อักษรศารทา

อักษรศารทา เป็นระบบการเขียนอักษรสระประกอบในตระกูลอักษรพราหมี อักษรนี้เคยใช้เขียนภาษาสันสกฤตและภาษากัศมีร์อย่างแพร่หลายในภาคตะวันตกเฉียงเหนือของอนุทวีปอินเดีย (ในพื้นที่กัศมีร์และบริเวณรอบ ๆ) ช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 8 ถึงคริสต์ศตวรรษที่ 12 ในอดีตเคยมีการใช้กันอย่างแพร่หลาย ภายหลังใช้กันเฉพาะบริเวณกัศมีร์ และปัจจุบันแทบไม่มีใครใช้นอกจากสังคมที่ใช้กันในทางศาสนา

อักษรศารทา 𑆯𑆳𑆫𑆢𑆳
ศัพท์ ศารทา ในอักษรศารทา
ชนิด	อักษรสระประกอบ
ช่วงยุค	ค.ศ. 700 -ปัจจุบัน (เกือบสูญหาย)
ทิศทาง	Left-to-right
ภูมิภาค	อินเดีย, ปากีสถาน, เอเชียกลาง
ภาษาพูด	สันสกฤต, กัศมีร์
อักษรที่เกี่ยวข้อง
ระบบแม่	^[a] ชุดตัวอักษรฟินิเชีย^[a] ชุดตัวอักษรแอราเมอิก^[a] พราหมี คุปตะ อักษรศารทา
ระบบลูก	ฏากรี, ลัณฑา
ระบบพี่น้อง	สิทธัม, ไภกษุกี, ทิเบต
ISO 15924
	Shrd (319), ​Sharada, Śāradā
ยูนิโคด
ยูนิโคดแฝง	Sharada
ช่วงยูนิโคด	U+11180-U+111DF
[a] ต้นกำเนิดอักษรพราหมีจากเซมิติกไม่ค่อยเป็นที่ยอมรับโดยทั่วไป

อักษรนี้เป็นอักษรพื้นเมืองของกัศมีร์และตั้งชื่อตามเทพีศารทาหรือพระสุรัสวดี เทพีแห่งการเรียนรู้และเทพีหลักในวิหารศารทาปีฐ

ตัวอักษร

สระ

ทับศัพท์	สัทอักษรสากล	ตำแหน่ง เดี่ยว	เชื่อม
			รูปอักษร	ตัวอย่าง	รูปพิเศษ
a	[ɐ]	𑆃	(ไม่มี)	(𑆥 pa)
ā	[aː]	𑆄	𑆳	𑆥𑆳 pā	𑆕 → 𑆕𑆳; 𑆘 → 𑆘𑆳; 𑆛 → 𑆛𑆳; 𑆟 → 𑆟𑆳
i	[ɪ]	𑆅	𑆴	𑆥𑆴 pi
ī	[iː]	𑆆	𑆵	𑆥𑆵 pī
u	[ʊ]	𑆇	𑆶	𑆥𑆶 pu	𑆑 → 𑆑𑆶; 𑆓 → 𑆓𑆶; 𑆙 → 𑆙𑆶; 𑆚 → 𑆚𑆶; 𑆝 → 𑆝𑆶; 𑆠 → 𑆠𑆶; 𑆨 → 𑆨𑆶; 𑆫 → 𑆫𑆶; 𑆯 → 𑆯𑆶
ū	[uː]	𑆈	𑆷	𑆥𑆷 pū	𑆑 → 𑆑𑆷; 𑆓 → 𑆓𑆷; 𑆙 → 𑆙𑆷; 𑆚 → 𑆚𑆷; 𑆝 → 𑆝𑆷; 𑆠 → 𑆠𑆷; 𑆨 → 𑆨𑆷; 𑆫 → 𑆫𑆷; 𑆯 → 𑆯𑆷
r̥	[r̩]	𑆉	𑆸	𑆥𑆸 pr̥	𑆑 → 𑆑𑆸
r̥̄	[r̩ː]	𑆊	𑆹	𑆥𑆹 pr̥̄	𑆑 → 𑆑𑆹
l̥	[l̩]	𑆋	𑆺	𑆥𑆺 pl̥
l̥̄	[l̩ː]	𑆌	𑆻	𑆥𑆻 pl̥̄
ē	[eː]	𑆍	𑆼	𑆥𑆼 pē
ai	[aːi̯], [ai], [ɐi], [ɛi]	𑆎	𑆽	𑆥𑆽 pai
ō	[oː]	𑆏	𑆾	𑆥𑆾 pō
au	[aːu̯], [au], [ɐu], [ɔu]	𑆐	𑆿	𑆥𑆿 pau
am̐	[◌̃]	𑆃𑆀	𑆀	𑆥𑆀 pam̐
aṃ	[n], [m]	𑆃𑆁	𑆁	𑆥𑆁 paṃ
aḥ	[h]	𑆃𑆂	𑆂	𑆥𑆂 paḥ

