บทความน ย งต องการเพ มแหล งอ างอ งเพ อพ ส จน ความถ กต องค ณสามารถพ ฒนาบทความน ได โดยเพ มแหล งอ างอ งตามสมควร เน อหาท ขาด

เจอรัลด์ รูดอล์ฟ ฟอร์ด จูเนียร์ (อังกฤษ: Gerald Rudolph Ford Jr. /ˈdʒɛrəld/ jerr-əld, เกิด เลสลี ลีนช์ คิง จูเนียร์ (อังกฤษ: Leslie Lynch King Jr.); 14 กรกฎาคม ค.ศ. 1913 – 26 ธันวาคม ค.ศ. 2006) เป็นนักการเมืองชาวอเมริกันที่ดำรงตำแหน่งเป็นประธานาธิบดีสหรัฐคนที่ 38 ตั้งแต่เดือนสิงหาคม ค.ศ. 1974 จนถึงเดือนมกราคม ค.ศ. 1977 ก่อนที่เขาจะเข้าสู่ตำแหน่งประธานาธิบดี ฟอร์ดดำรงตำแหน่งรองประธานาธิบดีสหรัฐคนที่ 40 ตั้งแต่เดือนธันวาคม ค.ศ. 1973 จนถึงเดือนสิงหาคม ค.ศ. 1974 ฟอร์ดเป็นเพียงคนเดียวที่ได้ดำรงตำแหน่งทั้งรองประธานาธิบดีและประธานาธิบดีโดยไม่ได้รับเลือกให้ดำรงตำแหน่งใดๆ จากคณะผู้เลือกตั้ง (Electoral College)

เจอรัลด์ ฟอร์ด
ฟอร์ด ใน ค.ศ. 1974

ประธานาธิบดีสหรัฐ คนที่ 38
ดำรงตำแหน่ง 9 สิงหาคม ค.ศ. 1974 – 20 มกราคม ค.ศ. 1977
รองประธานาธิบดี	ไม่มี (ส.ค. – ธ.ค. 1974) เนลสัน รอกกีเฟลเลอร์ (ธ.ค. 1974 – 1977)
ก่อนหน้า	ริชาร์ด นิกสัน
ถัดไป	จิมมี คาร์เตอร์
รองประธานาธิบดีสหรัฐ คนที่ 40
ดำรงตำแหน่ง 6 ธันวาคม ค.ศ. 1973 – 9 สิงหาคม ค.ศ. 1974
ประธานาธิบดี	ริชาร์ด นิกสัน
ก่อนหน้า	สปิโร แอกนิว
ถัดไป	เนลสัน รอกกีเฟลเลอร์
ผู้นำเสียงข้างน้อยในสภาผู้แทนราษฎร
ดำรงตำแหน่ง 3 มกราคม ค.ศ. 1965 – 6 ธันวาคม ค.ศ. 1973
ก่อนหน้า	ชาร์ล เอ. ฮอลเลคต์
ถัดไป	จอห์น จาคอป โรห์เดส
สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรสหรัฐ จาก รัฐมิชิแกน เขต 5
ดำรงตำแหน่ง 3 มกราคม ค.ศ. 1949 – 6 ธันวาคม ค.ศ. 1973
ก่อนหน้า	บาร์เทล เจ. จังค์แมน
ถัดไป	ริชาร์ด แวนเดอร์ วีน

ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	เลสลี ลีนช์ คิง จูเนียร์ 14 กรกฎาคม ค.ศ. 1913(1913-07-14) โอมาฮา รัฐเนแบรสกา สหรัฐ
เสียชีวิต	26 ธันวาคม ค.ศ. 2006(2006-12-26) (93 ปี) แรงโก้ มิราดจ์ รัฐแคลิฟอร์เนีย สหรัฐ
พรรคการเมือง	รีพับลิกัน
คู่สมรส	เบ็ตตี บลูมเมอร์ (สมรส 1948)
อาชีพ	นักการเมือง นักกฎหมาย
ลายมือชื่อ

ฟอร์ดเกิดในโอมาฮา รัฐเนแบรสกา และเติบโตในแกรนด์ แรพิดส์ รัฐมิชิแกน ฟอร์ดจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยมิชิแกนและ ภายหลังจากการโจมตีเพิร์ลฮาร์เบอร์ เขาได้เข้าประจำการในกองทัพเรือสำรองสหรัฐ ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1942 ถึง ค.ศ. 1946 เขาได้ละทิ้งยศตำแหน่งนาวาตรี ฟอร์ดเริ่มต้นอาชีพทางการเมืองในปี ค.ศ. 1949 ในฐานะที่เป็นสมาชิกจากเขตรัฐสภาที่ 5 ของรัฐมิชิแกน เขาได้ทำหน้าที่นี้มาเป็นเวลา 25 ปี เก้าคนสุดท้ายในฐานะผู้นำเสียงข้างน้อยในสภา ในเดือนธันวาคม ค.ศ. 1973 สองเดือนภายหลังจากการลาออกของ Spiro Agnew ฟอร์ดกลายเป็นบุคคลแรกที่ได้รับแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งเป็นรองประธานาธิบดีภายใต้เงื่อนไขของการแก้ไขรัฐธรรมนูญครั้งที่ 25 โดยประธานาธิบดี ริชาร์ด นิกสัน ภายหลังในเวลาต่อมา การลาออกของประธานาธิบดี ริชาร์ด นิกสันในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 1974 ฟอร์ดได้เข้ารับตำแหน่งประธานาธิบดีทันที การดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีในช่วงตลอด 895 วันของเขานั้นช่างสั้นที่สุดในประวัติศาสตร์สหรัฐสำหรับประธานาธิบดีคนใดก็ตามที่ไม่เสียชีวิตในตำแหน่งนี้

