ซัลมาน อัลฟาริซี

ซัลมาน อัลฟาริซี (อาหรับ: سَلْمَان ٱلْفَارِسِيّ, อักษรโรมัน: Salmān al-Fārsī; ชื่อเกิด โรซเบ; เปอร์เซีย: روزبه) เป็นผู้ติดตามของศาสดามุฮัมมัดและชาวเปอร์เซียคนแรกที่เข้ารับอิสลาม เขาทำหน้าที่ให้กับศาสดามุฮัมมัดและเคาะลีฟะฮ์อุมัร (ค. 634 – 644) ซัลมานมีส่วนร่วมในการพิชิตดินแดนโดยมุสลิมที่จักรวรรดิซาเซเนียน และภายหลังดำรงตำแหน่งเป็นผู้ว่าการเทซีฟอนใน ค.ศ. 637 จนกระทั่งเสียชีวิตใน ค.ศ. 656 ซัลมานเคยนับถือศาสนาโซโรอัสเตอร์ ภายหลังเปลี่ยนไปนับถือคริสต์ และหลังพบกับมุฮัมมัดก็นับถือศาสนาอิสลาม

ซัลมาน อัลฟาริซี سَلْمَان ٱلْفَارِسِيّ
ชื่อเกิด	โรซเบ
ชื่ออื่น	อะบู อัลกิตาบัยน์ ('บิดาแห่งหนังสือ') อะบู อับดุลลอฮ์ ('บิดาของอับดุลอฮ์') ซัลมาน อิบน์ อัลอิสลาม ('ซัลมาน บุตรของอิสลาม')
เกิด	ค.ศ. 568 เอสแฟฮอน เปอร์เซีย
เสียชีวิต	656 (อายุ 61–62) , เอสแฟฮอน หรือเยรูซาเลม
ที่ฝังศพที่เป็นไปได้
รับใช้	รัฐเคาะลีฟะฮ์รอชิดีน
แผนก/สังกัด
ประจำการ	ค.ศ. 624–653
คู่สมรส	Bukayra al-Kindi
บุตร	อับดุลลอฮ์ มุฮัมมัด

นักประวัติศาสตร์ทั่วไปมองซัลมานเป็นผู้ว่าการที่ประสบความสำเร็จ ธรรมเนียมนิกายซุนนีให้เกียรติเขาในฐานะผู้ว่าการที่ยิ่งใหญ่และเป็นอัจฉริยภาพแห่งคุณธรรมอิสลาม (paragon of Islamic virtues) ในขณะที่ธรรมเนียมนิกายชีอะฮ์ให้เกียรติซัลมานในฐานะบุคคลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในบรรดาที่ยังคงจงรักภักดีต่ออะลี เคาะลีฟะฮ์องค์ที่สี่ (ค. 656 – 661)

ต้นกำเนิดและชีวิตช่วงต้น

ชื่อเดิมของซัลมานคือ Rūzbeh Khoshnudan และน่าจะถือกำเนิดที่หรือเอสแฟฮอน ในฮะดีษ ซัลมานสืบเชื้อสายบรรพบุรุษจาก ในช่วงสิบหกปีแรกของชีวิต เขาอุทิศตนศึกษาหาความรู้เพื่อทำหน้าที่เป็นหรือนักบวชในศาสนาโซโรอัสเตอร์ที่ภายหลังจะกลายเป็นผู้พิทักษ์วิหารไฟ ซึ่งเป็นงานที่น่านับถือ สามปีต่อมาใน ค.ศ. 587 เขาไปพบกับกลุ่มชาวคริสต์และรู้สึกประทับใจ เขาทิ้งครอบครัวไปร่วมกับพวกเขา ซึ่งขัดคำเรียกร้องของพ่อ

