Islamic conquests

การพิชิตดินแดนโดยมุสลิมยุคต้น หรือ การพิชิตดินแดนของอิสลามยุคต้น (อังกฤษ: Early Muslim conquests; อาหรับ: الْفُتُوحَاتُ الإسْلَامِيَّة อัลฟุตูฮาต อัลอิสลามียะฮ์) หรือ การพิชิตดินแดนโดยชาวอาหรับ เป็นการพิชิตดินแดนโดยมุสลิมเริ่มขึ้นหลังจากการเสียชีวิตของนบีมุฮัมมัดของศาสนาอิสลามในคริสต์ศตวรรษที่ 7 ท่านก่อตั้งอาณาจักรทางการเมืองที่เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันในคาบสมุทรอาหรับ ซึ่งขยายต่อเนื่องในสมัยรัฐเคาะลีฟะฮ์รอชิดูนและรัฐเคาะลีฟะฮ์อุมัยยะฮ์ ในช่วงสูงสุดมีการปกครองของอิสลามที่จัดตั้งขึ้นในสามทวีป (เอเชีย, แอฟริกา และยุโรป) นักประวัติศาสตร์ชาวสกอต รายงานว่า: "ในด้านความเร็วและขอบเขต การพิชิตของชาวอาหรับครั้งแรกนั้น เทียบเท่ากับการพิชิตของอเล็กซานเดอร์มหาราช และพวกเขาคงอยู่นานกว่า"

การพิชิตดินแดนโดยมุสลิมสมัยแรก
การขยายตัวในสมัยมุฮัมมัด, 622–632   การขยายตัวในสมัยรัฐเคาะลีฟะฮ์รอชิดูน, 632–661   การขยายตัวในสมัยรัฐเคาะลีฟะฮ์อุมัยยะฮ์, 661–750
วันที่ ค.ศ. 622–750 สถานที่ เอเชียตะวันตก, แอฟริกากลาง, เอเชียกลาง, เอเชียใต้, ยุโรปตะวันออกและยุโรปใต้ ดินแดน เปลี่ยนแปลง ดินแดนอิสลามครอบคลุมจากคาบสมุทรไอบีเรียทางตะวันตกถึงอินเดียทางตะวันออก
คู่สงคราม
ดูรายการ รัฐเคาะลีฟะฮ์รอชิดูน รัฐเคาะลีฟะฮ์อุมัยยะฮ์ (หลังสมัยรอชิดูน) รัฐเคาะลีฟะฮ์อับบาซียะฮ์ (หลังสมัยอุมัยยะฮ์)	ดูรายการ จักรวรรดิซาเซเนียน จักรวรรดิไบแซนไทน์ จักรวรรดิบัลแกเรีย กบฏ ชนเบอร์เบอร์ ราชอาณาจักรวิซิกอท ราชอาณาจักรแฟรงก์ ราชอาณาจักรแห่งชนลอมบาร์ด ดัชชีอากีแตน ราชวงศ์ถัง ราชวงศ์จาลุกยะ แห่งสินธ์ กลุ่มราชรัฐ
ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ
ดูรายชื่อ มุฮัมมัด อะบูบักร์ อุมัรที่ 1 อุษมาน อะลี คอลิด อิบน์ อัลวะลีด ซะอด์ อิบน์ อะบี วักกอศ  †  † มูซา อิบน์ นุศ็อยร์  †  †	ดูรายชื่อ  † Mahbuzan ฮุซัยล์ อิบน์ อิมรอน โฮร์มูซ Anoshagan Andarzaghar  † Pirouzan Jaban Mihran  (เชลย) Mardan Shah Bahram Isandi Karinz ibn Karianz Wahman Mardanshah  † Mihran-i Bahram-i Razi  † เฮราคลิอัส วาร์ดัน ทอมัส Buccinator เกรกอรี  †  †  † ชาร์ล มาร์แตล เปแป็งพระวรกายเตี้ย คอนสแตนสที่ 2 คอนสแตนตินที่ 4 จัสติเนียนที่ 2 คอนสแตนตินที่ 5 Theodorus Aretion  † John the Patrician  † Anthony the Domestic Kül Chor   Bilge Qaghan Kul Tigin Nezak

ณ ช่วงสูงสุด ดินแดนที่พิชิตได้มีพื้นที่จากคาบสมุทรไอบีเรีย (ที่เทือกเขาพิเรนีส) ทางตะวันตกถึงอินเดีย (ที่) ทางตะวันออก เขตการปกครองของมุสลิมครอบคลุมถึงซิซิลี แอฟริกาเหนือส่วนใหญ่ และตะวันออกกลาง กับคอเคซัสและเอเชียกลาง นักประวัติศาสตร์ชาวอังกฤษ เอ็ดเวิร์ด กิบบอน เขียนไว้ใน (The History of the Decline and Fall of the Roman Empire) ว่า:

ภายใต้การปกครองของประมุขอุมัยยะฮ์องค์สุดท้าย จักรวรรดิอาหรับมีเนื้อที่ที่ใช้เวลาเดินสองร้อยวันตั้งแต่ตะวันออกไปจนถึงตะวันตก - ตั้งแต่ (Tartary) และอินเดียไปจนถึงฝั่งทะเลของมหาสมุทรแอตแลนติก...

