พระเจ าเปดร ท 3 แห งโปรต เกส โปรต เกส Pedro Clemente Francisco José António de Bragança เปดร คล เมนท ฟร นซ สก โจเซ อ นโต

พระเจ้าเปดรูที่ 3 แห่งโปรตุเกส (โปรตุเกส: Pedro Clemente Francisco José António de Bragança เปดรู คลีเมนที ฟรันซิสกู โจเซ อันโตเนียว ดือ บรากันซา, ประสูติ 5 กรกฎาคม พ.ศ. 2260 - สวรรคต 25 พฤษภาคม พ.ศ. 2329) ทรงเป็นพระมหากษัตริย์แห่งโปรตุเกสและ ทรงเป็นผู้ปกครองร่วมโดยการครองราชย์ของ สมเด็จพระราชินีนาถมาเรียที่ 1 แห่งโปรตุเกส ผู้เป็นพระราชนัดดาซึ่งได้เป็นพระมเหสีของพระองค์ด้วย และทรงเป็นผู้ปกครองร่วมเรื่อยมาจนกระทั่งเสด็จสวรรคต

พระเจ้าเปดรูที่ 3 แห่งโปรตุเกส

พระมหากษัตริย์แห่งโปรตุเกสและอัลการ์วึช (ผ่านสิทธิพระมเหสี)
ครองราชย์	24 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2320 - 25 พฤษภาคม พ.ศ. 2329
ก่อนหน้า	พระเจ้าฌูเซที่ 1 แห่งโปรตุเกส
ถัดไป	สมเด็จพระราชินีนาถมารีอาที่ 1 แห่งโปรตุเกส
ผู้ร่วมในราชสมบัติ	สมเด็จพระราชินีนาถมารีอาที่ 1 แห่งโปรตุเกส

พระราชสมภพ	5 กรกฎาคม พ.ศ. 2260 ลิสบอน ประเทศโปรตุเกส
สวรรคต	25 พฤษภาคม พ.ศ. 2329 ลิสบอน ประเทศโปรตุเกส (พระชนมายุ 68 พรรษา)
พระราชบุตร	เจ้าชายจูอาว ฟรันซิสกูแห่งโปรตุเกส เจ้าหญิงมาเรีย อิซาเบลแห่งโปรตุเกส สมเด็จพระเจ้าจอห์นที่ 6 แห่งโปรตุเกส เจ้าหญิงมาเรีย คลีเมนทีนาแห่งโปรตุเกส
ราชวงศ์
พระราชบิดา
พระราชมารดา

พระราชประวัติ

เจ้าชายเปดรูประสูติในวันที่ 5 กรกฎาคม พ.ศ. 2260 เป็นพระราชโอรสพระองค์สุดท้องในและ เป็นพระราชโอรสที่พระบิดาโปรดที่สุดในบรรดาพระโอรสธิดาทั้งหมดของพระเจ้าฌูเอา ซึ่งส่งผลให้พระบิดาทรงแต่งตั้งเจ้าชายเปดรูเป็น, กาซา ดู อิงฟังตาดู และได้รับตำแหน่งอัศวินเครื่องราชอิสริยาภรณ์ขนแกะทองคำ ซึ่งเป็นของสเปน ครั้งหนึ่งเจ้าชายเปดรูทรงทำให้เจ้าชายฌูเซซึ่งเป็นรัชทายาทและเป็นพระเชษฐาทรงรำคาญพระทัย ซึ่งในรัชสมัยของพระเชษฐา เจ้าชายเปดรูทรงนำเครื่องราชอิสริยาภรณ์ขนแกะทองคำ มาเก็บไว้ที่เขตและทำการยกเลิกตำแหน่งนี้แล้วเริ่มการเปลี่ยนแปลงโดยในปีพ.ศ. 2290 ทรงริเริ่มสร้างพระราชวังที่จะทรงใช้เป็นพระราชวังฤดูร้อน โดยการออกแบของสถาปนิกชื่อ ซึ่งพระราชวังนี้ได้รับสมญานามว่า "แวร์ซายแห่งโปรตุเกส"

