ร ฐร วมประม ข หร อ การรวมต วเป นสหราชอาณาจ กร อ งกฤษ personal union เป นการรวมร ฐอ สระมากกว าสองร ฐข นไปภายใต การปกครองข

รัฐร่วมประมุข หรือ การรวมตัวเป็นสหราชอาณาจักร (อังกฤษ: personal union) เป็นการรวมรัฐอิสระมากกว่าสองรัฐขึ้นไปภายใต้การปกครองของพระมหากษัตริย์องค์เดียวกัน ในขณะที่พรมแดน, กฎหมาย และ นโยบายของอาณาจักรในกลุ่มยังคงเป็นตัวของตัวเอง สหราชไม่ใช่ “สหพันธรัฐ” (federation) ที่เป็นที่ยอมรับกันว่าเป็นหลายรัฐที่รวมเข้ามาเป็นรัฐเดียวกันและมีพรมแดน, กฎหมาย และ นโยบายส่วนใหญ่ร่วมกัน หรือ “” (dynastic union) ซึ่งหมายถึงการรวมภายใต้ราชวงศ์เดียวกัน แต่กระนั้นความหมายระหว่าง “สหราช” และ “สหพันธรัฐ” ก็มีความเกี่ยวพันกัน และ “สหราช” มักจะวิวัฒนาการมาเป็น “สหพันธรัฐ”

ภาพเขียนฉลองรัฐร่วมประมุขระหว่างโปแลนด์และลิทัวเนียเป็นสหราชอาณาจักรโปแลนด์-ลิทัวเนีย

การรวมตัวกันเป็น “สหราช” อาจจะเกิดขึ้นจากเหตุผลหลายประการตั้งแต่การเกิดขึ้นโดยเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นพร้อมกันเช่นการเสกสมรสระหว่าง “สมเด็จพระราชินีนาถ” (queen regnant) ของราชอาณาจักรหนึ่ง กับ พระมหากษัตริย์ของอีกราชอาณาจักรหนึ่ง ซึ่งทำให้พระราชโอรสของทั้งสองพระองค์ก็จะได้รับราชบังลังก์ของทั้งสองราชอาณาจักร ไปจนถึง การรวมตัวกันอาจจะเป็นตามบทบัญญัติทางกฎหมาย เช่นการผ่านพระราชบัญญัติในรัฐสภาระบุการรวมตัวกัน หรืออาจจะโดยพฤตินัยซึ่งง่ายต่อการแยกตัวกลับไปเป็นอาณาจักรเดิม เช่นในกรณีที่เกิดขึ้นหลังจากการเสด็จสวรรคตของกษัตริย์ของบรรดาอาณาจักรร่วมที่มีระบบการสืบสันตติวงศ์ที่ต่างกัน

“สหราช” ส่วนใหญ่จะเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นในระบบราชาธิปไตยเท่านั้น และบางครั้งก็จะใช้คำว่า “” (dual monarchy) ในการแสดงแสดงว่าเป็นการรวมอาณาจักรของสองราชบัลลังก์

รายการข้างล่างแสดงให้เห็นถึงรายระเอียดของการรวมเป็นสหราชอาณาจักรตลอดมาในประวัติศาสตร์ ยกเว้นแต่ในกรณีของราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญของเครือจักรภพบริติชเช่นออสเตรเลีย, นิวซีแลนด์ และแคนาดา ซึ่งไม่ใช่การรวมเป็นสหราชอาณาจักรของโลกยุคปัจจุบัน

นอกจากนั้นคำว่า “การรวมสหอำนาจ” ยังใช้เป็นเครื่องมือทางการเมืองที่ใช้โดยนาซีเยอรมนีในการรวมตำแหน่งระดับสูงในพรรคกรรมกรชาติสังคมนิยมเยอรมัน เครื่องมือทางการเมืองเดียวกันนี้นำมาใช้โดยรัฐบาลอื่นๆ เช่นสาธารณรัฐประชาชนจีน ซึ่งคล้ายกันกับ “” (persona designata) ที่เป็นระบบที่เจ้าหน้าที่ทางศาลสามารถแต่งตั้งให้ผู้ไม่มีหน้าที่ทางศาลมีความรับผิดชอบในหน้าที่กึ่งเกี่ยวกับระบบยุติธรรมภายใต้ระบบคอมมอนลอว์

อันดอร์รา

อันดอร์รากึ่งรวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรและต่อมาสหอำนาจกับฝรั่งเศสมาตั้งแต่ ค.ศ. 1607 (พระมหากษัตริย์และต่อมาประธานาธิบดีฝรั่งเศสเป็นหนึ่งในประมุขของอันดอร์รา ประมุขอีกองค์หนึ่งคือพระสังฆราชของสังฆมณฑลอัวร์เกลล์ของกาตาลุญญาในสเปน)

อารากอน

ในปี ค.ศ. 1162 พระเจ้าอัลฟอนโซที่ 1 แห่งอารากอนเป็นพระมหากษัตริย์องค์แรกที่ได้รับบรรดาศักดิ์เป็น “พระมหากษัตริย์แห่งอารากอนและเคานท์แห่งบาร์เซโลนา” ผู้ปกครองดินแดนที่ต่อมาเป็น “ราชบัลลังก์อารากอน” (Crown of Aragon) ซึ่งไม่ใช่ราชอาณาจักรอารากอน (Kingdom of Aragon) ต่อมาพระเจ้าไชเมที่ 1 แห่งอารากอนก็ทรงก่อตั้งและเพิ่มเติมราชอาณาจักรบาเลนเซียเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของราชบัลลังก์อารากอน และต่อมาชาร์ลส์แห่งเก้นท์หรือพระเจ้าคาร์ลที่ 1 แห่งสเปน หรือ สมเด็จพระจักรพรรดิคาร์ลที่ 5 แห่งโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ ก็รวมอารากอนและคาสตีลที่เป็น “รัฐร่วมประมุข” ที่ต่อมากลายมาเป็นสเปน

