ห ามล วงประเวณ ผ วเม ยเขา หร อ อย าผ ดประเวณ อ งกฤษ Thou shalt not commit adultery เป นหน งในข อบทบ ญญ ต ส บประการ ซ งพร

ห้ามล่วงประเวณีผัวเมียเขา หรือ อย่าผิดประเวณี (อังกฤษ: Thou shalt not commit adultery) เป็นหนึ่งในข้อบทบัญญัติสิบประการ ซึ่งพระยาห์เวห์ได้ประทานให้กับชนชาติอิสราเอลผ่านทางโมเสส ซึ่งเป็นบัญญัติข้อที่ 6 ของการจัดรูปแบบพระบัญญัติแบบไฟโล แบบออกัสตินแห่งฮิปโป แบบ และแบบลูเทอแรน และเป็นบัญญัติข้อที่ 7 ของการจัดรูปแบบพระบัญญัติแบบ แบบ และแบบคริสตจักรปฏิรูป

บัญญัติข้อนี้มีบันทึกในหนังสืออพยพ 20:14 และหนังสือเฉลยธรรมบัญญัติ 5:18 ในคัมภีร์ฮีบรูหมวดโทราห์ของศาสนายูดาห์ และในคัมภีร์ไบเบิลภาคพันธสัญญาเดิมของศาสนาคริสต์

ห้ามล่วง‍ประ‌เวณีผัว‍เมียเขา
— หนังสืออพยพ 20:14

เนื้อหา

ห้ามล่วง‍ประ‌เวณีผัว‍เมียเขา บัญญัติข้อนี้เป็นข้อที่เจ็ดที่ห้ามการล่วงประเวณี ซึ่งครอบคลุมถึงการผิดประพฤติผิดศีลธรรมและบาปทางเพศทุกอย่าง การล่วงประเวณี (นั่นคือ ความไม่ซื่อสัตย์ต่อคู่ชีวิต) เป็นสิ่งที่น่ารังเกียจในสายพระเนตรของพระเจ้ามากจนกระทั่งพระคัมภีร์ประณามการประพฤติเช่นนี้ทั่วไปหมด พระคัมภีร์ได้สอนเรื่องการล่วงประเวณีไว้ดังต่อไปนี้

เป็นการล่วงละเมิดบทบัญญัติศีลธรรมของพระเจ้าตามที่ปรากฏอยู่ในบัญญัติสิบประการ
บทบัญญัติของพันธสัญญาเดิมมีบทลงโทษถึงตาย
ส่งผลถาวรและร้ายแรง ผู้ที่ล่วงประเวณีจะได้รับความอับอายตลอดชีวิต
การล่วงประเวณีเป็นบาปที่น่าเกลียดชังอย่างยิ่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อกระทำโดยผู้นำประชากรของพระเจ้า ถ้าหรือเมื่อพวกเขาทำบาปแบบนี้ ก็เท่ากับพวกเขาดูหมิ่นพระวจนะของพระเจ้าและพระเจ้าพระองค์เอง โดยการผิดประเวณีในชีวิตสมรสผู้ที่อ้างตนว่าเป็นคริสตชนจะทำให้ตนเองขาดคุณสมบัติที่จะได้รับเลือกหรือดำรงตำแหน่งการเป็นผู้นำในคริสตจักรอีกต่อไป
การล่วงประเวณีและการสำส่อนทางเพศในท่ามกลางผู้นำและสมาชิกของประชากรของพระเจ้ามักจะเป็นผลที่เกิดจากการล่วงประเวณีฝ่ายวิญญาณก่อน นั่นคือ ความไม่ซื่อสัตย์ต่อพระเจ้า การละทิ้งจากความเชื่อ
การล่วงประเวณีเริ่มจากความปรารถนาในใจก่อนที่จะถูกแสดงออกเป็นการกระทำฝ่ายร่างกาย ตัณหาเป็นบาปที่ถูกกล่าวถึงในพระคัมภีร์อย่างชัดเจน
การล่วงประเวณีเป็นบาปที่หนักหนาและส่งผลอย่างมากจนกระทั่งพฤติกรรมเช่นนี้ให้สิทธิแก่ฝ่ายที่ไร้เดียงสาในการขอยุติชีวิตสมรสด้วยการหย่าร้างได้
การผิดศีลธรรมทางเพศภายในคริสตจักรจะต้องถูกลงวินัยและจะต้องไม่อะลุ่มอล่วย
ผู้ล่วงประเวณีที่ไม่ยอมกลับใจใหม่จะไม่มีส่วนในอาณาจักรของพระเจ้า นั่นคือ พวกเขาจะถูกแยกออกจากชีวิตและความรอดของพระเจ้า
การล่วงประเวณีและการประพฤติตนเยี่ยงโสเภณี เป็นศัพท์ที่ถูกใช้ในการพูดถึงคริสตจักรที่ละทิ้งพระเจ้าและน่ารังเกียจที่ก่อให้เกิดขึ้น

