ชาวมีดซ์

ชาวมีดซ์ (อังกฤษ: Medes) เป็นชาวอิหร่านโบราณซึ่งพูดภาษาเมเดียและอาศัยอยู่บริเวณที่เรียกว่า ระหว่างทางตะวันตกและทางเหนือของอิหร่าน ราว 11 ศตวรรษก่อนคริสตศักราช ได้อาศัยอยู่ภูมิภาคแถบภูเขาทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือของอิหร่านและตะวันออกเฉียงเหนือและตะวันออกของภูมิภาคเมโสโปเตเมียในบริเวณใกล้กับ (ปัจจุบันคือ) การรวมตัวเป็นเผ่าในอิหร่านนั้นเชื่อว่าเกิดขึ้นในช่วง 8 ศตวรรษก่อนคริสตศักราช ในช่วง 7 ศตวรรษก่อนคริสตศักราช ชาวอิหร่านตะวันตกและพื้นที่อื่น ๆ ทั้งหมดถูกปกครองโดยชาวมีดซ์ แต่สถานที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ขยายไปถึงที่ใดนั้นยังไม่แน่ชัด

ราชวงศ์เมเดีย Māda
c. 678 BC–c. 549 BC
ณ ช่วงเวลาการขยายอำนาจสูงสุดของชาวมีดซ์
เมืองหลวง
ภาษาทั่วไป	เมเดีย
ศาสนา	(เกี่ยวข้องกับศาสนามิถรา, ช่วงแรกของศาสนาโซโรอัสเตอร์)
การปกครอง	ราชาธิปไตย
• 700s–675 BC
• 675–653 BC
• 653–585 BC
• 585–549 BC
ยุคประวัติศาสตร์	ยุคเหล็ก
• ก่อตั้ง	c. 678 BC
• โค่นโดยพระเจ้าไซรัสมหาราช	c. 549 BC
ก่อนหน้า ถัดไป เอลาม ชาวซิท อูราร์ตู จักรวรรดิอัสซีเรียใหม่ จักรวรรดิอะคีเมนิด

ถึงแม้ชาวมีดซ์จะเป็นที่รู้จักกันทั่วไปว่ามีสถานที่สำคัญทางประวัติศาสตร์ใน แต่ชาวมีดซ์ก็ไม่ทิ้งหลักฐานเป็นลายลักษณ์อักษร มีเพียงแหล่งข้อมูลจากต่างชาติอย่าง อัสซีเรีย, บาบิโลเนีย, อาร์มีเนีย และกรีก รวมถึงโบราณสถานอิหร่านซึ่งเชื่อว่าได้รับการปกครองโดยชาวมีดซ์

หลักฐานที่เกี่ยวของกับชาวมีดซ์ได้รับการบันทึกโดยเฮอรอโดทัสซึ่งได้ให้ภาพเกี่ยวกับคนที่มีอำนาจมาก เป็นผู้ที่ก่อตั้งจักรวรรดิในช่วงเริ่มต้นเมื่อ 7 ศตวรรษก่อนคริสตศักราช จนมาสิ้นสุดในช่วง 550 ปีก่อนคริสตศักราช ซึ่งได้ทำให้จักรวรรดิอัสซีเรียล่มสลาย และเป็นคู่แข่งอันมีอำนาจกับอาณาจักรลิเดียและบาบิโลเนีย

อ้างอิง

1. "MEDIA". Encyclopaedia Iranica (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2017-08-17.