อยุธยา

ในปี พ.ศ. 1921 (ค.ศ. 1378) อาณาจักรอยุธยารุกรานอาณาจักรสุโขทัยและผนวกเข้าเป็นรัฐบริวารของตน หลังจากที่พระมหาธรรมราชาที่ 4 (บรมปาล) เสด็จสวรรคตในปี พ.ศ. 1981 (ค.ศ. 1446) โดยปราศจากรัชทายาท สมเด็จพระบรมราชาธิราชที่ 2 ทรงส่งพระราเมศวรขึ้นไปครองเมืองพิษณุโลก ซึ่งต่อมาในปี พ.ศ. 1991 (ค.ศ. 1448) พระราเมศวรได้ขึ้นสืบราชสมบัติต่อจากพระบิดาเป็นพระเจ้ากรุงศรีอยุธยานามว่า "สมเด็จพระบรมไตรโลกนาถ" ทำให้ทั้งสองอาณาจักรถูกรวมเข้าไว้ใต้การปกครองของพระมหากษัตริย์องค์เดียวกัน ในด้านการปกครอง ทั้งสองอาณาจักรยังคงดำรงรัฐบาลของตนแยกออกจากกัน โดยรัฐบาลกรุงสุโขทัย ณ เมืองพิษณุโลก มีสายสัมพันธ์อันแนบแน่นกับรัฐบาลกรุงศรีอยุธยาตลอดช่วงรัชกาลของพระบรมไตรโลกนาถ และหลังจากที่พระบรมไตรโลกนาถเสด็จสวรรคตในปี พ.ศ. 2031 (ค.ศ. 1488) อาณาจักรจึงถูกแบ่งออกอีกครั้งโดยสมเด็จพระบรมราชาปกครองอาณาจักรอยุธยา ส่วนสมเด็จพระเชษฐาธิราชปกครองอาณาจักรสุโขทัย และหลังจากสมเด็จพระบรมราชาเสด็จสวรรคตในปี พ.ศ. 2034 (ค.ศ. 1491) สมเด็จพระเชษฐาธิราชจึงรับมรดกในฐานะรัฐร่วมประมุขอีกครั้ง

ภายหลังที่กรุงสุโขทัยถูกกรุงหงสาวดีตีแตกและกลายเป็นรัฐบริวารของพม่าในปี พ.ศ. 2106 (ค.ศ. 1563) พระเจ้าบุเรงนองทรงแต่งตั้งขุนพิเรนทรเทพในขณะนั้นขึ้นเป็นกษัตริย์ประเทศราช ลำตับต่อมากรุงศรีอยุธยาจึงถูกรุกรานเป็นรัฐประเทศราชของกรุงหงสาวดีในปี พ.ศ. 2112 (ค.ศ. 1569) ขุนพิเรนทรเทพทรงถูกสถาปนาให้ปกครองกรุงศรีอยุธยาในฐานะ สมเด็จพระมหาธรรมราชาธิราช โดยมีพระมหาอุปราช สมเด็จพระนเรศวรมหาราช ครองกรุงสุโขทัย ต่อมาเมื่อพระเจ้าบุเรงนองสวรรคต พระเจ้านันทบุเรงไม่ไว้พระทัยพระเจ้ากรุงสุโขทัยและทรงรุกรานอาณาจักรไทยอีกครั้งในศึกแม่น้ำสะโตงในปี พ.ศ. 2126 (ค.ศ. 1583) ซึ่งหลังจากศึกครั้งดังกล่าว สมเด็จพระนเรศวรมหาราชจึงทรงโยกย้ายผู้คนจากอาณาจักรสุโขทัยไปรวมกับอาณาจักรอยุธยา ทำให้อาณาจักรทั้งสองถูกรวมเข้าด้วยกันโดยสมบูรณ์

โบฮีเมีย

รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับโปแลนด์ระหว่าง ค.ศ. 1003 จนถึง ค.ศ. 1004 (โบฮีเมียยึดครองโดยโปแลนด์)
รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับโปแลนด์ระหว่าง ค.ศ. 1300 จนถึง ค.ศ. 1306 และฮังการีระหว่าง ค.ศ. 1301 จนถึง ค.ศ. 1305 ( และ )
รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับลักเซมเบิร์กระหว่าง ค.ศ. 1313 จนถึง ค.ศ. 1378 และระหว่าง ค.ศ. 1383 จนถึง ค.ศ. 1388
รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับฮังการีระหว่าง ค.ศ. 1419 จนถึง ค.ศ. 1439 (ซิจิสมุนด์แห่งลักเซมเบิร์กและพระชามาดา) และระหว่าง ค.ศ. 1490 จนถึง ค.ศ. 1526 ()
รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับออสเตรียและฮังการีระหว่าง ค.ศ. 1526 จนถึง ค.ศ. 1918 (นอกจากระหว่าง ค.ศ. 1619 จนถึง ค.ศ. 1620)

บรันเดินบวร์ค

รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับดัชชีแห่งปรัสเซีย ระหว่าง ค.ศ. 1618 เมื่อเสียชีวิตโดยไม่มีรัชทายาทชายและลูกเขยกลายเป็นประมุขของทั้งสองราชอาณาจักร แต่บรันเดินบวร์คและปรัสเซียต่างก็มีรัฐบาลที่เป็นเอกเทศ และที่ตั้งเมืองบริหารอยู่ของราชอาณาจักรอยู่ที่เบอร์ลิน และตามลำดับมาจนถึง ค.ศ. 1701 เมื่อพระเจ้าฟรีดริชที่ 1 ทรงรวมสองรัฐบาลเข้าด้วยกันเป็นรัฐบาลเดียว

