จวนเสียง

จวนเสียง (เสียชีวิต ค.ศ. 258) มีชื่อในภาษาจีนกลางว่า เฉฺวียน ช่าง (จีน: 全尚; พินอิน: Quán Shàng) ชื่อรอง จื่อเจิน (จีน: 子真; พินอิน: Zǐzhēn) เป็นขุนนางและขุนพลของรัฐง่อก๊กในยุคสามก๊กของจีน บุตรสาวของจวนเสียงคือเฉฺวียน ฮุ่ยเจี่ยเป็นจักรพรรดินีแห่งง่อก๊กและเป็นพระมเหสีของซุนเหลียงจักรพรรดิลำดับที่ 2 แห่งง่อก๊ก

จวนเสียง (เฉฺวียน ช่าง)
全尚
เสนาบดีพิธีการ (太常 ไท่ฉาง)
ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. ? (?) – ค.ศ. 258 (258)
กษัตริย์	ซุนเหลียง
ขุนพลพิทักษ์ (衛將軍 เว่ย์เจียงจฺวิน)
ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. ? (?) – ค.ศ. 258 (258)
กษัตริย์	ซุนเหลียง
ผู้จัดการกิจการของสำนักราชเลขาธิการ (錄尚書事 ลู่ช่างชูชื่อ)
ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. ? (?) – ค.ศ. 258 (258)
กษัตริย์	ซุนเหลียง
นายกองพันประตูเมือง (城門校尉 เฉิงเหมินเซี่ยวเว่ย์)
ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. ? (?) – ค.ศ. ? (?)
กษัตริย์	ซุนเหลียง
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	ไม่ทราบ นครหางโจว มณฑลเจ้อเจียง
เสียชีวิต	ค.ศ. 258
คู่สมรส	พี่สาวของซุนจุ๋น
บุตร	จวนกี๋ เฉฺวียน ฮุ่ยเจี่ย
อาชีพ	ขุนนาง, ขุนพล
ชื่อรอง	จื่อเจิน (子真)
บรรดาศักดิ์	หย่งผิงโหว (永平侯)

ประวัติ

จวนเสียงเป็นชาวอำเภอเจียนต๋อง (錢唐縣 เฉียนถางเซี่ยน) เมือง (吳郡 อู๋จฺวิ้น) ซึ่งปัจจุบันคือนครหางโจว มณฑลเจ้อเจียง เกิดในตระกูลเดียวกันกับจวนจ๋อง

ในช่วงปลายรัชสมัยของซุนกวนจักรพรรดิผู้ก่อตั้งรัฐง่อก๊ก พระองค์โปรดสนมพัวฮูหยินและซุนเหลียงพระโอรสองค์สุดท้อง กิมก๋งจู๋ (ซุน หลู่ปาน) พระธิดาของซุนกวนต้องการเอาใจซุนกวนรวมถึงแม่-ลูกพัวฮูหยินและซุนเหลียง จึงทูลแนะนำพระบิดาหลายครั้งให้จัดงานแต่งงานระหว่างซุนเหลียงและเฉฺวียน ฮุ่ยเจี่ย (全惠解) บุตรสาวของจวนเสียง ในปี ค.ศ. 250 ซุนกวนทรงปลดซุนโฮจากตำแหน่งรัชทายาท และตั้งซุนเหลียงขึ้นเป็นรัชทายาทแทน เฉฺวียน ฮุ่ยเจี่ยจึงได้ขึ้นเป็นพระชายา

หลังจากที่ซุนเหลียงขึ้นครองราชย์เป็นจักรพรรดิในปี ค.ศ. 252 เฉฺวียน ฮุ่ยเจี่ยได้ขึ้นเป็นจักรพรรดินี จวนเสียงได้รับการแต่งตั้งเป็นนายกองพันประตูเมือง (城門校尉 เฉิงเหมินเซี่ยวเว่ย์) และได้รับการตั้งให้มีบรรดาศักดิ์ตูถิงโหว (都亭侯) ต่อมาได้รับการแต่งตั้งแทนที่เตงอิ๋นในตำแหน่งเสนาบดีพิธีการ (太常 ไท่ฉาง) และขุนพลพิทักษ์ (衛將軍 เว่ย์เจียงจฺวิน) ได้เลื่อนบรรดาศักดิ์เป็นหย่งผิงโหว (永平侯) และได้รับการตั้งให้เป็นผู้จัดการกิจการของสำนักราชเลขาธิการ (錄尚書事 ลู่ช่างชูชื่อ) มีหน้าที่ดูแลราชการโดยรวม คนในตระกูลจวน (全 เฉฺวียน) ที่ได้รับบรรดาศักดิ์โหว (侯) มี 5 คน ล้วนเป็นผู้มีความโดดเด่นที่สุดในหมู่พระประยูรญาติฝ่ายมเหสีตั้งแต่เริ่มก่อตั้งรัฐง่อก๊กมา

