สุลต่านมูฮัมมัด ชะฮ์แห่งบรูไน

สุลต่านมูฮัมมัด ชะฮ์ (มลายู: Muhammad Shah, พระนามตอนพระราชสมภพ อาวังกู อาลัก เบอตาตาร์ (Awangku Alak Betatar); สวรรคต ป. ค.ศ. 1402) เป็นผู้สถาปนารัฐสุลต่านบรูไนและเป็นสุลต่านองค์แรกที่ปกครองใน ค.ศ. 1368 จนกระทั่งสวรรคตใน ค.ศ. 1402ของมูฮัมมัด ชะฮ์ยังไม่เป็นที่กระจ่าง พระองค์เข้ารีตอิสลามในคริสต์ศตวรรษที่ 14 และใช้พระนามใหม่เป็นสุลต่านมูฮัมมัด ชะฮ์ ผู้ปกครองบรูไนในยุคหลังได้รับการเรียกข่านเป็นสุลต่าน

มูฮัมมัด ชะฮ์ محمد شاه
สุลต่านบรูไน
ครองราชย์	ค.ศ. 1363/68–1402
ก่อนหน้า	สถาปนาตำแหน่ง
ถัดไป	อับดุล มาจิด ฮัซซัน
ประสูติ	อาวัง อาลัก เบอตาตาร์
สวรรคต	ป. ค.ศ. 1402
คู่อภิเษก	ปูเตอรี ดายัง ปีไง
พระราชบุตร	เจ้าหญิงรัตนา เดวี สุลต่านอับดุล มาจิด ฮัซซัน
พระรัชกาลนาม ราจา อาวังกู อาลัก เบอตาตาร์
พระราชบิดา
ศาสนา	อิสลามนิกายซุนนี

ชีวิตส่วนพระองค์

อาวังกู อาลัก เบอตาตาร์ กับอาวังกู เซอเมาน์ (Awangku Semaun) พระเชษฐา/อนุชาร่วมพระราชบิดา เป็นสองพระองค์ในพี่น้อง 14 พระองค์ที่พระราชสมภพจากพระราชบิดา เดวา เออมัซ กายางัน (Dewa Emas Kayangan) และสตรีจาก เดวา เออมัซ กายางันได้ออกเดินทางตามหาโคพันธุ์พิเศษชื่อ เติมบาเดา เพื่อตอบสนองความปรารถนาของพระมเหสีขณะที่พระนางกำลังตั้งพระครรภ์ ในระหว่างการเดินทาง พระองค์สมรสกับสตรีในสี่หมู่บ้าน มีบุตรด้วยกัน และในที่สุดก็มีพี่น้อง 14 พระองค์ตามที่กล่าวถึง เมื่อพบ "เติมบาเดา" แล้ว เดวา เออมัซ กายางันจึงตัดสินใจขึ้นสวรรค์ โดยพระองค์เป็นที่รู้จักในพระนาม บาตารากาลาดีกายางัน อาวังกู อาลัก เบอตาตาร์ ขึ้นครองราชย์เป็นพระมหากษัตริย์บรูไนองค์แรก แม้ว่าจะไม่เป็นโอรสหัวปีก็ตาม

รัชสมัย

ตำนาน

อ้างอิง

1. Jatswan S. Sidhu (22 December 2009). Historical Dictionary of Brunei Darussalam. Scarecrow Press. p. 20. ISBN .
2. "Pusat Sejarah Brunei - Sultan - Sultan Brunei". www.history-centre.gov.bn (ภาษามาเลย์). สืบค้นเมื่อ 2024-05-14.
3. Elisseeff, Vadime (January 2000). "Chapter 8: A Brunei Sultan of the Early Fourteenth Century - A Study of an Arabic Gravestone". The Silk Roads: Highways of Culture and Commerce. Berghahn Books. pp. 145–157. ISBN . สืบค้นเมื่อ 26 December 2013.
4. "The golden history of Islam in Brunei | the Brunei Times". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 ตุลาคม 2015. สืบค้นเมื่อ 2 ตุลาคม 2015.
5. Borneo Bulletin Year Book 2024 (2024-05-01). "HISTORY AND CULTURE". borneobulletinyearbook.com.bn (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2024-05-14.
6. (2001). Islam di Brunei Darussalam (ภาษามาเลย์). Dewan Bahasa dan Pustaka Brunei, Kementerian Kebudayaan Belia dan Sukan. p. 19. ISBN .
7. Traditional Literature of ASEAN (ภาษาอังกฤษ). ASEAN Committee on Culture and Information. 2000. p. 37. ISBN .
8. Barrington, Brook (1997). Empires, Imperialism and Southeast Asia: Essays in Honour of Nicholas Tarling (ภาษาอังกฤษ). Monash Asia Institute. p. 204. ISBN .
9. Schulze, Fritz (2004). Abstammung und Islamisierung als Motive der Herrschaftslegitimation in der traditionellen malaiischen Geschichtsschreibung (ภาษาเยอรมัน). Otto Harrassowitz Verlag. p. 59. ISBN .
10. ; King, Victor T. (2022-07-29). Routledge Handbook of Contemporary Brunei (ภาษาอังกฤษ). Taylor & Francis. ISBN .

บรรณานุกรม

• Haris, Abu Hanifah (October 2018). "Sultan Muhammad Syah 1283-1339". www.researchgate.net. Institut Kajian Sejarah dan Patriotisme Malaysia.
• (2010). THE EARLY BRUNEI CONQUESTS. .{{}}: CS1 maint: date and year ()
• Haji Abdul Karim bin Haji Abdul Rahman (2016-04-04). Sejarah Pengasasan Dan Asal Usul Kerajaan Brunei Berdasarkan Sumber Lisan (PDF) (วิทยานิพนธ์ PhD) (ภาษามาเลย์). . สืบค้นเมื่อ 2024-07-14.

แหล่งข้อมูลอื่น

• Sultan - Sultan Brunei

ก่อนหน้า		สุลต่านมูฮัมมัด ชะฮ์แห่งบรูไน		ถัดไป
ไม่มี		สุลต่านบรูไน (ค.ศ. 1363–1402)		สุลต่านอับดุล มาจิด ฮัสซัน