ไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์

ไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์ (จีนตัวย่อ: 中国东方航空股份有限公司 or 中国东航; จีนตัวเต็ม: 中國東方航空; พินอิน: zhōngguó dōngfāng hángkōng gǔfèn yǒuxiàn gōngsī) เป็นสายการบินที่ให้บริการทั้งเส้นทางภายในประเทศ และเส้นทางระหว่างประเทศ โดยมีฐานการบินหลักอยู่ที่ท่าอากาศยานนานาชาติซ่างไห่ผู่ตง และท่าอากาศยานนานาชาติซ่างไห่หงเฉียว และยังมีฐานการบินที่ท่าอากาศยานนานาชาติคุนหมิงฉางฉุ่ย และท่าอากาศยานนานาชาติซีอานเสียนหยาง

ไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์
中国东方航空公司
Zhōngguó Dōngfāng Hángkōng Gōngsī
China Eastern Airlines

IATA ICAO รหัสเรียก MU CES CHINA EASTERN
ก่อตั้ง	25 มิถุนายน พ.ศ. 2531 (35 ปี)
ท่าหลัก	คุนหมิง เซี่ยงไฮ้–หงเฉียว เซี่ยงไฮ้–ผู่ตง ซีอาน
เมืองสำคัญ	ท่าอากาศยานนานาชาติปักกิ่ง ท่าอากาศยานนานาชาติอู่ฮั่นเทียนเหอ
สะสมไมล์	อีสเทิร์นไมล
พันธมิตรการบิน	สกายทีม
ขนาดฝูงบิน	623
จุดหมาย	223
สำนักงานใหญ่	ท่าอากาศยานนานาชาติซ่างไห่หงเฉียว เซี่ยงไฮ้, สาธารณรัฐประชาชนจีน
บุคลากรหลัก	หลิว เส้าหยง (ประธาน)
เว็บไซต์	[www.ceair.com

สำนักงานใหญ่ของไขนาอีสเทิร์นแอร์ไบน์ในเซี่ยงไฮ้

ไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์เป็นสายการบินที่มีขนาดใหญ่ที่สุดเป็นอันดับสองของจีน เมื่อนับจากจำนวนผู้โดยสาร และเมื่อวันที่ 16 เมษายน ค.ศ.2010 ไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์ได้ประกาศตัวเข้าเป็นสามชิกของกลุ่มสกายทีม

ประวัติ

สายการบินไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์ก่อตั้งขึ้นเมื่อวันที่ 25 มิถุนายน ค.ศ.1988 ภายใต้คณะกรรมการการบินพลเรือนแห่งสาธารณรัฐประชาชนจีน และควบรวมกิจการกับ และกลายเป็นสายการบินแห่งแรกของจีนที่เปิดขายหุ้นในตลาดระหว่างประเทศ รวมทั้งก่อตั้งสายการบินขนส่งสินค้า คือ เพื่อทำกิจการขนส่งสินค้าร่วมกับ ในปีค.ศ.1998 และในปีค.ศ.2001 ไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์ได้ครอบครองกิจการของ อีกทั้งสายการบินไชนายูนนานแอร์ไลน์ และก็รวมกิจการเข้าเป็นส่วนหนึ่งของไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์ในปีค.ศ.2003

ปัจจุบันรัฐบาลจีนเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดของไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์ โดยมีสัดส่วนถือครองหุ้น 61.64 %

ฝูงบิน

ฝูงบินปัจจุบัน

แอร์บัส เอ320-200ของไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์

แอร์บัส เอ320นีโอของไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์

โคแม็ก ซี919 ของไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์

โบอิง 777-300อีอาร์ของไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์

โบอิง 787-9 ของไชนาอีสเทิร์นยูนนานแอร์ไลน์

แอร์บัส เอ350-900 ของไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์

ณ เดือนพฤษภาคม ค.ศ. 2024 ไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์มีเครื่องบินประจำการในฝูงบินดังนี้:

ฝูงบินของของไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์

เครื่องบิน	ประจำการ	คำสั่งซื้อ	ผู้โดยสาร					หมายเหตุ
			F	J	W	Y	รวม
แอร์บัส เอ319-100	35	—	—	8	—	114	122
แอร์บัส เอ320-200	160	—	—	8	—	150	158
แอร์บัส เอ320นีโอ	106	31	—	8	18	132	158
แอร์บัส เอ321-200	77	—	—	20	—	155	175
				12		166	178
				12		170	182
แอร์บัส เอ321นีโอ	—	68	รอประกาศ
แอร์บัส เอ330-200	30	—	—	30	—	202	232
				30		204	234
				24		240	264
				18		246	264
แอร์บัส เอ330-300	26	—	—	38	—	262	300
				32	32	230	294
แอร์บัส เอ350-900	20	—	4	36	32	216	288
โบอิง 737-700	36	—	—	8	—	126	134
				—		140	140
โบอิง 737-800	102	—	—	20	—	138	158
				12		150	162
				8		162	170
				8	18	150	176
โบอิง 737 แมกซ์ 8	3	8	—	8	18	150	176	ส่งมอบจนถึง ค.ศ. 2024
โบอิง 777-300อีอาร์	20	—	6	52	—	258	316
โบอิง 787-9	3	2	4	26	28	227	285	ส่งมอบจนถึง ค.ศ. 2024
โคแม็ก ซี919	5	100	—	8	—	156	164	ลูกค้าเปิดตัว สั่งซื้อพร้อม 15 ตัวเลือก ส่งมอบจนถึง ค.ศ. 2031
รวม	623	244

ไชนาอีสทิร์นแอร์ไลน์มีอายุฝูงบินเฉลี่ย 9.3 ปี

อุบัติการณ์และอุบัติเหตุ

• วันที่ 24 เมษายน 1989 ผู้โดยสารได้จี้เครื่องบิน ไชนาอีสเทิร์น ระหว่างทางจากหนิงปัวไปเซี่ยเหมิน ผู้จี้เครื่องบินซึ่งมีอาวุธติดมีดและไดนาไมต์ แทงพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินและขอให้บินไปไต้หวัน นักบินเปลี่ยนเส้นทางไปที่ฝูโจวแทน และเมื่อผู้จี้เครื่องบินรู้ว่าถูกหลอกก็ระเบิดตัวเอง ทำร้ายคนสองคนในขบวนการนี้
• วันที่ 15 สิงหาคม 1989 เครื่องบิน อานโตนอฟ อาน-24 (B-3437) ที่ให้บริการเที่ยวบินภายในประเทศจากเซี่ยงไฮ้ไปยังหนานชาง ประสบอุบัติเหตุขณะเครื่องขึ้นเนื่องจากเครื่องยนต์ขัดข้องโดยไม่ทราบสาเหตุ ส่งผลให้มีผู้เสียชีวิต 34 คนจากทั้งหมด 40 คนบนเครื่อง
• วันที่ 6 เมษายน 1993 ซึ่งเป็นเครื่องบิน ที่บินจากปักกิ่งไปยังลอสแอนเจลิสผ่านเซี่ยงไฮ้ ได้ติดตั้งระแนงชายหน้าปีกโดยไม่ได้ตั้งใจขณะเครื่องบินบินอยู่ เครื่องบินเคลื่อนตัวผ่านการแกว่งไปมาอย่างรุนแรงหลายครั้งและสูญเสียระดับความสูง 5,000 ฟุต (1,500 เมตร) ผู้โดยสารเสียชีวิต 2 คน ได้รับบาดเจ็บเป็นผู้โดยสาร 149 คน และลูกเรือ 7 คน เครื่องบินลงจอดอย่างปลอดภัยที่เกาะเชมยา
• วันที่ 26 ตุลาคม 1993 จากเซินเจิ้นไปฝูโจว เครื่องบิน ไหลออกและตกรันเวย์ที่ท่าอากาศยานฝูโจว หลังจากความพยายามยกเลิกการลงจอดที่ล้มเหลว มีผู้เสียชีวิต 2 คนจาก 80 คนบนเครื่อง
• วันที่ 10 กันยายน 1998 ซึ่งเป็นเครื่องบิน ที่บินจากท่าอากาศยานนานาชาติซ่างไห่หงเฉียวไปยังท่าอากาศยานนานาชาติกรุงปักกิ่ง ประสบกับปัญหาเกียร์ล้อหน้าของเครื่องบินพังหลังจากเครื่องขึ้น เครื่องบินลงจอดที่เซี่ยงไฮ้โดยสวมชุดเสริมล้อหน้าของเครื่องบินบนรันเวย์ที่เป็นโฟม มีรายงานผู้ได้รับบาดเจ็บเพียง 9 คน เหตุการณ์ดังกล่าวกลายเป็นแรงบันดาลใจให้กับภาพยนตร์เรื่อง Crash Landing ในปี 1999 ที่กำกับโดย Zhang Jianya ซึ่งฉายรอบปฐมทัศน์ในวันครบรอบ 50 ปีของวันชาติสาธารณรัฐประชาชนจีน
• วันที่ 21 พฤศจิกายน 2004 ซึ่งเป็นเครื่องบิน ได้ตกหลังจากบินขึ้นจากท่าอากาศเป่าโถวได้ไม่นาน เนื่องจากน้ำแข็งเกาะปีก ทำให้มีผู้เสียชีวิต 53 รายบนเครื่องและมีผู้เสียชีวิต 2 คนบนพื้นดิน
• วันที่ 7 มิถุนายน 2013 เที่ยวบิน 2947 ของ เอ็มบราเออร์ ERJ-145LI (B-3052) ได้วิ่งออกจากรันเวย์ขณะลงจอดที่ท่าอากาศยานนานาชาติซ่างไห่หงเฉียว ทั้ง 49 คนบนเรือรอดชีวิต จากการตรวจสอบพบว่าวาล์วควบคุมแบบเซอร์โวในชุดบังคับเลี้ยวของล้อหน้าของเครื่องบินอุดตัน
• วันที่ 21 มีนาคม 2022 ไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์ เที่ยวบินที่ 5735 (ดำเนินการโดย ไชนายูนนานแอร์ไลน์) ซึ่งเป็นเครื่องบิน โบอิง 737-89P ที่บินจากท่าอากาศยานนานาชาติคุนหมิงฉางสุ่ยไปยังท่าอากาศยานนานาชาติกว่างโจวไป๋-ยฺหวิน ตกในพื้นที่ภูเขาในอำเภอเถิง เขตปกครองตนเองกว่างซีจ้วง มีผู้เสียชีวิตเป็นผู้โดยสาร 123 คน และลูกเรือ 9 คน

