เอ็สเอ็ส อิมเพอราทอร์

เอ็สเอ็ส อิมเพอราทอร์ (เยอรมัน: SS Imperator) หรือที่รู้จักในชื่อ อาร์เอ็มเอส เบเรนกาเรีย (อังกฤษ: RMS Berengaria) ตลอดอาชีพการงานของเธอ เป็นเรือเดินสมุทรสัญชาติเยอรมันที่สร้างขึ้นสำหรับสายการเดินเรือ (ฮาพัค) เปิดตัวใน ค.ศ. 1912 เมื่อสร้างเสร็จในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 1913 เธอกลายเป็นเรือโดยสารที่ใหญ่ที่สุดในโลก แซงหน้าโอลิมปิกลำใหม่ของไวต์สตาร์

เอ็สเอ็ส อิมเพอราทอร์ (SS Imperator)
ประวัติ
จักรวรรดิเยอรมัน
ชื่อ	อิมเพอราทอร์ (Imperator)
ตั้งชื่อตาม	"จักรพรรดิ" ในภาษาละติน
เจ้าของ
ผู้ให้บริการ	ฮัมบวร์คอเมริคาไลน์
ท่าเรือจดทะเบียน	ฮัมบวร์ค
เส้นทางเดินเรือ	คุคส์ฮาเฟิน – เซาแทมป์ตัน – นิวยอร์ก
อู่เรือ	ฮัมบวร์ค, เยอรมนี
ปล่อยเรือ	18 มิถุนายน 1910
เดินเรือแรก	23 พฤษภาคม 1912
Christened	23 พฤษภาตม 1912
สร้างเสร็จ	มิถุนายน 1913 ที่ฮัมบวร์ค เยอรมนี
Maiden voyage	11 มิถุนายน 1913 คุคส์ฮาเฟินไปนิวยอร์กผ่านเซาแทมป์ตัน
ความเป็นไป	ถูกยึดเป็นค่าปฏิกรรมสงคราม ใช้เป็นเรือขนส่งทหารของสหรัฐตั้งแต่เดือนพฤษภาคม 1919 ส่งมอบแก่ตูนาร์ดไลน์ในเดือนกันยายน 1919 และเปลี่ยนชื่อเป็นอาร์เอ็มเอส เบเรนกาเรีย ขายเป็นเศษเหล็กในปี 1939 การรื้อถอนท้ายเสร็จสิ้นในราวปี 1946
สหรัฐ
ชื่อ	ยูเอสเอส อิมเพอเรเตอร์ (USS Imperator)
ส่งมอบเสร็จ	โดยกองทัพเรือ 5 พฤษภาคม 1919 ที่แบร็สต์ ฝรั่งเศส
เข้าประจำการ	5 พฤษภาคม 1919 ยูเอสเอส อิมเพอเรเตอร์ ที่แบร็สต์ ฝรั่งเศส
ปลดระวาง	24 พฤศจิกายน 1919 ที่นครนิวยอร์ก
รหัสระบุ	ID-4080
ความเป็นไป	ถูกมอบแก่คูนาร์ดไลน์เพื่อชดเชยการสูญเสียอาร์เอ็มเอส ลูซิเทเนียในฐานะค่าปฏิกรรมสงคราม ภายหลังเปลี่ยนชื่อเป็นเบเรนกาเรีย
สหราชอาณาจักร
ชื่อ	อาร์เอ็มเอส เบเรนกาเรีย Berengaria
ตั้งชื่อตาม	เบเรนกาเรียแห่งนาวาร์
เจ้าของ	1919–1934: คูนาร์ดไลน์ 1934–1938:
ผู้ให้บริการ	1919–1934: คูนาร์ดไลน์ 1934–1938: คูนาร์ด-ไวต์สตาร์ไลน์
ท่าเรือจดทะเบียน	ลิเวอร์พูล
เส้นทางเดินเรือ	เซาแทมป์ตัน – นิวยอร์ก ผ่านแชร์บูร์
ส่งมอบเสร็จ	1919
ท่าจอด	ลิเวอร์พูล สหราชอาณาจักร
ความเป็นไป	ถูกแยกชิ้นส่วนระหว่างปี 1939–1946
ลักษณะเฉพาะ
ชั้น:
ขนาด (ตัน):	52,117 ตันกรอส
ขนาด (ระวางขับน้ำ):	53,000 ตัน^[]
ความยาว:	906 ฟุต (276 เมตร)
ความกว้าง:	98 ฟุต 3 นิ้ว (29.95 เมตร)
กินน้ำลึก:	35 ฟุต 2 นิ้ว (10.72 เมตร)
ดาดฟ้า:	11
ระบบพลังงาน:	ไอน้ำผลิตได้ที่แรงดัน 265 psi จากหม้อไอน้ำแบบท่อน้ำ 46 ใบของวัลแคย ยาร์โรว์ เดิมใช้ถ่านหินเป็นเชื้อเพลิง ต่อมาเปลี่ยนมาใช้เชื้อเพลิงน้ำมันในปี 1921
ระบบขับเคลื่อน:	4 × กังหันไอน้ำ AEG-Vulcan / Parsons ขับเคลื่อน 4 เพลาใบจักรโดยตรง กำลังรวม 60,000 shp (45,000 kW)
ความเร็ว:	สูงสุด 24 kn (44 km/h; 28 mph)
ความจุ:	ผู้โดยสาร 4,234: ชั้นหนึ่ง 908 ชั้นสอง 592 ชั้นสาม 962 ชั้นประหยัด (ชั้นสี่) 1,772
ลูกเรือ:	1,180

