บทความน อ างอ งคร สต ศ กราช คร สต ทศวรรษ คร สต ศตวรรษ ซ งเป นสาระสำค ญของเน อหา จ ลจ ตรกรรมภาพเหม อน อ งกฤษ Portrait min

บทความนี้อ้างอิง ซึ่งเป็นสาระสำคัญของเนื้อหา

จุลจิตรกรรมภาพเหมือน (อังกฤษ: Portrait miniature) คือภาพเหมือนขนาดจิ๋วที่มักจะเขียนด้วยหรือสีน้ำหรือเป็นกระเบื้องเคลือบ

“จุลจิตรกรรมภาพเหมือน” ของ เจน สมอลโดย ฮันส์ โฮลไบน์ ราว ค.ศ. 1540

จุลจิตรกรรมภาพเหมือนที่เริ่มมารุ่งเรืองในคริสต์ศตวรรษที่ 16 ในยุโรปและต่อมาจนถึงคริสต์ศตวรรษที่ 17 และ 18 ต่อมา เป็นศิลปะอันมีค่าสำหรับการแนะนำให้ผู้ที่อยู่ห่างไกลกันได้ทำความรู้จักหรือเห็นหน้าเห็นตากัน ขุนนางที่เสนอการสมรสของบุตรีอาจจะส่งภาพเหมือนของบุตรีไปกับผู้เดินสาส์นไปให้ผู้หมายปองต่างๆ หรือ ทหารหรือกะลาสีก็อาจจะพกภาพเหมือนของบุคคลผู้เป็นที่รักติดตัวไปในระหว่างการเดินทาง หรือภรรยาอาจจะมีภาพเหมือนของสามีขณะที่สามีเดินทางไปยังดินแดนอันห่างไกล

จุลจิตรกรรมภาพเหมือนในสมัยแรกเป็นภาพที่เขียนด้วยสีน้ำบน (vellum) ระหว่างคริสต์ศตวรรษที่ 17 การเขียนด้วยกระเบื้องเคลือบที่เหมือนแก้วบนทองแดงก็กลายมาเป็นที่นิยมกันมากขึ้น ในคริสต์ศตวรรษที่ 18 จุลจิตรกรรมภาพเหมือนจะเขียนด้วยสีน้ำบนงาช้าง ความที่มีขนาดเล็กราว 40 × 30 มิลลิเมตรทำให้จุลจิตรกรรมภาพเหมือนใช้เป็นของที่ระลึกส่วนตัว หรือ เป็นเครื่องประดับ หรือใช้ในการประดับฝาปิด

การวิวัฒนาการตั้งแต่กลางคริสต์ศตวรรษที่ 19 ของดาแกโรไทป์และภาพถ่ายทำให้ความนิยมในการมีจุลจิตรกรรมภาพเหมือนลดน้อยลง

อังกฤษ

คริสต์ศตวรรษที่ 15 ถึงคริสต์ศตวรรษที่ 17

ภาพเหมือนตนเองของฌอง โฟเคท์ (ค.ศ. 1450) ภาพเหมือนในยุคแรกของจุลจิตรกรรมภาพเหมือนอาจจะเป็นสมัยแรกของการเขียนภาพเหมือนตนเองอย่างเป็นทางการด้วยก็เป็นได้

จุลจิตรกรรมภาพเหมือนของชายไม่ทราบนามโดย, ค.ศ. 1572

จุลจิตรกรรมภาพเหมือนเริ่มขึ้นจากการเขียนจิตรกรรมหนังสือวิจิตร จุลจิตรกรรมภาพเหมือนที่มีชื่อเสียงในสมัยแรกๆ เขียนโดยจิตรกรผู้มีชื่อเสียงในการเขียนภาพสำหรับหนังสือวิจิตรเช่นฌอง โฟเคท์ หรือ ผู้ที่มีบุตรีที่เขียนงานส่วนใหญ่ในรูปแบบของจุลจิตรกรรมภาพเหมือน ผู้ย้ายไปทำงานในเป็นจิตรกรประจำราชสำนักอังกฤษต่อจากฮันส์ โฮลไบน์ ฝรั่งเศสเป็นศูนย์กลางของการเขียนจุลจิตรกรรมภาพเหมือน ที่ส่วนใหญ่ทำกันในราชสำนัก