ได้มีหลักฐานปรากฏว่า พระเจ้าเปดรูที่ 3 ซึ่งขณะดำรงเป็นเจ้าชายแห่งบราซิล ได้รับการต่อต้านอย่างเปิดเผยจากผู้ที่มี "ความหวาดกลัว" ซึ่งเป็นนายกรัฐมนตรีที่มีอิทธิพลและกุมอำนาจสูงสุดในโปรตุเกส และได้รับการสนับสนุนจากราชวงศ์ซึ่งในขณะนั้นราชวงศ์ได้ตกอยู่ใต้อำนาจของพอมบาล แต่เมื่อเจ้าชายเปดรูทรงอภิเษกสมรสกับพระนัดดาคือเจ้าหญิงมาเรียในวันที่ 6 มิถุนายน พ.ศ. 2303 และตามมาด้วยการเสด็จสวรรคตของสมเด็จพระเจ้าโจเซฟแห่งโปรตุเกส ในปีพ.ศ. 2320 พระองค์และพระมเหสีได้ครองราชย์ร่วมกันเป็นสมเด็จพระเจ้าเปดรูที่ 3 และสมเด็จพระราชินีนาถมาเรียที่ 1 พระองค์กลับประกาศเป็นศัตรูกับมาควิสแห่งพอมบาลและทรงสนับสนุนการกำจัดอำนาจของพอมบาลและเหล่าขุนนางของเขา นักการทูตชาวฝรั่งเศสซึ่งต่อมาเป็นรัฐมนตรีกระทรวงการต่างประเทศของฝรั่งเศส ได้เขียนว่า "รู้สึกกังวลกับพระดำริของพระเจ้าเปดรูที่ 3 ที่มุ่งก่อกวนและจองผลาญมาควิส เดอ พอมบาลและพรรคพวก ความเกลียดชังและการแก้แค้นดูเหมือนจะอธิบาลลักษณะและบุคลิกภาพของพระเจ้าเปดรูที่มีต่อท่านมาควิส เดอ พอมบาล พวกเราอยู่ไกลเกินกว่าจะป้องกันท่านอดีตนายกรัฐมนตรีได้ ข้าคิดว่าเขาไม่ควรถูกทำร้ายเช่นนี้จากชื่อเสียงที่เขาได้สะสมมาและทำเพื่อแผ่นดินในรัชสมัยขอพระเจ้าแผ่นดินพระองค์ก่อน(พระเจ้าโจเซฟ) ถ้าเราตัดสินใจเปลี่ยนฝ่ายและเข้าโจมตีมาควิส เดอ พอมบาลด้วย ซึ่งก็จะทำให้เกิดปัญหาด้านการบริหารประเทศและจะทำให้โปรตุเกสไร้เสถียรภาพ ดังนั้นการโจมตีมาควิส เดอ พอมบาลอาจเกี่ยวข้องกับความทรงจำที่เขามีต่อพระเจ้าแผ่นดินพระองค์ก่อน ซึ่งคือพระเชษฐาที่โปรดมาควิส เดอ พอมบาล"

พระนางมาเรียและพระเจ้าเปดรูในวันขึ้นครองราชสมบัติ

พระเจ้าเปดรูทรงยึดมั่นในพระศาสนามาก ดังเช่น พระราชินีนาถมาเรียทรงได้รับพระสมัญญาว่า "ผู้ใจบุญ" และบางครั้งได้รับพระสมัญญาว่า "ผู้ดูแลโบสถ์" โดยนักประวัติศาสตร์เสรีนิยมในศตวรรษที่ 19 ได้เขียนว่า "พระเจ้าเปดรูนั้นทรงเป็นบุคคลที่ประหลาด ทรงน่าเกลียดและไม่ฉลาด ทรงแสดงออกท่าทางอย่างรุนแรงจนพระเกศากระเซิง และทรงมีลักษณะอาการแบบคนเมา" ต่อมา คาเอตาโน เบราว ผู้เขียนชีวราชประวัติของพระราชินีล่าสุดได้ต่อต้านข้อความนี้ และได้โต้แย้งว่า "พระเจ้าเปดรูทรงมีศรัทธาอย่างยิ่ง แต่ความเชื่อยังคงมีอยู่โดยอาศัยปัญญารู้แจ้งเองไม่ต้องใช้ไสยศาสตร์"

