กลุ่มโบราณสถานแห่งขชุราโห

กลุ่มโบราณสถานขชุราโห (อังกฤษ: Khajuraho Group of Monuments) เป็นหมู่โบสถ์พราหมณ์และโบสถ์ไชนะตั้งอยู่ใน, รัฐมัธยประเทศ, ประเทศอินเดีย ราว 175 กิโลเมตรทางตะวันออกเฉียงใต้จากฌันสี ปัจจุบันเป็นแหล่งมรดกโลกของยูเนสโก หมู่มนเทียร (ศาสนสถาน) เหล่านี้ขึ้นชื่อในฐานะ และประดับมนเทียร

กลุ่มอนุสรณ์ขชุราโห

แหล่งมรดกโลกโดยยูเนสโก
ที่ตั้ง	, มัธยประเทศ, อินเดีย
(เกณฑ์พิจารณา)	วัฒนธรรม: i, iii
อ้างอิง	240
ขึ้นทะเบียน	1986 (สมัยที่ 10)
พิกัด	24°51′16″N 79°55′17″E / 24.854422°N 79.921427°E / 24.854422; 79.921427
ที่ตั้งกลุ่มโบราณสถานแห่งขชุราโห ในประเทศอินเดีย แสดงแผนที่ประเทศอินเดีย กลุ่มโบราณสถานแห่งขชุราโห (รัฐมัธยประเทศ) แสดงแผนที่รัฐมัธยประเทศ

มนเทียรส่วนใหญ่ในขชุราโหสร้างขึ้นในปี 950 ถึง 1050 โดยจักรวรรดิ เอกสารโบราณระบุว่าขชุราโหมี 85 มนเทียรในศตวรรษที่ 12 ครอบคลุมพื้นที่ราว 20 ตารางกิโลเมตร ในจำนวนนี้มีเพียง 25 แห่งที่หลงเหลือมาถึงปัจจุบัน ในอาณาเขตราวหกตารางกิโลเมตร ในบรรดามนเทียรที่ยังคงอยู่ กันทรียะมหาเทวมนเทียร เป็นมนเทียรที่มีการประดับประดาและก่อสร้างอย่างวิจิตรตระการตามากที่สุดแห่งหนึ่ง

หมู่มนเทียรขชุราโหมีมนเทียรที่สร้างขึ้นเพื่อบูชาในศาสนาฮินดู กับ ศาสนาไชนะ ซึ่งเป็นไปได้ว่าในอดีตมีการอยู่อาศัยร่วมกันของศาสนิกชนทั้งสองศาสนาอย่างกลมเกลียว

มนเทียรต่าง ๆ ในขชุราโหเป็นมนเทียรในศาสนาฮินดู และ กับในศาสนาไชนะ หลักฐานทางโบราณคดีเสนอว่ามนเทียรต่าง ๆ สร้างขึ้นไล่เลี่ยกันในปลายศตวรรษที่สิบ ระลุว่าการสร้างมนเทียรร่วมกันในพื้นที่นี้แสดงให้เห็นถีงการอดกลั้นทางศาสนา การยอมรับซึ่งมุมมองที่แตกต่าง และการอยู่ร่วมกันของศาสนิกชน

รายชื่อสิ่งก่อสร้าง

ที่	ชื่อมนเทียรในปัจจุบัน	ศาสนา	เทพเจ้าองค์ประธาน	สร้างเสร็จในปี (ค.ศ.)	ภาพ
1		ฮินดู	เทวี, 64 โยคินี	885
2		ฮินดู	พระศิวะ	900
3		ฮินดู	พระวิษณุ	925
4		ฮินดู	พระ	939
5		ฮินดู	พระวิษณุ	950
6		ไชนะ	พระปารศวนาถ	954
7		ไชนะ	พระอาทินาถ	960
8	มหิศสุรมรรทินี	ฮินดู		995
9		ฮินดู	พระศิวะ	999
10		ฮินดู	พระศิวะ	1000
11	วิษณุทรงครุฑ	ฮินดู	พระวิษณุ	1000
12	ซากของพีชมณฑลมนเทียร (Beejamandal Temple ruins)	ฮินดู	พระศิวะ	1000
13	พระคเณศ	ฮินดู	พระศิวะ	1000
14		ฮินดู	เทวีชคทัมพี	1023
15	จิตรคุปตมนเทียร	ฮินดู	พระอาทิตย์	1023
16		ไชนะ	พระอาทินาถ	1027
17		ไชนะ		1027
18	กันทรียมหาเทวมนเทียร (ใหญ่ที่สุด)	ฮินดู	พระศิวะ	1029
19		ฮินดู		1062
20		ฮินดู	พระวิษณุ	1090
21		ฮินดู	พระวิษณุ	1110
22	(ทุลเทโอ)	ฮินดู	พระศิวะ	1125

อ้างอิง

1. . 18 April 2015. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-08-14. สืบค้นเมื่อ 2020-11-01.
2. Khajuraho Group of Monuments UNESCO World Heritage Site
3. Philip Wilkinson (2008), India: People, Place, Culture and History, ISBN , pp 352-353
4. Gopal, Madan (1990). K.S. Gautam (บ.ก.). India through the ages. Publication Division, Ministry of Information and Broadcasting, Government of India. p. 179.
5. "Khajuraho Group of Monuments".
6. Devangana Desai (2005), Khajuraho, Oxford University Press, Sixth Print, ISBN 
7. James Fergusson, Northern or Indo-Aryan Style - Khajuraho History of Indian and Eastern Architecture, Updated by James Burgess and R. Phene Spiers (1910), Volume II, John Murray, London
8. Will Durant (1976), Our Oriental Heritage - The Story of Civilization, ISBN , Simon & Schuster
9. อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ rsingh
10. From inscription or estimated from other evidence