ส งหนคร เป นอำเภอหน งของจ งหว ดสงขลา เป นช มชนเม องโบราณ เคยเป นท ต งและเป นช อเม องสงขลา ในอด ตก อนท จะย ายต วเม องสงขล

สิงหนคร เป็นอำเภอหนึ่งของจังหวัดสงขลา เป็นชุมชนเมืองโบราณ เคยเป็นที่ตั้งและเป็นชื่อเมืองสงขลา ในอดีตก่อนที่จะย้ายตัวเมืองสงขลามาอยู่ด้านตะวันออกของปากอ่าวทะเสสาบสงขลา

อำเภอสิงหนคร
อำเภอ
การถอดเสียงอักษรโรมัน
• อักษรโรมัน	Amphoe Singhanakhon
ป้อมเมืองสงขลาเก่า ซึ่งตั้งอยู่ในจุดยุทธศาสตร์สำคัญของเมืองสงขลาฝั่งหัวเขาแดง ทั้งบนเขาและที่ราบ ซึ่งใช้เป็นป้อมปราการป้องกัน ต่อสู้ ปกป้องบ้านเมือง
คำขวัญ: ทะเลคู่ตระการ น้ำตาลเลิศรส เรืองยศวัฒนธรรม หัตถกรรมล้ำค่า เมืองท่าแดนใต้
แผนที่จังหวัดสงขลา เน้นอำเภอสิงหนคร
พิกัด: 7°14′18″N 100°33′10″E / 7.23833°N 100.55278°E / 7.23833; 100.55278
ประเทศ	ไทย
จังหวัด	สงขลา
พื้นที่
• ทั้งหมด	228.0 ตร.กม. (88.0 ตร.ไมล์)
ประชากร (2564)
• ทั้งหมด	84,104 คน
• ความหนาแน่น	368.88 คน/ตร.กม. (955.4 คน/ตร.ไมล์)
รหัสไปรษณีย์	90280
รหัสภูมิศาสตร์	9015
ที่ตั้งที่ว่าการ	ที่ว่าการอำเภอสิงหนคร ถนนสงขลา–ระโนด ตำบลสทิงหม้อ อำเภอสิงหนคร จังหวัดสงขลา 90280
ส่วนหนึ่งของ

ที่ตั้งและอาณาเขต

อำเภอสิงหนครมีอาณาเขตติดต่อกับเขตการปกครองข้างเคียงดังต่อไปนี้

ทิศเหนือ ติดต่อกับอำเภอสทิงพระ
ทิศตะวันออก จรดอ่าวไทย
ทิศใต้ ติดต่อกับอำเภอหาดใหญ่และอำเภอเมืองสงขลา
ทิศตะวันตก ติดต่อกับอำเภอควนเนียง และอำเภอปากพะยูน (จังหวัดพัทลุง)

สะพานปากรอ ที่เป็นสะพานข้ามระหว่างอำเภอควนเนียง - อำเภอสิงหนคร เป็นสะพานที่ทอดข้ามคลองปากรอซึ่งมีกระแสน้ำที่ขึ้นลงตามระดับน้ำทะเล

ประวัติ

"เมืองสิงหนคร" เมืองโบราณอันเก่าแก่ของสงขลา เล่ากันว่าเมื่อครั้งเจ้าพระยากรุงทองสร้างเมืองสทิงพระ ได้มีเมืองสิงหนครเป็นเมืองจัตวา มีนามว่า "เมืองคชราชา" เมื่อพูดถึงตำนานที่มาของชื่อเมืองก็มีเรื่องเล่าอยู่ว่า เมื่อครั้งเจ้าพระยากรุงทองได้เดินล่องป่าไปยังทิศใต้ ได้พบกับช้างลักษณะดี ตรงตามลักษณะพราหมณ์ จึงนำช้างเชือกนั้นมาผูกเป็นช้างประจำเมือง ต่อมามีการตั้งชื่อเมืองตามช้างเชือกนั้นว่า "คชราชา" ซึ่งแปลว่า "ช้างของพระราชา" ตั้งขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 1899 ในสมัยสมเด็จพระรามาธิบดีที่ 1 ไม่ปรากฏชื่อของเจ้าเมืองในยุคแรกเริ่ม แต่ปรากฏครั้งแรกในปี พ.ศ. 2146 นั่นคือ ต่วนกูดะโต๊ะ โมกอลล์ (ดาโต๊ะ โมกอล) ที่ปกครองเมืองสิงขระนครในช่วงระหว่างปี พ.ศ.2146 - 2163 ตามที่ได้มีการบันทึกในประวัติศาสตร์ของสยามและชาวต่างชาติ โดยมีการพูดถึงเจ้าเมืองสงขลาหัวเขาแดงว่าเป็นชาวมุสลิมจากดินแดนชวา

