เบ้งจ๋อง

เบ้งจ๋อง หรือ เม่งจง (เสียชีวิต ค.ศ. 271) มีชื่อในภาษาจีนกลางว่า เมิ่ง จง (จีน: 孟宗; พินอิน: Mèng Zōng) ชื่อรอง กงอู่ (จีน: 恭武; พินอิน: Gōngwǔ) ภายหลังเบ้งจ๋อง (เมิ่ง จง) เปลี่ยนชื่อเป็น เมิ่ง เหริน (จีน: 孟仁; พินอิน: Mèng Rén) เพื่อหลีกเลี่ยงการมีชื่อพ้องกับชื่อรองของจักรพรรดิซุนโฮ เบ้งจ๋องเป็นขุนนางของรัฐง่อก๊กในยุคสามก๊กของจีน มีตำแหน่งสูงสุดเป็น (司空 ซือคง) เบ้งจ๋องเป็นบุตรกตัญญูที่มีชื่อเสียงในจีนยุคโบราณ เรื่องราว "ร้องไห้ที่กอไผ่ก่อเกิดหน่อไม้" ในยี่จับสี่เห่า (ยี่สิบสี่ยอดกตัญญู) เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับตัวเบ้งจ๋อง

เบ้งจ๋อง (เมิ่ง จง)
孟宗
ประติมากรรมแสดงเรื่องราวที่เบ้งจ๋องร้องไห้ที่ก่อไผ่และได้รับหน่อไม้จากยี่จับสี่เห่า
(司空 ซือคง)
ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 268 (268) – ค.ศ. 271 (271)
กษัตริย์	ซุนโฮ
เสนาบดีที่ปรึกษาฝ่ายขวา (右御史大夫 โย่ว-ยฺวี่ฉื่อต้าฟู)
ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 262 (262) – ค.ศ. 268 (268)
กษัตริย์	ซุนฮิว ซุนโฮ
เสนาบดีกรมวัง (光祿勳 กวางลู่ซฺวิน)
ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. ? (?) – ค.ศ. 262 (262)
กษัตริย์	ซุนเหลียง ซุนฮิว
เจ้าเมืองอิเจี๋ยง (豫章太守 ยฺวี่จางไท่โฉ่ว)
ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. ? (?) – ค.ศ. ? (?)
กษัตริย์	ซุนเหลียง
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	ไม่ทราบ มณฑลหูเป่ย์
เสียชีวิต	ค.ศ. 271
บุตร	เมิ่ง จี๋
อาชีพ	ขุนนาง
ชื่อรอง	กงอู่ (恭武)
ชื่ออื่น	เมิ่ง เหริน (孟仁)

ประวัติ

เบ้งจ๋องเป็นชาวอำเภอเหมิง (𫑡縣 เหมิงเซี่ยน) เมืองกังแฮ (江夏 เจียงเซี่ย) ซึ่งปัจจุบันคือ นคร มณฑลหูเป่ย์ เมื่อเบ้งจ๋องอยู่ในวัยเยาว์ไปขอเข้าศึกษากับหลี่ ซู่ (李肅) ชาวเมืองลำหยง (南陽郡 หนานหยางจฺวิ้น) เบ้งจ๋องศึกษาเล่าเรียนอย่างหนักทั้งกลางวันและกลางคืน หลี่ ซู่ยกย่องเบ้งจ๋องว่ามีความสามารถระดับอัครมหาเสนาบดี

