พระเจ้าเปดรูที่ 5 แห่งโปรตุเกส

พระเจ้าเปดรูที่ 5 แห่งโปรตุเกส (โปรตุเกส: Pedro V de Portugal) (16 กันยายน ค.ศ. 1837 - 11 พฤศจิกายน ค.ศ. 1861) หรือพระนามเต็ม เปดรู เดอ อัลคานตารา มารีอา เฟอร์นานโด มิเกล ราฟาเอล กอนซากา ซาเวียร์ ฌูเอา อันโตนิโอ ลีโอโปลโด วิทเตอร์ ฟรานซิสโก เดอ อัสซิส จูลีโอ อเมลิโอ เป็นพระมหากษัตริย์แห่งโปรตุเกสตั้งแต่ ค.ศ. 1853 จนถึง ค.ศ. 1861

พระเจ้าเปดรูที่ 5 แห่งโปรตุเกส
พระเจ้าเปดรูที่ 5 ขณะทรงมีพระชนมายุได้ 23 พรรษา
พระมหากษัตริย์โปรตุเกสและอัลการ์วึช
ครองราชย์	15 พฤศจิกายน ค.ศ. 1853 - 11 พฤศจิกายน ค.ศ. 1861
ก่อนหน้า	มาริอาที่ 2 และฟือร์นังดูที่ 2
ถัดไป	ลูอิชที่ 1
พระราชสมภพ	16 กันยายน ค.ศ. 1837
สวรรคต	11 พฤศจิกายน ค.ศ. 1861 (พระชนมายุ 24 พรรษา)
ราชวงศ์
พระราชบิดา	พระเจ้าฟือร์นังดูที่ 2 แห่งโปรตุเกส
พระราชมารดา	สมเด็จพระราชินีนาถมารีอาที่ 2 แห่งโปรตุเกส
ลายพระอภิไธย

ต้นพระชนม์ชีพและการเสด็จขึ้นครองราชย์

พระเจ้าเปดรูที่ 5 แห่งโปรตุเกส ในปี ค.ศ. 1860

พระเจ้าเปดรูที่ 5 แห่งโปรตุเกส เป็นพระโอรสของสมเด็จพระราชินีนาถมารีอาที่ 2 แห่งโปรตุเกสและพระเจ้าเฟอร์นันโดที่ 2 แห่งโปรตุเกส ในฐานะทายาทในราชบัลลังก์โปรตุเกส พระองค์จึงมีพระอิสสริยศเป็นเจ้าชายรัชทายาทและดยุกแห่งบรากันซาพระองค์ที่ 19

ในฐานะพระมหากษัตริย์พระองค์ทรงทุ่มเทและขยันขันแข็งในการประกอบพระราชกรณีกิจภายใต้คำแนะนำจากพระราชบิดา รัชกาลของพระองค์​​เป็นการวางรากฐานของรัฐโปรตุเกสและโครงสร้างพื้นฐานที่ทำให้ประเทศเข้มแข็ง ภายใต้การปกครองของพระองค์ถนนและทางรถไฟถูกสร้างขึ้นเพื่ออำนวยความสะดวกให้กับประชาชน และมีการปรับปรุงระบบสาธารณสุขให้ดีขึ้น พระองค์ทรงได้รับความนิยมมากขึ้นอีเมื่อมีอหิวาตกโรคระบาดเมื่อ 1853-1856 พระองค์ได้เสด็จไปเยี่ยมราษฎรที่ป่วยในโรงพยาบาลและแจกของขวัญเพื่อปลอบใจผู้ป่วย

พระเจ้าเปดรูที่ 5 และพระพี่น้องของพระองค์ และ และสมาชิกราชวงศ์พระองค์อื่น ก็ทรงป่วยเป็นโรคไทฟอยด์หรืออหิวาตกโรคในปี ค.ศ. 1861