บราซิล

รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับโปรตุเกสภายใต้สมเด็จพระจักรพรรดิเปโดรที่ 1 แห่งบราซิล (พระเจ้าปีเตอร์ที่ 4 แห่งโปรตุเกส) เป็นสหราชอาณาจักรโปรตุเกส, บราซิล และ อัลการ์เวส ตั้งแต่วันที่ 10 มีนาคม ค.ศ. 1826 จนถึงวันที่ 28 พฤษภาคม ค.ศ. 1826 ปีเตอร์ทรงดำรงตำแหน่งเป็นเจ้าฟ้าหลวงแห่งโปรตุเกส, บราซิล และ อัลการ์เวส และเมื่อพระองค์ทรงประกาศอิสรภาพจากโปรตุเกสในปี ค.ศ. 1822 พระองค์ก็เป็นพระจักรพรรดิองค์แรก และเมื่อพระราชบิดาเสด็จสวรรคตพระเจ้าปีเตอร์ก็เป็นพระมหากษัตริย์แห่งโปรตุเกสด้วยแต่ก็เพียงไม่กี่สัปดาห์ เมื่อทรงสละราชสมบัติให้แก่พระราชธิดาเจ้าหญิงมาเรีย กลอเรีย

อาณาจักรในเครือจักรภพ

ปรัชญา “รัฐร่วมประมุข” มีการเสนอเพื่อรักษาเสรีรัฐไอร์แลนด์ (Irish Free State) ให้อยู่ภายในอาณาจักรในเครือจักรภพ (Commonwealth Realm)

วลี “รัฐร่วมประมุข” ปรากฏในการโต้เถียงในระยะแรกของการพยายามก่อตั้งเครือจักรภพแห่งชาติ แต่การเข้าเป็นสมาชิกของเครือจักรภพก็มีผู้แย้ง การรวมตัวเป็นเครือจักรภพตรงกับคำนิยามของ “การรวมเป็นสหอำนาจ” แต่จะว่าว่าเป็นการรวมราชบัลลังก์ในบริบทของการบริหารปัจจุบันก็ยังไม่เป็นที่แน่ใจ^[] and b) ซึ่งอาจจะเป็นการใช้คำที่ผิดกาละ (anachronism) นอกจากนั้นก็ยังเป็นที่กังขากันว่าการปกครองโดยพระมหากษัตริย์องค์เดียวกันจะตรงกับความหมายของวลี “รัฐร่วมประมุข” เพราะราชบัลลังก์ของประเทศที่เข้าร่วมมิได้แยกจากกันอย่างเป็นเอกเทศ^[]

เสรีรัฐคองโก

รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับเบลเยียม ระหว่าง ค.ศ. 1885 จนถึง ค.ศ. 1908 เมื่อคองโกเป็นอาณานิคมของเบลเยียม

โครเอเชีย

และราชอาณาจักรฮังการีรวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรในปี ค.ศ. 1102 ภายใต้พระมหากษัตริยฮังการี รายละเอียดของการรวมตัวระบุใน (Pacta conventa) ที่ระบุการก่อตั้งโครเอเชียเป็นรัฐเอกเทศที่บริหารโดย (สภาขุนนางโครเอเชีย) และอุปราช นอกจากนั้นขุนนางโครเอเชียก็ยังคงรักษาที่ดินและทรัพย์สิน และ ตำแหน่งที่มีอยู่ได้ การรวมตัวของฮังการีและโครเอเชียในยุคกลางเกิดขึ้นจาก “รัฐร่วมประมุข” และดำเนินต่อมาจนถึงยุทธการโมเฮ็คส์ในปี ค.ศ. 1526 เมื่อวันที่ 1 มกราคม ค.ศ. 1527 ขุนนางโครเอเชียมีมติเป็นเอกฉันท์เลือกอาร์คดยุคเฟอร์ดินานด์แห่งออสเตรียและผู้สืบเชื้อสายจากพระองค์เป็นพระมหากษัตริย์และรัชทายาท แต่โดยทางการแล้วก็มีอยู่ต่อมาจนต้นคริสต์ศตวรรษที่ 20 และ สนธิสัญญาไทรอานอน

เดนมาร์ก

พระเจ้าสเวน ฟอร์คเบียร์ดปกครองทั้ง เดนมาร์ก และ อังกฤษ ระหว่าง ค.ศ. 1013 จนถึง ค.ศ. 1014
พระเจ้าคานูทมหาราชปกครองทั้งเดนมาร์ก และ อังกฤษ ระหว่าง ค.ศ. 1016 จนถึง ค.ศ. 1035
พระเจ้าฮาร์ธาคานูท ปกครองทั้งเดนมาร์ก และ อังกฤษ ระหว่าง ค.ศ. 1040 จนถึง ค.ศ. 1042
รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับนอร์เวย์ ระหว่าง ค.ศ. 1380 จนถึง ค.ศ. 1814 ( (Riksråd) ถูกยุบเลิกในปี ค.ศ. 1536)
อยู่กลุ่มสหราชอาณาจักรคาลมาร์ร่วมกับนอร์เวย์และสวีเดน ระหว่าง ค.ศ. 1389 จนถึง ค.ศ. 1521 (บางครั้งก็ไม่มีประสิทธิภาพ)^[]
พระมหากษัตริย์แห่งเดนมาร์กในขณะเดียวกันก็เป็นดยุคแห่งและฮ็อลชไตน์ระหว่าง ค.ศ. 1460 จนถึง ค.ศ. 1864 (ฮ็อลชไตน์จักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ที่เป็นส่วนหนึ่งของเยอรมนี)
รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับไอซ์แลนด์ ระหว่าง ค.ศ. 1918 จนถึง ค.ศ. 1944 เมื่อไอซ์แลนด์เป็นสาธารณรัฐ