จิตรกรคนสำคัญของอังกฤษที่เขียนจุลจิตรกรรมภาพเหมือนก็ได้แก่ (ราว ค.ศ. 1537–ค.ศ. 1619) ที่มีลักษณะการเขียนแบบโบราณแต่มีความคำนึงถึงบุคลิกของผู้เป็นแบบ สีที่ใช้เป็นสีทึบแสง (opaque) และใช้สีทองในการเน้น และจะเป็นภาพที่ลงชื่อและมีคำขวัญเป็นภาษาลาตินบนภาพด้วย ฮิลเลียร์ดทำงานอยู่ระยะหนึ่งในฝรั่งเศสและอาจจะเป็นจิตรกรคนเดียวกับ นิโคลาส์ เบลเลียร์ต (Nicholas Belliart) ดำเนินการเขียนจุลจิตรกรรมภาพเหมือนตามรอยบิดา เทคนิคการเขียนก็คล้ายคลึงกันกับที่บิดาใช้ แต่แรงกล้ากว่าและใช้สีที่มีอรรถรสมากกว่า

ต่อจากก็เป็น และบุตรชาย เป็นลูกศิษย์ของฮิลเลียร์ด จิตรกรสองคนหลังนี้เพิ่มความอวบอิ่มบนใบหน้าให้แก่ผู้เป็นแบบ การลงชื่อจิตรกรใช้อักษรย่อ และไม่แต่จะเขียนภาพขนาดเล็กแต่ยังเขียนภาพที่ขนาดใหญ่ขึ้นมาอีกที่อาจจะมีขนาดถึง 250 × 230 มิลิเมตร นอกจากจะเขียนภาพเหมือนแล้วก็ยังสร้างงานก็อปปีที่ย่อส่วนจากงานของจิตรกรชั้นครูด้วย

จิตรกรผู้อื่นที่เขียนจุลจิตรกรรมภาพเหมือนในช่วงเดียวกันก็ได้แก่, , และพี่น้อง ต่อมาก็มี ที่ตามด้วยบุตรชายชื่อเดียวกัน

(ค.ศ. 1609–ค.ศ. 1672) ผู้เป็นหลานและลูกศิษย์ของฮอสคินส์ผู้เป็นบิดาถือกันว่าเป็นจิตรกรผู้เขียนจุลจิตรกรรมภาพเหมือนที่มีชื่อเสียงที่สุดของอังกฤษ คูเปอร์ทำงานส่วนใหญ่ในปารีส และ ฮอลแลนด์ งานเขียนของคูเปอร์เป็นงานฝีมือดีที่มักจะเรียกกันว่าเป็นงานเขียนจากตัวจริงที่ย่อส่วน งานเขียนภาพเหมือนของเพียวริตันเป็นงานที่ดีเด่นที่เจาะลึกถึงสัจจะแห่งชีวิตและความสามารถในการเขียน คูเปอร์เขียนบนบัตร, หนังไก่ และ หนังลูกสัตว์ และครั้งสองครั้งบนกระดูกแกะ การใช้งาช้างมิได้ทำกันจนกระทั่งหลังจากสมัยของคูเปอร์ คูเปอร์มักจะลงชื่อเป็นอักษรย่อและมักจะบ่งปีที่เขียนไว้ด้วย

