สวาต

ในสหรัฐ สวาต (อังกฤษ: SWAT) หรือ หน่วยอาวุธและยุทธวิธีพิเศษ (Special Weapons and Tactics) เป็นหน่วยบังคับใช้กฎหมายซึ่งใช้ความเชี่ยวชาญหรือเครื่องมือและยุทธวิธีทางทหาร โดยได้รับการก่อตั้งขึ้นครั้งแรกในคริสต์ทศวรรษ 1960 เพื่อควบคุมการจลาจลหรือการเผชิญหน้าที่รุนแรงกับอาชญากร จำนวนและการใช้งานของหน่วยสวาตเพิ่มขึ้นในช่วงคริสต์ทศวรรษ 1980 และคริสต์ทศวรรษ 1990 ในช่วงและต่อมาหลังจากเหตุการณ์วินาศกรรม 11 กันยายน ในสหรัฐตั้งแต่ ค.ศ. 2005 หน่วยสวาตได้รับการเรียกใช้ถึง 50,000 ครั้งของทุกปี เกือบ 80 เปอร์เซ็นต์ของจำนวนดังกล่าวใน ส่วนใหญ่สำหรับคดีสารเสพติด หน่วยสวาตมีการติดตั้งอาวุธยุทโธปกรณ์แบบทหารมากขึ้นและได้รับการฝึกฝนให้ปรับใช้กับภัยคุกคามจากการก่อการร้าย, เพื่อการควบคุมฝูงชน, การชิงตัวประกัน และในสถานการณ์ที่เกินความสามารถของการบังคับใช้กฎหมายทั่วไป ซึ่งบางครั้งถือว่า "มีความเสี่ยงสูง" ประเทศอื่น ๆ ได้พัฒนาหน่วยตำรวจพิเศษกึ่งทหาร (PPU) ของตัวเอง ซึ่งได้รับการอธิบายว่าเป็นหรือเทียบเท่ากับกองกำลังหน่วยสวาต

สมาชิกทีมสวาตเตรียมตัวซักซ้อม

เอฟบีไอสหรัฐ ที่อยู่ระหว่างการฝึกช่วยเหลือตัวประกัน และการฝึกสอดฟาสต์โรปเฮลิคอปเตอร์

หน่วยสวาตมักมีอาวุธปืนพิเศษรวมถึงปืนกลมือ, ปืนเล็กยาวจู่โจม, , ปืนไรเฟิลซุ่มยิง, , , แก๊สน้ำตา, และ นอกจากนี้ พวกเขาอาจใช้อุปกรณ์พิเศษรวมถึงชุดเกราะหนัก, โล่กันกระสุน, เครื่องมือเปิดทางเข้า, ยานเกราะ, และสำหรับการกำหนดตำแหน่งของตัวประกันหรือผู้จับตัวประกัน ภายในสิ่งปลูกสร้างที่ปิดไว้

คำนิยาม

คำจำกัดความของสมาคมผู้ปฏิบัติงานทางยุทธวิธีแห่งสหรัฐที่มีต่อหน่วยสวาต คือ:

สวาต: ทีมบังคับใช้กฎหมายที่สมาชิกได้สมัคร, รับเลือก, ผ่านการฝึก, มีอุปกรณ์ครบครัน และมอบหมายให้แก้ไขเหตุการณ์สำคัญที่เกี่ยวข้องกับภัยคุกคามต่อความปลอดภัยของประชาชน ซึ่งอาจเกินขีดความสามารถของหน่วยงานบังคับใช้กฎหมายและ/หรือหน่วยสืบสวนแบบดั้งเดิม

ประวัติ

การจลาจลและความขัดแย้งทางการเมืองของคริสต์ทศวรรษ 1960

เป็นหนึ่งในหน่วยสวาตที่โดดเด่นที่สุดในโลก และเป็นหน่วยสวาตทีมที่สองที่จัดตั้งขึ้นในสหรัฐ หลังจากใน ค.ศ. 1964