อังกฤษ

พระเจ้าสเวน ฟอร์คเบียร์ดปกครองทั้งอังกฤษ และ เดนมาร์กระหว่าง ค.ศ. 1013 จนถึง ค.ศ. 1014
พระเจ้าคานูทมหาราชปกครองทั้งอังกฤษ และ เดนมาร์กระหว่าง ค.ศ. 1016 จนถึง ค.ศ. 1035
พระเจ้าฮาร์ธาคานูทปกครองทั้งอังกฤษ และ เดนมาร์กระหว่าง ค.ศ. 1040 จนถึง ค.ศ. 1042
พระเจ้าเฮนรีที่ 6 ปกครองทั้งอังกฤษ และ ฝรั่งเศส ระหว่าง ค.ศ. 1422 จนถึง ค.ศ. 1453
รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับไอร์แลนด์ ระหว่าง ค.ศ. 1541 (เมื่อไอร์แลนด์ได้รับการเลื่อนฐานะขึ้นเป็นราชอาณาจักร) จนถึง ค.ศ. 1707
พระเจ้าฟิลิปที่ 2 แห่งสเปนเป็นพระมหากษัตริย์ร่วมราชบัลลังก์อังกฤษ (ร่วมกับสมเด็จพระราชินีนาถแมรี) ระหว่าง ค.ศ. 1554 จนถึง ค.ศ. 1558 ในขณะเดียวกันพระองค์ก็ทรงเป็น (ระหว่าง ค.ศ. 1554) และพระมหากษัตริย์แห่งสเปน (ระหว่าง ค.ศ. 1556)
รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับสกอตแลนด์ ระหว่าง ค.ศ. 1603 จนถึง ค.ศ. 1707 (เมื่อรวมตัวกันเป็นราชอาณาจักรบริเตนใหญ่)
รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับเนเธอร์แลนด์ ระหว่าง ค.ศ. 1689 จนถึง ค.ศ. 1702 เมื่อประมุขของดัตช์ (Stadtholder) วิลเลียมแห่งออเรนจ์ มาเป็นพระมหากษัตริย์แห่งอังกฤษ, สกอตแลนด์ และ ไอร์แลนด์ สถานการณ์นี้ค่อนข้างจะซับซ้อนเมื่อจังหวัดดัตช์ที่รวมทั้ง ฮอลแลนด์, เซแลนด์, อูเทร็คท์, เกลเดอร์แลนด์ และ โอเฟอไรส์เซิล เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของ “สหราชอาณาจักร” ในปี ค.ศ. 1689 และ เดรนเทอ ในปี ค.ศ. 1696 จะมีก็เพียงสองจังหวัดที่มิได้เข้าร่วม: ฟรีสแลนด์ และ

ฟินแลนด์

ในฐานะเป็นราชรัฐฟินแลนด์ปกครองโดยซาร์แห่งรัสเซียในฐานะระหว่าง ค.ศ. 1809 จนถึง ค.ศ. 1917 ตามความเห็นของชาวฟินแลนด์ลักษณะของการรวมตัวคล้ายกับ “รัฐร่วมประมุข”^[] ตาม (Treaty of Fredrikshamn) ฟินแลนด์เป็นส่วนหนึ่งของจักรวรรดิรัสเซีย และได้พระราชทานฐานะให้เป็นเขตปกครองตนเองโดยพระเจ้าซาร์ แต่สิทธินี้ก็มาถูก (Russification of Finland) เป็นการชั่วคราวต่อมา

ฝรั่งเศส

รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับดัชชีแห่งเบอร์กันดี ระหว่าง ค.ศ. 1361, when พระเจ้าจอห์นที่ 2 แห่งฝรั่งเศสได้ครองดัชชี จนถึง ค.ศ. 1363 เมื่อทรงยกให้แก่พระราชโอรสฟิลิปเดอะโบลด์
รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับราชอาณาจักรอังกฤษ ระหว่าง ค.ศ. 1422 เมื่อพระเจ้าเฮนรีที่ 6 ขึ้นครองราชบัลลังก์ฝรั่งเศสจนถึง ค.ศ. 1453 เมื่อทรงถูกขับออกจากฝรั่งเศสโดยพระเจ้าชาร์ลที่ 7 แห่งฝรั่งเศส
รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับ ระหว่าง ค.ศ. 1491 เมื่อดัชเชสแอนน์แห่งบริตานีเสกสมรสกับ พระเจ้าชาร์ลส์ที่ 8 แห่งฝรั่งเศสโดยการถูกบังคับ จนถึง ค.ศ. 1532 เมื่อดัชชีแห่งบริตานีถูกผนวกเข้าเป็นส่วนหนึ่งของราชอาณาจักรฝรั่งเศส
รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับราชอาณาจักรนาวาร์ ระหว่าง ค.ศ. 1589 จนถึง ค.ศ. 1620 เมื่อนาวาร์ถูกรวมเข้าเป็นส่วนหนึ่งของราชอาณาจักรฝรั่งเศส
'กึ่งรวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับอันดอร์รา ตั้งแต่ ค.ศ. 1607 (พระมหากษัตริย์และต่อมาประธานาธิบดีฝรั่งเศสเป็นหนึ่งในประมุขของอันดอร์รา ประมุขอีกองค์หนึ่งคือพระสังฆราชของสังฆมณฑลอัวร์เกลล์ของกาตาลุญญาในสเปน)

ข้อสังเกต: ในคริสต์ศตวรรษที่ 17 ปัญหาที่ก่อให้เกิดสงครามสืบราชบัลลังก์สเปนคือความหวาดระแวงของการสืบราชบัลลังก์สเปนที่ระบุโดยกฎหมายสเปน ที่มีผลทำให้หลุยส์ผู้เป็นรัชทายาทของฝรั่งเศสอยู่แล้วจะได้ครองสเปนด้วยโดยสิทธิ “รัฐร่วมประมุข” ซึ่งเป็นการทำให้เสถียรภาพของมหาอำนาจในยุโรปขาดความสมดุล (ฝรั่งเศสขณะนั้นเป็นประเทศที่มีอานุภาพทางทหารมากกว่าผู้ใดในยุโรปและสเปนก็เป็นจักรวรรดิที่ใหญ่ที่สุด)