จิตรกรผู้อื่นในช่วงนี้ก็ได้แก่ (เสียชีวิต ค.ศ. 1660) ผู้เขียนภาพหลายภาพของพระราชโอรสและธิดาในพระมหากษัตริย์และพระราชินีแห่งโบฮีเมีย, (ค.ศ. 1611–ค.ศ. 1675); ริชาร์ด กิบสัน (ค.ศ. 1615–ค.ศ. 1690); และ และ หลังจากนั้นก็เป็นจิตรกรเช่นลอเรนซ์ ครอส (เสียชีวิต ค.ศ. 1724), (เสียชีวิต ค.ศ. 1763), , และ สองท่านหลังมีความสำคัญต่อการก่อตั้งราชสถาบันศิลปะ

ส่วนผู้ทำงานกับตะกั่วดำ (plumbago) ก็ไม่ควรจะละเลย โดยเฉพาะ, , และ

คริสต์ศตวรรษที่ 18 ถึงคริสต์ศตวรรษที่ 19

จุลจิตรกรรมภาพเหมือนของสตรี โดยจอห์น สมาร์ท, สีน้ำบนงาช้าง, ค.ศ. 1782

ใน คริสต์ศตวรรษที่ 18 ก็มีจิตรกรเขียนจุลจิตรกรรมภาพเหมือนด้วยกันหลายคนที่รวมทั้ง (ค.ศ. 1742–ค.ศ. 1821) ที่ถือกันว่าเป็นจิตรกรคนสำคัญที่สุด งานที่ดีที่สุดทำราวค.ศ. 1799 งานที่ทำก็มักจะเขียนบนงาช้าง แต่บางครั้งก็ใช้กระดาษหรือหนังสัตว์ และเขียนภาพเต็มตัวหลายภาพเป็นภาพวาดลายเส้นด้วยดินสอบนกระดาษ ที่ใบหน้าและมือจะเป็นสีอ่อนลงเล็กน้อย ที่คอสเวย์เองเรียกว่า “stayned drawings” งานส่วนใหญ่ลงชื่อด้านหลังของภาพ และมีเพียงไม่กี่ภาพเท่านั้นที่มีอักษรย่อหน้าภาพ

(ค.ศ. 1750–ค.ศ. 1829) เขียนจุลจิตรกรรมภาพเหมือนด้วยกันทั้งสินราว 4,900 ภาพที่เป็นภาพที่แรงและน่าประทับใจมากกว่างานของคอสเวย์ และมักจะลงชื่อว่า “E” หรือ “G.E. ” (ค.ศ. 1763–ค.ศ. 1837) เป็นลูกศิษย์ของคอสเวย์ ทั้งแอนดรูว์และน้องชายเขียนงานที่งดงามไว้หลายภาพ ความเรืองรองของสายตา, ลักษณะผม, การใช้สีอันเรืองรอง รวมกับการใช้ค่าต่างสีและการวาดที่ไม่เที่ยงตรงเป็นลักษณะงานเขียนของ (ราว ค.ศ. 1740–ค.ศ. 1811) ก็เป็นอีกผู้หนี่งที่มีชื่อเสียงในคริสต์ศตวรรษที่ 18 ที่เป็นงานละเอียดและมีพลัง มีผิวภาพนุ่มและการตกแต่งอย่างงดงาม แลแชอบใช้สีน้ำตาลเป็นฉากหลัง จิตรกรที่สำคัญผู้อื่นก็ได้แก่ (ค.ศ. 1742-ค.ศ. 1810), (1742–1810), (ราว ค.ศ. 1750–ค.ศ. 1808) ที่งานชิ้นดีๆ เป็นงานเขียนภาพหมู่ของคนสองหรือสามคน, (ค.ศ. 1768–ค.ศ. 1808), (ค.ศ. 1769–ค.ศ. 1821), และ การเขียนลักษณะนี้มีอิทธิพลเลยไปถึงอาณานิคมอเมริกันที่มีจิตรกรเช่นผู้เป็นจิตรกรสตรีคนแรงในสหรัฐอเมริกาที่เขียนจุลจิตรกรรมภาพเหมือน