ตามพจนานุกรมประวัติศาสตร์ของการบังคับใช้กฎหมาย (Historical Dictionary of Law Enforcement) คำว่า "สวาต" (SWAT) นำมาใช้เป็นคำย่อสำหรับ "หน่วยอาวุธและยุทธวิธีพิเศษ" (Special Weapons and Tactics) ที่จัดตั้งขึ้นในฐานะหน่วยผู้เชี่ยวชาญ 100 คนใน ค.ศ. 1964 โดยเพื่อเป็นการตอบโต้ที่เพิ่มขึ้นอย่างน่าตกใจ วัตถุประสงค์ของหน่วยนี้คือการตอบสนองอย่างรวดเร็วและเด็ดขาดต่อการปล้นธนาคารในขณะที่พวกเขากำลังดำเนินการอยู่ โดยการใช้เจ้าหน้าที่ที่ได้รับการฝึกฝนมาเป็นพิเศษจำนวนมากซึ่งใช้อาวุธดีเลิศจำนวนหนึ่ง ยุทธวิธีใช้ได้ผล และต่อมาก็มีการแก้ไขปัญหาประเภทอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับอาชญากรติดอาวุธหนัก สารวัตรกรมตำรวจลอสแอนเจลิส (LAPD) ได้กล่าวว่าเขาคิดไว้ว่า "สวาต" เป็นคำย่อของ "ทีมจู่โจมอาวุธพิเศษ" (Special Weapons Attack Team) ใน ค.ศ. 1967 แต่ภายหลังได้ยอมรับในฐานะ "หน่วยอาวุธและยุทธวิธีพิเศษ" ตามคำแนะนำของปลัด

กรมตำรวจลอสแอนเจลิสได้รับการส่งเสริมเป็นที่รู้จักในฐานะทีมสวาตด้วยเหตุผลหลายประการ หลังจากการถือชาติพันธุ์ที่ต้องสงสัย ณ ที่ลอสแอนเจลิสเมื่อเดือนสิงหาคม ค.ศ. 1965 กรมตำรวจลอสแอนเจลิสเริ่มพิจารณายุทธวิธีที่สามารถใช้เมื่อเผชิญกับความไม่สงบ, การจลาจล หรือความรุนแรงอย่างกว้างขวางในเมือง ดาริล เกตส์ ซึ่งเป็นผู้นำการตอบโต้ของกรมตำรวจลอสแอนเจลิสต่อการจลาจล จะเขียนในภายหลังว่าตำรวจในเวลานั้นไม่ได้เผชิญกับม็อบเดียว แต่เป็น "ผู้คนที่โจมตีจากทุกทิศทุกทาง" ส่วนศาสตราจารย์ จากมหาวิทยาลัยนิวยอร์ก เขียนว่าทีมสวาตนั้นเดิมทีคิดว่าเป็น "ป้อมปราการต่อต้านความไม่สงบในเมือง"^: 112

อีกเหตุผลสำหรับการสร้างทีมสวาตก็คือความกลัวของมือปืนสันโดษหรือที่ปิดกั้น ซึ่งอาจให้ผลดีกว่าตำรวจในการยิง ดังที่เกิดขึ้นในออสตินกับ

หลังจากที่กรมตำรวจลอสแอนเจลิสก่อตั้งทีมสวาตของตัวเอง ได้จัดตั้งหน่วยงานเฉพาะของตนเองขึ้นภายใต้ชื่อที่หลากหลาย เกตส์ได้อธิบายในอัตชีวประวัติของเขา ว่าเขาไม่ได้พัฒนายุทธวิธีหน่วยสวาตหรืออุปกรณ์ที่เกี่ยวข้องและมักจะโดดเด่น แต่เขาสนับสนุนแนวคิดพื้นฐาน พยายามเพิ่มขีดความสามารถให้แก่คนของเขาในการพัฒนา และโดยทั่วไปแล้วพวกเขาก็ให้กำลังใจ