บริเตนใหญ่

รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับไอร์แลนด์ ระหว่าง ค.ศ. 1707 โดยพระราชบัญญัติสหภาพ ในปี ค.ศ. 1801 (เมื่อรวมกันเป็นสหราชอาณาจักรบริเตนใหญ่และไอร์แลนด์)
รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับฮาโนเวอร์เมื่อพระเจ้าจอร์จที่ 1ขึ้นครองราชย์ในปี ค.ศ. 1714 ตามที่ระบุในพระราชบัญญัติสหภาพ ในปี ค.ศ. 1801 เมื่อบริเตนใหญ่กลายเป็นสหราชอาณาจักร (และต่อมาจนถึง ค.ศ. 1837)

ฮาโนเวอร์

รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับราชอาณาจักรสกอตแลนด์ ระหว่าง ค.ศ. 1714 จนถึง ค.ศ. 1801
รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรบริเตนใหญ่และไอร์แลนด์ ระหว่าง ค.ศ. 1801 จนถึง ค.ศ. 1837 เมื่อความแตกต่างของกฎการสืบสันตติวงศ์ของสองราชอาณาจักรเป็นผลให้สมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียไม่มีสิทธิในการครองฮาโนเวอร์ได้ ฮาโนเวอร์จึงตกไปเป็นของพระปิตุลา

จักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์

รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับสเปน ระหว่าง ค.ศ. 1519 จนถึง ค.ศ. 1556 ในรัชสมัยของสมเด็จพระจักรพรรดิคาร์ลที่ 5
รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับฮังการี ระหว่าง ค.ศ. 1526 จนถึง ค.ศ. 1806

ฮังการี

รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับโปแลนด์ และ โบฮีเมีย ระหว่าง ค.ศ. 1301 จนถึง ค.ศ. 1305
รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับโปแลนด์ ระหว่าง ค.ศ. 1370 จนถึง ค.ศ. 1382 ในรัชสมัยของ สมัยประวัติศาสตร์ของโปแลนด์ในช่วงนี้บางครั้งก็เรียกว่า "" (Andegawen Poland) พระเจ้าหลุยส์ทรงได้รับราชบัลลังก์โปแลนด์จากพระปิตุลาทางฝ่ายพระราชมารดา เมื่อพระเจ้าหลุยส์เสด็จสวรรคนขุนนางโปแลนด์ก็ตัดสินใจยุติ “การรวมตัว” เพราะไม่ต้องการที่จะถูกปกครองโดยฮังการี และเลือกพระราชธิดาองค์รองของพระเจ้าหลุยส์ (Jadwiga of Poland) ขึ้นเป็นประมุของค์ใหม่ ขณะที่พระราชธิดาองค์โตได้ฮังการี ฮังการีมารวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับโปแลนด์เป็นครั้งที่สองระหว่าง ค.ศ. 1440 จนถึง ค.ศ. 1444
รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับโบฮีเมียระหว่าง ค.ศ. 1419 จนถึง ค.ศ. 1439 และ ระหว่าง ค.ศ. 1490 จนถึง ค.ศ. 1918
รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ ระหว่าง ค.ศ. 1410 จนถึง ค.ศ. 1439 และ ระหว่าง ค.ศ. 1526 จนถึง ค.ศ. 1806 (นอกจากระหว่าง ค.ศ. 1608 จนถึง ค.ศ. 1612)
รวมตัวกับออสเตรีย ระหว่าง ค.ศ. 1867 จนถึง ค.ศ. 1918

อินโดนีเซีย: บันจาร์

รวมตัวกับ ระหว่าง ค.ศ. 1525 จนถึง ค.ศ. 1548 เมือสุลต่านปาเต็ะ รัอดืมที่ 2 เสด็จสวรรคตในปี 1547

ไอซ์แลนด์

รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับเดนมาร์ก ระหว่าง ค.ศ. 1918 จนถึง ค.ศ. 1944 เมื่อไอซ์แลนด์เปลี่ยนไปเป็นสาธารณรัฐ

ไอร์แลนด์

รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับอังกฤษ ระหว่าง ค.ศ. 1541 (เมื่อรัฐสภาแห่งไอร์แลนด์ประกาศให้พระเจ้าเฮนรีที่ 8เป็นพระมหากษัตริย์แห่งไอร์แลนด์) จนถึง ค.ศ. 1707 (เมื่อก่อตั้งเป็นบริเตนใหญ่)
รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับสกอตแลนด์ (และอังกฤษ) ระหว่าง ค.ศ. 1603 จนถึง ค.ศ. 1707 (เมื่ออังกฤษ และ สกอตแลนด์รวมตัวกันเป็นราชอาณาจักรบริเตนใหญ่)
รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับเนเธอร์แลนด์ ระหว่าง ค.ศ. 1689 จนถึง ค.ศ. 1702 เมื่อพระมหากษัตริย์แห่งไอร์แลนด์, สกอตแลนด์ และ อังกฤษ ครองจังหวัดส่วนใหญ่ในเนเธอร์แลนด์ สถานการณ์นี้ค่อนข้างจะซับซ้อนเมื่อจังหวัดดัตช์ที่รวมทั้ง ฮอลแลนด์, เซแลนด์, อูเทร็คท์, เกลเดอร์แลนด์ และ Overijssel เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของ “สหราชอาณาจักร” ในปี ค.ศ. 1689 และ Drenthe ในปี ค.ศ. 1696 จะมีก็เพียงสองจังหวัดที่มิได้เข้าร่วม: ฟรีสแลนด์ และ
รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับบริเตนใหญ่ ระหว่าง ค.ศ. 1707 จนถึง ค.ศ. 1801 (เมื่อรวมตัวกันเป็นสหราชอาณาจักรบริเตนใหญ่และไอร์แลนด์)
รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับฮาโนเวอร์ ระหว่าง ค.ศ. 1714 จนถึง ค.ศ. 1837 เมื่อสมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียเสด็จขึ้นครองราชย์
รวมตัวกับบริเตนใหญ่เป็นสหราชอาณาจักรบริเตนใหญ่และไอร์แลนด์เหนือ ระหว่าง ค.ศ. 1922 จนถึง ค.ศ. 1937/ค.ศ. 1949