ในระยะแรกเจ้าเมืองสิงขระนครยอมเป็นเมืองขึ้นกับอยุธยา โดยทำกิจการแลกเปลี่ยนสินค้าระดับนานาชาติทำการค้าขายกับประเทศมหาอำนาจอย่าง อังกฤษ โปรตุเกส ฝรั่งเศส จีน อินเดีย และฮอลันดา บันทึกประวัติศาสตร์ของหลายๆประเทศ ได้มีการกล่าวถึงเมืองสิงขระนครเอาไว้ เรียกได้ว่าเป็นยุคที่ดินแดนแห่งนี้รุ่งเรืองถึงขีดสุด นานาประเทศหวังที่จะเข้ามาเป็นคู่ค้าแบบผูกขาดกับเมืองสิงขระนคร เมืองสิงขระนครได้มีการปรับเปลี่ยนและพัฒนาเดินหน้าอย่างรวดเร็ว และเพื่อสร้างความปลอดภัยและความมั่นใจต่อผู้ค้านานาประเทศ เมืองสิงขระนครได้สร้างป้อมปราการที่แข็งแกร่งที่สุดขึ้น มีการสร้างกำแพงเมือง ป้อมปืนใหญ่ และประตูเมือง จนทำให้สิงขระนครได้ชื่อว่า เมืองท่าที่มีป้อมปราการแข็งแรงที่สุดในภาคใต้

ภายหลังจากความรุ่งเรือง ประกอบกับกรุงศรีอยุธยาเปลี่ยนแผ่นดิน สุลต่านสุไลมานจึงประกาศอิสรภาพจากกรุงศรีอยุธยาและสถาปนาตนเองเป็น "สุลต่าน" เป็นรามาธิบดีแห่งสิงขระนคร ในช่วงสมัยของพระเจ้าปราสาททอง โดยพระองค์ได้ส่งทัพมาตีเมืองสิงขระนครหลายครั้งหลายครา แต่ก็ไม่เป็นผลสำเร็จ เนื่องจากเมืองแห่งนี้มีป้อมปราการที่แข็งแรง และตั้งอยู่ชัยภูมิที่เหนือกว่า ดังหลักฐานจากข้อเขียนของ วัน วลิต (Van Vliet) ผู้แทนบริษัท Dutch East India Co., Ltd. ประจำกรุงศรีอยุธยา ซึ่งเคยเดินทางมาเยือนเมืองสิงขระนคร เมื่อวันที่ 3 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2185 ได้เขียนรายงานไว้ว่า “พระเจ้าปราสาททองได้เคยส่งกองเรือจากกรุงศรีอยุธยามาร่วมกับกองทัพเมืองนครศรีธรรมราช (ซึ่งอยู่ทางตอนเหนือของสิงขระนคร) ทำการโจมตีสิงขระนครถึงสองครั้งในช่วงเวลาเพียงสองปี แต่ต้องประสบความพ่ายแพ้ไปทั้งสองครั้ง” แต่ในที่สุดเมืองแห่งนี้ก็ถูกตีแตกโดยกองทัพของสมเด็จพระนารายณ์มหาราช โดยมีพระบรมราชโองการยุบเมืองสุลต่าน ณ หัวเขาแดง กวาดต้อนกองกำลังและชาวบ้านลงเรืออพยพไป สิ้นสุดความรุ่งเรืองเมืองสิงขระนครในที่สุด ก่อนที่จะย้ายตัวเมืองสงขลามาอยู่ด้านตะวันออกของปากอ่าวทะเสสาบสงขลาซึ่งเป็นที่ตั้งของเทศบาลนครสงขลาในปัจจุบัน

เมื่อปี พ.ศ. 2530 นายบัญญัติ จันทน์เสนะ รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงมหาดไทย ครั้งดำรงตำแหน่งนายอำเภอเมืองสงขลา ร่วมกับกำนัน ผู้ใหญ่บ้าน และราษฎรฝั่งเขาแดง รวม 11 ตำบล ได้พิจารณาว่าสภาพทางภูมิศาสตร์ ลักษณะความเป็นอยู่ การประกอบอาชีพ แนวโน้มมีความเจริญในอนาคต และความเห็นชอบของคณะกรรมการหมู่บ้าน สภาตำบล หัวหน้าส่วนราชการประจำอำเภอ จังหวัด สภาจังหวัด สมาชิกสภาผู้แทนราษฎร และกระทรวงมหาดไทย จึงได้ประกาศเขตท้องที่อำเภอเมืองสงขลาแยกพื้นที่ตำบลหัวเขา ตำบลสทิงหม้อ ตำบลชิงโค ตำบลทำนบ ตำบลป่าขาด ตำบลปากรอ ตำบลชะแล้ ตำบลรำแดง ตำบลบางเขียด ตำบลวัดขนุน และตำบลม่วงงาม ของอำเภอเมืองสงขลา ได้แบ่งพื้นที่การปกครองออกมาตั้งเป็น กิ่งอำเภอสิงหนคร ตามประกาศกระทรวงมหาดไทยลงวันที่ 27 มกราคม พ.ศ. 2531 โดยมีผลบังคับตั้งแต่วันที่ 5 กุมภาพันธ์ ปีเดียวกัน เป็นกิ่งอำเภอที่แยกโดยมีตำบลมากที่สุดถึง 11 ตำบล

