เหต ฆ าคน และโทรมหญ งท แหลมสม หลา พ ศ 2515 เป นเหต ฆาตกรรม และโทรมหญ ง เก ดข นเม อว นท 3 ส งหาคม พ ศ 2515 เม อสมน ก เพ ง

เหตุฆ่าคน และโทรมหญิงที่แหลมสมิหลา พ.ศ. 2515 เป็นเหตุฆาตกรรม และโทรมหญิง เกิดขึ้นเมื่อวันที่ 3 สิงหาคม พ.ศ. 2515 เมื่อสมนึก เพ็งสถานกำลังนั่งคุยกับศิริพร สุวรรณรัศมี ที่ชายหาดหน้าศาลากลางจังหวัดสงขลา ได้มีชายจำนวน 3 คนใช้อาวุธจี้ชิงทรัพย์ แต่สมนึกขัดขืนจึงถูกชายทั้งสามร่วมกันใช้มีดและไม้ทำร้ายร่างกาย จากนั้นชายสองคนได้ร่วมกันข่มขืนกระทำชำเราศิริพรในลักษณะโทรมหญิง แล้วหลบหนีไป สมนึกได้รับบาดเจ็บสาหัสและเสียชีวิตที่โรงพยาบาลในเวลาต่อมา ต่อมาเจ้าหน้าที่ตำรวจสามารถจับกุมผู้ก่อเหตุทั้งสาม คือ นิพนธ์ เรืองสงฆ์, สุธน เจริญสุข และ พิชาญ คำแหง ซึ่งพิชาญเคยก่อเหตุข่มขืนผู้หญิงมาไม่ต่ำกว่า 20 คน

เหตุฆ่าคน และโทรมหญิงที่แหลมสมิหลา พ.ศ. 2515
พิชาญ คำแหงกำลังทำแผนประกอบคำรับสารภาพ
สถานที่	ชายหาดหน้าศาลากลางจังหวัดสงขลา แหลมสมิหลา อำเภอเมืองสงขลา จังหวัดสงขลา ประเทศไทย
วันที่	3 สิงหาคม 1972; 52 ปีก่อน (1972-08-03) 21.00 น. ()
เป้าหมาย	หนุ่มสาวที่พลอดรักกันที่ชายหาด
ประเภท	, การข่มขืนกระทำชำเรา, , ฆาตกรรม
อาวุธ	ปืน, ไม้คมแฝก, มีด
ตาย	สมนึก เพ็งสถาน,26 ปี
เจ็บ	ศิริพร สุวรรณรัศมี,25 ปี
ผู้ก่อเหตุ	พิชาญ คำแหง, 18 ปี สุธน เจริญสุข, 18 ปี นิพนธ์ เรืองสงฆ์,15 ปี
การลงโทษ	สมคบกันปล้นทรัพย์ ฆ่าคนตายด้วยความทารุณโหดร้ายเพื่อปกปิดการกระทำความผิด ฉุดคร่าไปข่มขืนกระทำชำเราอันมีลักษณะโทรมหญิง โดยใช้กำลังประทุษร้ายจนได้รับบาดเจ็บ
โทษ	พิชาญ และสุธน: ประหารชีวิตด้วยการยิงเป็นชุดในที่สาธารณะตามคำสั่งนายกรัฐมนตรี นิพนธ์: จำคุก 20 ปี

ภายหลังจากการสอบสวนเสร็จสิ้น เจ้าหน้าที่ตำรวจได้เสนอสำนวนการสอบสวนต่อคณะปฎิวัติ ต่อมาในวันที่ 16 ตุลาคม พ.ศ. 2515 จอมพลถนอม กิตติขจร นายกรัฐมนตรี ใช้อำนาจตามมาตรา 17 มีคำสั่งให้ประหารชีวิตพิชาญกับสุธน ส่วนนิพนธ์มีคำสั่งให้จำคุก 20 ปี เนื่องจากยังเป็นผู้เยาวน์ ในวันที่ 19 ตุลาคม พ.ศ. 2515 พิชาญกับสุธนถูกประหารชีวิตที่ชายหาดหน้าศาลากลางจังหวัดสงขลา ซึ่งการประหารชีวิตทั้งสองถูกรู้จักในชื่อ การยิงเป้าที่แหลมสมิหลา

สมนึก เพ็งสถาน

สมนึก เพ็งสถาน เกิดประมาณปี พ.ศ. 2489 มีภูมิลำเนาอยู่ที่จังหวัดสุราษฎร์ธานี เขาสำเร็จการศึกษาวิชาการไฟฟ้าขั้นสูงจากวิทยาลัยเทคนิคภาคใต้ แล้วมาทำงานเป็นอาจารย์สอนแผนกช่างไฟฟ้าที่วิทยาลัยแห่งเดียวกัน

การก่อเหตุ

วันที่ 3 สิงหาคม พ.ศ. 2515 เวลาประมาณ 21.00 น.ระหว่างที่สมนึก เพ็งสถาน อายุ 26 ปี และศิริพร สุวรรณรัศมี อายุ 25 ปี อาจารย์วิทยาลัยเทคนิคภาคใต้ กำลังพูดคุยกันอยู่ใต้ต้นสน ที่ชายหาดหน้าศาลากลางจังหวัดสงขลา ระหว่างนั้นพิชาญ กำแหง, สุธน เจริญสุข และนิพนธ์ เรืองสงฆ์ จอดรถจักรยานยนต์แล้วถือมีด,ไม้คมแฝก และปืนเดินเข้ามาหาทั้งสอง จากนั้นพิชาญใช้ปืนจี้ศิริพรจากด้านหลัง ทำให้สมนึกไม่พอใจและทำท่าจะสู้ พิชาญจึงใช้พานท้ายปืนลูกซองตีสมนึก แล้วไปคุมเชิงศิริพร แต่พิชาญเห็นว่านิพนธ์กับสุธนจะสู้สมนึกไม่ได้จึงเข้าไปช่วยทำร้ายสมนึก ระหว่างนั้นศิริพรวิ่งหนีไป สุธนจึงวิ่งตามเธอแล้วล็อคคอ แล้วฉุดเธอไปริมทะเล หลังจากนั้นได้ทำร้ายร่างกายแล้วข่มขืนเธอ พิชาญกับนิพนธ์จึงออกจากร่างของสมนึกที่หมดสติอยู่ แล้วไปหาสุธน หลังจากสุธนข่มขืนศิริพรเสร็จ พิชาญจึงข่มขืนเธอต่อ

