อักษรไภกษุกี

อักษรไภกษุกี (สันสกฤต: भैक्षुकी, ไภกษุกี: ) เป็นอักษรชนิดหนึ่งในตระกูลอักษรพราหมี ใช้ในช่วงประมาณศตวรรษที่ 11 ถึง 12 เพื่อเขียนภาษาสันสกฤต มีลักษณะเด่นคือเป็นหัวลูกศร เคยใช้กันในทิเบตอย่างน้อยประมาณ 3 ศตวรรษ จารึกที่ใช้อักษรชนิดนี้ส่วนใหญ่พบได้ในในรัฐพิหารและรัฐเบงกอลตะวันตกของอินเดีย และในบางภูมิภาคของบังกลาเทศ

อักษรไภกษุกี
ชนิด	อักษรสระประกอบ
ช่วงยุค	ประมาณคริสต์ศตวรรษที่ 11–12
ทิศทาง	Left-to-right
ภูมิภาค	อินเดียตะวันออก
ภาษาพูด	สันสกฤต
อักษรที่เกี่ยวข้อง
ระบบแม่	พราหมี คุปตะ อักษรไภกษุกี
ระบบพี่น้อง	ศารทา เทวนาครี
ISO 15924
	Bhks (334), ​Bhaiksuki
ยูนิโคด
ยูนิโคดแฝง	Bhaiksuki
ช่วงยูนิโคด	U+11C00–U+11C6F
บทความนี้ประกอบด้วยในสัทอักษรสากล (IPA) สำหรับคำแนะนำเบื้องต้นเกี่ยวกับสัญลักษณ์ IPA โปรดดู สำหรับความแตกต่างระหว่าง [ ], / / และ ⟨ ⟩ ดูที่ (สัทอักษรสากล § วงเล็บเหลี่ยมและทับ)

ยูนิโคด

ตัวอักษรไภกษุได้รับการเพิ่มลงในยูนิโคดเวอร์ชัน 9.0 ในเดือนมิถุนายน 2016

อ้างอิง

1. James, Ian (2012-04-16). "Bhaiksuki script". สืบค้นเมื่อ 2016-06-22.
2. Pandey, Anshuman; Dimitrov, Dragomir (2014-04-23). (PDF). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2019-07-14. สืบค้นเมื่อ 2016-06-22.