ฮ ญาบ อาหร บ حجاب หร อภาษามลาย ป ตตาน ว า กาเฮงกล บง เป นท สวมโดยหญ งม สล มบางคนตอนไปในบร เวณของผ ชายท ไม ใช คนในครอบคร

ฮิญาบ (อาหรับ: حجاب) หรือภาษามลายูปัตตานีว่า กาเฮงกลูบง เป็นที่สวมโดยหญิงมุสลิมบางคนตอนไปในบริเวณของผู้ชายที่ไม่ใช่คนในครอบครัวของตน ซึ่งมักคลุมหัวและหน้าอก ฮิญาบ อาจอิงถึงของผู้หญิงจากผู้ชายในปริมณฑลสาธารณะ หรืออาจแสดงถึงมิติทางอภิปรัชญา เช่น อิงถึง "ผ้าคลุมที่แยกผู้ชายหรือโลกจากพระเจ้า"

ในอัลกุรอาน, ฮะดีษ และข้อความภาษาอาหรับคลาสสิก คำว่า คิมาร (อาหรับ: خِمار) ถูกใช้กับผ้าคลุมศีรษะ และ ฮิญาบ ถูกใช้กับฉาก, ม่าน หรือถูกใช้เป็นสำหรับผู้หญิงโดยทั่วไป

ตามธรรมเนียม ผู้หญิงมักสวมเพื่อรักษาและความเป็นส่วนตัวจากชายที่ไม่รู้จัก รายงานจาก สารานุกรมอิสลามและโลกมุสลิม ความถ่อมตัวในอัลกุรอานเกี่ยวกับ "สายตา, การเดิน, เสื้อผ้า และอวัยวะสืบพันธุ์" ทั้งชายและหญิง กุรอานได้ใช้ให้หญิงมุสลิมแต่งกายสุภาพเรียบร้อย บางระบบกฎหมายอิสลามกล่าวถึงประเภทของเสื้อสุภาพว่าต้องคลุมทุกอย่างยกเว้นใบหน้าและมือถึงข้อมือ ข้อชี้แนะสามารถพบได้ในฮะดีษกับฟิกฮ์ แต่บางส่วนมาจากโองการ (อายะฮ์) ในอัลกุรอาน บางคนเชื่อว่ากุรอานไม่ได้บังคับว่าผู้หญิงต้องสวมฮิญาบ

ในอัลกุรอาน คำว่า ฮิญาบ อิงถึงที่กั้นหรือม่านโดยตรงหรือเชิงเปรียบเทียบ โองการที่ถูกใช้มักเข้าใจโดยตรงว่า อิงถึงม่านกั้นระหว่างแขกในบ้านของมุฮัมมัดกับห้องที่พักภรรยาของท่าน นำมาซึ่งข้อโต้แย้งว่า โองการจากอัลกุรอานสั่งให้ภรรยาของมุฮัมมัดสวมฮิญาบ ไม่ใช่ผู้หญิงทั่วไปหรือไม่

ทุกวันนี้การสวมฮิญาบเป็นข้อกำหนดในอิหร่านและอัฟกานิสถาน บางประเทศในยุโรปกับโลกมุสลิม ได้ผ่านกฎหมายห้ามฮิญาบบางส่วนหรือทั้งหมดในที่สาธารณะ

อ้างอิง

แพร ศิริศักดิ์ดำเกิง (2009). ทักษะวัฒนธรรม (PDF). กรุงเทพฯ: ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร. p. 56.^[]
Glasse, Cyril, The New Encyclopedia of Islam, Altamira Press, 2001, p.179-180
Lane's Lexicon page 519 and 812
Contemporary Fatwas by Sheik Yusuf Al Qaradawi, vol. 1, pp. 453-455
Ruh Al Ma’ani by Shihaab Adeen Abi Athanaa’, vol. 18, pp. 309, 313
Encyclopedia of Islam and the Muslim World (2003), p. 721, New York: Macmillan Reference USA
Martin et al. (2003), Encyclopedia of Islam & the Muslim World, Macmillan Reference, ISBN
Fisher, Mary Pat. Living Religions. New Jersey: Pearson Education, 2008.
"Irfi.org". จากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-12-21. สืบค้นเมื่อ 2015-12-26.
"Moroccoworldnews.com". จากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-12-27. สืบค้นเมื่อ 2015-12-26.
, , Random House, (2005), p.65–6
Ahmed, Leila (1992). Women and Gender in Islam: Historical Roots of a Modern Debate. ISBN . สืบค้นเมื่อ 2013-04-20.

[1] แพร ศิริศักดิ์ดำเกิง (2009). ทักษะวัฒนธรรม (PDF). กรุงเทพฯ: ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร. p. 56.^[]

[Glasse,_Cyril_2001,_p.179-180-2] Glasse, Cyril, The New Encyclopedia of Islam, Altamira Press, 2001, p.179-180

[3] Lane's Lexicon page 519 and 812

[4] Contemporary Fatwas by Sheik Yusuf Al Qaradawi, vol. 1, pp. 453-455

[5] Ruh Al Ma’ani by Shihaab Adeen Abi Athanaa’, vol. 18, pp. 309, 313

[Muslim_World_2003_p.721-6] Encyclopedia of Islam and the Muslim World (2003), p. 721, New York: Macmillan Reference USA

[martinencylo-7] Martin et al. (2003), Encyclopedia of Islam & the Muslim World, Macmillan Reference, ISBN

[8] Fisher, Mary Pat. Living Religions. New Jersey: Pearson Education, 2008.

[9] "Irfi.org". จากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-12-21. สืบค้นเมื่อ 2015-12-26.

[10] "Moroccoworldnews.com". จากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-12-27. สืบค้นเมื่อ 2015-12-26.

[aslan-11] , , Random House, (2005), p.65–6

[ahmedWomIslam-12] Ahmed, Leila (1992). Women and Gender in Islam: Historical Roots of a Modern Debate. ISBN . สืบค้นเมื่อ 2013-04-20.