ภาษามหาราษฏรี

ภาษามหาราษฏรี (Maharashtri; ภาษามราฐี: महाराष्ट्री प्राकृत) เป็นภาษาในอินเดียยุคกลางและยุคโบราณ พัฒนามาจากภาษาสันสกฤต เคยใช้พูดในบริเวณที่เป็นรัฐมหาราษฏระและส่วนอื่นๆของอินเดีย เป็นต้นกำเนิดของภาษามราฐี รวมทั้งภาษากอนกานี ภาษามัลดีฟส์ และภาษาสิงหล จัดเป็นภาษาปรากฤตภาษาหนึ่ง และเป็นภาษาปรากฤตที่ใช้ในบทละครและแพร่หลายที่สุดด้วย โดยเฉพาะบทละครของกาลิทาสใช้พูดตั้งแต่ทางเหนือจากมัลวาและราชปุตนะไปจนถึงกฤษณะและบริเวณทางใต้ ภาษามหาราษฏระเป็นหนึ่งในภาษาปรากฤตที่เข้ามามีบทบาทเมื่อเลิกใช้ภาษาสันสกฤตในการติดต่อสื่อสาร โดยแพร่หลายในช่วง พ.ศ. 43 - 1043 ภาษาปรากฤตเริ่มใช้เป็นภาษาพูดแทนที่ภาษาสันสกฤตเมื่อราว พ.ศ. 43 ใช้ภาษามหาราษฏรี เป็นภาษาราชการ และภาษานี้ถูกใช้ต่อเนื่องมานานกว่า 1,000 ปี

ภาษามหาราษฏรี
महाराष्ट्री प्राकृत อักษรพราหมี: 𑀫𑀳𑀸𑀭𑀸𑀱𑁆𑀝𑁆𑀭𑀻
ภูมิภาค	รัฐมหาราษฏระและบางส่วนของประเทศอินเดีย
ยุค	500 ปีก่อนค.ศ. – ค.ศ. 500; พัฒนาเป็นภาษามราฐี, ภาษากงกณี
ตระกูลภาษา	อินโด-ยูโรเปียน กลุ่มภาษาอินโด-อิเรเนียน กลุ่มภาษาอินโด-อารยัน ภาษามหาราษฏรี
รหัสภาษา
ISO 639-3	pmh
นักภาษาศาสตร์	pmh

ภาษามราฐีเป็นภาษาที่สืบเนื่องมาจากภาษามหาราษฏรี ภาษามหาราษฏรีสำเนียงหนึ่งเรียกว่าภาษามหาราษฏรีเชนใช้บันทึกคัมภีร์ทางศาสนาเชน ภาษามหาราษฎรีพัฒนาไปเป็นภาษามราฐีเมื่อราวพุทธศตวรรษที่ 20 - 21

อ้างอิง

1. V.Rajwade, Maharashtrache prachin rajyakarte
2. The Linguist List 2009-12-25 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
3. Dr.Kolarkar, Marathyancha Itihaas
4. http://www.indianscriptures.com/Common/GeneratePDF?pkey=Languages+of+Lakshadweep&ano=1935