ราชรัฐเซอร์เบีย

ราชรัฐเซอร์เบีย (เซอร์เบีย: Кнежевина Србија, อักษรโรมัน: Kneževina Srbija) เป็นราชรัฐอิสระในคาบสมุทรบอลข่าน ก่อตั้งขึ้นภายหลังจาก ช่วงระหว่างการลุกฮือของชาวเซิร์บ ค.ศ. 1804 () และ ค.ศ. 1817 () ราชรัฐได้รับการสถาปนาขึ้นจากการพบปะเจรจาครั้งแรกระหว่าง ผู้นำแห่ง และแห่งออตโตมัน ราชรัฐได้รับเอกราชโดยพฤตินัยในปี ค.ศ. 1867 หลังจากการถอนกำลังของกองทัพออตโตมันจากและประเทศเซอร์เบีย อย่างไรก็ตาม ราชรัฐได้รับการยอมรับจากสากลในปี ค.ศ. 1878 โดยสนธิสัญญาเบอร์ลิน และในปี ค.ศ. 1882 ประเทศได้รับการสถาปนาเป็นราชอาณาจักร

ราชรัฐเซอร์เบีย Княжество Сербіа Кнежевина Србија
1815–1882
ธงชาติ ตราแผ่นดิน
เพลงชาติ:  "Vostani Serbije" "ตื่นเถิด เซอร์เบีย"
ราชรัฐเซอร์เบียในปี ค.ศ. 1878
เมืองหลวง	เบลเกรด (1841-82) ครากูเยวัตส์ (1818–38) (1815–18)
ภาษาทั่วไป	เซอร์เบีย
ศาสนา	ออร์ทอดอกซ์เซอร์เบีย
เดมะนิม	ชาวเซอร์เบีย
การปกครอง	สมบูรณาญาสิทธิราชย์ (1815–1838) รัฐเดี่ยว ระบบรัฐสภา ราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ (1838–1882)
(เจ้าผู้ครองราชรัฐ)
• 1817–1839 (องค์แรก)
• 1868–1882 (องค์สุดท้าย)
นายกรัฐมนตรี
• 1815–1816 (คนแรก)
• 1880–1882 (คนสุดท้าย)
สภานิติบัญญัติ	ไม่มี () (1815-1858) (1858-1882)
ประวัติศาสตร์
•	1815
•	15 กุมภาพันธ์ 1835
• อิสรภาพโดยพฤตินัย	1867
• เป็นที่ยอมรับในระดับสากล	13 กรกฎาคม 1878
• สถาปนาราชอาณาจักร	1882
พื้นที่
1815	24,440 ตารางกิโลเมตร (9,440 ตารางไมล์)
1834	37,511 ตารางกิโลเมตร (14,483 ตารางไมล์)
ประชากร
• 1815	322,500–342,000
• 1834	702,000
• 1874	1,353,000
ก่อนหน้า ถัดไป ซันจักแห่งสเมเดเรโว รัฐปฏิวัติเซอร์เบีย ราชอาณาจักรเซอร์เบีย
ปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของ	เซอร์เบีย

ภูมิหลังและการสถาปนา

ผู้นำการปฏิวัติชาวเซอร์เบีย—คนแรกคือ คาราดอร์เด และจากนั้น มิโลส โอเบรเรโนวิก—ประสบความสำเร็จในเป้าหมายในการปลดปล่อยเซอร์เบียจากการปกครองของตุรกีที่ยาวนานหลายศตวรรษ ทางการตุรกียอมรับรัฐในปี 1830 โอเบรโนวิกกลายเป็นเจ้าชายของราชรัฐเซอร์เบีย เซอร์เบียเป็นจังหวัดปกครองตนเองโดยนิตินัยของจักรวรรดิออตโตมัน การปกครองตนเองถูกจำกัดโดยการปรากฏตัวของกองทัพตุรกี และถูกบังคับให้จ่ายส่วยให้อิสตันบูลปีละ 2.3 ล้านกรอสเชน ซึ่งคิดเป็นประมาณ 10% ของประเทศ งบประมาณ.

ในตอนแรก อาณาเขตรวมเฉพาะอาณาเขตของอดีตปาชาลุคแห่งเบลเกรด แต่ในปี ค.ศ. 1831–33 ก็ได้ขยายออกไปทางตะวันออก ใต้ และตะวันตก ในปี 1856 เซอร์เบียเริ่มการรณรงค์เพื่อก่อตั้งพันธมิตรบอลข่านกลุ่มแรกโดยลงนามในข้อตกลงกับหน่วยงานอื่น ๆ ของบอลข่านในช่วง 1856 เมื่อวันที่ 18 เมษายน 1867 รัฐบาลออตโตมันได้สั่งให้กองทหารออตโตมัน ซึ่งตั้งแต่ปี 1826 เป็นตัวแทนครั้งสุดท้ายของอำนาจปกครองของออตโตมันในเซอร์เบีย ถอนตัวออกจากป้อมปราการเบลเกรด ข้อกำหนดเพียงอย่างเดียวคือธงออตโตมันยังคงโบกสะบัดเหนือป้อมปราการเคียงข้างธงเซอร์เบีย เซอร์เบียได้รับเอกราชโดยพฤตินัยจากเหตุการณ์นี้ รัฐธรรมนูญฉบับใหม่ในปี 1869 กำหนดให้เซอร์เบียเป็นรัฐเอกราช เซอร์เบียขยายไปทางตะวันออกเฉียงใต้มากขึ้นในปี 1878 เมื่อเอกราชจากจักรวรรดิออตโตมันได้รับการยอมรับจากนานาชาติอย่างเต็มที่ในสนธิสัญญาเบอร์ลิน ราชรัฐจะคงอยู่จนถึงปี 1878 เมื่อได้รับการยกระดับเป็นราชอาณาจักรเซอร์เบีย