เข้ารับอิสลาม

เขาเดินทางไปรอบ ๆ ตะวันออกกลางเพื่อปรึกษาแนวคิดของเขากับนักบวช นักเทววิทยา และนักวิชาการไว้สืบหาความจริง เขาได้ยินเรื่องราวมุฮัมมัดตอนอาศัยที่ซีเรียรายงานว่า ซัลมานพบกับผู้เคร่งศาสนาในซีเรียที่กำลังรักษาผู้ป่วย ในขณะที่ซัลมานกำลังเดินทางผ่านอาระเบีย มีชาวยิวจับเขาไปเป็นทาส หลังซัลมานมาที่มะดีนะฮ์ เขาพบกับมุฮัมมัดและสังเกตเห็นสัญลักษณ์ที่นักบวชคริสต์ได้กล่าวแก่เขา และเข้ารับอิสลาม มุฮัมมัดกับอะบูบักร์ร่วมกันช่วยเหลือซัลมานให้เขามีอิสรภาพและเป็นไทจากเจ้านาย

อะบูฮุร็อยเราะฮ์เคยกล่าวถึงซัลมานเป็น "อะบู อัลกิตาบัยน์" ("บิดาแห่งสองหนังสือ"; นั่นคือ คัมภีร์ไบเบิลและอัลกุรอาน) และอะลีเคยกล่าวถึงเขาเป็น "ลุกมานัลฮะกีม" ("ลุกมานผู้ฉลาด") เมื่อมีใครถามถึงบรรพบุรุษของเขา ซัลมานจะตอบว่า: "ข้าคือซัลมาน บุตรของอิสลามจากลูกของอะดัม"

อาชีพทางทหาร

สงครามสนามเพลาะ

มัสยิดซัลมาน อัลฟาริซี, สงครามสนามเพลาะ, มะดีนะฮ์

ในเดือนธันวาคม ค.ศ. 626 กองทัพเผ่ากุเรชที่นำโดยวางแผนที่จะโจมตีมะดีนะฮ์ ซัลมานที่มีความรู้เกี่ยวกับยุทธวิธีของเปอร์เซีย ได้เสนอแนะให้ขุดคูขนาดใหญ่ล้อมรอบเมืองต่อกองทัพจำนวน 10,000 นาย ศาสดามุฮัมมัดและผู้ติดตามยอมรับแผนของซัลมานเพราะว่ามันปลอดภัยกว่าและมีโอกาสที่กองทัพที่ไม่ใช่มุสลิมจะประสบกับความเสียหายมากกว่า

ในยุทธการที่อัฏฏออิฟ ซัลมานเสนอแนะให้ใช้แคทะพัลต์ (catapult) ซึ่งท่านศาสดาก็ยอมรับข้อเสนอแนะนี้

ผู้ว่าการเทซีฟอน

ในรัชสมัยของอุมัร ซัลมานดำรงตำแหน่งรองหัวหน้าประจำ ภายหลังเขามีส่วนร่วมในสงครามบางส่วนของการพิชิตจักรวรรดิเปอร์เซียของมุสลิม โดยใน ซัลมานเสนอห้ขุดคูบนเส้นทางของกองทัพซาเซเนียน เพื่อไม่ให้พวกเขาเดินทางมาถึงกองทัพของมุสลิม ยุทธวิธีนี้ได้ผลและฝ่ายมุสลิมเป็นฝ่ายชนะสงคราม หลัง ซัลมานได้รับการแต่งตั้งเป็นผู้ว่าการมุสลิมคนแรกแห่งเทซีฟอน

เสียชีวิต

ไม่มีใครมราบว่าซัลมาน อัลฟาริซีเสียชีวิตตอนไหน อย่างไรก็ตาม มีสันนิษฐานว่าเขาน่าจะเสียชีวิตในรัชสมัยของอุษมานหรือปีที่สองของรัชสมัยอะลี ข้อมูลหนึ่งระบุว่าเขาเสียชีวิตใน ฮ.ศ. 32/ค.ศ. 652 หรือ 653 ตามปฏิทินจูเลียน ในขณะที่อีกข้อมูลหนึ่งระบุว่าเขาเสียชีวิตในรัชสมัยของอุษมานใน ฮ.ศ. 35/ค.ศ. 655 หรือ 656 ข้อมูลหนึ่งระบุว่าเขาเสียชีวิตในรัชสมัยของอะลี สุสานของเขาตั้งอยู่ในใน หรือบางส่วนระบุว่าอาจฝังที่เอสแฟฮอน, เยรูซาเลม และที่อื่น ๆ