หลังจากเข้ารับราชการในง่อก๊ก เบ้งจ๋องเริ่มจากการเป็นนายทหารในสังกัดของจู จฺวี้ (朱據) ผู้เป็นขุนพลม้าทะยาน (驃騎將軍 เพี่ยวฉีเจียงจวิน) ต่อมาไปเป็นนายกองพันประจำอำเภอเหยียนฉือ (塩池司馬 เหยียนฉือซือหม่า) และนายอำเภอของอำเภออู๋ (吳令 อู๋ลิ่ง) ในช่วงที่เบ้งจ๋องดำรงตำแหน่งนายอำเภอของอำเภออู๋ มารดาของเบ้งจ๋องเสียชีวิต ตามกฎหมายของง่อก๊กในเวลานั้น การรีบกลับบ้านไปร่วมงานศพโดยไม่ได้รับอนุญาตจากทางการท้องถิ่นถือเป็นความผิดร้ายแรงถึงขั้นประหารชีวิต แต่เบ้งจ๋องรีบกลับบ้านไปร่วมงานศพโดยไม่คำนึงถึงความเสี่ยงที่จะถูกประหารชีวิต จากนั้นเบ้งจ๋องก็ไปที่บู๊เฉียง (武昌 อู่ชาง; ปัจจุบันคือนคร มณฑลหูเป่ย์) เพื่อรับโทษ เบ้งจ้องได้รับการช่วยเหลือจากลกซุนจึงได้รับการละเว้นโทษประหารชีวิต ต่อมาเบ้งจ๋องได้รับการแต่งตั้งเป็นเจ้าเมือง (太守 ไท่โฉ่ว) ของเมืองอิเจี๋ยง (豫章郡 ยฺวี่จางจฺวิ้น) แล้วย้ายมาเป็นเสนาบดีกรมวัง (光祿勳 กวางลู่ซฺวิน) หลังจากที่ซุนหลิมขึ้นมามีอำนาจในราชสำนักง่อก๊กในฐานะผู้สำเร็จราชแทนพระองค์ในรัชสมัยของซุนเหลียง เบ้งจ๋องก็มาอยู่ใต้บังคับบัญชาของซุนหลิม

ในปี ค.ศ. 258 เบ้งจ๋องได้รับคำสั่งจากซุนหลิมให้อ่านออกเสียงประกาศต่อศาลบรรพกษัตริย์เรื่องการปลดซุนเหลียงจากตำแหน่งจักรพรรดิ หลังจากซุนหลิมตั้งให้ซุนฮิวขึ้นครองราชย์เป็นจักรพรรดิแทนที่ซุนเหลียง ซุนหลิมก็มีความคิดจะก่อกบฏ จึงให้เบ้งจ๋องเป็นตัวแทนของตนไปทูลขอซุนฮิวให้อนุญาตให้ซุนหลิมย้ายไปบู๊เฉียง ซุนฮิวทรงอนุญาต แต่หลังจากนั้นไม่นานซุนฮิวก็ทรงวางแผนเชิญซุนหลิมมางานเลี้ยงและสังหารซุนหลิมได้เป็นผลสำเร็จ

ในปี ค.ศ. 262 ซุนฮิวทรงแต่งตั้งให้เบ้งจ๋องเป็นเสนาบดีที่ปรึกษาฝ่ายขวา (右御史大夫 โย่ว-ยฺวี่ฉื่อต้าฟู)

ในปี ค.ศ. 264 ซุนโฮจักรพรรดิลำดับสุดท้ายของง่อก๊กขึ้นครองราชย์ เนื่องจากพระองค์มีชื่อรองว่า "ยฺเหวียนจง" (元宗) เบ้งจ๋อง (เมิ่ง จง) จึงเปลี่ยนชื่อเป็น "เมิ่ง เหริน" (孟仁)

ในปี ค.ศ. 267 ซุนโฮทรงมีรับสั่งให้เบ้งจ๋อง (ในชื่อใหม่ว่า "เมิ่ง เหริน") และเหยา ซิ่น (姚信) ผู้เป็นเสนาบดีพิธีการ (太常 ไท่ฉาง) นำเครื่องบูชาไปยังสุสานหมิงหลิง (明陵) อันเป็นสุสานของซุนโฮ (孫和 ซุน เหอ) พระบิดาของซุนโฮ เพื่อทูลเชิญวิญญาณของซุนโฮ (ซุน เหอ) ที่สุสาน แล้วนำเสด็จไปสถิตยังศาล

ในปี ค.ศ. 268 เบ้งจ๋องได้เลื่อนตำแหน่งขึ้นเป็น (司空 ซือคง)