ระหว่างที่พิชาญข่มขืนเธอ เขาลังเลว่าเธอจะเป็นญาติของเขา จึงถามชื่อเธอ เธอตอบว่าชื่อแก้ว พิชาญไม่เชื่อจึงขู่เธอให้บอกชื่อจริง ไม่งั้นจะฆ่าเธอ เธอจึงบอกชื่อจริงว่าชื่อศิริพร เมื่อพิชาญรู้ว่าเธอเป็นญาติของเขา เขาจึงขู่ให้เก็บเรื่องนี้เป็นความลับ และสั่งให้โกหกพ่อของเธอว่าเธอถูกชายสามคนข่มขืน และสร้างเรื่องว่าพิชาญ,สุธน และนิพนธ์ ได้เข้ามาขัดขวางชายทั้งสาม แล้วช่วยเหลือนำตัวส่งบ้าน

หลังจากนั้นทั้งสามนำศิริพรส่งไปที่บ้าน แล้วไปขึ้นรถสามล้อที่ปั้มคาลเท็กซ์ หน้าโรงเรียนอนุบาลสงขลาเพื่อกลับไปยังชายหาดหน้าศาลากลางจังหวัดสงขลา เมื่อไปถึง พิชาญกับสุธนประคองสมนึกที่หมดสติขึ้นรถสามล้อไปที่บ้านของศิริพรเพื่อแจ้งให้บิดาของศิริพรนำสมนึกส่งโรงพยาบาล บิดาของศิริพรจึงนำตัวสมนึกส่งโรงพยาบาลสงขลา แต่เขาเสียชีวิตในเวลาต่อมา ส่วนทั้งสามได้หลบหนีไปยังอำเภอหาดใหญ่

พิชาญ คำแหง และสุธน เจริญสุข

พิชาญ คำแหง

พิชาญ หรือ กุ้ง คำแหง เกิดเมื่อวันที่ 13 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2497 ที่ตำบลบ่อยาง อำเภอเมืองสงขลา เป็นบุตรชายคนโตจากพี่น้องทั้งหมดเจ็ดคนของนายสุรินทร์ คำแหง และนางพรรณี หรือ หิว คำแหง ซึ่งทั้งสองเป็นเจ้าของโรงงานกระเบื้องชื่อ"โรงกระเบื้องสุรินทร์"

พิชาญเข้ารับการศึกษาที่โรงเรียนอนุบาลกลับเพชรศึกษาในปี พ.ศ. 2500 และสำเร็จการศึกษาระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 ต่อมาได้ย้ายไปศึกษาต่อระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 ที่โรงเรียนวิเชียรชม และสำเร็จการศึกษาระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 7 เมื่อปี พ.ศ. 2510 จากนั้นเขาเข้าศึกษาต่อระดับมัธยมศึกษาที่โรงเรียนมหาวชิราวุธ ในปี พ.ศ.2511 และสำเร็จการศึกษาระดับชั้นมัธยมศีกษาปีที่ 2 ในปี พ.ศ. 2512 ต่อมาในปี พ.ศ. 2513 เขาย้ายไปศึกษาต่อระดับมัธยมศึกษาปีที่ 3 ที่โรงเรียนเซนต์จอหน์ ในจังหวัดพระนคร และสำเร็จการศึกษาในปีเดียวกัน

ในปี พ.ศ. 2513 ระหว่างพิชาญศึกษาที่โรงเรียนเซนต์จอหน์ เขาถูกจับกุมในข้อหาทำร้ายร่างกายผู้อื่นในพื้นที่สถานีตำรวจนครบาลสำราษราษฎร์ และถูกดำเนินคดีใน แต่ศาลตัดสินให้ยกฟ้องพิชาญ ต่อมาในปีเดียวกันพิชาญกลับมาอยู่กับบิดามารดาที่จังหวัดสงขลา หลังจากนั้นร่วมกับสุภาพ แก้วประสิทธ์,อู้ด ประสพสุข และฤทธิ์ แสงภักดี ปล้นทรัพย์และทำร้ายร่างกายที่ตำบลบ่อยาง แต่ศาลพิพากษายกฟ้อง ต่อมาในปี พ.ศ. 2514 พิชาญร่วมกับพวก 5 คนปล้นทรัพย์นักท่องเที่ยวชาวต่างชาติที่ป่าสนแหลมทราย ทำให้มีผู้เสียชีวิต 1 คน และบาดเจ็บสาหัส 2 คน แต่ศาลพิพากษายกฟ้อง

ในปี พ.ศ. 2514 เจ้าหน้าที่ตำรวจสืบสวนแล้วพบว่าพิชาญร่วมกับพวกก่อเหตุข่มขืนผู้หญิงมากกว่า 20 คนบริเวณชายหาดตอนบนของทะเลสาบสงขลา แต่ผู้เสียหายไม่กล้าแจ้งความเนื่องจากเกิดความละอายใจและเกรงว่าจะเสื่อมเสียชื่อเสียง