และต่อมาได้มีพระราชกฤษฎีกายกฐานะขึ้นเป็น อำเภอสิงหนคร ตามประกาศกระทรวงมหาดไทยลงวันที่ 11 มิถุนายน พ.ศ. 2534 โดยให้มีผลตั้งแต่วันที่ 19 มิถุนายน ปีเดียวกัน

การแบ่งเขตการปกครอง

การปกครองส่วนภูมิภาค

อำเภอสิงหนครแบ่งพื้นที่การปกครองออกเป็น 11 ตำบล 77 หมู่บ้าน ได้แก่

1.	(Ching Kho)	10 หมู่บ้าน
2.	(Sathing Mo)	6 หมู่บ้าน
3.	(Thamnop)	7 หมู่บ้าน
4.	(Ram Daeng)	7 หมู่บ้าน
5.	(Wat Khanun)	8 หมู่บ้าน
6.	(Chalae)	5 หมู่บ้าน

7.		(Pak Ro)	6 หมู่บ้าน
8.		(Pa Khat)	5 หมู่บ้าน
9.		(Hua Khao)	8 หมู่บ้าน
10.		(Bang Khiat)	5 หมู่บ้าน
11.	ม่วงงาม	(Muang Ngam)	10 หมู่บ้าน

การปกครองส่วนท้องถิ่น

ท้องที่อำเภอสิงหนครประกอบด้วยองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น 10 แห่ง ได้แก่

เทศบาลเมืองสิงหนคร ครอบคลุมพื้นที่ตำบลสทิงหม้อทั้งตำบล; ตำบลหัวเขาทั้งตำบล; ตำบลชิงโค เฉพาะหมู่ที่ 1–4 และบางส่วนของหมู่ที่ 5–6; และตำบลทำนบ เฉพาะบางส่วนของหมู่ที่ 1, 3
เทศบาลเมืองม่วงงาม ครอบคลุมพื้นที่ตำบลม่วงงามทั้งตำบล
เทศบาลตำบลชะแล้ ครอบคลุมพื้นที่ตำบลชะแล้ทั้งตำบล
ครอบคลุมพื้นที่ตำบลชิงโค เฉพาะหมู่ที่ 7–10 และบางส่วนของหมู่ที่ 5–6
ครอบคลุมพื้นที่ตำบลทำนบ เฉพาะหมู่ที่ 2, 4–7 และบางส่วนของหมู่ที่ 1, 3
องค์การบริหารส่วนตำบลรำแดง ครอบคลุมพื้นที่ตำบลรำแดงทั้งตำบล
องค์การบริหารส่วนตำบลวัดขนุน ครอบคลุมพื้นที่ตำบลวัดขนุนทั้งตำบล
องค์การบริหารส่วนตำบลปากรอ ครอบคลุมพื้นที่ตำบลปากรอทั้งตำบล
องค์การบริหารส่วนตำบลป่าขาด ครอบคลุมพื้นที่ตำบลป่าขาดทั้งตำบล
องค์การบริหารส่วนตำบลบางเขียด ครอบคลุมพื้นที่ตำบลบางเขียดทั้งตำบล

อ้างอิง

"สงขลาถึงขีดสุด...ณ เมืองสิงขระนคร เมืองท่าน่าทึ่ง". Hatyai Focus. สืบค้นเมื่อวันที่ 12 มิถุนายน พ.ศ. 2565
(PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 105 (21 ง): (ฉบับพิเศษ) 73. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2012-04-19. สืบค้นเมื่อ 2021-01-28. วันที่ 5 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2531
(PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 108 (107 ง): 29–32. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2011-11-08. สืบค้นเมื่อ 2021-01-28. วันที่ 19 มิถุนายน พ.ศ. 2534

แหล่งข้อมูลอื่น

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ อำเภอสิงหนคร

บทความเขตการปกครองของประเทศไทยนี้ยังเป็น คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

[1] "สงขลาถึงขีดสุด...ณ เมืองสิงขระนคร เมืองท่าน่าทึ่ง". Hatyai Focus. สืบค้นเมื่อวันที่ 12 มิถุนายน พ.ศ. 2565

[2] (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 105 (21 ง): (ฉบับพิเศษ) 73. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2012-04-19. สืบค้นเมื่อ 2021-01-28. วันที่ 5 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2531

[:1-3] (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 108 (107 ง): 29–32. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2011-11-08. สืบค้นเมื่อ 2021-01-28. วันที่ 19 มิถุนายน พ.ศ. 2534