กาแบ่งเขตการปกครอง

อาณาเขตถูกแบ่งออกเป็นสิบเจ็ดเขตที่รู้จักกันในชื่อ Okrug ซึ่งต่อมาแบ่งออกเป็นหลายตำบลที่เรียกว่า Sres ตามขนาดของเขต อาณาเขตมีทั้งหมดหกสิบหก Sres

กองทัพ

กองกำลังติดอาวุธแห่งราชรัฐเซอร์เบียเป็นกองกำลังติดอาวุธ ก่อตั้งขึ้นในปี 1830 และกลายเป็นกองทัพประจำการเพื่อเข้าร่วมในสงครามเซอร์โบตุรกีครั้งที่หนึ่งและครั้งที่สองในปี 1876-1878 ซึ่งเป็นความขัดแย้งครั้งแรกในประวัติศาสตร์สมัยใหม่ของประเทศ หลังจากนั้นประเทศได้รับเอกราชอย่างเต็มที่ และเปลี่ยนชื่อเป็นกองทัพเซอร์เบีย

ประชากรศาสตร์

ในช่วงทศวรรษแรก ประชากรประมาณ 85% เป็นชาวเซิร์บ และ 15% ไม่ใช่ชาวเซิร์บ ในจำนวนนั้นส่วนใหญ่เป็นชาววลาช และมีชาวแอลเบเนียมุสลิมบางส่วน ซึ่งเป็นชาวมุสลิมส่วนใหญ่ที่อาศัยอยู่ในสเมเดเรโว กลาโดโว และเชอูปรียา รัฐใหม่มีเป้าหมายเพื่อทำให้ประชากรเป็นเนื้อเดียวกัน เป็นผลให้ตั้งแต่ปี 1830 ถึงสงครามในปี 1870 ซึ่งชาวแอลเบเนียถูกขับไล่ออกจากบริเวณนีช มีการประมาณว่าชาวแอลเบเนียมากถึง 150,000 คนที่อาศัยอยู่ในอาณาเขตของเซอร์เบียถูกขับไล่

ประวัติจำนวนประชากร

ปี	ประชากร	±%
1834	678,192	—
1841	828,895	+22.2%
1843	859,545	+3.7%
1846	915,080	+6.5%
1850	956,893	+4.6%
1854	998,919	+4.4%
1859	1,078,281	+7.9%
1863	1,108,668	+2.8%
1866	1,216,219	+9.7%
1878	1,669,337	+37.3%

ชื่อ	การสำมะโน ปี 1876	จำนวน
ชาติพันธุ์
เซิร์บ	1,057,540	87%
วลาช	127,326	10.5%
โรมา	25,171	2.1%
อื่นๆ	5,539	0.5%
ศาสนา
ออร์ทอดอกซ์	1,205,898	99.20%
อิสลาม	6,498	0.54%
คาทอลิก	4,161	0.31%
อื่นๆ		0.2%

• ราชรัฐเซอร์เบียในปี 1817
• ราชรัฐเซอร์เบียในปี 1833
• ราชรัฐเซอร์เบียในปี 1833–1878

อ้างอิง

1. Michael R. Palairet (2002). The Balkan Economies C.1800-1914: Evolution Without Development. Cambridge University Press. pp. 16–17. ISBN .
2. Roth, Clémentine (2018). Why Narratives of History Matter: Serbian and Croatian Political Discourses on European Integration. Nomos Verlag. p. 263. ISBN . สืบค้นเมื่อ 27 March 2020.
3. The Institute of History et al. 2020, p. 137. sfn error: no target: CITEREFThe_Institute_of_HistoryAleksandar_RastovićVučetićTatjana_Ćosović2020 ()
4. Stanford J. Shaw and Ezel Kural Shaw, History of the Ottoman Empire and Modern Turkey, Volume 2: Reform, Revolution and Republic—The Rise of Modern Turkey, 1808–1975 (Cambridge University Press, 1977), p. 148.
5. Mijatović 1872, p. 265. sfn error: no target: CITEREFMijatović1872 ()
6. Rama, Shinasi (2019). Nation Failure, Ethnic Elites, and Balance of Power: The International Administration of Kosova. Springer. p. 72. ISBN . สืบค้นเมื่อ 27 March 2020.