ลิทัวเนีย

รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับโปแลนด์ ระหว่าง ค.ศ. 1386 จนถึง ค.ศ. 1401, ต่อมาระหว่าง ค.ศ. 1447 จนถึง ค.ศ. 1569 (ยกเว้นในปี ค.ศ. 1492 จนถึง ค.ศ. 1501) - สหราชอาณาจักรโปแลนด์-ลิทัวเนีย ในปี ค.ศ. 1569 กลายมาเป็นเครือจักรภพโปแลนด์-ลิทัวเนียต่อมา

ลักเซมเบิร์ก

รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับโบฮีเมีย ระหว่าง ค.ศ. 1313 จนถึง ค.ศ. 1378 และระหว่าง ค.ศ. 1383 จนถึง ค.ศ. 1388
รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับ เนเธอร์แลนด์ ระหว่าง ค.ศ. 1815 จนถึง ค.ศ. 1890

นาวาร์

รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับฝรั่งเศส ระหว่าง ค.ศ. 1589 จนถึง ค.ศ. 1620 เมื่อขึ้นครองราชย์เป็น หลังจากนั้นนาวาร์ก็กลายเป็นส่วนหนึ่งของฝรั่งเศส

เนเธอร์แลนด์

รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับอังกฤษ, สกอตแลนด์ และ ไอร์แลนด์ ระหว่าง ค.ศ. 1689 จนถึง ค.ศ. 1702 เมื่อประมุขของดัตช์ (Stadtholder) วิลเลียมแห่งออเรนจ์ มาเป็นพระมหากษัตริย์แห่งอังกฤษ, สกอตแลนด์ และ ไอร์แลนด์ สถานการณ์นี้ค่อนข้างจะซับซ้อนเมื่อสหพันธ์จังหวัดของสาธารณรัฐดัตช์เป็นจังหวัดอิสระ การเข้ารวมตัวจึงค่อยเป็นค่อยไป เริ่มด้วยจังหวัดดัตช์ที่รวมทั้ง ฮอลแลนด์, เซแลนด์, อูเทร็คท์, เกลเดอร์แลนด์ และ Overijssel เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของ “สหราชอาณาจักร” ในปี ค.ศ. 1689 และ Drenthe ในปี ค.ศ. 1696 จะมีก็เพียงสองจังหวัดที่มิได้เข้าร่วม: ฟรีสแลนด์ และ
รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับลักเซมเบิร์ก ระหว่าง ค.ศ. 1815 จนถึง ค.ศ. 1890

นอร์เวย์

รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับสวีเดน ระหว่าง ค.ศ. 1319 จนถึง ค.ศ. 1343
รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับเดนมาร์ก ระหว่าง ค.ศ. 1380 จนถึง ค.ศ. 1814 ( (Riksråd) ถูกยุบเลิกในปี ค.ศ. 1536)
อยู่กลุ่มสหราชอาณาจักรคาลมาร์ร่วมกับเดนมาร์ก และ สวีเดน ระหว่าง ค.ศ. 1389 จนถึง ค.ศ. 1521 (บางครั้งก็ไม่มีประสิทธิภาพ)
รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับสวีเดน ระหว่าง ค.ศ. 1814 (เมื่อนอร์เวย์ประกาศตัวเป็นอิสรจากเดนมาร์ก และเมื่อ (Swedish campaign against Norway)) จนถึง ค.ศ. 1905

โปแลนด์

รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับโบฮีเมียระหว่าง ค.ศ. 1300 จนถึง ค.ศ. 1306, และกับฮังการีระหว่าง ค.ศ. 1301 จนถึง ค.ศ. 1305, ( และ )
รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับฮังการี ระหว่าง ค.ศ. 1370 จนถึง ค.ศ. 1382 และระหว่าง ค.ศ. 1440 จนถึง ค.ศ. 1444
รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับลิทัวเนียตาม (Union of Krewo) ระหว่าง ค.ศ. 1386 จนถึง ค.ศ. 1401, ต่อมาระหว่าง ค.ศ. 1447 จนถึง (Union of Lublin) ในปี ค.ศ. 1569 (ยกเว้นระหว่าปี ค.ศ. 1492 ถึง ค.ศ. 1501) ที่เรียกกันว่าสหราชอาณาจักรโปแลนด์-ลิทัวเนีย ในปี ค.ศ. 1569 ที่ต่อมากลายเป็นเครือจักรภพโปแลนด์-ลิทัวเนีย
รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับ ระหว่าง ค.ศ. 1697 จนถึง ค.ศ. 1706, ระหว่าง ค.ศ. 1709 จนถึง ค.ศ. 1733, และระหว่าง ค.ศ. 1734 จนถึง ค.ศ. 1763
ทางตะวัออก: รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับรัสเซีย ระหว่าง ค.ศ. 1814 จนถึง ค.ศ. 1832 ที่เรียกว่าคองเกรสโปแลนด์; หลังจากการปราบการปฏิวัติทางทหารแล้วโปแลนด์ก็ถูกผนวกโดยรัสเซีย