การพิชิตดินแดนโดยมุสลิมนำมาซึ่งการล่มสลายของจักรวรรดิซาเซเนียนและการสูญเสียดินแดนส่วนใหญ่ของจักรวรรดิไบแซนไทน์ สาเหตุของความสำเร็จของการขยายดินแดนเป็นการยากที่จะเข้าใจเพราะเอกสารที่มาจากสมัยที่ว่ามีหลงเหลืออยู่เพียงเล็กน้อย นักวิชาการชาวอเมริกัน เสนอแนะว่าลักษณะการก่อตั้งของรัฐในคาบสมุทรอาหรับด้วยความสอดคล้องกันทางอุดมการณ์ (เช่น ศาสนา) และการประสานสัมพันธ์ในการเดินทัพเป็นปัจจัยสำคัญในความสำเร็จของมุสลิมในการก่อตั้งจักรวรรดิอันยิ่งใหญ่ภายในระยะเวลาหนึ่งศตวรรษ การประมาณเนื้อที่ของจักรวรรดิกาหลิปมุสลิมเชื่อกันว่ามีเนื้อที่ทั้งหมดกว่า 13 ล้านตารางกิโลเมตร นักประวัติศาสตร์ส่วนใหญ่เห็นพ้องกันว่าในช่วงนั้น จักรวรรดิซาเซเนียนและจักรวรรดิไบแซนไทน์ก็เริ่มเสื่อมโทรมลงทั้งทางด้านเศรษฐกิจและการทหารจากการสู้รบระหว่างกันเป็นเวลาหลายทศวรรษอยู่แล้ว

มีข้อเสนอแนะว่าชาวยิวและในดินแดนซาเซเนียนกับไบแซนไทน์บางส่วนมีความไม่พึงพอใจและอาจจะยินดีที่มีมุสลิมเข้ามาปลดปล่อย ซึ่งมีสาเหตุมาจากความขัดแย้งทางศาสนาของทั้งสองจักรวรรดิ อย่างไรก็ตาม สมาพันธรัฐอาหรับคริสเตียนอย่างเดิมเป็นพันธมิตรกับไบแซนไทน์ และทั้งกองทัพซาเซเนียนกับไบแซนไทน์ต่อสู่กับกองทัพมุสลิมร่วมกันใน ส่วนในกรณีของ, ปาเลสไตน์ และ ซีเรีย ดินแดนเหล่านี้เพิ่งตกไปเป็นของเปอร์เซียไม่กี่ปีก่อนการพิชิตของมุสลิม

ดูเพิ่ม

• ประวัติศาสตร์อิสลาม

หมายเหตุ

1. คาบสมุทรอาหรับ, ลิแวนต์, เมโสโปเตเมีย, เปอร์เซีย, คาบสมุทรไอบีเรีย, กอล, , แคว้นสินธ์, คาบูลิสถาน, , , , , และคอเคซัส

อ้างอิง

1. Nile Green (2016-12-12). Afghanistan's Islam: From Conversion to the Taliban. . p. 47. ISBN .
2. M. A. Sabhan (1979-03-08). The 'Abbāsid Revolution. . p. 11. ISBN .
3. Pike, John. "Göktürk Empire". www.globalsecurity.org.
4. Kaegi (1995), Donner (2014)
5. Hoyland (2014), Kennedy (2007)
6. Buchan, James (21 July 2007). "Children of empire". The Guardian (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). London. ISSN 0261-3077. สืบค้นเมื่อ 2022-09-27.
7. Blankinship, Khalid Yahya (1994). The End of the Jihad State, the Reign of Hisham Ibn 'Abd-al Malik and the collapse of the Umayyads. . p. 37. ISBN .
8. Gardner, Hall; Kobtzeff, Oleg, บ.ก. (2012). The Ashgate Research Companion to War: Origins and Prevention. Ashgate Publishing. pp. 208–209.
9. Rosenwein, Barbara H. (2004). A Short History of the Middle Ages. Ontario. pp. 71–72. ISBN .
10. Jandora, John W. (1985). "The battle of the Yarmūk: A reconstruction". Journal of Asian History. 19 (1): 8–21. JSTOR 41930557.
11. Grant, Reg G. (2011). "Yarmuk". 1001 Battles That Changed the Course of World History. p. 108. ISBN .

ข้อมูล

• (2014). The Early Islamic Conquests. Princeton University Press.
• (2014). In God's Path: The Arab Conquests and the Creation of an Islamic Empire. Oxford University Press. ISBN .
• (1995). Byzantium and the Early Islamic Conquests. Cambridge University Press. ISBN .
• (2007). The Great Arab Conquests: How the Spread of Islam Changed the World We Live In. Philadelphia, Pennsylvania: Da Capo Press. ISBN .