อ้างอิง

1. Mohamad Jebara, Muhammad, the World-Changer: An Intimate Portrait, St. Martin's Publishing Group, 2021, p. 331.
2. Adamec, Ludwig W. (2009). Historical Dictionary of Islam. Lanham, Maryland • Toronto • Plymouth, UK: The Scarecrow Press, Inc. pp. 276–277.
3. Jestice, Phyllis G. (2004). Holy People of the World: A Cross-cultural Encyclopedia, Volume 1. ABC-CLIO. p. 761. ISBN . จากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-01-23. สืบค้นเมื่อ 2018-01-22.
4. Houtsma & Wensinck (1993). First Encyclopaedia of Islam: 1913-1936. Brill Academic Pub. p. 116. ISBN .
5. Zakeri, Mohsen (1993). Sasanid Soldiers in Early Muslim Society: The Origins of 'Ayyārān and Futuwwa. Jremany. p. 306. ISBN . จากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-11-25. สืบค้นเมื่อ 2015-05-14.
6. Milad Milani (2014). Sufism in the Secret History of Persia. Routledge. p. 180. ISBN . In one particular hadith, Salman mentions he is from Ramhormoz, though this is a reference to his ancestry as his father was transferred from Ramhormoz to Esfahan, residing in Jey (just outside the military camp), which was designed to accommodate the domestic requirements of military personnel.
7. Sameh Strauch (Translator) (2006). Mukhtaṣar Sīrat Al-Rasūl. Darussalam. p. 94. ISBN . {{}}: |author1= มีชื่อเรียกทั่วไป ((help))
8. . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-04-25. สืบค้นเมื่อ 2016-01-05. Narrated Salman: I am from Ram-Hurmuz (i.e. a Persian town).
9. Savant 2013, p. 65.
10. Kambin 2011.
11. . Islam.aljayyash.net. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-10-29. สืบค้นเมื่อ 2012-12-25.
12. Hijazi, Abu Tariq (27 Sep 2013). "Salman Al-Farsi — the son of Islam". Arab News. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2021-12-07. สืบค้นเมื่อ 2022-03-31.
13. Tirmizi 2007, p. 203.
14. Sabiq 1986, p. 8.
15. Kambin 2011, p. 24.
16. Zakeri, Mohsen (1993). Sasanid Soldiers in Early Muslim Society: The Origins of 'Ayyārān and Futuwwa. Jremany. p. 306. ISBN . จากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-11-25. สืบค้นเมื่อ 2015-05-14.
17. "موقع قصة الإسلام - إشراف د/ راغب السرجاني". islamstory.com. จากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-12-30. สืบค้นเมื่อ 2012-12-25.
18. John Walker. "Calendar Converter". fourmilab.ch. จากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-02-17. สืบค้นเมื่อ 2014-06-01.
19. "Rockets hit Shia tomb in Iraq". Al Jazeera. 27 กุมภาพันธ์ 2006. จากแหล่งเดิมเมื่อ 7 กุมภาพันธ์ 2019. สืบค้นเมื่อ 5 กุมภาพันธ์ 2019.

บรรณานุกรม

• Sabiq, As-Sayyid (1986). Fiqh Us-Sunnah: Purification and Prayer. American Trust Publications. ISBN .
• Tirmizi, Syed Ahmed Irshad (2007). Ali the Manifesting Imam. University of Michigan. ISBN .
• Naghdy, Fazel (2012). A Tutorial on the Kitab-i-iqan: A Journey Through the Book of Certitude. ISBN .
• Hann, Geoff (2015). Iraq: The ancient sites and Iraqi Kurdistan. ISBN .
• Friedman, Yaron (2010). The Nuṣayrī-ʻAlawīs: An Introduction to the Religion, History, and Identity of the Leading Minority in Syria. ISBN .
• Savant, Sarah Bowen (2013). The New Muslims of Post-Conquest Iran: Tradition, Memory, and Conversion. Cambridge University Press. ISBN .
• Kambin, Parviz (2011). A History of the Iranian Plateau: Rise and Fall of an Empire. iUniverse. ISBN .

แหล่งข้อมูลอื่น

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ ซัลมาน อัลฟาริซี

• Salmān al-Farsi