ภาษากลุ่มซุนดา-ซูลาเวซี

กลุ่มภาษาซุนดา-ซูลาเวซี (อังกฤษ: Sunda-Sulawesi languages) เป็นสาขาของกลุ่มภาษามาลาโย-โพลีเนเซีย ตระกูลภาษาออสโตรนีเซียน ได้แก่ภาษาที่ใช้พูดในเกาะซูลาเวซี และ เช่นเดียวกับในชามอโรและปาเลา โดยทั่วไป กลุ่มภาษามาลาโย-โพลีเนเซียตะวันตกแบ่งเป็นสองกลุ่มคือกลุ่มตอนใน (ซุนดา-ซูลาเวซี) และกลุ่มตอนนอก (บอร์เนียว-ฟิลิปปินส์) ซึ่งการแบ่งนี้ใช้หลักทางภูมิศาสตร์เป็นเกณฑ์

กลุ่มภาษาซุนดา-ซูลาเวซี
(นอกกฎหมาย)
ภูมิภาค:	ภาคใต้ของไทย, ภาคใต้ฟิลิปปินส์, บรูไน, มาเลเซีย, อินโดนีเซีย และ ไมโครนีเชีย
การจําแนก ทางภาษาศาสตร์:	ออสโตรนีเซียน มาลาโย-โพลีเนเซีย (MP) กลุ่มภาษาซุนดา-ซูลาเวซี
กลุ่มภาษาซาลวน-บังไค มี 4 ภาษา ใช้พูดในซูลาเวซีกลางตะวันออก กลุ่มภาษาไกลี-ปาโมนา มี 8 ภาษา ใช้พูดในซูลาเวซีกลางตอนกลาง กลุ่มภาษาซูลาเวซีใต้ มี 9 ภาษา ใช้พูดในซูลาเวซีใต้ รวมทั้งภาษาบูกิส ภาษามากัสซาร์ และมมาโละห์ กลุ่มภาษาบังกู-โตกาลี มี 4 ภาษา ใช้พูดในซูลาเวซีตะวันออกเฉียงใต้ กลุ่มภาษาโวตู-โวลิโอ มี 3 ภาษา กลุ่มภาษามูนา-บูโตน มี 6 ภาษา ตามชายฝั่งของซูลาเวซีตะวันออกเฉียงใต้ เช่น ภาษาตูกัง เบซี ภาษากาโย (สุมาตราเหนือ) กลุ่มภาษาสุมาตรา มี 10 ภาษา ใช้พูดในสุมาตรากลางตอนเหนือ รวมทั้ง ภาษาเม็นตาไว และ 5 ภาษา กลุ่มภาษามาเลย์อิก กลุ่มภาษาลัมปูติก มี 2 ภาษาในลัมปุง ในสุมาตราใต้ ภาษาซุนดา ในชวาตะวันตก ภาษาชวาในชวากลาง ภาษามาดูรา ในชวาตะวันออกและมาดูรา กลุ่มภาษาบาหลี-ซาซัก มี 3 ภาษาคือภาษาบาหลีบนเกาะบาหลี ภาษาซาซักบนเกาะลอมบอก และภาษาซุมบาวาในซุมบาวาตะวันตก ในหมู่เกาะปาเลา ในหมู่เกาะมาเรียนารวมทั้งเกาะกวม อ้างอิง Fay Wouk and Malcolm Ross (ed.), The history and typology of western Austronesian voice systems. Australian National University, 2002.