เอริช ลูเดินดอร์ฟ

พลเอกทหารราบ เอริช ฟรีดริช วิลเฮ็ล์ม ลูเดินดอร์ฟ (เยอรมัน: Erich Friedrich Wilhelm Ludendorff) เป็นนายทหารบกของจักรวรรดิเยอรมัน ผู้มีชัยชนะในยุทธการที่ลีแยฌ และยุทธการที่ทันเนินแบร์คในช่วงต้นสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง ต่อมาในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 1916 เขาได้รับการแต่งตั้งให้เป็นเจ้าพนักงานใหญ่ผู้บัญชาการยุทธภัณฑ์ (Erster Generalquartiermeister) เขาและจอมพลฮินเดินบวร์คเสมือนเป็นมือซ้ายขวาของจักรพรรดิวิลเฮ็ล์มที่ 2 ผู้ช่วยวางแผนและบัญชากองทัพเยอรมันตลอดช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง

เอริช ลูเดินดอร์ฟ
พลเอกทหารราบ เอริช ลูเดินดอร์ฟ
ชื่อเกิด	เอริช ฟรีดริช วิลเฮ็ล์ม ลูเดินดอร์ฟ
เกิด	9 เมษายน ค.ศ. 1865(1865-04-09) ราชอาณาจักรปรัสเซีย (ปัจจุบันคือกรูแชฟญา โปแลนด์)
เสียชีวิต	20 ธันวาคม ค.ศ. 1937(1937-12-20) (72 ปี) มิวนิก บาวาเรีย นาซีเยอรมนี
รับใช้	เยอรมนี
แผนก/สังกัด	กองทัพบกจักรวรรดิเยอรมัน
ประจำการ	ค.ศ. 1883–1918
ชั้นยศ	พลเอกทหารราบ (General der Infanterie)
การยุทธ์	สงครามโลกครั้งที่ 1
บำเหน็จ	พัวร์เลอเมรีท กางเขนเหล็กชั้นหนึ่ง

ในปี 1918 ด้วยความปราชัยในหลายศึก เขาและฮินเดินบวร์คกราบทูลองค์ไคเซอร์ให้ทำข้อตกลงหยุดยิงกับฝ่ายสัมพันธมิตรในทันที แต่รัฐบาลจักรวรรดิยังยืนกรานที่จะทำสงครามต่อ คณะรัฐบาลได้ขู่องค์ไคเซอร์ว่า คณะรัฐมนตรีทั้งคณะจะลาออกหากไม่ทรงปลดลูเดินดอร์ฟ ไคเซอร์วิลเฮ็ล์มจึงเรียกฮินเดินบวร์คและลูเดินดอร์ฟเข้าเฝ้า ทั้งสองรู้สถานการณ์ดีจึงกราบทูลลาออก ไคเซอร์ทรงอนุญาตให้ลูเดินดอร์ฟลาออก แต่ไม่อนุญาตให้ฮินเดินบวร์คลาออก ลูเดินดอร์ฟต่อว่าฮินเดินบวร์คหลังเข้าเฝ้าว่า "ผมไม่ทำงานอะไรกับท่านอีกแล้ว เพราะท่านทำกับผมได้โครตทุเรศเลย"

หลังจบสงคราม ลูเดินดอร์ฟได้กลายเป็นผู้นำของชาติที่มีความโดดเด่นและสนับสนุนแนวคิดตำนานแทงข้างหลัง ด้วยความเชื่อที่ว่า ความพ่ายแพ้สงครามของเยอรมันในสงครามโลกครั้งที่หนึ่งเกิดขึ้นมาจากการทรยศหักหลังต่อกองทัพเยอรมันโดยพวกลัทธิมากซ์และบอลเชวิค ซึ่งถูกมองว่าต้องรับผิดชอบเต็มๆที่ปล่อยให้เยอรมันประสบความเสียเปรียบหลายอย่างในการเจรจาร่างสนธิสัญญาแวร์ซาย