เบ้งจ๋องเสียชีวิตในปี ค.ศ. 271 ศพได้รับการฝังที่บู๊เฉียง

ดูเพิ่ม

• รายชื่อบุคคลในยุคสามก๊ก
• ยี่จับสี่เห่า

หมายเหตุ

1. ชื่อรองของซุนโฮคือ "ยฺเหวียนจง" (元宗) หรือ "เฮ่าจง" (皓宗)
2. สามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) เรียกชื่อซุน เหอที่เป็นพระบิดาของซุนโฮ (ซุน เฮ่า) ด้วยชื่อว่า "ซุนโฮ" เช่นเดียวกัน

อ้างอิง

1. ("ฝ่ายซุนหลิมก็คิดอ่านตระเตรียมการให้เบ้งจ๋องคุมทหารหมื่นห้าพันพร้อมด้วยเครื่องศัสตราวุธออกไปตั้งอยู่ตำบลบูเฉียงนอกเมืองกังตั๋ง") "สามก๊ก ตอนที่ ๘๓". วัชรญาณ. สืบค้นเมื่อ September 12, 2024.
2. "ยี่จับสี่เห่า ๑๗. เม่งจง". วัชรญาณ. สืบค้นเมื่อ September 12, 2024.
3. (仁字恭武，江夏人也，本名宗，避皓字，易焉。) อรรถาธิบายจากอู๋ลู่ในสามก๊กจี่ เล่มที่ 48.
4. (孟嘉字萬年，江夏鄳人，吳司空宗曾孫也。) จิ้นชู เล่มที่ 98.
5. [（孟仁）少從南陽李肅學。] อรรถาธิบายจากอู๋ลู่ในสามก๊กจี่ เล่มที่ 48.
6. (其讀書夙夜不懈，肅奇之，曰：「卿宰相器也。」) อรรถาธิบายจากอู๋ลู่ในสามก๊กจี่ เล่มที่ 48.
7. [（孟仁）初爲驃騎將軍朱據軍吏，將母在營。旣不得志，又夜雨屋漏，因起涕泣，以謝其母，母曰：「但當勉之，何足泣也？」據亦稍知之，除爲塩池司馬。] อรรถาธิบายจากอู๋ลู่ในสามก๊กจี่ เล่มที่ 48.
8. (其後吳令孟宗喪母奔赴，已而自拘於武昌以聽刑。陸遜陳其素行，因爲之請，權乃減宗一等，後不得以爲比，因此遂絶。) สามก๊กจี่ เล่มที่ 47.
9. [（綝）使光祿勳盂宗告廟廢亮] สามก๊กจี่ เล่มที่ 64.
10. [（綝）因孟宗求出屯武昌] สามก๊กจี่ เล่มที่ 64.
11. [（永安五年）冬十月，以衞將軍濮陽興爲丞相，廷尉丁密、光祿勳孟宗爲左右御史大夫。] สามก๊กจี่ เล่มที่ 48.
12. [（宝鼎二年）十二月，遣守丞相孟仁、太常姚信等備官寮中軍步騎二千人，以靈輿法駕，東迎神於明陵。皓引見仁，親拜送於庭。] สามก๊กจี่ เล่มที่ 59.
13. [（宝鼎）三年春二月，以左右御史大夫丁固、孟仁爲司徒、司空。] สามก๊กจี่ เล่มที่ 48.
14. [（建衡三年）九月，呉司空孟仁卒。] จือจื้อทงเจี้ยน เล่มที่ 79.
15. (宗葬武昌，子孫家焉。) เมิ่งเจียลั่วเม่า.

บรรณานุกรม

• ตันซิ่ว (ศตวรรษที่ 3). สามก๊กจี่ (ซานกั๋วจื้อ).
• เผย์ ซงจือ (ศตวรรษที่ 5). อรรถาธิบายสามก๊กจี่ (ซานกั๋วจื้อจู้).
• (648). จิ้นชู.