ในคริสต์ศตวรรษที่ 19 (ค.ศ. 1784-ค.ศ. 1862) หลานของจอร์จ; แอนดรูว์ โรเบิร์ตสัน (ค.ศ. 1777–ค.ศ. 1845), , , และ ก็เป็นผู้ที่ควรจะกล่าวถึง เซอร์เขียนไว้สองสามภาพ และ เขียนในสมัยแรกของงานอาชีพ; แต่มาสิ้นสุดลงกับแต่หลังจากนั้นก็ยังมีงานของ, และภาพเขียนดอกไม้ขนาดเล็กโดย และภาพหนึ่งโดยดานเต เกเบรียล รอสเซ็ตติ เมื่อมาถึงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 19 ก็มีการฟื้นฟูศิลปะการเขียนจุลจิตรกรรมภาพเหมือนขึ้นมาอีก แต่ก็ไม่มีจิตรกรที่มีชื่อเสียงในสาขานี้ที่เป็นที่รู้จัก เป็นหนึ่งในบรรดาจิตรกรอังกฤษ, ก็เป็นจิตรกรชาวเดนมาร์กที่มีชื่อเสียง และ จิตรกรออสเตรียก็ควรจะได้รับการกล่าวถึง

คริสต์ศตวรรษที่ 20

แม้ว่าความนิยมของจุลจิตรกรรมภาพเหมือนจะลดลงในคริสต์ศตวรรษที่ 20 แต่จิตรกรบางคนก็ยังคงรับงานเขียนอยู่ ที่ได้แก่ผู้ที่ได้รับเชิญให้ร่วมแสดงผลงานทีงานนิทรรศการที่ปารีส เนเมิด คาสเตอร์ตันใช้แผ่นงาแทนที่จะเป็นผ้าใบในการเขียนงานซึ่งเป็นวิธีที่นิยมกันในบรรดาจิตรกรที่เขียนจุลจิตรกรรมภาพเหมือน

ฝรั่งเศส

ในบรรดาจิตรกรรุ่นแรกๆ ก็ได้แก่ (เสียชีวิตราว ค.ศ.1540), ลูกชาย , ฌอง โฟเคท์, และผู้อื่น แต่ในบรรดางานของจิตรกรเหล่านี้ก็แทบไม่มีภาพที่หลงเหลืออยู่ให้เห็นกันในปัจจุบัน งานเขียนภาพเหมือนเจ็ดภาพในงานเขียนต้นฉบับที่หอสมุดการสงครามแห่งฝรั่งเศสแห่งชาติกล่าวกันว่าอาจจะเป็นงานเขียของคลูเอต์คนใดคนหนึ่ง จิตรกรอื่นก็ได้แก่ หลังจากนั้นก็เป็น (ค.ศ. 1613–ค.ศ. 1677) และ ; และต่อมานิโคลาส์ เดอ ลาร์ฌิลลิเยร์, ฟรองซัวส์ บูแชร์, และ แต่ที่มีชื่อเสียงที่สุดก็ได้แก่แห่งสวีเดน, แห่งฝรั่งเศส และแห่งออสเตรีย ภาพเขียนขนาดเล็กที่เขียนโดยก็ถือกันว่าอยู่ในกลุ่มจุลจิตรกรรมภาพเหมือน และต่อมาโดยศิลปินฝรั่งเศสเช่น และ

แต่จิตรกรชาวฝรั่งเศสที่เป็นที่นิยมก็ได้แก่ (ค.ศ. 1759–ค.ศ. 1832) and [ค.ศ. 1767–ค.ศ. 1855) ผู้เขียนภาพเหมือนของจักรพรรดินโปเลียนที่ 1 และข้าราชสำนัก