ลูเดินดอร์ฟได้มีส่วนร่วมในการก่อรัฐประหารของว็อล์ฟกัง คัพ ในค.ศ. 1920 และกบฏโรงเบียร์ของอดอล์ฟ ฮิตเลอร์ใน ค.ศ. 1923 ก่อนที่จะผันตัวลงรับสมัครเลือกตั้งชิงตำแหน่งประธานาธิบดีเยอรมันในปี ค.ศ. 1925 ซึ่งต้องปราชัยให้กับอดีตเจ้านายอย่างจอมพลฮินเดินบวร์ค

ในปีค.ศ. 1933 วันที่ประธานาธิบดีฮินเดินบวร์คลงนามในรัฐบัญญัติมอบอำนาจซึ่งเป็นการรับรองอำนาจที่ไร้ข้อจำกัดของฮิตเลอร์นั้น ลูเดินดอร์ฟได้เขียนจดหมายถึงฮินเดินบวร์คว่า "ผมขอทำนายไว้เลย ว่าชายเหลือร้ายคนนี้จะนำพาประเทศเราไปสู่ความพินาศ และนำพาชาติไปสู่ความย่อยยับเกินจะนึกฝัน ลูกหลานเราในวันหน้าจะสาปแช่งท่านในหลุมศพต่อสิ่งที่ท่านได้ทำลงไป" อย่างไรก็ตาม นักประวัติศาสตร์บางคนมองว่าข้อความดังกล่าวเป็นของปลอม

ฮิตเลอร์เดินทางไปบ้านพักของลูเดินดอร์ฟแบบไม่ได้แจ้งล่วงหน้าในวันเกิดครบรอบ 70 ปีในปีค.ศ. 1935 ฮิตเลอร์มอบยศจอมพลเป็นของขวัญแก่ลูเดินดอร์ฟ แต่ลูเดินดอร์ฟกลับโกรธและปฏิเสธฮิตเลอร์ว่า "ทหารจะเป็นจอมพลได้ที่สนามรบ! ไม่ใช่ที่งานเลี้ยงน้ำชาวันเกิดในยามสงบสุข" ลูเดินดอร์ฟถึงแก่กรรมด้วยโรคมะเร็งตับที่คลินิกแห่งหนึ่งในนครมิวนิกเมื่อปี ค.ศ. 1937 ในวัย 72 ปี ฮิตเลอร์จัดรัฐพิธีศพให้เขาทั้งที่เจ้าตัวไม่ต้องการ

อ้างอิง

1. von Müller, 1961, p. 413.
2. David Nicholls, Adolf Hitler: A Biographical Companion, ABC-CLIO, 1 January 2000, p.159.
3. Vierteljahrshefte für Zeitgeschichte. 47. Jahrgang, Oktober 1999 (PDF; 7 MB), S. 559–562.
4. Parkinson, 1978, p. 224.
5. Ludendorffs Verlag: Der letzte Weg des Feldherrn Erich Ludendorff, München 1938, S. 8: Das Kranken- und Sterbezimmer im Josephinum in München.

• Saturday, 22 August 2009 Michael Duffy (2009-08-22). "Who's Who – Paul von Hindenburg". First World War.com. Retrieved 2012-05-16.
• Saturday, 22 August 2009 Michael Duffy (2009-08-22). "Who's Who – Erich Ludendorff". First World War.com. Retrieved 2012-05-16.
• Andreas Dorpalen. "Paul von Hindenburg (German president) : Introduction – Britannica Online Encyclopedia". Britannica.com. Retrieved 2012-05-16.
• "Erich Ludendorff (German general) : Introduction – Britannica Online Encyclopedia". Britannica.com. 1937-12-20. Retrieved 2012-05-16.
• Parkinson, Roger (1978). Tormented warrior. Ludendorff and the supreme command. London: Hodder and Stoughton. pp. 13–14. .

ก่อนหน้า		เอริช ลูเดินดอร์ฟ		ถัดไป
		เจ้าพนักงานใหญ่ผู้บัญชาการยุทธภัณฑ์ (29 สิงหาคม 1916 – 26 ตุลาคม 1918)		พลโท วิลเฮ็ล์ม เกรอเนอร์