วัดพะโคะ

วัดพะโคะ (เดิมชื่อ วัดหลวง) ปัจจุบันชื่อ วัดราชประดิษฐาน ตั้งอยู่ บริเวณ หมู่ที่ 6 อำเภอสทิงพระ จังหวัดสงขลา

วัดพะโคะ
ที่ตั้ง	อำเภอสทิงพระ จังหวัดสงขลา
ประเภท	วัดราษฎร์
นิกาย	มหานิกาย
ส่วนหนึ่งของ

ปี พ.ศ. 1919-2039 สมัยอยุธยาตอนต้น ชาวเผ่าอินโดนีเซีย จากปลายคาบสมุทรมลายูบริเวณหมู่เกาะ ซึ่งเป็นกลุ่มชนที่เจริญซึ่งนับถือศาสนาอิสลาม มีการ ติดต่อกับชาวอาหรับเปอร์เซีย ตั้งแต่ตอนกลางพุทธศตวรรษที่ 19 ได้ส่งกองโจรสลัดมาทางมหาสมุทรเพื่อปล้นสะดมชุมชนต่าง ๆ ทางตอนกลางคาบสมุทรมลายูมีหลักฐานบันทึกในหนังสือเรื่องกัลปนาวัดในสมัยอยุธยากล่าวถึง โจรสลัดยกทัพยก กำลังเข้าปล้นตีเมืองพะโคะ แถบคาบสมุทรสทิงพระหลายครั้ง

พ.ศ. 2057 สมัยสมเด็จพระรามาธิบดีที่ 2 ได้สร้างวัดพะโคะ (เดิมชื่อ วัดหลวง) ต่อมา ได้สร้างวัดพะโคะ บน ปัจจุบันชื่อ

พ.ศ. 2091 - 2111 สมเด็จพระมหาจักรพรรดิ ได้รับ เรียกว่า วัดราชประดิษฐาน

พ.ศ. 2148 - 2158 สมเด็จพระเอกาทศรถ ได้สูง 1 เส้น 5 วา และได้พระราชทานเนื้อ ยาว 3 วา 3 คืบ

ความสำคัญ

• ใช้เป็นสถานที่กระทำพิธีดื่มน้ำพระพิพัฒน์สัตยา
• ประดิษฐานพระพุทธไสยาสน์หรือ
• พระมาลิกเจดีย์ เป็นสถาปัตยกรรมภาคใต้แบบลังกาสมัยอยุธยา
• บรรจุพระบรมธาตุ
• พระพุทธบาทข้างซ้ายเหยียบประทับเป็นรอยอยู่บนหินความยาว 17 นิ้ว

โบราณสถาน

วิหารพระพุทธไสยาสน์

รอยพระพุทธบาท

พระพุทธรูปทรงเครื่อง

ศิวลึงค์