	108	120
แอร์บัส เอ320-200	2	—	12	144	156
แอร์บัส เอ321-200	1	—	12	182	194
แอร์บัส เอ330-200	2	—	32	206	238
เอทีอาร์ 72-600	13	—	—	68	68
	3	—	—	104	104
ฝูงบินของอิหร่านแอร์คาร์โก
โบอิง 747-200C/SF	1	—	สินค้า
รวม	30	0

อิหร่านแอร์มีอายุฝูงบินเฉลี่ย 18.3 ปี

ฝูงบินในอดีต

อิหร่านแอร์เคยให้บริการเครื่องบินดังต่อไปนี้:

เครื่องบิน	จำนวน	เริ่มประจำการ	ปลดประจำการ	หมายเหตุ
อาเอร็อสปาซียาล-บีเอซี คองคอร์ด	—	—	—	มีคำสั่งซื้อสำหรับ 2 ลำพร้อมหนึ่งตัวเลือกในปี 1972 และยกเลิกคำสั่งซื้อใน 8 ปีต่อมา
แอร์บัส เอ300บี2-200	7	1980	2019
แอร์บัส เอ300บี2-200	1	1980	1988	ถูกยิงตกในเที่ยวบิน IR655 โดยกองทัพเรือสหรัฐ
แอร์บัส เอ300บี4-200F	2	2008	ไม่ทราบ	ทั้งหมดถูกจัดเก็บ
แอร์บัส เอ310-200	6	2001	2009	โอนย้ายมาจากเตอร์กิชแอร์ไลน์ จัดเก็บอยู๋ 3 ลำ
	ไม่ทราบ	ไม่ทราบ	ไม่ทราบ	ดำเนินการโดยเปอร์เชียนแอร์เซอร์วิสจนถึงการผนวกกิจการกับอิหร่านเนียนแอร์เวย์ในปี 1962
	ไม่ทราบ	ไม่ทราบ	ไม่ทราบ	ดำเนินการโดยอิหร่านเนียนแอร์เวย์จนถึงการผนวกกิจการกับเปอร์เชียนแอร์เซอร์วิสในปี 1962
โบอิง 707-300	5	1965	2000	ดำเนินการโดยเปอร์เชียนแอร์เซอร์วิสจนถึงการผนวกกิจการกับอิหร่านเนียนแอร์เวย์ในปี 1962
โบอิง 727-100	3	1965	2006
โบอิง 727-100	1	1965	1980	ตกในเที่ยวบิน
โบอิง 727-200/แอดวานซ์	5	1974	2014	จัดเก็บอยู๋ 3 ลำ
โบอิง 727-200/แอดวานซ์	1	1974	2011	ตกในเที่ยวบิน IR277
โบอิง 737-200	6	1971	2004	จัดเก็บที่ศูนย์จัดแสดงอากาศยานเตหะราน
โบอิง 747-100บี	6	1974	2014	EP-IAM ถูกจัดเก็บ 5 ลำเช่ามาจากแพนแอมและคาร์โกลักซ์ เป็นผู้ให้บริการรายแรกและรายสุดท้ายของรุ่น
โบอิง 747-100SF	3	1983	1986	โอนย้ายให้กับ
โบอิง 747-200บี	1	2007	2010
โบอิง 747-200F	4	1980	2004	EP-ICC ถูกจัดเก็บ เช่ามาจากกองทัพอากาศอิหร่าน
โบอิง 747-200M	3	1976	2016	EP-IAG และ EP-IAI ถูกจัดเก็บ
โบอิง 747-400	1	2017	2017	เช่าจากสำหรับเที่ยวบินฮัจญ์
โบอิง 747 เอสพี	4	1976	2016	ทั้งหมดถูกจัดเก็บที่ ผู้ให้บริการเชิงพาณิชย์รายสุดท้าย
	ไม่ทราบ	ไม่ทราบ	1960	ดำเนินการโดยอิหร่านเนียนแอร์เวย์จนถึงการผนวกกิจการกับเปอร์เชียนแอร์เซอร์วิสในปี 1962
	ไม่ทราบ	ไม่ทราบ	ไม่ทราบ
	ไม่ทราบ	ไม่ทราบ	ไม่ทราบ
ดักลาส ดีซี-3	ไม่ทราบ	ไม่ทราบ	1972
	ไม่ทราบ	ไม่ทราบ	1960	ก่อนการผนวกกิจการปี 1962 รุ่นขนส่งผู้โดยสารจะดำเนินการโดยอิหร่านเนียนแอร์เวย์และรุ่นขนส่งสินค้าจะดำเนินการโดยเปอร์เชียนแอร์เซอร์วิส
	ไม่ทราบ	ไม่ทราบ	1972
	ไม่ทราบ	ไม่ทราบ	ไม่ทราบ	ดำเนินการโดยเปอร์เชียนแอร์เซอร์วิสจนถึงการผนวกกิจการกับอิหร่านเนียนแอร์เวย์ในปี 1962
ดักลาส ดีซี-8	1	1976	1977	เช่าจาก
แมคดอนเนลล์ ดักลาส ดีซี-10	1	1976	1976	เช่าจาก
	ไม่ทราบ	ไม่ทราบ	ไม่ทราบ
	ไม่ทราบ	ไม่ทราบ	1960