ในเดือนเมษายน พ.ศ. 2515 เกิดเหตุคนร้าย 5 คนทำร้ายชายคนหนึ่งขณะกำลังพลอดรักกับแฟนสาว จากนั้นได้ร่วมข่มขืนแฟนสาวแล้วทำร้ายร่างกายจนสะบักสะบอม จากการสอบสวนของเจ้าหน้าที่ตำรวจเข้าใจว่าคนร้ายเป็นกลุ่มเดียวกับแก๊งค์ของพิชาญ แต่ไม่มีหลักฐานยืนยัน จึงไม่สามารถเอาผิดได้

สุธน เจริญสุข

สุธน หรือศรี หรือปรีชา บัวแก้วหรือเจริญสุข เกิดเมื่อวันที่ 26 เมษายน พ.ศ. 2497 ที่ตำบลบ่อยาง อำเภอเมืองสงขลา เป็นบุตรคนที่ 5 จากพี่น้อง 9 คน เขาเริ่มเข้ารับการศึกษาที่โรงเรียนเทศบาล 2 ในปี พ.ศ. 2505 และสำเร็จการศึกษาระดับประถมศึกษาปีที่ 4 ในปี พ.ศ. 2509 หลังจากนั้นเขาประกอบอาชีพรับจ้าง และทำประมง

ต่อมาในปี พ.ศ. 2515 เขาถูกจับในข้อหาทำร้ายร่างกายและถูกปรับเป็นเงิน 200 บาท ต่อมาในปีเดียวกัน เขาถูกจับในข้อหาซ่องโจร แต่ก็ถูกยกฟ้องเนื่องจากหลักฐานอ่อน

การจับกุม

หลังจากเกิดเหตุเจ้าหน้าที่ตำรวจได้เข้าตรวจสอบที่เกิดเหตุ และสอบสวนศิริพร จากการสอบสวนพบว่าผู้ก่อเหตุคือพิชาญ,สุธน และนิพนธ์ เจ้าหน้าที่ตำรวจจึงแบ่งกำลังออกเป็น 2 สายเพื่อจับกุมคนร้าย โดยสายแรกไปล้อมบ้านนายสุรินทร์ คำแหง ที่ถนนจะนะ ส่วนสายที่สองไปล้อมบ้านของนายเจียน เจริญสุข ในหมู่บ้านพัฒนา หลังศาลจังหวัดสงขลา แต่ล้มเหลว เนื่องจากทั้งสามหลบหนีไปก่อน

ต่อมาในวันที่ 6 สิงหาคม พันตำรวจเอกพยูน สุขนันท์ กับ พันตำรวจตรีโฆษิต ศักดาณรงค์ เจ้าหน้าที่ตำรวจสถานีตำรวจภูธรอำเภอเมืองสงขลา สืบทราบว่าทั้งสามนั่งรถเร็วออกจากอำเภอหาดใหญ่ไปยังนครหลวงกรุงเทพธนบุรี จึงวิทยุทางไกลให้เจ้าหน้าที่ตำรวจจังหวัดเพชรบุรีสกัดจับ เมื่อขบวนรถเร็วชุมทางหาดใหญ่-กรุงเทพจอดที่สถานีรถไฟเพชรบุรี เจ้าหน้าที่ตำรวจจังหวัดเพชรบุรีจึงขึ้นไปตรวจสอบตู้โดยสารหมายเลข 6 เจ้าหน้าที่ตำรวจสอบถามผู้หญิงที่นั่งอยู่ที่เก้าอี้หมายเลข 13 ซึ่งตำรวจทราบว่าเธอรู้ทั้งสามเป็นอย่างดี เธอบอกเจ้าหน้าที่ตำรวจว่าทั้งนอนหลับอยู่ที่นั่งบริเวณใกล้เคียงกัน เจ้าหน้าที่ตำรวจจึงจับกุมทั้งสามขณะกำลังนอนหลับบนขบวนรถ ในการสอบสวนเบื้องต้นทั้งสามปฎิเสธว่าไม่ได้ข่มขืนศิริพร และฆ่าสมนึก ทั้งสามอ้างว่าได้ยินเสียงของศิริพรร้องขอความช่วยเหลือ พิชาญจึงวิ่งไปดูและเห็นศิริพรเสื้อผ้าหลุดลุ่ย ทั้งสามจึงพาเธอไปส่งบ้าน หลังจากนั้นทั้งสามกลับมาช่วยเจ้าหน้าที่ตำรวจพาสมนึกไปส่งโรงพยาบาลสงขลา เมื่อเจ้าหน้าที่ตำรวจถามว่าเดินทางเข้านครหลวงกรุงเทพธนบุรีด้วยสาเหตุอะไร ทั้งสามตอบว่ามาเที่ยว

ประชาชนมากกว่าพันคนรอดูหน้าทั้งสามที่สถานีรถไฟชุมทางหาดใหญ่

ต่อมาในวันที่ 8 สิงหาคมเจ้าหน้าที่ตำรวจจังหวัดเพชรบุรีนำตัวทั้งสามขึ้นขบวนรถด่วนธนบุรี-ชุมทางหาดใหญ่เพื่อกลับไปสอบสวนที่จังหวัดสงขลา เมื่อขบวนรถด่วนถึงสถานีรถไฟชุมทางหาดใหญ่ในเวลา 10.28 น. เจ้าหน้าที่ตำรวจนำทั้งสามลงจากขบวนรถไฟเพื่อไปสอบสวนที่สถานีตำรวจภูธรอำเภอหาดใหญ่ โดยมีประชาชนกว่าพันคนล้อมรอบสถานีรถไฟเพื่อดูหน้าทั้งสาม และประชาชนบางส่วกรูกันเข้าไปล้อมดูหน้าทำให้เจ้าหน้าต้องกั้นฝูงคนเอาไว้ หลังจากนั้นเจ้าหน้าที่ตำรวจควบคุมตัวทั้งสามมายังสถานีตำรวจภูธรอำเภอหาดใหญ่