อิมเพอราทอร์เป็นของฮัมบวร์คอเมริคา อีกสองลำได้แก่ ฟาเทอร์ลันท์ (ต่อมาคือเลวีอาธานของสหรัฐ) และบิสมาร์ค (ต่อมาคือมาเจสติกของไวต์สตาร์) โดยทั้งหมดถูกยึดเพื่อใช้เป็นค่าปฏิกรรมสงคราม

อิทเพอราทอร์ทำหน้าที่บนเส้นทางข้ามมหาสมุทรแอตแลนติกของฮาพัคเป็นเวลา 14 เดือนกระทั่งสงครามโลกครั้งที่หนึ่งปะทุ หลังจากนั้น เธอก็ยังคงจอดอยู่ที่ท่าเรือในฮัมบวร์ค หลังสงคราม เธอรับหน้าที่ในกองทัพเรือสหรัฐเป็นเวลาสั้นในนามยูเอสเอส อิมเพอเรเตอร์ (ID-4080) และใช้เป็นเรือขนส่งเพื่อรับทหารอเมริกันกลับจากยุโรป หลังให้บริการแก่กองทัพเรือสหรัฐ อิมเพอราทอร์ถูกซื้อร่วมกันโดยสายการเดินเรือคูนาร์ดและไวต์สตาร์ของอังกฤษในฐานะเป็นส่วนหนึ่งของค่าปฏิกรรมสงคราม เนื่องจากการสูญเสียอาร์เอ็มเอส ลูซิเทเนีย ซึ่งเรือลำนี้ใช้เป็นเรือธง อาร์เอ็มเอส เบเรนกาเรีย เป็นเวลา 20 ปีสุดท้ายของอาชีพเธอ เขียนว่า "แม้เธอจะมีมรดกจากเยอรมันและตกแต่งภายในด้วยโทนสีแบบเยอรมัน แต่ในคริสต์ทศวรรษ 1920 และ 1930 เธอก็ยังได้รับการยกย่องว่าเป็นหนึ่งในเรือเดินสมุทรที่ดีที่สุดของอังกฤษ"^: 26

อ้างอิง

1. William H. Miller (2001). Picture History of British Ocean Liners: 1900 to the Present. Dover Publications. OCLC 46462869.