ฝอยทอง

ฝอยทอง (โปรตุเกส: fios de ovos, ฟียุชดึโอวุช, "เส้นด้ายที่ทำจากไข่") เป็นขนมโปรตุเกส ลักษณะเป็นเส้นฝอยสีทอง ทำจากไข่แดงของไข่เป็ด เคี่ยวในน้ำเดือดและน้ำตาลทราย ชาวโปรตุเกสใช้รับประทานกับขนมปัง กับอาหารมื้อหลักจำพวกเนื้อสัตว์ และใช้รับประทานกับขนมเค้ก โดยมีกำเนิดจากเมืองอาไวรู (Aveiro) เมืองชายฝั่งทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือของประเทศโปรตุเกส

ฝอยทอง

ฝอยทองในประเทศไทย
ประเภท	ของหวาน
แหล่งกำเนิด	โปรตุเกส
ส่วนผสมหลัก	ไข่ (ส่วนใหญ่ใช้ ไข่แดง), น้ำเชื่อม
ตำราอาหาร: ฝอยทอง   สื่อ: ฝอยทอง

ฝอยทองเป็นที่รู้จักในประเทศสเปนว่า อูเอโบอิลาโด (สเปน: huevo hilado "ไข่ที่ปั่นเป็นเส้นด้าย"), ในประเทศญี่ปุ่นว่า เครังโซเม็ง (ญี่ปุ่น: 鶏卵素麺 "เส้นไข่ไก่"), ในประเทศกัมพูชาว่า วาวี ในประเทศมาเลเซียว่า จาลามัซ (มลายู: jala mas "ตาข่ายทอง") และในมาลาบาร์เหนือ รัฐเกรละ ประเทศอินเดียว่า มุตตามาลา (มลยาฬัม: മുട്ടമാല "ฝอยไข่")

ประวัติ

ฝอยทองในเมืองฟุกุโอะกะ ประเทศญี่ปุ่น

ฝอยทอง ที่ซื้อจากร้านขายขนมในประเทศบราซิล

ประเทศไทย

ฝอยทองแพร่เข้ามาในประเทศไทย พร้อมกับทองหยิบและทองหยอด ในสมัยกรุงศรีอยุธยา ในรัชกาลสมเด็จพระนารายณ์มหาราช โดยมารีอา กียูมาร์ ดึ ปีญา (ท้าวทองกีบม้า, พ.ศ. 2202-2265) ลูกครึ่งโปรตุเกส-ญี่ปุ่น ภรรยาของเจ้าพระยาวิชาเยนทร์ (คอนสแตนติน ฟอลคอน) ท้าวทองกีบม้ามีหน้าที่เป็นหัวหน้าห้องเครื่องต้น เป็นผู้ทำอาหารเลี้ยงต้อนรับคณะราชทูตจากฝรั่งเศสที่มาเยือนกรุงศรีอยุธยาในสมัยนั้น

ทั้งนี้ฝอยทอง ปรากฏอยู่ใน กาพย์เห่ชมเครื่องคาว-หวาน บทพระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย ที่พระราชนิพนธ์ชมเชยฝีพระหัตถ์ในการแต่งเครื่องเสวยของสมเด็จพระศรีสุริเยนทราบรมราชินี ความว่า

ฝอยทอง เป็นยองใย		เหมือนเส้นไหมไข่ของหวาน
คิดความยามเยาวมาลย์		เย็บชุนใช้ไหมทองจีนฯ

ประเทศญี่ปุ่น

เครังโซเม็งเข้ามาในประเทศญี่ปุ่นในยุคอาซูจิ–โมโมยามะ (ญี่ปุ่น: 安土桃山時代) ช่วงปี ค.ศ. 1568 – ค.ศ. 1600 (พ.ศ. 2111-2143) ที่จังหวัดนางาซากิ โดยพ่อค้าชาวโปรตุเกส^[] หลังจากนั้นจึงแพร่หลายไปยังจังหวัดฟูกูโอกะ และเริ่มทำเพื่อจำหน่ายตามร้านขนมต่าง ๆ ในยุคเมจิ (ญี่ปุ่น: 明治時代; โรมาจิ: Meiji-jidai; : เมจิจิได) เมื่อ 342 ปีก่อน ร้านมัตสึยาริเอมงที่จังหวัดฟูกูโอกะได้ทำเครังโซเม็งขึ้นซึ่งเป็นขนมหวานที่เป็นเอกลักษณ์ประจำของร้าน โดยปัจจุบันนั้นได้ดำเนินงานโดยรุ่นที่ 13^[]

ดูเพิ่ม

• ทองหยิบ
• ทองหยอด

อ้างอิง

1. "ปั่นจักรยานอยุธยา..เสียค่าโง่ที่งานวัด". จากแหล่งเดิมเมื่อ 2007-06-14. สืบค้นเมื่อ 2007-06-14.
2. วรรณกับหมู. ปั่นข้ามฝัน... 2,000 วันรอบโลก, เล่ม 3 : ยุโรปโรแมนติก. กรุงเทพฯ : อมรินทร์พริ้นติ้ง, 2552. 296 หน้า. ISBN  ข้อผิดพลาดพารามิเตอร์ใน {{}}: checksum , ตอน ตามหาฝอยทองที่โปรตุเกส
3. Kyoto Foodie, Wagashi: Angel Hair Keiran Somen (Fios de Ovos). Accessed on July 7, 2009.
4. Longteine De Monteiro (1998). The Elephant Walk Cookbook: Cambodian Cuisine from the Nationally Acclaimed Restaurant. Houghton Mifflin.
5. It's sweet by any name, [1]. Accessed on May 05, 2014
6. "ขนมไทย". สำนักหอสมุดกลาง มหาวิทยาลัยรามคำแหง. สืบค้นเมื่อ 15 กรกฎาคม 2557. {{}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= ((help))

แหล่งข้อมูลอื่น

วิกิตำรามีคู่มือในหัวข้อ ฝอยทอง

• สูตรการทำ Fios de ovos (โปรตุเกส)