รัฐเบงกอลตะวันตก

เบงกอลตะวันตก (อังกฤษ: West Bengal; เบงกอล: পশ্চিমবঙ্গ) เป็นรัฐทางตะวันออกของประเทศอินเดีย มีพื้นที่ไปตามแนวอ่าวเบงกอล มีประชากรมากกว่า 91 ล้านคน คิดเป็น และมีพื้นที่ ของประเทศอินเดีย ด้วยพื้นที่ 88,752 km² (34,267 sq mi) มีอาณาเขตติดต่อรัฐสิกขิม รัฐอัสสัม และประเทศภูฏานทางทิศเหนือ ติดต่อกับประเทศเนปาลทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ ติดต่อกับรัฐโอริศาทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ ติดต่อกับประเทศบังกลาเทศทางทิศตะวันตก และอ่าวเบงกอล มหาสมุทรอินเดียทางใต้ เมืองหลวงของรัฐคือโกลกาตา เมืองที่ และเป็น ในประเทศอินเดีย

รัฐเบงกอลตะวันตก
รัฐ
บนลงล่าง: ทิวทัศน์เมืองโกลกาตาจากย่านหาวรา, ทักษิเณศวรกาลีมนเทียร, ในย่าน, ส่วนชาในภูมิภาค, ในเมือง , หาด, เสือโคร่งเบงกอลในอุทยานแห่งชาติสุนทรบานส์, ดาร์จีลิงมองจาก
ที่ตั้งในประเทศอินเดีย
ประเทศ	อินเดีย
ก่อตั้ง	26 มกราคม 1950
เมืองหลวง	โกลกาตา
เมืองใหญ่สุด	โกลกาตา
	รายการ
การปกครอง
• องค์กร
•	(?)
•	Mamata Banerjee (AITC)
• นิติบัญญัติ	(295)
•
พื้นที่
• ทั้งหมด	88,752 ตร.กม. (34,267 ตร.ไมล์)
อันดับพื้นที่
ประชากร  (2011)
• ทั้งหมด	91,347,736 คน
• อันดับ
• ความหนาแน่น	1,029 คน/ตร.กม. (2,670 คน/ตร.ไมล์)
เดมะนิม	ชาวเบงกอล
GSDP (2018–19)
•	₹11.78 แลกห์โคร (5.0 ล้านล้านบาท)
•	₹109,491 (47,000 บาท)
ภาษา
• ทางการ	ภาษาเบงกอล ภาษาอังกฤษ
• ทางการเพิ่มเติม	ภาษาเนปาลในสองตำบลของ ภาษาอูรดู ภาษาฮินดี ภาษาโอเดีย Santali ภาษาปัญจาบ in blocks, subdivisions or districts exceeding 10% of the population
เขตเวลา	()
รหัส ISO 3166	IN-WB
ทะเบียนพาหนะ	WB
เอชดีไอ (2017)	0.641 (medium) ·
การรู้หนังสือ (2011)	77.08%
(2011)	950 /1000
^* 294 จากการเลือกตั้ง, 1 จากการแต่งตั้ง
สัญลักษณ์ของรัฐเบงกอลตะวันตก
ตรา
ภาษา	ภาษาเบงกอล
สัตว์	เสือปลา
สัตว์ปีก
ดอกไม้	กรรณิการ์
ต้นไม้	พญาสัตบรรณ

รัฐนี้มีความสำคัญมากโดยเฉพาะช่วงการเรียกร้องเอกราชของอินเดียซึ่งเป็นศูนย์กลางทั้งทางปัญญาและทางศิลปะในยุคนั้น ในปี 1947 และได้ลงคะแนนตามเส้นทางศาสนาออกเป็นสองส่วนที่ตัดขาดกัน คือ รัฐเบงกอลตะวันตก ซึ่งเป็นของประเทศฮินดูสถาน (อินเดียในปัจจุบัน) กับ เป็นจังหวัดหนึ่งของประเทศปากีสถาน ซึ่งในภายหลังได้ประกาศเอกราชเป็นประเทศบังกลาเทศ

อ้างอิง

1. PTI (20 July 2019). "Centre appoints four new Governors, Jagdeep Dhankar now in-charge of West Bengal". (ภาษาIndian English). จากแหล่งเดิมเมื่อ 20 July 2019. สืบค้นเมื่อ 20 July 2019.
2. "Area, population, decennial growth rate and density for 2001 and 2011 at a glance for West Bengal and the districts: provisional population totals paper 1 of 2011: West Bengal". Registrar General & Census Commissioner, India. จากแหล่งเดิมเมื่อ 7 มกราคม 2012. สืบค้นเมื่อ 26 มกราคม 2012.
3. "MOSPI Gross State Domestic Product". , Government of India. 28 February 2020. สืบค้นเมื่อ 26 April 2020.
4. "Medium Term Fiscal Policy & Fiscal Policy Strategy Statement 2019-2020" (PDF). . p. 6. สืบค้นเมื่อ 3 May 2019.
5. "Fact and Figures". www.wb.gov.in. สืบค้นเมื่อ 30 March 2018.
6. (PDF). Commissioner for Linguistic Minorities, Ministry of Minority Affairs, Government of India. pp. 85–86. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 15 พฤศจิกายน 2016. สืบค้นเมื่อ 16 กุมภาพันธ์ 2016.
7. Singh, Shiv Sahay (3 April 2012). "Official language status for Urdu in some West Bengal areas". (ภาษาIndian English). จากแหล่งเดิมเมื่อ 3 June 2019. สืบค้นเมื่อ 3 June 2019.
8. Roy, Anirban (28 February 2018). "Kamtapuri, Rajbanshi make it to list of official languages in". . จากแหล่งเดิมเมื่อ 30 March 2018. สืบค้นเมื่อ 30 March 2018.
9. "Multi-lingual Bengal". . 11 December 2012. จากแหล่งเดิมเมื่อ 25 March 2018. สืบค้นเมื่อ 25 March 2018.
10. "Sub-national HDI – Area Database". Global Data Lab (ภาษาอังกฤษ). Institute for Management Research, Radboud University. จากแหล่งเดิมเมื่อ 23 September 2018. สืบค้นเมื่อ 25 September 2018.
11. "Sex ratio, 0–6 age population, literates and literacy rate by sex for 2001 and 2011 at a glance for West Bengal and the districts: provisional population totals paper 1 of 2011: West Bengal". Government of India:Ministry of Home Affairs. จากแหล่งเดิมเมื่อ 7 มกราคม 2012. สืบค้นเมื่อ 29 มกราคม 2012.
12. "Sex Ratio in West Bengal". Census of India 2011. จากแหล่งเดิมเมื่อ 27 February 2014.
13. Lochtefeld, James G (2001). The Illustrated Encyclopedia of Hinduism, Volume 2. The Group, Inc. p. 771. ISBN .