อ้างอิง

IATA. "IATA - Codes - Airline and Airport Codes Search". www.iata.org.
Palt, Karsten. "IATA & ICAO Airline Codes - flugzeuginfo.net". www.flugzeuginfo.net.
. from the original on 10 April 2015. Retrieved 24 April 2015.
Atrvash, Abbas. "The History of Iranian Air Transportation Industry". Iran Chamber Society. สืบค้นเมื่อ 24 April 2015.
. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 2, 2009.
(PDF). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2017-03-28. สืบค้นเมื่อ 2022-02-07.
. news.iranair.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-05-06. สืบค้นเมื่อ 2022-02-07.
(PDF). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2016-07-05. สืบค้นเมื่อ 2016-06-12.{{}}: CS1 maint: archived copy as title ()
"New heads of CAO, Iran Air appointed". 9 August 2020.
"Iran Air - Official website of Iran Air "Homa" in Scandinavia". iranair.se.
. web.stanford.edu. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-03-19. สืบค้นเมื่อ 2017-03-18.
"Boeing 747SP Production List". planespotters.net.
iranair.com
"Profile on Iran Air". CAPA Centre for Aviation. จากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-10-31. สืบค้นเมื่อ 2016-10-31.
"Orders & Deliveries". Airbus. 30 June 2021. from the original on 10 February 2019. Retrieved 8 July 2021.
"Iran Air Fleet Details and History". Planespotters.net (ภาษาอังกฤษ). 2023-11-19.
"Iran took delivery of its 1st Airbus 321 Passenger Plane". Reuters. 11 January 2017. สืบค้นเมื่อ 11 January 2017.
. Airbus. 10 March 2017. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 29 May 2017. สืบค้นเมื่อ 12 March 2017.
"CONCORDE SST :ORDERS". www.concordesst.com.
"World Airline Directory". Flight. Vol. 71 no. 2519. London: Iliffe and Sons Ltd. 3 May 1957. p. 609. สืบค้นเมื่อ 15 January 2017.
Accident description for Boeing 727-86 EP-IRD at the . Retrieved on 28 December 2016.
"World Airline Directory". Flight. Vol. 71 no. 2519. London: Iliffe and Sons Ltd. 3 May 1957. p. 604. สืบค้นเมื่อ 15 January 2017.

[1] IATA. "IATA - Codes - Airline and Airport Codes Search". www.iata.org.

[flugzeuginfo.net-2] Palt, Karsten. "IATA & ICAO Airline Codes - flugzeuginfo.net". www.flugzeuginfo.net.

[:1-3] . from the original on 10 April 2015. Retrieved 24 April 2015.

[ICS-4] Atrvash, Abbas. "The History of Iranian Air Transportation Industry". Iran Chamber Society. สืบค้นเมื่อ 24 April 2015.

[5] . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 2, 2009.

[6] (PDF). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2017-03-28. สืบค้นเมื่อ 2022-02-07.

[Iran_Air_Catering-7] . news.iranair.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-05-06. สืบค้นเมื่อ 2022-02-07.

[ipo.ir-8] (PDF). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2016-07-05. สืบค้นเมื่อ 2016-06-12.{{}}: CS1 maint: archived copy as title ()

[9] "New heads of CAO, Iran Air appointed". 9 August 2020.

[10] "Iran Air - Official website of Iran Air "Homa" in Scandinavia". iranair.se.

[11] . web.stanford.edu. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-03-19. สืบค้นเมื่อ 2017-03-18.

[12] "Boeing 747SP Production List". planespotters.net.

[13] ranair.com

[CAPA_Profile-14] "Profile on Iran Air". CAPA Centre for Aviation. จากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-10-31. สืบค้นเมื่อ 2016-10-31.

[15] "Orders & Deliveries". Airbus. 30 June 2021. from the original on 10 February 2019. Retrieved 8 July 2021.

[:0-16] "Iran Air Fleet Details and History". Planespotters.net (ภาษาอังกฤษ). 2023-11-19.

[:1st_Airbus_Delivery-17] "Iran took delivery of its 1st Airbus 321 Passenger Plane". Reuters. 11 January 2017. สืบค้นเมื่อ 11 January 2017.

[18] . Airbus. 10 March 2017. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 29 May 2017. สืบค้นเมื่อ 12 March 2017.

[19] "CONCORDE SST :ORDERS". www.concordesst.com.

[20] "World Airline Directory". Flight. Vol. 71 no. 2519. London: Iliffe and Sons Ltd. 3 May 1957. p. 609. สืบค้นเมื่อ 15 January 2017.

[asn22-21] Accident description for Boeing 727-86 EP-IRD at the . Retrieved on 28 December 2016.

[FI1957-22] "World Airline Directory". Flight. Vol. 71 no. 2519. London: Iliffe and Sons Ltd. 3 May 1957. p. 604. สืบค้นเมื่อ 15 January 2017.