อภิเษกสมรส

พระเจ้าเปดรูที่ 5 ทรงอภิเษกสมรสกับสเตฟานีแห่งโฮเอินโซลเลิร์น-ซิกมาริงเงิน สมเด็จพระราชินีแห่งโปรตุเกสและฟารู พระธิดาองค์โตของและ ที่กรุงเบอร์ลิน เมื่อ 29 เมษายน 1858 และที่ลิสบอน 18 พฤษภาคม 1858 ชีวิตอภิเษกสมรสของพระองค์ค่อนข้างมีความสุข จนกระทั่งสมเด็จพระราชินีสเตฟานีทรงสวรรคตด้วยโรคคอตีบ การอภิเษกสมรสของพระองค์ไม่มีรัชทายาท ราชบัลลังก์โปรตุเกสจึงถูกส่งต่อไปยังพระเจ้าลูอิสที่ 1 แห่งโปรตุเกสพระอนุชาของพระองค์

พระอิสสริยศ

• 16 กันยายน 1837 – 15 พฤศจิกายน 1853: ฮิส รอยัล ไฮเนส เจ้าชายรัชทายาทแห่งโปรตุเกส ดยุกแห่งบรากังซา
• 15 พฤศจิกายน 1853 – 11 พฤศจิกายน 1861: พระมหากษัตริย์โปรตุเกสและอัลการ์วึช

ตำแหน่งอื่น

เครื่องราชอิสริยาภรณ์

• เครื่องราชอิสริยาภรณ์การ์เตอร์
• เครื่องราชอิสริยาภรณ์โกลเดน ฟลีซ

พงศาวลี

													16.
										8.
													17.
							4.
													18.
										9.
													19.
				2. พระเจ้าเฟอร์นันโดที่ 2 แห่งโปรตุเกส
													20. อิกเนคที่ 2 จอเซฟ คซาบรากี เคานท์แห่งคอฮารี เดอ คซาบราก เอ็ท สซิทนยา
										10.
													21. เคานท์เทสมาเรีย กาเบรียลลาแห่งคาฟริอานี ดิ อิเมนา
							5.
													22. จอร์จ คริสเตียน เคานท์แห่งวัลด์สเตน-วาร์เทนเบิร์ก
										11.
													23. เคานท์เทสมาเรีย เอลิซาเบธแห่งอัลเฟลดท์
	1. พระเจ้าเปดรูที่ 5 แห่งโปรตุเกส
													24. พระเจ้าเปดรูที่ 3 แห่งโปรตุเกส
										12. พระเจ้าฌูเอาที่ 6 แห่งโปรตุเกส
													25. สมเด็จพระราชินีนาถมารีอาที่ 1 แห่งโปรตุเกส
							6. จักรพรรดิเปดรูที่ 1 แห่งบราซิล
													26. พระเจ้าการ์โลสที่ 4 แห่งสเปน
										13. สมเด็จพระราชินีคาร์ลอตา โจวควินาแห่งสเปน
													27.
				3. สมเด็จพระราชินีนาถมารีอาที่ 2 แห่งโปรตุเกส
													28. จักรพรรดิลีโอโพลด์ที่ 2 แห่งจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์
										14. จักรพรรดิฟรันซ์ที่ 2 แห่งจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์
													29.
							7. อาร์ชดัชเชสมาเรีย ลีโอโพลดีนาแห่งออสเตรีย
										30.
										15. เจ้าหญิงมาเรีย เทเรซา แห่งเนเปิลส์และซิซิลีส์
													31.

อ้างอิง

1. The autopsy proved the queen had died a . The marriage had never been consummated. Mónica, Maria Filomena. Cenas da Vida Portuguesa, Lisboa: Quetzal, 1999.

ก่อนหน้า		พระเจ้าเปดรูที่ 5 แห่งโปรตุเกส		ถัดไป
สมเด็จพระราชินีนาถมารีอาที่ 2 แห่งโปรตุเกส และพระเจ้าเฟอร์นันโดที่ 2 แห่งโปรตุเกส		พระมหากษัตริย์โปรตุเกสและอัลการ์เวส (15 พฤศจิกายน ค.ศ. 1853 - 11 พฤศจิกายน ค.ศ. 1861)		พระเจ้าลูอิสที่ 1 แห่งโปรตุเกส