การสอบสวน

วันที่ 9 สิงหาคม พ.ศ. 2515 พันตำรวจเอกอัมพร จิตรปฎิมา,พันตำรวจเอกพยูน สุขนันท์,พันตำรวตตรีโฆษิต ศักดาณรงค์ และร้อยตำรวจโทอัมพร ภัยลี้ได้สอบปากคำทั้งสามอย่างเคร่งเครียด

นิพนธ์ให้การว่า วันที่ 3 สิงหาคม เวลา 20.00 น. พิชาญมาพบเขาและสุธน แล้วชักชวนให้ทำร้ายหนุ่มสาวที่พลอดรักกันที่ชายหาด แล้วฉุดหญิงสาวมาข่มขืน เมื่อเขาและสุธนเห็นด้วยกับพิชาญ ทั้งสามจึงไปนอนรอคอยล่าเหยื่อที่ใต้ต้นสน บริเวณบ่อนชนวัว หน้าศาลากลางจังหวัดสงขลา ระหว่างที่นอนรออยู่ที่ใต้ต้นสน พิชาญได้อธิบายแผนการก่อเหตุซึ่งเคยทำมาแล้วเพื่อให้เกิดความกล้า แม้ว่านิพนธ์ยังไม่เคยทำ ก็ตาม ต่อมาในเวลา 21.00 น. ทั้งสามไปที่ชายหาด และพบศิริพรกับสมนึกกำลังพลอดรักกัน พิชาญจึงใช้ปืนจี้ศิริพร ส่วนสุธนกระโดดเข้าไปต่อยสมนึก จากนั้นพิชาญปราดเข้ามาช่วยสุธนทำร้ายสมนึก แล้วตีที่ใบหน้าของสมนึกด้วยพานท้ายปืนจนสลบ ระหว่างที่ทำร้ายสมนึก ศิริพรวิ่งหนีไป สุธนจึงวิ่งไล่ตามเธอแล้วฉุดเธอมาข่มขืนที่ชายหาด ระหว่างนั้นศิริพรได้ขัดขืนจึงถูกชกที่ท้องและหน้า จากนั้นพิชาญได้ข่มขืนต่อแล้วชกหน้ากับทุบหน้าขา ระหว่างที่พิชาญข่มขืน เขาจำหน้าของศิริพรได้ว่าเป็นญาติของเขา เขาจึงร้องออกมาว่า"ตายแล้ว คนที่ขืนใจเป็นญาติของอั้วเอง" ทั้งสามจึงเปลี่ยนแผนเป็นนำศิริพรไปส่งบ้าน เมื่อถึงบ้านทั้งสามจึงกลับไปเอาสมนึกที่หมดสติไปส่งโรงพยาบาล แล้วหลบหนีออกจากอำเภอเมืองสงขลาไปพักที่โรงแรมในอำเภอหาดใหญ่ ต่อมาในช่วงเช้าวันที่ 4 สิงหาคม ทั้งสามขึ้นรถไฟเพื่อหลบหนีเข้านครหลวงกรุงเทพธนบุรีแต่ถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจสกัดจับได้ก่อน

พิชาญให้การปฎิเสธว่าไม่ได้ฆ่าสมนึก และไม่รู้เห็นกับการข่มขืนศิริพร ส่วนสุธนให้การรับสารภาพว่าได้ข่มขืนศิริพร และร่วมกับพิชาญและนิพนธ์ทำร้ายสมนึก

วันที่ 9 สิงหาคม เวลา 11.00 น. พันตำรวจเอกณรงค์ อัลภาชน์ รองผู้บังคับการตำรวจภูธรเขต 9 ได้เบิกตัวพิชาญมาสอบปากคำอีกครั้ง ซึ่งพิชาญยังให้การปฎิเสธ ณรงค์จึงใช้ชั้นเชิงในการสอบสวนโดยขอร้องว่า"หากพิชาญฆ่าสมนึกและข่มขืนศิริพร ก็ควรบอกความจริง เพื่อโทษที่ได้รับจะน้อยลง" พิชาญจึงถามว่า"ท่านรองครับ ผมจะถูกประหารชีวิตหรือเปล่า?" ณรงค์จึงอธิบายว่าเป็นเรื่องของกรมตำรวจ เพราะตามหลักปฎิบัติงาน ตนมีหน้าที่สอบสวนแล้วเสนอเรื่องไปกรมตำรวจเพื่อพิจารณาเสนอต่อคณะปฎิวัติ พิชาญอ้ำอึ้งไปพักหนึ่ง แล้วถามณรงค์ว่านิพนธ์กับสุธนสารภาพหรือยัง ณรงค์ตอบว่าทั้งสองสารภาพแล้ว พิชาญจึงยอมรับสารภาพ