ในขณะที่ดำรงตำแหน่งเป็นประธานาธิบดี ฟอร์ดได้ลงนาม ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของการนำไปสู่การผ่อนคลายความตึงเครียดในสงครามเย็นพร้อมกับการล่มสลายของเวียดนามใต้ในเวลาเก้าเดือนในการดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีของเขา การมีส่วนร่วมของสหรัฐในเวียดนามจึงสิ้นสุดลง ภายในประเทศ ฟอร์ดได้ดำรงตำแหน่งในช่วงท่ามกลางเศรษฐกิจที่เลวร้ายที่สุดในรอบสี่ทศวรรษนับตั้งแต่ภาวะเศรษฐกิจตกต่ำครั้งใหญ่ ด้วยอัตราเงินเฟ้อที่เพิ่มมากขึ้นและภาวะเศรษฐกิจที่ถดถอยในช่วงระหว่างดำรงตำแหน่ง หนึ่งในกฎหมายที่เป็นทำให้เป็นขัดแย้งมากที่สุดของเขา เขาได้ประกาศอภัยโทษแก่ประธานาธิบดี ริชาร์ด นิกสัน สำหรับบทบาทของเขาในคดีวอเตอร์เกตที่อื้อฉาว ในช่วงการดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีของฟอร์ด นโยบายต่างประเทศนั้นมีลักษณะตามขั้นตอนของวาระโดยบทบาทที่เพิ่มขึ้นของสภาคองเกรสที่เริ่มจะมีบทบาท และโดยการควบคุมที่สอดคล้องในอำนาจของประธานาธิบดี ในการรณรงค์หาเสียงเลือกตั้งชิงตำแหน่งประธานาธิบดีของพรรครีพับลิกันในปี ค.ศ. 1976 ฟอร์ดได้เอาชนะอดีตผู้ว่าการรัฐแคลิฟอร์เนีย โรนัลด์ เรแกน จากการถูกเสนอชื่อการเลือกตั้งของพรรครีพับลิกัน เขาได้พ่ายแพ้อย่างน่าเสียดายในการเลือกตั้งชิงตำแหน่งประธานาธิบดีให้กับผู้ท้าชิงจากพรรคเดโมแครต อดีตผู้ว่าการรัฐจอร์เจีย จิมมี คาร์เตอร์

ภายหลังจากการดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีของเขาอยู่หลายปี ฟอร์ดยังคงทำงานอยู่ในพรรครีพับลิกัน มุมมองความคิดเห็นปานกลางของเขาเกี่ยวกับประเด็นทางสังคมต่างๆ ทำให้เขามีความขัดแย้งกับสมาชิกอนุรักษ์นิยมภายในพรรคในปี ค.ศ. 1990 และต้นปี ค.ศ. 2000 ในการเกษียณอายุ ฟอร์ดได้เลิกที่จะเป็นศัตรูที่เขารู้สึกที่มีต่อคาร์เตอร์ในภายหลังจากการเลือกตั้ง ปี ค.ศ. 1976 และอดีตประธานาธิบดีทั้งสองต่างได้พัฒนาความสัมพันธ์แบบมิตรภาพ ภายหลังจากประสบปัญหาสุขภาพหลายอย่าง เขาจึงเสียชีวิตที่บ้าน เมื่อวันที่ 26 ธันวาคม ค.ศ. 2006

อ้างอิง

(2000). How We Got Here: The '70s. New York City: Basic Books. pp. xxiii, 301. ISBN .
(1990). American Presidents, and the Middle East. Duke University Press. pp. 142–143. ISBN .

ก่อนหน้า		เจอรัลด์ ฟอร์ด		ถัดไป
ริชาร์ด นิกสัน		ประธานาธิบดีแห่งสหรัฐอเมริกา คนที่ 38 (9 สิงหาคม พ.ศ. 2517 - 20 มกราคม พ.ศ. 2520)		จิมมี คาร์เตอร์
สปิโร แอกนิว		รองประธานาธิบดีแห่งสหรัฐอเมริกา คนที่ 40 (6 ธันวาคม พ.ศ. 2516 - 9 สิงหาคม พ.ศ. 2517)		เนลสัน รอกกีเฟลเลอร์

['70s-1] (2000). How We Got Here: The '70s. New York City: Basic Books. pp. xxiii, 301. ISBN .

[Lenczowski-2] (1990). American Presidents, and the Middle East. Duke University Press. pp. 142–143. ISBN .