บทความน ไม ม การอ างอ งจากแหล งท มาใดกร ณาช วยปร บปร งบทความน โดยเพ มการอ างอ งแหล งท มาท น าเช อถ อ เน อความท ไม ม แหล

ซุคฮอย ซู-47 เบอคุต (รัสเซีย: Су-47 Беркут - Golden Eagle) (นาโตใช้ชื่อรหัสว่า Firkin) เป็นเครื่องบินทดสอบและสาธิตทางเทคโนโลยีปีกลู่หน้า ที่ผลิตโดยบริษัท ซุคฮอย เอเวียชั่น คอร์ปอเรชั่น ของรัสเซีย มันเปรียบได้กับเครื่องบินขับไล่ยุคที่ 4 มีความสามารถและสมรรถนะที่เทียบเท่าเครื่องบิน Su27 และ Su30 ของรัสเซีย พร้อมพิสัยการบิน 3300 กิโลเมตร มันมีจุดเด่นของมันคือปีกที่ลู่ไปด้านหน้า ปีกที่ลู่ไปด้านหน้าจะช่วยในการบินโดยเฉพาะในขณะที่มุมเงยสูง (angles of attack) ซึ่งมีความ จำเป็น ในการต่อสู้ระยะประชิด และเสริมสร้างคุณสมบัติด้านอากาศพลศาสตร์ให้กับเครื่องในความเร็วต่ำกว่าเสียง และช่วยเพิ่มประสิทธิภาพในการบินใช้อาวุธที่ความเร็วสูงมากๆ เพื่อเพิ่มพิสัยให้เครื่องบิน

ซุคฮอย ซู-47 เบอคุต

บทบาท
ชาติกำเนิด	รัสเซีย
บริษัทผู้ผลิต	ซุคฮอย
บินครั้งแรก	25 กันยายน พ.ศ. 2540
สถานะ	ยกเลิกโครงการ
ผู้ใช้งานหลัก	กองทัพอากาศรัสเซีย
จำนวนที่ผลิต	1 ลำ

เนื่องจากมีผู้คนหลายคนนั้นคิดว่าเครื่องบินลำดังกล่าวเป็นเครื่องบินขับไล่หลากพหุบทบาท และมีความสามารถในด้านการตรวจจับได้ยากจากเรดาร์ ซึ่งนั่นไม่เป็นความจริงแต่อย่างใดเพราะเนื่องจาก ซู-47 นั้นเป็นเครื่องบินที่ทดสอบและสาธิตเทคโนโลยีเท่านั้นไม่มีคุณสมบัติในการตรวจจับได้ยากจากเรดาร์แต่อย่างใด

การพัฒนา

ซุคฮอย ซู-47 ซึ่งเดิมมีชื่อว่า S-37 ชื่อนี้ได้รับระหว่างการพัฒนา ก่อนที่จะมีชื่ออย่างเป็นทางการคือ ซู-47 นอกจากนี้ ซู-47 ยังมีชื่อเล่นอีกด้วยนั้นคือ เบอคุต (โกลเด้น อีเกิ้ล) แปลว่า อินทรีทอง

การออกแบบ

ซุคฮอย ซู-47 มีขนาดที่ใหญ่พอๆกับเครื่องบินรบขับไล่หลากบทบาท ซู-27 ของสหภาพโซเวียด จุดเด่นของ ซู-47 ก็คือมันมีปีกลู่ไปด้านหน้า ปีกที่ลู่ไปด้านหน้าจะช่วยในการบินโดยเฉพาะในขณะที่มุมเงยสูง (angles of attack) ซึ่งมีความ จำเป็น ในการต่อสู้ระยะประชิด และเสริมสร้างคุณสมบัติด้านอากาศพลศาสตร์ให้กับเครื่องในความเร็วต่ำกว่าเสียงและช่วยเพิ่มประสิทธิภาพในการบินใช้อาวุธที่ความเร็วเหนือเสียง และยังเพิ่มพิสัยให้เครื่องบิน ซึ่งในปัจจุบันยังไม่มีเครื่องบินรบที่มีปีกลู่ไปด้านหน้าแบบในประจำการในโลกเลย ซู-47 ได้ใช้วัสดุผสม (composite materials) เพื่อต่อต้านการบิดตัวของปีก ซึ่งจะทำให้ปีกขาดออกจากลำตัวได้ ซึ่งเกิดขึ้นกับปีกของเครื่องบินทั่วๆไป ที่เป็นแบบลู่ไปด้านหน้า เอส-37 เดิมเป็นชื่อที่ ใช้เรียก โดยบริษัท Sukhoi และอักษรตัวแรก ที่ขึ้นต้นด้วย อักษร " S " หมายถึงปีกลู่ไปด้านหน้า ในภาษารัสเซีย (Strelovidnoe krylo) และ Berkut หมายถึง golden eagle ในภาษารัสเซียเช่นกัน ซู-47 เป็นเครื่องบินทดสอบของบริษัท ซุคฮอย เอเวียชั่น คอร์ปอเรชั่น ซู-47 ประกอบด้วยปีกลู่ไปด้านหน้า ( FSW ) ปีกเล็ก และกระโดงหาง เอียงออกข้างนอกสองหาง มีระบบป้องกันการตรวจพบ และเทคโนโลยี การบังคับทิศทาง ของแรงขับของเครื่องยนต์

รายละเอียด

ผู้สร้าง ซุคฮอย
ประเภท เจ๊ตขับไล่ทดสอบและสาธิตทางเทคโนโลยี
นักบิน 1 นาย
ความยาว 22.6 เมตร
ความยาวจากปลายปีกหนึ่งสู่อีกปลายหนึ่ง 15.16 ถึง 16.7 เมตร
ความสูง 6.3 เมตร
พื้นที่ปีก 61.87 ตารางเมตร
น้ำหนักเปล่า 16,375 กิโลกรัม
น้ำหนักพร้อมอาวุธ 25,000 กิโลกรัม
น้ำหนักวิ่งขึ้นสูงสุด 35,000 กิโลกรัม
ขุมกำลัง เครื่องยนต์เทอร์โบแฟนแซทเทิร์น ไลยูก้า เอแอล-37 เอฟยู จำนวน 2 เครื่องยนต์
- กำลังสูงสุดเครื่องละ 18700 ปอนด์
- เมื่อใช้สันดาปท้ายให้กำลังเครื่องละ 32000 ปอนด์
ความเร็วสูงสุด 1717 กิโลเมตร/ชั่วโมง

ซูเปอร์ครูซ 1717 กิโลเมตร/ชั่วโมง เมื่อแรงขับปกติ 1400 กิโลเมตร/ชั่วโมง เมื่อแรงขับเต็ม
พิสัยทำการ 3300 กิโมเมตร
อัตราแรงขับต่อน้ำหนัก 1.17 (1.16 พร้อมกับเชื้อเพลิง)
อาวุธ
- ปืนใหญ่อากาศ จีเอสเอช-30-1 ขนาด 30 ม.ม.
- ขีปนาวุธอากาศสู่อากาศ
  - เค-74
  - อาร์-73
  - อาร์-77
  - อาร์-77พีดี
- ขีปนาวุธอากาศสู่พื้น
  - เอ็ก-29ที
  - เอ็ก-29แอล
  - เอ็ก-31เอ
  - เอ็ก-31พี
  - เอ็ก-59เอ็ม
- ระเบิด
  - เคเอบี-500
  - เคเอบี-1500

การพัฒนา

การออกแบบ

รายละเอียด

ดูเพิ่ม