พิชาญให้การว่าในคืนเกิดเหตุเขา,สุธน และนิพนธ์ไปนอนอยู่บ่อนพนันวัวหน้าศาลากลางจังหวัด แล้ววางแผนฉุดหญิงสาวที่พลอดรักกับชายหนุ่มไปข่มขืน หลังจากนั้นทั้งสามเดินไปที่ชายหาด พบสมนึกพลอดรักกับศิริพร เขาจึงเอาปืนไปจี้ศิริพรเพื่อไม่ให้ขัดชืน เมื่อสมนึกทำท่าจะสู้ เขาจึงใช้พานท้ายปืนตีที่หน้าทำให้สมนึกล้มลง แล้วด่าว่า"ไอ้สัตว์" จากนั้นสุธนกับนิพนธ์เข้าไปช่วยเขาทำร้ายสมนึก ระหว่างนั้นศิริพรได้วิ่งหนีไป เขาจึงกระชากแขนเธอเอาไว้ ระหว่างนั้นสุธรกับนิพนธ์กำลังจะพลาดท่าให้สมนึก พิชาญจึงเข้าไปช่วยทำร้ายสมนึกแล้วให้สุธนคุมศิริพร สมนึกยกมือไหว้ร้องขอชีวิตแล้วเป็นลมล้มไป เมื่อสมนึกหมดสติแล้วสุธนจึงฉุดศิริพรข่มขืน เมื่อสุธนข่มขืนเสร็จแล้วเขาจึงข่มขืนต่อ

วันที่ 9 สิงหาคม เวลา 17.30 น. เจ้าหน้าที่ตำรวจได้นำตัวศิริพรกับเหี้ยง บิดาของเธอไปชี้ตัวทั้งสาม ซึ่งศิริพรสามารถชี้ตัวถูกต้องทุกคน ในเช้าวันถัดมา เจ้าหน้าที่ตำรวจร่วมมือกับพันตำรวจตรีสล้าง บุนนาค และร้อยตำรวจโทเฉลิมชัย ลิ่วเฉลิมวงศ์ นำตัวนิพนธ์ไปอำเภอหาดใหญ่เพื่อค้นหาทองของกลาง หลังจากเขาสารภาพว่านำทองไปขายที่ร้าน'เค่งเอ็กหลี' ที่ถนนนิพัทธอุทิศ 2 ของนายเกียวอาเก็ง แซ่เตียว หลังการตรวจสอบพบว่าทองถูกเกียวอาเก็งหลอมเป็นทองคำแท่ง เจ้าหน้าที่ตำรวจจึงยึดไว้เป็นหลักฐาน แล้วควบคุมตัวเกียวอาเก็งในข้อหารับของโจร

วันที่ 12 สิงหาคม เวลา 07.00 น. เจ้าหน้าที่ตำรวจนำตัวทั้งสามไปทำแผนประกอบคำรับสารภาพที่ชายหาดหน้าศาลาจังหวัดสงขลาโดยใช้เจ้าหน้าที่ตำรวจ 200 นายป้องกันเหตุร้ายแรง โดยมีประชาชนและนักศึกษาประมาณ 10,000 คนมาดูการทำแผน โดยมีนักศึกษากลุ่มหนึ่งได้ตะโกนเรียกร้องให้ประหารชีวิตตลอดเวลา ระหว่างการทำแผนทั้งสามมีสีหน้าหวาดกลัวและเคร่งเครียดตลอดเวลา ต่อมาหลังจากการทำแผนเสร็จในเวลา 09.00 เจ้าหน้าที่ตำรวจจึงควบคุมตัวทั้งสามกลับไปยังสถานีตำรวจภูธรอำเภอเมืองสงขลา ซึ่งเจ้าหน้าที่ตำรวจจะสรุปสำนวนการสอบสวนเพื่อนำเสนอต่อหัวหน้าคณะปฎิวัติภายในสัปดาห์หน้า

วันที่ 14 สิงหาคม พลตำรวจโทจำรัส มังคลารัตน์เปิดเผยว่าหากได้รับสำนวนการสอบสวนจะรีบตรวจสอบสำนวนโดยเร็วและจะนำเสนอต่อพลตำรวจเอกประเสริฐ รุจิวงศ์เพื่อเสนอต่อหัวหน้าคณะปฎิวัติโดยเร็ว ส่วนพันโทณรงค์ กิตติขจร เปิดเผยว่า "น่าจะให้ประหารชีวิต อย่างไรก็ตามก็ต้องพิจารณาดูสำนวนการสอบสวนเสียก่อน"

การพิจารณาโทษโดยคณะปฎิวัติ และการลงโทษ

วันที่ 3 ตุลาคม พ.ศ. 2515 พ.ต.อ.โฆษิตย้ายตัวทั้งสามจากเรือนจำจังหวัดสงขลากลับมายังสถานีตำรวจภูธรอำเภอเมืองสงขลา ตามคำสั่งของจอมพลถนอม กิตตขจร โดยพิชาญกับสุธนเงียบขรึม และไม่ค่อยรับประทานอาหาร ส่วนนิพนธ์ยังร่าเริง และพูดคุยกับเจ้าหน้าที่ตำรวจที่เข้าเวรหน้าห้องขังโดยไม่หวาดกลัว

วันที่ 17 ตุลาคม พ.ศ. 2515 จอมพลถนอม กิตติขจรออกคำสั่งที่ 61/2515 ให้ประหารชีวิตพิชาญและสุธน กับจำคุกนิพนธ์ 20 ปี เนื่องจากนิพนธ์มีอายุเพียง 15 ปี และมีพฤติการณ์ไม่ร้ายแรง ซึ่งคณะปฎิวัติพิจารณาว่าการกระทำของทั้งสามเป็นการกระทำที่ทารุณโหดร้ายและกระทบกระเทือนขวัญประชาชนเป็นอย่างยิ่ง และทั้งสามให้การรับสารภาพเพราจำนนต่อหลักฐาน