พระองค์ทรงปกป้องและอุปถัมภ์คณะเยซูอิตซึ่งถูกมาควิสแห่งพอมบาลขับไล่ออกไปในปีพ.ศ. 2302 โดยทรงประกาศว่า "ข้าพเจ้าจะไม่ลืมเลือนคำสอนและคำแนะนำของพวกเขาที่ได้รับรู้มา" ซึ่งพระองค์ได้มีส่วนฟื้นฟูคณะแห่งพระเยซูเจ้า ซึ่งได้รับการรับรองโดยสมเด็จพระราชินีนาถมาเรียที่ 1 และสำนักวาติกัน ซึ่งป้องกันการเข้ามาครอบครองของราชวงศ์บูร์บง สายสเปน

เวอร์เจนเนสได้เขียนถึงเอกอัครราชทูตฝรั่งเศสในกรุงลิสบอนใน"beatice" และเขียนถึงทัศนคติของกษัตริย์ "เราเชื่อว่าพระองค์จะทรงงานมากน้อยเพียงใด ดังนั้นนโยบายที่มีต่อโปรตุเกสต่ออดีตคณะเยซูอิตผู้ซึ่งได้รับการใส่ลงไปในคำว่าเสรีภาพ จุดนี้จะสร้างความโกรธแค้นของกษัตริย์คาทอลิก ซึ่งถือว่าเป็นจุดที่ดีในโปรตุเกส...แต่ดูเหมือนว่าไม่สะดวกจริงที่จะอธิบายความเป็นจริงให้พระเจ้าเปดรูทรงเข้าพระทัยได้ง่าย"

พระเจ้าเปดรูที่ 3 ทรงเป็นผู้คุ้มครองเหล่าคนชนชั้นสูง ทรงอุปถัมภ์ทายาทของผู้เสียชีวิตใน โดยโปรดให้รื้อคดีมาพิจารณาใหม่อีกครั้ง ทำให้ทายาทเหล่านั้นได้รับทรัพย์สินกลับมาเป็นของตระกูล

พระเจ้าเปดรูเสด็จสวรรคต ณ ในกรุงลิสบอน วันที่ 25 พฤษภาคม พ.ศ. 2329 สิริพระชนมายุ 69 พรรษา การสวรรคตของพระองค์ส่งผลให้ พระนางมาเรียที่ 1 พระมเหสีมีพระสติวิปลาสจากความโศกเศร้า