โปแลนด์-ลิทัวเนีย

รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับสวีเดน ระหว่าง ค.ศ. 1592 จนถึง ค.ศ. 1599
รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับแซกโซนี ระหว่าง ค.ศ. 1697 จนถึง ค.ศ. 1705, ระหว่าง ค.ศ. 1709 จนถึง ค.ศ. 1733 และ ระหว่าง ค.ศ. 1733 จนถึง ค.ศ. 1763

โปรตุเกส

รวมเป็นสหภาพไอบีเรียกับสเปน ระหว่าง ค.ศ. 1580 จนถึง ค.ศ. 1640 ในรัชสมัยของพระเจ้าฟิลิปที่ 2 (หรือพระเจ้าฟิลิปที่ 1 แห่งโปรตุเกส) พระราชโอรสพระเจ้าฟิลิปที่ 3 และพระราชนัดดาพระเจ้าฟิลิปที่ 4
รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับบราซิลภายใต้ (พระเจ้าปีเตอร์ที่ 4 แห่งโปรตุเกส) เป็น ตั้งแต่วันที่ 10 มีนาคม ค.ศ. 1826 จนถึงวันที่ 28 พฤษภาคม ค.ศ. 1826 ปีเตอร์ทรงดำรงตำแหน่งเป็นเจ้าฟ้าหลวงแห่งโปรตุเกส, บราซิล และ อัลการ์เวส และเมื่อพระองค์ทรงประกาศอิสรภาพจากโปรตุเกสในปี ค.ศ. 1822 พระองค์ก็เป็นพระจักรพรรดิองค์แรก และเมื่องพระราชบิดาเสด็จสวรรคตพระเจ้าปีเตอร์ก็เป็นพระมหากษัตริย์แห่งโปรตุเกสด้วยแต่ก็เพียงไม่กี่สัปดาห์ เมื่อทรงสละราชสมบัติให้แก่พระราชธิดา

โรมาเนีย

รัฐร่วมประมุขระหว่าง และ ทรานซิลเวเนีย ระหว่าง ค.ศ. 1599 จนถึง ค.ศ. 1600 ภายใต้การปกครองของ
รัฐร่วมประมุขระหว่าง และ ทรานซิลเวเนีย ระหว่าง ค.ศ. 1600 จนถึง ค.ศ. 1601 ภายใต้การปกครองของ
รัฐร่วมประมุขระหว่าง และ ระหว่าง ค.ศ. 1859 จนถึง ค.ศ. 1862 ภายใต้การปกครองของ

แซ็กซ์-ไวมาร์ และ แซ็กซ์-ไอเซ็นนาค

ดัชชีแห่งแซ็กซ์-ไวมาร์ และ แซ็กซ์-ไอเซ็นนาครวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรระหว่าง ค.ศ. 1741 เมื่อราชวงศ์ที่ปกครองแซ็กซ์-ไอเซ็นนาคมาสิ้นสุดลง จนถึง ค.ศ. 1809 เมื่อรวมตัวกันเป็นดัชชีเดียวกันเป็นแซ็กซ์-ไวมาร์-ไอเซ็นนาค

ชเลสวิช และ ฮ็อลชไตน์

พระมหากษัตริย์แห่งเดนมาร์กดำรงตำแหน่งเป็นดยุคแห่งชเลสวิช และ ฮ็อลชไตน์ ระหว่างปี ค.ศ. 1460 จนถึง ค.ศ. 1864 (ฮ็อลชไตน์เป็นส่วนหนึ่งของจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ ขณะที่ชเลสวิชเป็นส่วนหนึ่งของเดนมาร์ก) สถานะการณ์ยิ่งเพิ่มความสับสนเมื่อบางครั้งดัชชีทั้งสองถูกแบ่งระหว่างสาขาต่างๆ ของราชวงศ์โอลเดนบวร์ก (ราชวงศที่ปกครองเดนมาร์กและชเลสวิช-ฮ็อลชไตน์) นอกจากดัชชี "หลัก" แห่งชเลสวิช-ฮ็อลชไตน์-กลึคชตัดท์ที่ปกครองโดยพระมหากษัตริย์แห่งเดนมาร์ก ก็ยังมีรัฐที่มีดินแดนอื่นที่อยู่ในดัชชีทั้งสองด้วย ที่สำคัญก็ได้แก่ดยุคแห่งชเลสวิช-ฮ็อลชไตน์-ก็อททอร์พ และดยุคที่ขึ้นอยู่กับดยุคแห่งชเลสวิช-ฮ็อลชไตน์-ก็อททอร์พ -- ดยุคแห่งชเลสวิช-ฮ็อลชไตน์-เบ็ค, ชเลสวิช-ฮ็อลชไตน์-ซอนเดนบวร์ก-ออกัสเตนบวร์ก และ ชเลสวิช-ฮ็อลชไตน์-ซอนเดนบวร์ก-กลึคบวร์ก

สกอตแลนด์

รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับฝรั่งเศส ระหว่าง ค.ศ. 1559 จนถึง ค.ศ. 1560
รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับอังกฤษ ระหว่าง ค.ศ. 1603 จนถึง ค.ศ. 1707 (เมื่ออังกฤษ และ สกอตแลนด์รวมตัวกันเป็นราชอาณาจักรบริเตนใหญ่)
รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับ เนเธอร์แลนด์ ระหว่าง ค.ศ. 1689 จนถึง ค.ศ. 1702 เมื่อประมุขของดัตช์ (Stadtholder) วิลเลียมแห่งออเรนจ์ มาเป็นพระมหากษัตริย์แห่งอังกฤษ, สกอตแลนด์ และ ไอร์แลนด์ สถานการณ์นี้ค่อนข้างจะซับซ้อนเมื่อสหพันธ์จังหวัดของสาธารณรัฐดัตช์เป็นจังหวัดอิสระ การเข้ารวมตัวจึงค่อยเป็นค่อยไป เริ่มด้วยจังหวัดดัตช์ที่รวมทั้ง ฮอลแลนด์, เซแลนด์, อูเทร็คท์, เกลเดอร์แลนด์ และ Overijssel เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของ “สหราชอาณาจักร” ในปี ค.ศ. 1689 และ Drenthe ในปี ค.ศ. 1696 จะมีก็เพียงสองจังหวัดที่มิได้เข้าร่วม: ฟรีสแลนด์ และ