ในปี ค.ศ. 258 จักรพรรดิซุนเหลียงทรงไม่พอพระทัยที่ผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ซุนหลิมผูกขาดอำนาจ จึงทรงวางแผนร่วมกับกิมก๋งจู๋พระเชษฐภคินีและขุนพลเล่าเสง (劉丞 หลิว เฉิง) คิดการจะโค่นอำนาจของซุนหลิม พระองค์ยังทรงมีรับสั่งให้จวนกี๋บุตรชายของจวนเสียงให้ไปแจ้งกับจวนเสียงให้เข้าร่วมก่อการ แต่จวนเสียงเผลอเปิดเผยแผนการให้ภรรยา ภรรยาของจวนเสียงเป็นลูกพี่ลูกน้องของซุนหลิม จึงส่งคนไปแจ้งซุนหลิมทำให้แผนการรั่วไหล ซุนหลิมจึงนำทหารของตนเข้าจู่โจมและจับกุมจวนเสียงในเวลากลางคืน และส่งซุน เอิน (孫恩) น้องชายไปสังหารเล่าเสงนอกประตูชางหลง (蒼龍門 ชางหลงเหมิน) จากนั้นจึงนำทหารเข้าล้อมพระราชวัง ปลดซุนเหลียงจากตำแหน่งจักรพรรดิลงเป็นอ๋องแห่งห้อยเข (會稽王 ไคว่จีหวาง) และตั้งซุนฮิวผู้เป็นอ๋องแห่งลองเอี๋ย (琅邪王 หลางหยาหวาง) ขึ้นครองราชย์ จวนเสียงถูกเนรเทศไปยังเมืองเลงเหลง (零陵郡 หลิงหลิงจฺวิ้น) และถูกคนที่ซุนหลิมส่งมาลอบสังหารระหว่างทาง

ดูเพิ่ม

• รายชื่อบุคคลในยุคสามก๊ก

อ้างอิง

1. (因倚權意，欲豫自結，數稱述全尚女，勸為亮納。赤烏十三年，和廢，權遂立亮為太子，以全氏為妃。) สามก๊กจี่ เล่มที่ 48.
2. (夫人立為皇后，以尚為城門校尉，封都亭侯，代滕胤為太常、衛將軍，進封永平侯，錄尚書事。時全氏侯有五人，並典兵馬。其餘為侍郎、騎都尉，宿衛左右，自吳興，外戚貴盛莫及。) สามก๊กจี่ เล่มที่ 50.
3. (吳主陰與全公主及將軍劉丞謀誅綝。全后父尚為太常、衛將軍，吳主謂尚子黃門侍郎紀曰：「孫綝專勢，輕小於孤。孤前敕之使速上岸，為唐咨等作援，而留湖中不上岸一步；又委罪於朱異，擅殺功臣，不先表聞；築第橋南，不復朝見。此為自在，無復所畏，不可久忍，今規取之。卿父作中軍都督，使密嚴整士馬，孤當自出臨橋，率宿衛虎騎、左右無難一時圍之，作版詔敕絲林所領皆解散，不得舉手。正爾，自當得之；卿去，但當使密耳！卿宣詔卿父，勿令卿母知之；女人既不曉大事，且綝同堂姊，邂逅漏洩，誤孤非小也！」紀承詔以告尚。尚無遠慮，以語紀母，母使人密語綝。 九月，戊午，綝夜以兵襲尚，執之，遣弟恩殺劉承於蒼龍門外，比明，遂圍宮。吳主大怒，上馬帶□建執弓欲出，曰：「孤大皇帝適子，在位已五年，誰敢不從者！」侍中近臣及乳母共牽攀止之，不得出，歎吒不食，罵全后曰：「爾父憒憒，敗我大事！」又遣呼紀，紀曰：「臣父奉詔不謹，負上，無面目復見。」因自殺。綝使光祿勳孟宗告太廟，廢吳主為會稽王。召群臣議曰：「少帝荒病昏亂，不可以處大位，承宗廟，已告先帝廢之。諸君若有不同者，下異議。」皆震怖，曰：「唯將軍令！」綝遣中書郎李崇奪吳主璽綬，以吳主罪班告遠近。尚書桓彝不肯署名，綝怒，殺之。典國施正勸絲林迎立琅邪王休，綝從之。己未，綝使宗正楷與中書郎董朝迎琅邪王於會稽。遣將軍孫耽送會稽王亮之國，亮時年十六。徙全尚於零陵，尋追殺之，遷全公主於豫章。) จือจื้อทงเจี้ยน เล่มที่ 77.

บรรณานุกรม

• ตันซิ่ว (ศตวรรษที่ 3). สามก๊กจี่ (ซานกั๋วจื้อ).
• ซือหม่า กวาง (1084). จือจื้อทงเจี้ยน.