ปฏิบัติการหน่วยสวาตดำเนินการ^[] ทางตอนเหนือของลอสแอนเจลิสในชุมชนเกษตรกรรม ที่ชายแดนระหว่างเคาน์ตีและใน ในเวลานั้น ที่นำโดย กำลังประท้วงหลายครั้งในเมืองเดลาโนในการนัดหยุดงานซึ่งจะกินเวลานานกว่าห้าปี แม้ว่าการนัดหยุดงานจะไม่รุนแรง แต่ก็ตอบโต้ด้วยการจัดตั้งหน่วยสวาตเฉพาะกิจที่เกี่ยวข้องกับการควบคุมฝูงชนและการจลาจล, ทักษะการซุ่มยิง รวมถึงการเฝ้าระวัง สถานีข่าวโทรทัศน์และสื่อสิ่งพิมพ์มีการรายงานเหตุการณ์เหล่านี้แบบสดและแบบดีเลย์ทั่วสหรัฐ กำลังพลจากกรมตำรวจลอสแอนเจลิสเมื่อได้เห็นการออกอากาศเหล่านี้ ได้ติดต่อกรมตำรวจเดแลโนและสอบถามเกี่ยวกับรายการ จากนั้นเจ้าหน้าที่คนหนึ่งได้รับอนุญาตให้เข้าสังเกตการณ์หน่วยปฏิบัติการอาวุธและยุทธวิธีพิเศษของกรมตำรวจเดแลโน และหลังจากนั้นเขาก็นำสิ่งที่ได้เรียนรู้กลับไปที่ลอสแอนเจลิส ซึ่งความรู้ของเขาได้นำไปใช้และขยายไปสู่หน่วยสวาตหน่วยแรกของกรมตำรวจลอสแอนเจลิส

เป็นเจ้าหน้าที่ที่เกิดความคิดที่จะจัดตั้งหน่วยที่ได้รับการฝึกฝนและพร้อมเป็นพิเศษในกรมตำรวจลอสแอนเจลิส โดยมีจุดประสงค์เพื่อตอบสนองและจัดการสถานการณ์วิกฤตที่เกี่ยวข้องกับการยิงในขณะที่ลดการบาดเจ็บของตำรวจให้น้อยที่สุด สารวัตรเกตส์อนุมัติความคิดนี้และเขาได้จัดตั้งกลุ่มเจ้าหน้าที่อาสาสมัครขึ้นมา หน่วยสวาตหน่วยแรกนี้ประกอบด้วยสิบห้าทีมทีมละสี่คน มีเจ้าหน้าที่ทั้งหมดหกสิบคน เจ้าหน้าที่เหล่านี้ได้รับสถานะรวมถึงสิทธิพิเศษและจำเป็นต้องเข้าร่วมการฝึกพิเศษประจำเดือน หน่วยนี้ยังทำหน้าที่เป็นหน่วยรักษาความปลอดภัยสำหรับการอำนวยความสะดวกของตำรวจในช่วงเหตุการณ์ความไม่สงบ หน่วยได้รับการจัดตั้งในฐานะ "หมวดดี" ในกองบังคับการตำรวจนครบาล

อำนาจและยุทธวิธีของตำรวจในยุคแรกที่ใช้โดยหน่วยสวาตได้รับความช่วยเหลือจากการออกกฎหมายใน ค.ศ. 1967–1968 โดยได้รับความช่วยเหลือจากผู้แทนราษฎรริพับลิกัน การออกกฎหมายดังกล่าวได้รับการส่งเสริมภายใต้บริบทของความกลัวต่อ, , และสงครามยาเสพติดที่เกิดขึ้นใหม่