วันที่ 19 ตุลาคม พ.ศ. 2515 เวลา 08.00 น. เจ้าหน้าที่ตำรวจเบิกตัวพิชาญกับสุธนออกจากห้องขังในสถานีตำรวจภูธรอำเภอเมืองสงขลา ระหว่างเบิกตัวทั้งสองบอกเจ้าหน้าที่ตำรวจว่านอนไม่หลับทั้งคืนเพราะสังหรณ์ในว่าจะประหารชีวิต และฝันแม่ของตนตอนใกล้รุ่ง หลังจากนั้นเจ้าหน้าที่ตำรวจนำตัวทั้งสองขึ้นไปพิมพ์ลายนิ้วที่ชั้นสองของสถานีตำรวจ จากนั้นให้เขียนจดหมายและทำพินัยกรรม ทั้งสองไม่ทำพินัยกรรมเนื่องจากไม่มีทรัพย์สิน สุธนปฎิเสธที่จะเขียนจดหมาย ส่วนพิชาญเขียนจดหมายถึงแม่โดยมีใจความว่า"ลูกกราบขอรับผิด โทษที่ลูกได้รับก็เพราะลูกเป็นผู้ก่อขึ้นเอง ถ้าชาติหน้ามีจริงลูกขอเกิดเป็นลูกของคุณพ่อคุณแม่อีก" หลังจากนั้นเจ้าหน้าที่ตำรวจนิมนต์พระมหาวิเชียร โมฬิ มาเทศนาธรรมให้ทั้งสองฟังในเรื่อง(กฎแห่งกรรม) พระเถระได้มอบผ้าไตรจำนวน 1 ผืน และเงินสดจำนวนหนึ่งร้อยบาทที่สุรินทร์ฝากมากับพระให้พิชาญติดกัณฑ์เทศน์ พร้อมกับฝากจดหมายให้พิชาญโดยมีใจความว่าพ่อและแม่ได้อบรมสั่งสอนลูกเป็นอย่างดี แต่ลูกไม่เชื่อฟังพ่อแม่ ประพฤติตนเสียหาย จึงขอให้ลูกรับกรรมทึ่กระทำขึ้น หลังจากเทศน์จบพิชาญได้ถวายผ้าไตร และเงินติดกัณฑเทศน์ให้กับพระมหาวิเชียร หลังจากนั้นเจ้าหน้าที่ยกอาหารมื้อสุดท้ายมาให้ทั้งสองรับประทานโดยประกอบด้วยข้าวแกงเขียวหวานไก่ และไข่พะโล้ ซึ่งทั้งสองรับประทานอาหารเพียงครึ่งจาน หลังจากนั้นเจ้าหน้าที่ถามความสมัครใจที่จะบริจาคดวงตา แต่ทั้งสองปฎิเสธ ทั้งสองยอมรับกับพันตำรวจเอกพยูน สุขนันท์ว่าก่อเหตุข่มขืนมานับไม่ถ้วน ระหว่างนั้นพิชาญขอร้องเพลงเนื่องจากเขาร้องเพลงเก่ง แต่เจ้าหน้าที่ไม่อนุญาต

ในเวลา 09.00 น. เจ้าหน้าที่ตำรวจควบคุมตัวทั้งสองไปขึ้นรถเพื่อไปยังชายหาดหน้าศาลากลางจังหวัดสงขลา แหลมสมิหลา ระหว่างทั้งสองลงจากบันไดสถานีตำรวจ ครูสาวจากโรงเรียนมหาวชิราวุธที่มามุงดูได้ตะโกนถามว่า "ไปฆ่าเขาทำไม" พิชาญเข่าอ่อน และร้องไห้ออกมา ส่วนสุธนมีอาการปกติไม่ได้หวาดกลัว เมื่อรถไปถึงชายหาดซึ่งมีประชาชนมากกว่า 100,000 คนมารอดูการประหารชีวิต ประชาชนที่มาดูการประหารชีวิตได้กรูกันเข้ามาในเขตที่เจ้าหน้าที่กั้นไว้ ทำให้มีประชาชนได้รับบาดเจ็บจากการโดนเหยียบจำนวน 7 คน และตกจากต้นสนบาดเจ็บหลายคน

การประหารชีวิตพิชาญและสุธนที่ชายหาดหน้าศาลากลางจังหว้ดสงขลา

พันตำรวจเอกอัมพร จิตปฎิมา อ่านคำสั่งประหารชึวิตให้ทั้งสองฟัง จากนั้นเจ้าหน้าที่นำผ้าขาวผูกตา แล้วนำตัวทั้งสองเข้าหลักประหารซึ่งมีผ้าสีขาวกั้น 3 ด้าน เปิดด้านหลัง และถูกประหารชีวิตเมื่อเวลา 10.10 น. โดยเพชฌฆาต 5 คน ใช้กระสุนคนละ 25 นัด หลังจากประหารชีวิตประชาชนที่มาดูการประหารชีวิตได้กรูฝ่าเจ้าหน้าที่ตำรวจที่ยืนกั้นอยู่เพื่อดูศพทั้งสอง ทำให้มีประชาชนถูกเหยียบและตกจากต้นสนได้รับบาดเจ็บเป็นจำนวนมาก และปรัมพิธิที่จรัล สิทธิพงษ์ ผู้ว่าราชการจังหวัดนั่งอยู่พังทลายลง เจ้าหน้าที่ตำรวจจึงยกเลิกการยิงชุดที่ 2 หลังจากเจ้าหน้าที่ตำรวจควบคุมฝูงชนได้ นายแพทย์บูรพา จันหสูตร ได้เข้าไปตรวจสอบร่างของทั้งสองและแจ้งว่าเสียชีวิตแล้ว เจ้าหน้าที่ตำรวจจึงนำศพของทั้งสองลงจากหลักประหารจากนั้นนำศพไปยังโรงพยาบาลสงขลาเพื่อพิมพ์ลายนิ้วมือ ต่อมาสุรินทร์และเจียนได้รับศพทั้งสองไปบำเพ็ญกุศลที่วัดชัยมงคล

