ซ่ง ชิ่งหลิง

ซ่ง ชิ่งหลิง (จีน: 宋庆龄; พินอิน: Sòng Qìnglíng; เวด-ไจลส์: Sung⁴ Ch'ing⁴-ling³) (27 มกราคม ค.ศ. 1893 – 29 พฤษภาคม ค.ศ. 1981) เป็นบุคคลสำคัญในวงการเมืองจีน เป็นภรรยาคนที่สามของซุน ยัตเซ็น หนึ่งในผู้นำของการปฏิวัติซินไฮ่ที่ได้ก่อตั้งสาธารณรัฐจีน เธอมักจะถูกเรียกกันว่า มาดามซุน ยัตเซ็น เธอเป็นสมาชิกของตระกูลซ่ง ได้มีบทบาทสำคัญในวงการเมืองจีนร่วมกับพี่น้องของเธอก่อนปี ค.ศ. 1949

คุณนาย โรซามอนด์ ซ่ง ชิ่งหลิง
宋庆龄
ประธานกิติมศักดิ์สาธารณรัฐประชาชนจีน
แต่งตั้งโดย	คณะกรรมาธิการสามัญประจำสภาประชาชนแห่งชาติชุดที่ 5
หัวหน้ารัฐบาล	จ้าว จื่อหยาง
ผู้นำ	เติ้ง เสี่ยวผิง กับเฉิน ยฺหวิน
รองประธานสาธารณรัฐประชาชนจีน
ดำรงตำแหน่ง 27 เมษายน 1959 – 17 มกราคม 1975 ทำหน้าที่คู่กับ ต่ง ปี้อู่
ประธานาธิบดี	หลิว เช่าฉี ต่ง ปี้อู่ (รักษาการ)
ก่อนหน้า	จู เต๋อ
ถัดไป	โอลางฮู (1983)
ประธานสาธารณรัฐประชาชนจีน
ดำรงตำแหน่ง 31 ตุลาคม 1968 – 24 กุมภาพันธ์ 1972 รักษาการร่วมกับ ต่ง ปี้อู่
หัวหน้ารัฐบาล	โจว เอินไหล
ผู้นำ	เหมา เจ๋อตง
ก่อนหน้า	หลิว เช่าฉี (ในตำแหน่งประธาน)
ถัดไป	ต่ง ปี้อู่ (ในตำแหน่งรักษาการประธาน)
ดำรงตำแหน่ง 6 กรกฎาคม 1976 – 5 มีนาคม 1978 ในตำแหน่งรักษาการประธานคณะกรรมาธิการสามัญประจำสภาประชาชนแห่งชาติ
หัวหน้ารัฐบาล	ฮฺว่า กั๋วเฟิง
ผู้นำ	ฮฺว่า กั๋วเฟิง
ก่อนหน้า	จู เต๋อ
ถัดไป	เย่ เจี้ยนอิง
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	27 มกราคม ค.ศ. 1893(1893-01-27) นิคมนานาชาติเซี่ยงไฮ้
เสียชีวิต	29 พฤษภาคม ค.ศ. 1981(1981-05-29) (88 ปี) ปักกิ่ง ประเทศจีน
พรรคการเมือง	ก๊กมินตั๋ง (1919–47) องค์การคอมมิวนิสต์สากล (1931–43) (1948–81) พรรคคอมมิวนิสต์จีน (1981)
คู่สมรส	ซุน ยัตเซ็น
บุพการี	และ หนี กุ้ยเจิน

ภายหลังจากการก่อตั้งสาธารณรัฐประชาชนจีนในปี ค.ศ. 1949 เธอได้ดำรงตำแหน่งที่สำคัญหลายตำแหน่งในรัฐบาลใหม่ เช่น รองประธานาธิบดีจีน (1949–1954; 1959–1975) และรองประธานของคณะกรรมการสภาประชาชนแห่งชาติ (1954–1959; 1975–1981) ได้เดินทางไปต่างประเทศในช่วงต้นปี ค.ศ. 1950 ในฐานะตัวแทนของประเทศ ในช่วงการปฏิวัติทางวัฒนธรรม อย่างไรก็ตาม เธอได้ถูกวิพากษ์วิจารณ์อย่างหนักภายหลังที่ประธานาธิบดีหลิว เช่าฉีถูกกำจัด เธอและต่ง ปี้อู่ ในฐานะรองประธานได้กลายเป็นประมุขแห่งรัฐจีนโดยพฤตินัยจนกระทั่งปี ค.ศ. 1972 เมื่อต่งได้รับการแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งเป็นรักษาการตำแหน่งประธานาธิบดี ซ่งได้รอดชีวิตจากการปฏิวัติทางวัฒนธรรม แต่ก็ได้ปรากฏตัวได้น้อยครั้งหลังจากปี ค.ศ. 1976 ในฐานะที่เป็นประธานคณะกรรมการประจำของสภาประชาชนแห่งชาติจีน ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1972–1978 ซ่งได้เป็นประมุขแห่งรัฐ ในช่วงวาระสุดท้ายจาการอาการป่วยของเธอในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 1981 เธอได้รับตำแหน่งพิเศษเป็น "ประธานาธิบดีกิตติมศักดิ์แห่งสาธารณรัฐประชาชนจีน"

แหล่งค้นคว้าเพิ่มเติม

• สุรางค์ศรี ตันเสียงสม. “ซ่งชิงหลิง อัญมณีของจีน.” ใน สุวดี เจริญพงศ์ และปิยนาถ บุนนาค (บก.), สตรีแถวหน้าในประวัติศาสตร์เอเชีย. หน้า 79-120. กรุงเทพฯ: บ้านพิทักษ์อักษร, 2550.