อ้างอิง

1. "China Eastern Airlines Fleet Details and History". planespotters.net. สืบค้นเมื่อ September 29, 2023.
2. 机型展示 - 中国东方航空公司. www.ceair.com (ภาษาChinese (China)). จากแหล่งเดิมเมื่อ May 2, 2019. สืบค้นเมื่อ April 16, 2019.
3. "China Eastern Airlines Airbus fleet". de.ceair.com. สืบค้นเมื่อ 2023-09-29.
4. "China Eastern Airlines Boeing fleet". de.ceair.com. สืบค้นเมื่อ 2023-09-29.
5. Airbus Orders and Deliveries (XLS), monthly updated, accessed via "Orders & deliveries". Airbus. Airbus SAS. สืบค้นเมื่อ Jan 7, 2024.
6. "China Eastern Airbus A350 to fly Sydney-Shanghai from March 31". Executive Traveller (ภาษาอังกฤษ). January 17, 2019. สืบค้นเมื่อ November 16, 2020.
7. "China Southern, China Eastern to resume B737 MAX deliveries". ch-aviation (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2023-09-29.
8. "China Eastern Annual Report 2022" (PDF). ceair.com. สืบค้นเมื่อ September 29, 2023.
9. "China Eastern orders 20 A350-900s, 15 Boeing 787-9s". Aviation Week Network. จากแหล่งเดิมเมื่อ November 17, 2018. สืบค้นเมื่อ December 3, 2018.
10. "Industry News / Opinions - Shanghai Airlines 787-9" (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ July 22, 2018.
11. Bloomberg News (April 28, 2016). "China Eastern to Buy 20 Airbus A350 Jets, 15 Boeing 787s". Bloomberg.com. จากแหล่งเดิมเมื่อ May 4, 2016. สืบค้นเมื่อ May 7, 2016.
12. "China Eastern Boeing 787 brings business class suites to Melbourne". Executive Traveller (ภาษาอังกฤษ). January 8, 2019. สืบค้นเมื่อ November 16, 2020.
13. "东航第五架C919大飞机交付入列" [China Eastern Airlines' fifth C919 aircraft is delivered and put into service]. CCTV. 2024-03-02. สืบค้นเมื่อ 2024-03-03.
14. "China Eastern Airlines to buy 100 C919 planes, aircraft's largest ever order". Reuters. สืบค้นเมื่อ September 28, 2023.
15. Vinholes, Thiago (2022-11-21). "First series-production C919 emerges in China Eastern Airlines livery". Air Data News (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2023-09-29.
16. Hijacking description at the
17. "ASN Aircraft accident Antonov 24RV B-3417 Shanghai-Hongqiao Airport". Aviation-safety.net. 15 August 1989. จากแหล่งเดิมเมื่อ 23 October 2012. สืบค้นเมื่อ 2012-04-28.
18. "ASN Aircraft accident MD-11 B-2173 Shanghai-Hongqiao Airport". Aviation-safety.net. 10 September 1998. สืบค้นเมื่อ 2021-09-19.
19. Accident description for B-3052 at the
20. "A 737 crashed in China. What we know about the plane". CNN. 2021-03-22. สืบค้นเมื่อ March 23, 2022.
21. "Boeing 737 plane crashes in China's southern Guangxi with 132 people on board". SCMP. 2021-03-21. สืบค้นเมื่อ March 23, 2022.

อ้างอิงผิดพลาด: มีป้ายระบุ <ref> สำหรับกลุ่มชื่อ "lower-alpha" แต่ไม่พบป้ายระบุ <references group="lower-alpha"/> ที่สอดคล้องกัน