ปรากฤต

ภาษาปรากฤต (อักษรโรมัน: Prakrit, /ˈprɑːkrɪt/; พราหมีตอนต้น 𑀧𑁆𑀭𑀸𑀓𑀾𑀢, prākṛta;อักษรเทวนาครี สันสกฤต: प्राकृत, prākṛta; : 𑀧𑀸𑀉𑀤, pāuda; : pāua; กันนาดา: pāgada; ทมิฬ/เตลูกู: pāgadam) เป็นภาษาโบราณกลุ่มหนึ่งในอินเดียสมัยโบราณ จัดอยู่ในภาษากลุ่มอินโด-ยูโรเปียน (อินเดีย-ยุโรป)ในสาขาย่อย ภาษากลุ่มอินโด-อิเรเนียน (อินเดีย-อิหร่าน) โดยมากจะจัดเป็นภาษาที่มีวิวัฒนาการในกึ่งกลาง ระหว่างภาษาโบราณกับภาษาสมัยใหม่ ที่เรียก ภาษาปรากฤตนี้ ไม่ได้หมายจำเพาะไปที่ตัวภาษาหนึ่งภาษาใด แต่เป็นการเรียกภาษากลุ่มหนึ่งในระดับภาษาถิ่น และเป็นการยากที่จะระบุให้ชัดว่าภาษาปรากฤตคืออย่างไร และนักวิชาการด้านภาษาอินเดียก็ยังมีความเห็นไม่ลงรอยกัน บ้างก็ว่าหมายถึงภาษาถิ่นอินเดียยุคใหม่ รวมทั้งในยุคกลาง หรือกล่าวโดยย่อก็คือ ภาษาอื่นนอกเหนือจากภาษาสันสกฤตและภาษาพระเวท บ้างก็ว่าหมายถึงภาษาอินเดียยุคใหม่ ที่วิวัฒนาการมาจากภาษาปรากฤตยุคกลาง นอกจากนี้ยังมีข้อเสนอว่า ภาษาปรากฤตคือภาษาถิ่นของภาษาสันสกฤต และยังมีความเห็นว่า ภาษาบาลี ก็อาจจัดอยู่ในกลุ่มภาษาปรากฤตก็ได้

ภาษาปรากฤต
ภูมิภาค:	อนุทวีปอินเดีย
การจําแนก ทางภาษาศาสตร์:	อินโด-ยูโรเปียน กลุ่มภาษาอินโด-อิเรเนียน กลุ่มภาษาอินโด-อารยัน ภาษาปรากฤต
2.ภาษาปรากฤตยุคกลาง ได้แก่ ภาษามหาราษฏรี, และภาษามคธี, 3.ภาษาปรากฤตยุคกลาง เรียกอีกอย่างว่า ภาษาอปรภรัมศะ ใช้ในบทละคร ดังกล่าวมาข้างต้น อ้างอิง Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, บ.ก. (2013). "Middle Indo-Aryan". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology. Fleet, John Faithfull (1907). Corpus Inscriptionum Indicarum Vol 3 (1970) ac 4616. p. 153, Line 14 of the inscription. บรรณานุกรม Alfred C. Woolner (1928). Introduction to Prakrit (2 (reprint) ed.). Delhi: Motilal Banarsidass. ISBN . สืบค้นเมื่อ 17 March 2011. Andrew Ollett (2017). Language of the Snakes: Prakrit, Sanskrit, and the Language Order of Premodern India. University of California Press. ISBN . Madhav Deshpande (1993). Sanskrit & Prakrit, Sociolinguistic Issues. Motilal Banarsidass. ISBN . Richard G. Salomon (1996). "Brahmi and Kharoshthi". ใน Peter T. Daniels; William Bright (บ.ก.). The World's Writing Systems. Oxford University Press. ISBN . Satya Ranjan Banerjee (1977). The Eastern School of Prakrit Grammarians: A Linguistic Study. Vidyasagar Pustak Mandir. Muni Pranamyasagar (2013). Tirthankar Bhāvna. Vaishali: Prakrit Jainology and Ahimsa Research Institute. ISBN . Muni Pranamyasagar (2017). (PDF). Rewari, Haryana. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2022-02-22. สืบค้นเมื่อ 2022-02-22. อ่านเพิ่ม วิกิซอร์ซ มีบทความจาก เกี่ยวกับ Prakrit Pischel, R. Grammar of the Prakrit Languages. New York: Motilal Books, 1999.