ดูเพิ่ม

รายชื่อบุคคลที่ถูกประหารชีวิตในที่สาธารณะตามคำสั่งนายกรัฐมนตรีโดยทหารและตำรวจ
โทษประหารชีวิตในประเทศไทย
เสน่ห์ อ่อนแก้ว
คดีที่คล้ายกันในอำเภอปากพนัง
คดีที่คล้ายกันในอำเภอโนนสัง
เหตุข่มขืนกระทำชำเราหมู่และฆาตกรรมที่เดลี พ.ศ. 2555 คดีที่คล้ายกันในประเทศอินเดีย
คดีที่คล้ายกันในจังหวัดชลบุรี

อ้างอิง

"ปล้นอาจารย์". หนังสือพิมพ์พิมพ์ไทย. 5 August 1972. p. 16.
"ชาวสงขลา". หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ. 9 August 1972. p. 16.
"คนนับหมื่นแน่นหาดสมิหราดูหน้าฆาตกร". หนังสือพิมพ์บ้านเมือง. 21 October 1972. p. 16.
ศาลเจ้าพ่อเขาแขก ผลกรรม? ที่แลกด้วยชีวิต
"จะประกาศคำสั่งลงโทษ 3 ผู้ต้องหาในวันสองวันนี้". หนังสือพิมพ์เดลินิวส์. 18 October 1972. p. 16.
กาลครั้งหนึ่ง "ลานประหารชายทะเลสงขลา" เมื่อ 50 ปีที่แล้ว
"ปล้นอาจารย์". หนังสือพิมพ์พิมพ์ไทย. 5 August 1972. p. 16.
"ปล้นอาจารย์". หนังสือพิมพ์พิมพ์ไทย. 5 August 1972. p. 16.
ศาลเจ้าพ่อเขาแขก ผลกรรม? ที่แลกด้วยชีวิต
กาลครั้งหนึ่ง "ลานประหารชายทะเลสงขลา" เมื่อ 50 ปีที่แล้ว
"เผยคำรับสารภาพ". หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ. 12 August 1972. p. 16.
"3 คนร้ายสังหารอาจารย์วิทยาลัยเทคนิค". หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ. 6 August 1972. p. 16.
"จะประกาศคำสั่งลงโทษ 3 ผู้ต้องหาในวันสองวันนี้". หนังสือพิมพ์เดลินิวส์. 18 October 1972. p. 16.
"ฆาตกร". หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ. 10 August 1972. p. 16.
"ฆ่าข่มขืน". หนังสือพิมพ์เดลินิวส์. 13 August 1972. p. 16.
"ชาวสงขลา". หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ. 13 August 1972. p. 2.
"จับลูกชาย". หนังสือพิมพ์เดลินิวส์. 5 August 1972. p. 16.
"คนนับหมื่นแน่นหาดสมิหราดูหน้าฆาตกร". หนังสือพิมพ์บ้านเมือง. 21 October 1972. p. 16.
"ชาวสงขลา". หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ. 9 August 1972. p. 2.
"คนนับหมื่นแน่นหาดสมิหราดูหน้าฆาตกร". หนังสือพิมพ์บ้านเมือง. 21 October 1972. p. 16.
"ปล้นอาจารย์". หนังสือพิมพ์พิมพ์ไทย. 5 August 1972. p. 16.
"จับลูกชาย". หนังสือพิมพ์เดลินิวส์. 5 August 1972. p. 16.
"ชาวสงขลา". หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ. 9 August 1972. p. 2.
"ฆาตกร". หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ. 10 August 1972. p. 16.
"ฆ่าข่มขืน". หนังสือพิมพ์เดลินิวส์. 13 August 1972. p. 16.
"ตัวการสารภาพ". หนังสือพิมพ์เดลินิวส์. 14 August 1972. p. 16.
"เผยคำรับสารภาพ". หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ. 12 August 1972. p. 16.
"อาจารย์สาว". หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ. 11 August 1972. p. 16.
"ชาวสงขลา". หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ. 13 August 1972. p. 16.
"ผบ.ภูธรเผย คดีฆ่าอาจารย์จัดการเฉียบขาด". หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ. 14 August 1972. p. 16.
"จะประกาศคำสั่งลงโทษ 3 ผู้ต้องหาในวันสองวันนี้". หนังสือพิมพ์เดลินิวส์ฉบับแรก. 18 October 1972. p. 16.
"ประหารชีวิต". หนังสือพิมพ์เดลินิวส์ฉบับสอง. 18 October 1972. p. 16.
"พ่อแม่". หนังสือพิมพ์เดลินิวส์. 20 October 1972. p. 16.
"ยิงเป้าวันนี้ที่จว.สงขลา อีกคนโดน 20 ปี". หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ. 19 October 1972. p. 16.
"ยิงเป้า 2..โจร ฆ่าข่มขืนอาจารย์!". หนังสือพิมพ์พิมพ์ไทย. 20 October 1972. p. 16.
"พิธีประหารชีวิต". หนังสือพิมพ์เดลินิวส์ฉบับสอง. 21 October 1972. p. 2.
"คนนับหมื่นแน่นหาดสมิหราดูหน้าฆาตกร". หนังสือพิมพ์บ้านเมือง. 21 October 1972. p. 16.
กาลครั้งหนึ่ง "ลานประหารชายทะเลสงขลา" เมื่อ 50 ปีที่แล้ว
ศาลเจ้าพ่อเขาแขก ผลกรรม? ที่แลกด้วยชีวิต
"พิธีประหารชีวิต". หนังสือพิมพ์เดลินิวส์ฉบับสอง. 21 October 1972. p. 16.
"ยิงเป้า". หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ. 20 October 1972. p. 16.
"๒ ฆาตกร". หนังสือพิมพ์พิมพ์ไทย. 21 October 1972. p. 16.