การแปรแถวของหน่วยสวาตของกรมตำรวจลอสแอนเจลิสที่สำคัญครั้งแรกคือเมื่อวันที่ 9 ธันวาคม ค.ศ. 1969 ในการเผชิญหน้าสี่ชั่วโมงกับสมาชิกของแบล็กแพนเธอร์ในพื้นที่ที่มีประชากรหนาแน่นของลอสแอนเจลิส การตีโฉบฉวยเป็นปัญหาตั้งแต่เริ่มต้น นำไปสู่การดวลที่ดาริล เกตส์ โทรศัพท์ถึงกระทรวงกลาโหม เพื่อขอและได้รับอนุญาตให้ใช้เครื่องยิงลูกระเบิด ในที่สุดเหล่าแพนเธอร์ก็ยอมจำนน โดยมีสมาชิกแพนเธอร์สี่คนและเจ้าหน้าที่สี่นายได้รับบาดเจ็บ ซึ่งสมาชิกแพนเธอร์ที่ถูกจับกุมทั้ง 6 คนได้รับการปล่อยตัวจากข้อกล่าวหาที่หนักที่สุดต่อพวกเขา รวมถึงการสมรู้ร่วมคิดในการสังหารเจ้าหน้าที่ตำรวจ เนื่องจากได้รับการตัดสินว่ากระทำการเพื่อป้องกันตัว

ภายใน ค.ศ. 1974 ได้มีการยอมรับหน่วยสวาตโดยทั่วไปในฐานะทรัพยากรสำหรับเมืองและเขตปกครองของลอสแอนเจลิส

ความขัดแย้งของกองทัพปลดปล่อยซิมเบียน ค.ศ. 1974

ในช่วงบ่ายของวันที่ 17 พฤษภาคม ค.ศ. 1974 หน่วยย่อยของ (SLA) ซึ่งเป็นกลุ่มกองโจรฝ่ายซ้ายติดอาวุธหนัก ได้กั้นตัวเองในที่พักบนถนนสาย 54 ตะวันออก ที่คอมป์ตันอเวนิว ในลอสแอนเจลิส โดยการรายงานข่าวเกี่ยวกับการปิดล้อมดังกล่าวได้แพร่ภาพไปยังผู้คนนับล้านผ่านทางโทรทัศน์และวิทยุ ตลอดจนได้นำเสนอในสื่อมวลชนทั่วโลกเป็นเวลาหลายวันหลังจากนั้น ทีมสวาตได้เข้าร่วมต่อสู้ด้วยปืนเป็นเวลาหลายชั่วโมงกับกองทัพปลดปล่อยซิมเบียน โดยไม่มีตำรวจได้รับบาดเจ็บ แต่สมาชิกกองทัพปลดปล่อยซิมเบียนหกคนเสียชีวิตในการปะทะกันดังกล่าว ซึ่งสิ้นสุดลงเมื่อบ้านนี้ถูกไฟไหม้และถูกเผาสู่พื้น

เมื่อถึงเวลาของการยิงกองทัพปลดปล่อยซิมเบียน ทีมสวาตได้จัดทีมใหม่เป็นหกทีมทีมละ 10 นาย แต่ละทีมจะถูกแบ่งออกเป็นสองหน่วยหน่วยละห้านาย เรียกว่าหน่วยย่อย โดยหน่วยย่อยประกอบด้วยหัวหน้าหน่วยย่อย, ผู้จู่โจมสองนาย, ผู้สังเกตการณ์ และกองหลัง ส่วนประกอบปกติของอาวุธคือปืนไรเฟิลซุ่มยิง (ขนาดลำกล้อง โดยขึ้นอยู่กับอาวุธยุทโธปกรณ์ที่เจ้าหน้าที่ใช้ในการยิง), ปืนเล็กยาวกึ่งอัตโนมัติลำกล้อง สองกระบอก และปืนลูกซองสองกระบอก นอกจากนี้ เจ้าหน้าที่หน่วยสวาตยังพกปืนพกติดตัวไปด้วยในซองใส่ปืนพกแบบสะพายไหล่ ส่วนอุปกรณ์มาตรฐานประกอบด้วยชุดปฐมพยาบาล, ถุงมือ และ โดยขณะนั้นเจ้าหน้าที่มักจะออกปืนพกและปืนลูกซองหกนัด จึงนับเป็นการเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญที่ตำรวจจะติดอาวุธปืนเล็กยาวกึ่งอัตโนมัติ ซึ่งการเผชิญหน้ากับกองทัพปลดปล่อยซิมเบียนที่ติดอาวุธหนัก ได้จุดประกายให้ทีมสวาตมีแนวโน้มได้รับชุดเกราะ และอาวุธอัตโนมัติประเภทต่าง ๆ