สเปน

“Bacchante” จุลจิตรกรรมบนงาช้าง, ค.ศ. 1799

ฟรันซิสโก โกยาก็เขียนจุลจิตรกรรมภาพเหมือนสองสามภาพ

วัสดุ

จุลจิตรกรรมภาพเหมือนจะเขียนด้วยสีน้ำมัน, สีน้ำ และ กระเบื้องเคลือบ แต่ส่วนใหญ่แล้วจะเป็นสีน้ำ จุลจิตรกรรมภาพเหมือนของดัตช์และเยอรมันจะเขียนด้วยสีน้ำมันและตามกฎแล้วจะเขียนบนทองแดง วัสดุเดียวกันนี้พบในภาพที่เขียนโดยจิตรกรอิตาลีโดยเฉพาะโดยตระกูลการเขียนโบโลนยา ซามูเอล คูเปอร์เองก็ดูเหมือนจะเขียนด้วยสีน้ำมันบนทองแดงอยู่สองสามภาพ

ตั้งแต่ราวปี ค.ศ. 1650 เป็นต้นมางานจุลจิตรกรรมที่ฝีมือดีๆ จะเป็นภาพที่เป็นกระเบื้องเคลือบ (vitreous enamel) (ค.ศ. 1607–ค.ศ. 1691) เป็นจิตรกรผู้มีชื่อเสียงทางด้านนี้ที่ทำงานเขียนให้แก่พระเจ้าหลุยส์ที่ 14 แห่งฝรั่งเศส ต่อมาบุตรชายก็สร้างงานในแนวเดียวกัน ศิลปินผู้อื่นที่ทำกระเบื้องเคลือบก็ได้แก่ (เสียชีวิต ค.ศ. 1767), (ค.ศ. 1734–ค.ศ. 1799), , และ ศิลปินกลุ่มนี้ถ้าไม่เป็นชาวฝรั่งเศสก็เป็นชาวสวิส แต่หลายคนก็ได้เดินทางไปอังกฤษไปทำงานที่นั่นอยู่ระยะหนึ่ง ส่วนศิลปินผู้ที่ทำกระเบื้องเคลือบของอังกฤษคนสำคัญก็ได้แก่ (ค.ศ. 1755–ค.ศ. 1839) ที่มีงานเป็นส่วนหนึ่งของงานสะสมของBuckingham Palace

ระหว่างคริสต์ศตวรรษที่ 18 การเขียนด้วยสีน้ำบนงาช้างก็กลายเป็นมาตรฐานการเขียนจิตรกรรมประเภทนี้ การใช้งาช้างเริ่มทำกันเป็นครั้งแรกราว ค.ศ. 1700 ราวปลายรัชสมัยของสมเด็จพระเจ้าวิลเลียมที่ 3 แห่งอังกฤษ จุลจิตรกรรมก่อนหน้านั้นเขียนบนหนังหรือกระดาษหรือไพ่

ระเบียงภาพ

“แอนน์และวิลเลียม เมคพีซ แธ็คเคอเรย์เมื่ออายุสองปี”
ราว ค.ศ. 1813
“แคทเธอรินเดอเมดิชิ”
“โอลิเวอร์ ครอมเวลล์”
ค.ศ. 1594
“วิลเลียม กอร์”

ราว ค.ศ. 1752

อ้างอิง

As distinct from self-portraits "inserted" into religious or other scenes. Jan van Eyck painted a self-portrait (National Gallery, London that is widely believed to be a self-portrait and is dated 1433.

Foskett, Daphne (1987). Miniatures: Dictionary and Guide. London: Antique Collectors' Club. .
Coombs, Katherine (1998). The Portrait Miniature in England. London: Victoria and Albert Museum. .

ดูเพิ่ม

แหล่งข้อมูลอื่น

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ จุลจิตรกรรมภาพเหมือน

Victoria and Albert Museum, miniatures gallery 2009-09-08 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
Artists and Ancestors - A Miniature Portrait Collection
. Paintings & Drawings. Victoria and Albert Museum. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2007-09-29. สืบค้นเมื่อ 2007-08-21.
[1] 2009-04-04 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
Collecting and Researching Miniature Portraits 2010-03-01 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
Copy, Fake, and Decorative Miniatures 2009-08-15 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน

[1] As distinct from self-portraits "inserted" into religious or other scenes. Jan van Eyck painted a self-portrait (National Gallery, London that is widely believed to be a self-portrait and is dated 1433.