อ้างอิง

หนังสืออพยพ 20:14, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011
หนังสือเฉลยธรรมบัญญัติ 5:18, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011
อพยพ 20 2016-03-07 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, พระคัมภีร์ภาคพันธสัญญาเดิม,
หนังสือเลวีนิติ 20:10, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011
หนังสือเฉลยธรรมบัญญัติ 22:22, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011
พระวรสารนักบุญมัทธิว 5:27-32, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011
จดหมายของนักบุญเปาโลถึงชาวโครินธ์ ฉบับที่ 1 6:13-20, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011
หนังสือเลวีนิติ 20:10, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011
หนังสือเฉลยธรรมบัญญัติ 22:22, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011
หนังสือซามูเอล ฉบับที่ 2 11:1-17,12:14, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011
หนังสือเยเรมีย์ 23:10-11, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011
จดหมายของนักบุญเปาโลถึงชาวโครินธ์ ฉบับที่ 1 6:16-18, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011
หนังสือสุภาษิต 6:32-33, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011
หนังสือซามูเอล ฉบับที่ 2 12:9-10, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011
หนังสือโฮเชยา 4:13-14,9:1, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011
หนังสือโยบ 31:1,7, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011
พระวรสารนักบุญมัทธิว 19:9, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011
พระวรสารนักบุญมาระโก 10:11, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011
จดหมายของนักบุญเปาโลถึงชาวโครินธ์ ฉบับที่ 1 5:1-13, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011
จดหมายของนักบุญเปาโลถึงชาวโครินธ์ ฉบับที่ 1 6:9, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011
จดหมายของนักบุญเปาโลถึงชาวกาลาเทีย 5:19-21, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011
หนังสือวิวรณ์ 17:1-5, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011

บทความศาสนานี้ยังเป็น คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

[1] หนังสืออพยพ 20:14, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011

[2] หนังสือเฉลยธรรมบัญญัติ 5:18, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011

[3] อพยพ 20 2016-03-07 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, พระคัมภีร์ภาคพันธสัญญาเดิม,

[4] หนังสือเลวีนิติ 20:10, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011

[5] หนังสือเฉลยธรรมบัญญัติ 22:22, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011

[6] พระวรสารนักบุญมัทธิว 5:27-32, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011

[7] จดหมายของนักบุญเปาโลถึงชาวโครินธ์ ฉบับที่ 1 6:13-20, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011

[8] หนังสือเลวีนิติ 20:10, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011

[9] หนังสือเฉลยธรรมบัญญัติ 22:22, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011

[10] หนังสือซามูเอล ฉบับที่ 2 11:1-17,12:14, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011

[11] หนังสือเยเรมีย์ 23:10-11, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011

[12] จดหมายของนักบุญเปาโลถึงชาวโครินธ์ ฉบับที่ 1 6:16-18, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011

[13] หนังสือสุภาษิต 6:32-33, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011

[14] หนังสือซามูเอล ฉบับที่ 2 12:9-10, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011

[15] หนังสือโฮเชยา 4:13-14,9:1, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011

[16] หนังสือโยบ 31:1,7, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011

[17] พระวรสารนักบุญมัทธิว 19:9, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011

[18] พระวรสารนักบุญมาระโก 10:11, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011

[19] จดหมายของนักบุญเปาโลถึงชาวโครินธ์ ฉบับที่ 1 5:1-13, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011

[20] จดหมายของนักบุญเปาโลถึงชาวโครินธ์ ฉบับที่ 1 6:9, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011

[21] จดหมายของนักบุญเปาโลถึงชาวกาลาเทีย 5:19-21, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011

[22] หนังสือวิวรณ์ 17:1-5, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011