พระโอรส-ธิดา

พระนาม	ประสูติ	สิ้นพระชนม์	คู่สมรส และพระโอรส-ธิดา
	176120 สิงหาคม พ.ศ. 2304	178811 กันยายน พ.ศ. 2331	อภิเษกสมรส 21 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2320 ผู้เป็นพระมาตุจฉา ไม่มีรัชทายาท
เจ้าชายโจอาว ฟรานซิสโกแห่งโปรตุเกส	176316 กันยายน พ.ศ. 2306	176310 ตุลาคม พ.ศ. 2306	สิ้นพระชนม์เมื่อทรงพระเยาว์
เจ้าหญิงมาเรีย อิซาเบลแห่งโปรตุเกส	176623 ธันวาคม พ.ศ. 2309	177714 มกราคม พ.ศ. 2320	สิ้นพระชนม์เมื่อทรงพระเยาว์
สมเด็จพระเจ้าจอห์นที่ 6 แห่งโปรตุเกส	176713 พฤษภาคม พ.ศ. 2310	182610 มีนาคม พ.ศ. 2369	อภิเษกสมรส 8 พฤษภาคม พ.ศ. 2328 เจ้าหญิงคาร์ลอตา โจวควินาแห่งสเปน มีรัชทายาท 9 พระองค์ ได้แก่ เจ้าหญิงมาเรีย เทเรซาแห่งเบย์รา เจ้าชายฟรานซิสโก อันโตนิโอแห่งเบย์รา มาเรีย อิซาเบลแห่งโปรตุเกส สมเด็จพระราชินีแห่งสเปน จักรพรรดิเปดรูที่ 1 แห่งบราซิล เจ้าหญิงมาเรีย ฟรานซิสกาแห่งโปรตุเกส เจ้าหญิงอิซาเบล มาเรียแห่งโปรตุเกส สมเด็จพระเจ้ามิเกลแห่งโปรตุเกส เจ้าหญิงมาเรีย ดา อัสซันโคแห่งโปรตุเกส เจ้าหญิงอนา เดอ จีซัส มาเรียแห่งโปรตุเกส
	176815 ธันวาคม พ.ศ. 2311	17882 พฤศจิกายน พ.ศ. 2331	อภิเษกสมรส 1 พฤศจิกายน พ.ศ. 2371 มีรัชทายาท 3 พระองค์ ได้แก่ เจ้าหญิงมาเรีย คาร์ลอตาแห่งสเปน เจ้าชายคาร์ลอสแห่งสเปน
เจ้าหญิงมาเรีย คลีเมนทีนาแห่งโปรตุเกส	17749 มิถุนายน พ.ศ. 2317	177627 มิถุนายน พ.ศ. 2319	สิ้นพระชนม์เมื่อทรงพระเยาว์

พระอิศริยยศ

5 กรกฎาคม พ.ศ. 2260 - 6 มิถุนายน พ.ศ. 2303 : เจ้าชายเปดรูแห่งโปรตุเกส
6 มิถุนายน พ.ศ. 2303 - 24 กรกฎาคม พ.ศ. 2320 : เจ้าชายแห่งบราซิล, ดยุคแห่งบราแกนซา
24 กรกฎาคม พ.ศ. 2320 - 25 พฤษภาคม พ.ศ. 2329 : สมเด็จพระราชาธิบดีแห่งโปรตุเกส

พระราชตระกูล



				16.



			8. พระเจ้าฌูเอาที่ 4 แห่งโปรตุเกส



				17.



		4. พระเจ้าเปดรูที่ 2 แห่งโปรตุเกส



				18.



			9.



				19.



	2.



				20.



			10.



				21.



		5.



				22.



			11.



				23.



1. สมเด็จพระเจ้าฌูเซฟแห่งโปรตุเกส



				24. สมเด็จพระจักรพรรดิเฟอร์ดินานด์ที่ 2 แห่งโรมันอันศักดิ์สิทธิ์



			12. สมเด็จพระจักรพรรดิเฟอร์ดินานด์ที่ 3 แห่งโรมันอันศักดิ์สิทธิ์



				25.



		6. สมเด็จพระจักรพรรดิลีโอโพลด์ที่ 1 แห่งโรมันอันศักดิ์สิทธิ์



				26. พระเจ้าเฟลีเปที่ 3 แห่งสเปน



			13.



				27. ดัสเชสมาร์กาเร็ตแห่งออสเตรีย



	3.



				28. =20



			14. =10



				29. =21



		7.



			30. =22



			15. =11



				31. =23

อ้างอิง

Biography of Queen Maria I of Portugal (1734-1816)

ก่อนหน้า		พระเจ้าเปดรูที่ 3 แห่งโปรตุเกส		ถัดไป
สมเด็จพระเจ้าโจเซฟ		พระมหากษัตริย์แห่งโปรตุเกสและอัลเกรฟ ปกครองร่วมกับพระมเหสี สมเด็จพระราชินีนาถมาเรียที่ 1 แห่งโปรตุเกส(จนกระทั่งสวรรคต) (24 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2320 - 25 พฤษภาคม พ.ศ. 2329)		สมเด็จพระราชินีนาถมาเรียที่ 1