สเปน

รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับที่ต่อมาเป็นสเปน (ราชบัลลังก์คาสตีล และ ราชบัลลังก์อารากอน) และ จักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ ระหว่าง ค.ศ. 1519 จนถึง ค.ศ. 1556 ในรัชสมัยของคาร์ลที่ 1 (Charles V, Holy Roman Emperor) คาสตีลและอารากอนเป็นสหราชอาณาจักรระหว่าง ค.ศ. 1556 จนถึง ค.ศ. 1707 หลังจากนั้นจึงรวมตัวกันเป็นสเปน
สหภาพไอบีเรียรวมอาณาจักรทั้งหมดในคาบสมุทรไอบีเรียรวมทั้งโปรตุเกสโปรตุเกสระหว่าง ค.ศ. 1580 จนถึง ค.ศ. 1640 ภายใต้พระเจ้าฟิลิปที่ 2 แห่งสเปน (หรือพระเจ้าฟิลิปที่ 1 แห่งโปรตุเกส), พระราชโอรสพระเจ้าฟิลิปที่ 3 และพระราชนัดดาพระเจ้าฟิลิปที่ 4

สวีเดน

รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับนอร์เวย์ ระหว่าง ค.ศ. 1319 จนถึง ค.ศ. 1343
อยู่กลุ่มสหราชอาณาจักรคาลมาร์ร่วมกับเดนมาร์ก and นอร์เวย์ ระหว่าง ค.ศ. 1389 จนถึง ค.ศ. 1521 (บางครั้งก็ไม่มีประสิทธิภาพ)
รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับโปแลนด์-ลิทัวเนีย ระหว่าง ค.ศ. 1592 จนถึง ค.ศ. 1599
รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับนอร์เวย์ ระหว่าง ค.ศ. 1814 จนถึง ค.ศ. 1905 (บางครั้งก็เรียกว่า)

สหราชอาณาจักร

รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับฮาโนเวอร์ ระหว่าง ค.ศ. 1801 จนถึง ค.ศ. 1837 เมื่อความแตกต่างของกฎการสืบสันตติวงศ์ของสองราชอาณาจักรเป็นผลให้สมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียไม่มีสิทธิในการครองฮาโนเวอร์ได้ ฮาโนเวอร์จึงตกไปเป็นของพระปิตุลา
รวมตัวเป็นสหราชอาณาจักรกับเสรีรัฐไอร์แลนด์ ระหว่าง ค.ศ. 1922 จนถึง ค.ศ. 1937/ค.ศ. 1949

อ้างอิง

Lalor, ed. Various authors. See Contents. Cyclopaedia of Political Science. New York: Maynard, Merrill, and Co., ed. John Joseph Lalor, 1899. online version 2008-02-06 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน; accessed 21 June 2008
Oppenheim, Lassa; Roxbrough, Ronald (2005). International Law: A Treatise. The Lawbook Exchange. ISBN . สืบค้นเมื่อ 13 June 2013.
. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2009-11-18. สืบค้นเมื่อ 2009-09-27.
Steinweis, A.E. (1996). Art, Ideology, and Economics in Nazi Germany. UNC Press. p. 60.
Mansergh, Nicholas (1934). The Irish Free State - Its Government and Politics. Read Books. p. 263.
F. R. Scott (January 1944). "The End of Dominion Status". The American Journal of International Law. 38 (1): 34–49. doi:10.2307/2192530. The common kinship within the British group today establishes a form of personal union
P. E. Corbett (1940). "The Status of the British Commonwealth in International Law". The University of Toronto Law Journal. 3 (2): 348–359. doi:10.2307/824318.{{}}: CS1 maint: date and year ()
"Croatia (History)". Encarta. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2009-10-31. สืบค้นเมื่อ 2009-09-27.
"Croatia (History)". Britannica.
R. W. SETON -WATSON:The southern Slav question and the Habsburg Monarchy page 18
. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-08-01. สืบค้นเมื่อ 2009-09-27.

ดูเพิ่ม

[1] Lalor, ed. Various authors. See Contents. Cyclopaedia of Political Science. New York: Maynard, Merrill, and Co., ed. John Joseph Lalor, 1899. online version 2008-02-06 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน; accessed 21 June 2008

[oppenheim1-2] Oppenheim, Lassa; Roxbrough, Ronald (2005). International Law: A Treatise. The Lawbook Exchange. ISBN . สืบค้นเมื่อ 13 June 2013.

[3] . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2009-11-18. สืบค้นเมื่อ 2009-09-27.

[4] Steinweis, A.E. (1996). Art, Ideology, and Economics in Nazi Germany. UNC Press. p. 60.

[mansergh-5] Mansergh, Nicholas (1934). The Irish Free State - Its Government and Politics. Read Books. p. 263.

[scott-6] F. R. Scott (January 1944). "The End of Dominion Status". The American Journal of International Law. 38 (1): 34–49. doi:10.2307/2192530. The common kinship within the British group today establishes a form of personal union

[corbett-7] P. E. Corbett (1940). "The Status of the British Commonwealth in International Law". The University of Toronto Law Journal. 3 (2): 348–359. doi:10.2307/824318.{{}}: CS1 maint: date and year ()

[Encarta-8] "Croatia (History)". Encarta. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2009-10-31. สืบค้นเมื่อ 2009-09-27.

[Britannica-9] "Croatia (History)". Britannica.

[archive.org-10] R. W. SETON -WATSON:The southern Slav question and the Habsburg Monarchy page 18

[Marta-11] . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-08-01. สืบค้นเมื่อ 2009-09-27.