[1] "ปล้นอาจารย์". หนังสือพิมพ์พิมพ์ไทย. 5 August 1972. p. 16.

[2] "ชาวสงขลา". หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ. 9 August 1972. p. 16.

[3] "คนนับหมื่นแน่นหาดสมิหราดูหน้าฆาตกร". หนังสือพิมพ์บ้านเมือง. 21 October 1972. p. 16.

[4] ศาลเจ้าพ่อเขาแขก ผลกรรม? ที่แลกด้วยชีวิต

[5] "จะประกาศคำสั่งลงโทษ 3 ผู้ต้องหาในวันสองวันนี้". หนังสือพิมพ์เดลินิวส์. 18 October 1972. p. 16.

[6] กาลครั้งหนึ่ง "ลานประหารชายทะเลสงขลา" เมื่อ 50 ปีที่แล้ว

[7] "ปล้นอาจารย์". หนังสือพิมพ์พิมพ์ไทย. 5 August 1972. p. 16.

[8] "ปล้นอาจารย์". หนังสือพิมพ์พิมพ์ไทย. 5 August 1972. p. 16.

[9] ศาลเจ้าพ่อเขาแขก ผลกรรม? ที่แลกด้วยชีวิต

[10] กาลครั้งหนึ่ง "ลานประหารชายทะเลสงขลา" เมื่อ 50 ปีที่แล้ว

[11] "เผยคำรับสารภาพ". หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ. 12 August 1972. p. 16.

[12] "3 คนร้ายสังหารอาจารย์วิทยาลัยเทคนิค". หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ. 6 August 1972. p. 16.

[13] "จะประกาศคำสั่งลงโทษ 3 ผู้ต้องหาในวันสองวันนี้". หนังสือพิมพ์เดลินิวส์. 18 October 1972. p. 16.

[14] "ฆาตกร". หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ. 10 August 1972. p. 16.

[15] "ฆ่าข่มขืน". หนังสือพิมพ์เดลินิวส์. 13 August 1972. p. 16.

[16] "ชาวสงขลา". หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ. 13 August 1972. p. 2.

[17] "จับลูกชาย". หนังสือพิมพ์เดลินิวส์. 5 August 1972. p. 16.

[18] "คนนับหมื่นแน่นหาดสมิหราดูหน้าฆาตกร". หนังสือพิมพ์บ้านเมือง. 21 October 1972. p. 16.

[19] "ชาวสงขลา". หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ. 9 August 1972. p. 2.

[20] "คนนับหมื่นแน่นหาดสมิหราดูหน้าฆาตกร". หนังสือพิมพ์บ้านเมือง. 21 October 1972. p. 16.

[21] "ปล้นอาจารย์". หนังสือพิมพ์พิมพ์ไทย. 5 August 1972. p. 16.

[22] "จับลูกชาย". หนังสือพิมพ์เดลินิวส์. 5 August 1972. p. 16.

[23] "ชาวสงขลา". หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ. 9 August 1972. p. 2.

[24] "ฆาตกร". หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ. 10 August 1972. p. 16.

[25] "ฆ่าข่มขืน". หนังสือพิมพ์เดลินิวส์. 13 August 1972. p. 16.

[26] "ตัวการสารภาพ". หนังสือพิมพ์เดลินิวส์. 14 August 1972. p. 16.

[27] "เผยคำรับสารภาพ". หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ. 12 August 1972. p. 16.

[28] "อาจารย์สาว". หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ. 11 August 1972. p. 16.

[29] "ชาวสงขลา". หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ. 13 August 1972. p. 16.

[30] "ผบ.ภูธรเผย คดีฆ่าอาจารย์จัดการเฉียบขาด". หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ. 14 August 1972. p. 16.

[31] "จะประกาศคำสั่งลงโทษ 3 ผู้ต้องหาในวันสองวันนี้". หนังสือพิมพ์เดลินิวส์ฉบับแรก. 18 October 1972. p. 16.

[32] "ประหารชีวิต". หนังสือพิมพ์เดลินิวส์ฉบับสอง. 18 October 1972. p. 16.

[33] "พ่อแม่". หนังสือพิมพ์เดลินิวส์. 20 October 1972. p. 16.

[34] "ยิงเป้าวันนี้ที่จว.สงขลา อีกคนโดน 20 ปี". หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ. 19 October 1972. p. 16.

[35] "ยิงเป้า 2..โจร ฆ่าข่มขืนอาจารย์!". หนังสือพิมพ์พิมพ์ไทย. 20 October 1972. p. 16.

[36] "พิธีประหารชีวิต". หนังสือพิมพ์เดลินิวส์ฉบับสอง. 21 October 1972. p. 2.

[37] "คนนับหมื่นแน่นหาดสมิหราดูหน้าฆาตกร". หนังสือพิมพ์บ้านเมือง. 21 October 1972. p. 16.

[38] กาลครั้งหนึ่ง "ลานประหารชายทะเลสงขลา" เมื่อ 50 ปีที่แล้ว

[39] ศาลเจ้าพ่อเขาแขก ผลกรรม? ที่แลกด้วยชีวิต

[40] "พิธีประหารชีวิต". หนังสือพิมพ์เดลินิวส์ฉบับสอง. 21 October 1972. p. 16.

[41] "ยิงเป้า". หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ. 20 October 1972. p. 16.

[42] "๒ ฆาตกร". หนังสือพิมพ์พิมพ์ไทย. 21 October 1972. p. 16.