รายงานที่ออกโดยกรมตำรวจลอสแอนเจลิสหลังจากการยิงของกองทัพปลดปล่อยซิมเบียนเสนอหนึ่งในไม่กี่บัญชีโดยตรงโดยฝ่ายเกี่ยวกับประวัติ, ปฏิบัติการ และการจัดหน่วยของหน่วยสวาต ซึ่งในหน้า 100 ของรายงานดังกล่าว ทางกรมอ้างถึงแนวโน้ม 4 ประการที่กระตุ้นให้เกิดการพัฒนาหน่วยสวาต สิ่งเหล่านี้รวมถึงเหตุจลาจล เช่น ซึ่งในคริสต์ทศวรรษ 1960 ได้บีบให้กรมตำรวจลอสแอนเจลิสและกรมตำรวจอื่น ๆ เข้าสู่สถานการณ์ทางยุทธวิธีที่พวกเขาไม่ได้เตรียมพร้อม การเกิดขึ้นของพลซุ่มยิงเป็นการท้าทายความสงบเรียบร้อยของพลเรือน, การลอบสังหารทางการเมือง และการคุกคามของการสงครามกองโจรในเมืองโดยกลุ่มติดอาวุธ โดยรายงานระบุ "ความคาดเดาไม่ได้ของพลซุ่มยิงและความคาดหวังในการตอบโต้ของตำรวจตามปกติจะเพิ่มโอกาสให้เจ้าหน้าที่เสียชีวิตหรือบาดเจ็บ การให้เจ้าหน้าที่ที่ได้รับการฝึกตามอัตภาพเข้าเผชิญหน้ากับกลุ่มติดอาวุธที่ได้รับการฝึกแบบกองโจร น่าจะส่งผลให้มีเจ้าหน้าที่บาดเจ็บล้มตายจำนวนมากรวมถึงการหลบหนีของกองโจร" เพื่อจัดการกับสิ่งเหล่านี้ภายใต้เงื่อนไขของความรุนแรงในเมือง กรมตำรวจลอสแอนเจลิสจึงได้จัดตั้งหน่วยสวาต รายงานดังกล่าวระบุในหน้า 109 ว่า "จุดประสงค์ของสวาตคือเพื่อให้ความคุ้มครอง, การสนับสนุน, ความปลอดภัย, อำนาจการยิง และการช่วยเหลือแก่การปฏิบัติงานของตำรวจในสถานการณ์ที่มีความเสี่ยงส่วนบุคคลสูง ซึ่งจำเป็นต้องใช้ยุทธวิธีพิเศษเพื่อลดการบาดเจ็บล้มตาย"