พยัญชนะ

รูปอักขระเดี่ยว	ทับศัพท์	สัทอักษรสากล
𑆑	ka	[kɐ]
𑆒	kha	[kʰɐ]
𑆓	ga	[ɡɐ]
𑆔	gha	[ɡʱɐ]
𑆕	ṅa	[ŋɐ]
𑆖	ca	[tɕɐ]
𑆗	cha	[tɕʰɐ]
𑆘	ja	[dʑɐ]
𑆙	jha	[dʑʱɐ]
𑆚	ña	[ɲɐ]
𑆛	ṭa	[ʈɐ]
𑆜	ṭha	[ʈʰɐ]
𑆝	ḍa	[ɖɐ]
𑆞	ḍha	[ɖʱɐ]
𑆟	ṇa	[ɳɐ]
𑆠	ta	[tɐ]
𑆡	tha	[tʰɐ]
𑆢	da	[dɐ]
𑆣	dha	[dʱɐ]
𑆤	na	[nɐ]
𑆥	pa	[pɐ]
𑆦	pha	[pʰɐ]
𑆧	ba	[bɐ]
𑆨	bha	[bʱɐ]
𑆩	ma	[mɐ]
𑆪	ya	[jɐ]
𑆫	ra	[rɐ] , [ɾɐ], [ɽɐ], [ɾ̪ɐ]
𑆬	la	[lɐ]
𑆭	ḷa	[ɭɐ]
𑆮	va	[ʋɐ]
𑆯	śa	[ɕɐ]
𑆰	ṣa	[ʂɐ]
𑆱	sa	[sɐ]
𑆲	ha	[ɦɐ]

ตัวเลข

ศารทา	อารบิก
𑇐	0
𑇑	1
𑇒	2
𑇓	3
𑇔	4
𑇕	5
𑇖	6
𑇗	7
𑇘	8
𑇙	9

อักษรศารทาใช้สัญลักษณ์ระบบตัวเลขฐานสิบของตนเอง

ภาพ

• สระศารทา
• พยัญชนะศารทา
• ภาษาสันสกฤต (บน; อักษรเทวนาครี) และภาษากัศมีร์ (ล่าง; อักษรศารทา)

ยูนิโคด

อักษรศารทาถูกเพิ่มในยูนิโคดเมื่อเดือนมกราคม ค.ศ. 2012 ในรุ่น 6.1

บล็อกยูนิโคดสำหรับอักษรศารทาอยู่ในช่อง U+11180-U+111DF:

อ้างอิง

1. Singh, Upinder (2008). A History of Ancient and Early Medieval India: From the Stone Age to the 12th Century (ภาษาอังกฤษ). Pearson Education India. p. 43. ISBN .
2. Daniels, P.T. (January 2008). "Writing systems of major and minor languages". {{}}: Cite journal ต้องการ |journal= ((help))
3. Masica, Colin (1993). The Indo-Aryan languages. p. 143.
4. Selin, Helaine (2008). Encyclopaedia of the History of Science, Technology, and Medicine in Non-Western Cultures (ภาษาอังกฤษ). Springer Science & Business Media. p. Bakhshali Manuscript entry. Bibcode:2008ehst.book.....S. ISBN .
5. Sir George Grierson. (1916). "On the Sharada Alphabet". Journal of the Royal Asiatic Society, 17.
6. . . 17 May 2006. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 February 2007. สืบค้นเมื่อ 13 August 2012.
7. Pandey, Anshuman (2009-08-05). "L2/09-074R2: Proposal to encode the Sharada Script in ISO/IEC 10646" (PDF).

แหล่งข้อมูลอื่น

• Aksharamukha: Sharada script
• Saerji. (2009). Śāradā script: Akṣara List of the Manuscript of Abhidharmadīpa (ca. the 11th Century). Research Institute of Sanskrit Manuscripts & Buddhist Literature, Peking University.
• Prevalence of the Śāradā Script in Afghanistan 2010-09-20 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน