อามาเลข อ งกฤษ Amalek ˈ æ m ə l ɛ k ע מ ל ק อ กษรโรม น ʿĂmālēq อาหร บ عماليق อ กษรโรม น ʿAmālīq ได ร บการอธ บายในค มภ ร

อามาเลข (อังกฤษ: Amalek, /ˈæməlɛk/;: עֲמָלֵק‎, อักษรโรมัน: ʿĂmālēq, อาหรับ: عماليق, อักษรโรมัน: ʿAmālīq) ได้รับการอธิบายในคัมภีร์ฮีบรูเป็นชาติศัตรูของวงศ์วานอิสราเอล ชื่อ "อามาเลข" สามารถสื่อถึงลูกหลานอามาเลข หลานชายของเอซาว หรือใครก็ตามที่อาศัยอยู่ในดินแดนอามาเลขที่คานาอันถือให้อามาเลขเป็นเผ่าอาหรับในมักกะฮ์และมะดีนะฮ์ หรือลูกหลานฮาม บุตรโนอาห์ ในแอฟริกาเหนือ

ภาพวาดจาก *Phillip Medhurst Collection* แสดงโยชูวาต่อสู้กับชาวอามาเลข (อพยพ 17)

ศัพทมูลวิทยา

ในการตีความของรับบีบางส่วน มีการวิเคราะห์ศัพท์อามาเลขเป็น am lak 'ผู้คนที่เลีย (เลือด)' แต่นักวิชาการส่วนใหญ่ถือว่าที่มาของคำนี้ยังไม่ทราบอย่างแน่ชัด

ในคัมภีร์ฮีบรู

คัมภีร์ฮีบรูระบุว่า อามาเลขเป็นบุตรของ (ผู้เป็นบุตรของเอซาว บรรพบุรุษของและพี่ชายของอิสราเอล) กับทิมนา ผู้เป็นของเอลีฟัส ทิมนาเป็นและน้องสาวของ อามาเลขก็มาจากการร่วมประเวณีระหว่างพี่น้อง เนื่องจากเอลีฟัสเป็นพ่อเลี้ยงของทิมนา ตาม 1 พงศาวดาร 1:36 หลังเขาทำการประเวณีกับภรรยาของเสอีร์ชาวโฮรี ผู้เป็นพ่อทางสายเลือดของทิมนาฟลาวิอุส โยเซพุส นักวิชาการและนักประวัติศาสตร์ชาวโรมัน-ยิวในคริสต์ศตวรรษที่ กล่าวถึงอามาเลขเป็น "บุตรนอกสมรส" (νόθος) ในเชิงเหยียดหยาม

*Battle with the Amalekites*, โดย (1860), ภาพสื่อถึงโองการอพยพ 17:8–16

ชาวอามาเลข

ในปฐมกาล 36:16 อามาเลขได้รับการกล่าวถึงเป็น "หัวหน้า" ในบรรดา "หัวหน้าซึ่งสืบเชื้อสายจากเอลีฟัส" ซึ่งคาดการณ์ว่าเขาปกครองตระกูลหรือดินแดนที่ตั้งชื่อตามตัวเขา ในคำทำนายของบาลาอัม อามาเลขถูกเรียกขานเป็น "ประชาชาติหมายเลขหนึ่ง"ชาวอามาเลข ถูกอ้างว่าเป็นลูกหลานของอามาเลขผ่านวงศ์ตระกูลของเอซาว

คัมภีร์ฮีบรูระบุว่า ชาวอามาเลขอาศัยอยู่ที่และไซนาย พวกเขาดูเหมือนมีรูปแบบชีวิตร่อนเร่หรือกึ่งร่อนเร่ตามแนวเขตเกษตรกรรมทางตอนใต้ของคานาอัน

สำหรับกลุ่มคน ชาวอามาเลขถูกระบุทั่วคัมภีร์ฮีบรูในฐานะศัตรูที่เกิดซ้ำของวงศ์วานอิสราเอล

การตีความ

หลักฐานในประวัติศาสตร์

ไม่มีการพบอ้างอิงถึงอามาเลขหรือชาวอามาเลขในจารึกและบันทึกของชาวอียิปต์และอัสซีเรีย แม้ว่าทั้งสองกลุ่มบันทึกเผ่าและกลุ่มชนต่าง ๆ ในลิแวนต์หลายช่วงเวลาที่เกี่ยวข้อง ดังนั้น จึงสรุปว่าชาวอามาเลขไม่มีจริง และเรื่องราวเกี่ยวกับพวกเขาในพระคัมภีร์ทั้งหมดไม่เกี่ยวข้องกับประวัติศาสตร์และเป็นตำนานโดยสิ้นเชิง แม้ว่ามีการปรับปรุงความรู้การวิจัยทางโบราณคดีเกี่ยวกับชาวอาหรับเร่ร่อน ไม่มีโบราณวัตถุหรือสถานที่ใดที่เชื่อมโยงกับอามาเลขอย่างแน่นอน

การใช้งานในสมัยใหม่

รับบีโดยทั่วไปยอมรับว่าชาวอามาเลขไม่มีตัวตนอีกต่อไป โดยอิงจากข้อโต้แย้งที่ว่า พระเจ้า เคลื่อนย้ายและผสมกลุ่มชนต่าง ๆ ดังนั้น จึงไม่สามารถระบุว่าใครคือชาวอามาเลขได้อีกต่อไป

ในความขัดแย้งอิสราเอล–ปาเลสไตน์ นักการเมืองและพวกหัวรุนแรงบางส่วนเทียบชาวปาเลสไตน์กับอามาเลข โดยระบุว่าชาวปาเลสไตน์คือชาวอามาเลข หรือกล่าวหาชาวอาหรับว่ามี "พฤติกรรม" ที่ "เป็นตัวอย่าง" ของชาวอามาเลข รับบี 200 คนเรียกยัสเซอร์ อาราฟัตเป็น "อามาเลขและฮิตเลอร์ในรุ่นของเรา" สมาชิกขบวนการหลายคนมองชาวอาหรับเป็น "อามาเลขในปัจจุบัน" เหตุผลหนึ่งคือความเชื่อว่าอามาเลขคือชาติใดก็ตามที่ขัดขวางชาวยิวจากการเข้าตั้งถิ่นฐานใน ซึ่งรวมถึงชาวปาเลสไตน์ ในช่วงสงครามกาซา ค.ศ. 2014 แนวหน้าของ ระบุชาวปาเลสไตน์เป็นลูกหลานของชาวอามาเลขและชาวฟิลิสตีนโบราณ ในทางลำดับวงศ์ตระกูล ชาวอาหรับไม่มีความเกี่ยวข้องกับชาวอามาเลข และก่อนหน้าความขัดแย้งอาหรับ–อิสราเอล ชาวยิวบางส่วนเชื่อมโยงอามาเลขกับจักรวรรดิโรมันและ

ในทางตรงข้าม กลุ่ม บางส่วนถือให้ไซออนิสต์เป็นชาวอามาเลขเนื่องจาก

อ้างอิง

"Amalek". .
Genesis 36:12; 1 Chronicles 1:36
Numbers 13:29
Mattingly 2000, p. 48.
Athamina, Khalil (2005). "Abraham in Islamic Perspective Reflections on the Development of Monotheism in Pre-Islamic Arabia". Der Islam. 81 (2): 193–196. doi:10.1515/islm.2004.81.2.184. S2CID 170567885 – โดยทาง De Gruyter.
Milani, Zohreh Babaahmadi (2022). "An Investigation into Qur'anic and Historical Reasons for the Immigration and Presence of the People of the Book in Arabia". International Journal of Multicultural and Multireligious Understanding. 9 (8): 205–206 – โดยทาง IJMMU.
Knight 1833, p. 411.
Patterson, David (2011). A Genealogy of Evil: Anti-Semitism from Nazism to Islamic Jihad. Cambridge University Press. pp. 43, 244. ISBN .
M. Weippert, Semitische Nomaden des zweiten Jahrtausends. Biblica vol. 55, 1974, 265-280, 427-433
1 Chronicles 1:36
Ginzberg, Louis (1913). The Legends of the Jews. pp. 422–423.
For an Rabbanic explanation of Timna lineage see Kadari, Tamar (31 December 1999). "Timna, concubine of Eliphaz: Midrash and Aggadah". The Shalvi/Hyman Encyclopedia of Jewish Women. สืบค้นเมื่อ 16 January 2022.
Feldman 2004, p. 8–9.
Genesis 36:16
Numbers 24:20
Mills 1997, p. 21.
Singer, Isidore (1901). The Jewish encyclopedia: a descriptive record of the history, religion, literature, and customs of the Jewish people from the earliest times to the present day (2004 reprint ed.). Cornell University Library. ISBN .
Eynei Kol Ḥai, 73, on Sanhedrin 96b. Also Minchat Chinuch, parshat Ki Tetze, mitzvah 434.
Goldberg, Jeffrey (May 24, 2004). "Among the Settlers". The New Yorker. สืบค้นเมื่อ 14 November 2023.
Lanard, Noah. "The Dangerous History Behind Netanyahu's Amalek Rhetoric". Mother Jones. สืบค้นเมื่อ 15 November 2023.
Elliott Horowitz (2018). Reckless Rites:Purim and the Legacy of Jewish Violence. . pp. 2–4.
Nur Masalha. Imperial Israel and the Palestinians. . p. 113.
Defining Israel:The Jewish State, Democracy, and the Law. . p. 281.
Porat, Dina (1992). "'Amalek's Accomplices' Blaming Zionism for the Holocaust: Anti-Zionist Ultra-Orthodoxy in Israel during the 1980s". Journal of Contemporary History. 27 (4): 695–729. doi:10.1177/002200949202700408. S2CID 154626003 – โดยทาง SageJournals.

หนังสือ

(1884). Balaam: An Exposition and a Study. London: K. Paul, Trench, & Company. p. 125.
(1894). Illustrated Bible Dictionary (2nd ed.). London: .
Feldman, Louis H (2004). Remember Amalek!: Vengeance, Zealotry, and Group Destruction in the Bible according to Philo, Pseudo-Philo, and Josephus. Hebrew Union College Press. ISBN .
Mattingly, Gerald L. (2000). "Amalek, Amalekites". Eerdmans Dictionary of the Bible (David Noel Freedman, Allen C. Myers, Astrid B. Beck ed.). Wm. B. Eerdmans Publishing. ISBN .
(1833). Penny Cyclopaedia, Volumes 1-2. Great Britain.
Kugler, Gili (2021). "Metaphysical Hatred and Sacred Genocide: The Questionable Role of Amalek in Biblical Literature". Journal of Genocide Research. 23: 1–16. doi:10.1080/14623528.2020.1827781. S2CID 228959516.
Mills, Watson E. (1997). "Amalek/Amalekites". ใน Roger Bullard (บ.ก.). Mercer Dictionary of the Bible (3rd and corr. print. ed.). Macon, Ga.: Mercer University Press. ISBN .
Sagi, Avi (1994). The Punishment of Amalek in Jewish Tradition: Coping with the Moral Problem, Harvard Theological Review Vol.87, No.3, p. 323-46.
(1832). A Biblical and theological dictionary. London: John Mason.

แหล่งข้อมูลอื่น

Israeli PM invokes the Amalek in the context of the war on Gaza.
Wipe Out Amalek, Today? chabad.org
Amalek, Based on the teachings of the Lubavitcher Rebbe
Remember Amalek: A lesson in Divine Providence
Remembering Amalek 2016-03-04 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
Latznu: Popular Culture and the Disciples of Amalek
Antiquities of the Jews - by Josephus Flavius
The Jewish Encyclopedia, 1901-6: Amalek
A Kabbalistic view of Amalek
Amalec - Catholic Encyclopedia article
- Amalek symbolism in relations between Israelis and Palestinians
Contemporary Amalek - Hirhurim - a blog post by Rabbi explaining 's controversial view that the were considered Amalekites
"Amalek" (Passages 1999) A discussion with R. Eliezer Breitowitz & Dr. Elliott Malamet

[1] "Amalek". .

[:1-2] Genesis 36:12; 1 Chronicles 1:36

[:2-3] Numbers 13:29

[FOOTNOTEMattingly200048-4] Mattingly 2000, p. 48.

[:122-5] Athamina, Khalil (2005). "Abraham in Islamic Perspective Reflections on the Development of Monotheism in Pre-Islamic Arabia". Der Islam. 81 (2): 193–196. doi:10.1515/islm.2004.81.2.184. S2CID 170567885 – โดยทาง De Gruyter.

[:7-6] Milani, Zohreh Babaahmadi (2022). "An Investigation into Qur'anic and Historical Reasons for the Immigration and Presence of the People of the Book in Arabia". International Journal of Multicultural and Multireligious Understanding. 9 (8): 205–206 – โดยทาง IJMMU.

[FOOTNOTEKnight1833411-7] Knight 1833, p. 411.

[8] Patterson, David (2011). A Genealogy of Evil: Anti-Semitism from Nazism to Islamic Jihad. Cambridge University Press. pp. 43, 244. ISBN .

[9] M. Weippert, Semitische Nomaden des zweiten Jahrtausends. Biblica vol. 55, 1974, 265-280, 427-433

[10] 1 Chronicles 1:36

[11] Ginzberg, Louis (1913). The Legends of the Jews. pp. 422–423.

[12] For an Rabbanic explanation of Timna lineage see Kadari, Tamar (31 December 1999). "Timna, concubine of Eliphaz: Midrash and Aggadah". The Shalvi/Hyman Encyclopedia of Jewish Women. สืบค้นเมื่อ 16 January 2022.

[FOOTNOTEFeldman20048–9-13] Feldman 2004, p. 8–9.

[14] Genesis 36:16

[15] Numbers 24:20

[FOOTNOTEMills199721-16] Mills 1997, p. 21.

[17] Singer, Isidore (1901). The Jewish encyclopedia: a descriptive record of the history, religion, literature, and customs of the Jewish people from the earliest times to the present day (2004 reprint ed.). Cornell University Library. ISBN .

[18] Eynei Kol Ḥai, 73, on Sanhedrin 96b. Also Minchat Chinuch, parshat Ki Tetze, mitzvah 434.

[19] Goldberg, Jeffrey (May 24, 2004). "Among the Settlers". The New Yorker. สืบค้นเมื่อ 14 November 2023.

[20] Lanard, Noah. "The Dangerous History Behind Netanyahu's Amalek Rhetoric". Mother Jones. สืบค้นเมื่อ 15 November 2023.

[horowitz-21] Elliott Horowitz (2018). Reckless Rites:Purim and the Legacy of Jewish Violence. . pp. 2–4.

[22] Nur Masalha. Imperial Israel and the Palestinians. . p. 113.

[amalek-23] Defining Israel:The Jewish State, Democracy, and the Law. . p. 281.

[:52-24] Porat, Dina (1992). "'Amalek's Accomplices' Blaming Zionism for the Holocaust: Anti-Zionist Ultra-Orthodoxy in Israel during the 1980s". Journal of Contemporary History. 27 (4): 695–729. doi:10.1177/002200949202700408. S2CID 154626003 – โดยทาง SageJournals.