สงครามต่อต้านยาเสพติด: คริสต์ทศวรรษ 1980 และคริสต์ทศวรรษ 1990

เจ้าหน้าที่หน่วยสวาตของในระหว่างการฝึกซ้อมที่ใน ค.ศ. 1995

ใน ค.ศ. 1981 รัฐสภาสหรัฐได้อนุมัติความร่วมมือทางทหารกับรัฐบัญญัติการบังคับใช้กฎหมาย โดยให้ตำรวจเข้าถึงข้อมูลข่าวกรอง, โครงสร้างพื้นฐาน และอาวุธในการต่อสู้กับยาเสพติด ซึ่งต่อมาเรแกนได้ประกาศว่ายาเสพติดเป็นภัยคุกคามต่อความมั่นคงของชาติสหรัฐ^: 76–77 ครั้นใน ค.ศ. 1988 ฝ่ายบริหารของเรแกนสนับสนุนให้รัฐสภาสหรัฐก่อตั้งโครงการรัฐอนุสรณ์เอ็ดเวิร์ด เบิร์น และโครงการบังคับใช้กฎหมายท้องถิ่น โครงการนี้ได้แก้ไขโครงสร้างความช่วยเหลือของรัฐบาลกลางที่มีอยู่ให้แก่ตำรวจท้องที่ ทำให้การโอนเงินและยุทโธปกรณ์เพื่อต่อสู้กับสงครามยาเสพติดง่ายขึ้น นอกจากนี้ กองกำลังตำรวจยังได้รับความช่วยเหลือเพิ่มขึ้นจากสำนักงานปราบปรามยาเสพติด เงินดังกล่าวส่งผลให้มีการก่อกำลังรบเฉพาะกิจยาเสพติดจำนวนมาก และทีมสวาตก็กลายเป็นส่วนสำคัญของกองกำลังเหล่านี้^: 73–75

ใน ค.ศ. 1972 หน่วยตำรวจกึ่งทหารได้เปิดฉากการบุกตรวจค้นยาเสพติดปีละสองสามร้อยครั้งภายในสหรัฐ กระทั่งในช่วงต้นคริสต์ทศวรรษ 1980 จำนวนการตีโฉบฉวยของหน่วยสวาตเพิ่มขึ้นเป็น 3,000 ครั้งต่อปี และภายใน ค.ศ. 1996 มีการตีโฉบฉวย 30,000 ครั้งต่อปี^: 73–75 โดยในช่วงคริสต์ทศวรรษ 1990 ตามรายงานของหนังสือพิมพ์ในแมดิสัน รัฐวิสคอนซิน การบริจาคอาวุธจากกระทรวงกลาโหมได้ช่วยเพิ่มจำนวนทีมสวาตและขอบเขตการปฏิบัติงานของพวกเขาอย่างมาก รายงานดังกล่าวรายงานว่ากองทัพได้ถ่ายโอนอุปกรณ์ทางทหารเกือบ 100,000 ชิ้นไปยังกรมตำรวจรัฐวิสคอนซินในช่วงคริสต์ทศวรรษ 1990^: 77

ดูเพิ่ม

• ทีมชิงตัวประกัน

อ้างอิง

1. "Tactical Response and Operations Standard for Law Enforcement Agencies" (PDF). National Tactical Officers Association. September 2015. สืบค้นเมื่อ 2017-05-25.
2. Mitchel P. Roth & James Stuart Olson, Historical Dictionary of Law Enforcement, Westport, Ct: Greenwood Publishing Group, 2001, p. 333 and; John S. Dempsey & Linda S. Forst, An Introduction to Policing, Clifton Park, NY: Delmar Cengage Learning, 2011, p. 276.
3. Mitchel P. Roth (June 2, 2010). Crime and Punishment: A History of the Criminal Justice System. Cengage Learning; 2 edition. p. 283.
4. Balko, Radley (2013). Rise of the Warrior Cop: The Militarization of America's Police Forces. PublicAffairs. ISBN . สืบค้นเมื่อ 2014-11-30.
5. Parenti, Christian (2000). Lockdown America: Police and Prisons in the Age of Crisis. Verso. ISBN .
6. . Los Angeles Police Department. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-12-29. สืบค้นเมื่อ 2006-06-19.
7. . Los Angeles Police Department. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-12-29. สืบค้นเมื่อ 2006-06-19.
8. . Los Angeles Police Department. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ February 26, 2012. สืบค้นเมื่อ July 4, 2008.
9. Alexander, Michelle (2013). . The New Press. ISBN .

แหล่งข้อมูลอื่น

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ สวาต

• NTOA.org The National Tactical Officers Association, a national organization of tactical professionals.
• The International Tactical Officers Training Association, an international organization of tactical professionals