เศรษฐศาสตร์เชิงพฤติกรรม

เศรษฐศาสตร์พฤติกรรม (อังกฤษ: Behavioral economics) และสาขาที่เกี่ยวข้องกันคือ การเงินพฤติกรรม (อังกฤษ: behavioral finance) เป็นสาขาวิชาการที่ศึกษา

• ผลขององค์ประกอบต่าง ๆ ทางจิตวิทยา ทางสังคม ทางประชาน และทางอารมณ์ ต่อการตัดสินใจทางเศรษฐกิจ ของทั้งระดับบุคคลและสถาบัน
• และผลที่เกิดขึ้นจากองค์ต่าง ๆ เหล่านั้นต่อราคาตลาด ผลกำไร และการจัดสรรทรัพยากรทางเศรษฐกิจ

เศรษฐศาสตร์พฤติกรรมพุ่งความสนใจไปที่การตัดสินใจด้วยเหตุผลที่มีความจำกัด ขององค์กรและบุคคล แบบจำลองพฤติกรรมที่ใช้ในสาขาจะรวมความรู้ความเข้าใจจากสาขาวิชาการต่าง ๆ รวมทั้งจิตวิทยา ประสาทวิทยาศาสตร์ และเศรษฐศาสตร์จุลภาค บางครั้งจะมีการกล่าวถึงเศรษฐศาสตร์พฤติกรรมว่า เป็นทางเลือกของ neoclassical economics สิ่งที่เศรษฐศาสตร์พฤติกรรมศึกษารวมทั้งการตัดสินใจทางตลาด และกลไกที่ขับเคลื่อนการเลือกผลิตโภคภัณฑ์เพื่อมหาชน (public choice) การใช้คำว่า "เศรษฐศาสตร์พฤติกรรม" ในเอกสารวิชาการในประเทศสหรัฐอเมริกาได้เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ในช่วง 2-3 ปีที่ผ่านมา ส่วนบทความ "Prospect Theory: An Analysis of Decision under Risk (ทฤษฎีความคาดหวัง: การวิเคราะห์การตัดสินใจภายใต้ความเสี่ยง)" (ค.ศ. 1979) ของคาฮ์นะมันและทเวอร์สกี้ เป็น "บทความตั้งต้นของสาขาเศรษฐศาสตร์พฤติกรรม"

มีประเด็นทางการศึกษาหลัก ๆ 3 อย่าง คือ

• ฮิวริสติกที่ใช้ในการประเมินและการตัดสินใจ คือ เรามักจะทำการตัดสินใจโดยใช้กฎที่ง่าย ๆ ซึ่งไม่ใช่วิธีการคิดโดยเหตุผลที่สมบูรณ์
• Framing คือ เรื่องราวต่าง ๆ (anecdote) และการเหมารวม (stereotype) แบบต่าง ๆ ซึ่งเราใช้เป็นตัวกรองทางอารมณ์เพื่อทำความเข้าใจและตอบสนองต่อเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น
• วิกลภาพทางตลาด (Market anomaly) รวมทั้งความผิดปกติของกลไกของราคาที่มีผลต่ออุปสงค์และอุปทาน และการตัดสินใจที่ไม่เป็นไปตามเหตุผล

นักวิชาการที่สำคัญ

เศรษฐศาสตร์

การเงิน

จิตวิทยา

• แดเนียล คาฮ์นะมัน
• วอลเตอร์ มิสเชล

ดูเพิ่ม

• จิตวิทยาการเงิน
• ความเอนเอียงทางประชาน
• ความเอนเอียงเพื่อยืนยัน

เชิงอรรถ

อ้างอิง

1. เว็บไซท์ใช้ชื่อสาขาวิชาเป็น "เศรษฐศาสตร์พฤติกรรม" รักอำนวยกิจ, ปังปอนด์; ผลพิรุฬห์, พิริยะ. ""ความตาย" ในแนวคิดทาง "เศรษฐศาสตร์พฤติกรรม"". สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-04-07. สืบค้นเมื่อ 2015-03-20.{{}}: CS1 maint: multiple names: authors list ()
2. Lin, Tom C. W. (2012-04-16). "A Behavioral Framework for Securities Risk". Seattle Law Review. 325.
3. "Search of behavioural economics". The New Palgrave Dictionary of Economics Online.
4. Minton, Elizabeth A; Khale, Lynn R. (2014). Belief Systems, Religion, and Behavioral Economics. New York: Business Expert Press LLC. ISBN .{{}}: CS1 maint: multiple names: authors list ()
5. . le concurrentialiste - Chroniques de droit économique. 2014-04-23. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-01-24. สืบค้นเมื่อ 2014-03-20.
6. Kahneman & Tversky 1979. sfn error: no target: CITEREFKahnemanTversky1979 ()
7. Shafir & LeBoeuf 2002. sfn error: no target: CITEREFShafirLeBoeuf2002 ()
8. Shefrin 2002
9. Grauwe, Paul De; Ji, Yuemei (November 1, 2017). "Behavioural economics is also useful in macroeconomics".
10. Bernheim, Douglas; Rangel, Antonio (2008). "Behavioural public economics". in Palgrave
11. . ucsd.edu. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-02-25. สืบค้นเมื่อ 2015-04-07.
12. "Robert Sugden".
13. . Dan Ariely. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-03-13. สืบค้นเมื่อ 2008-04-25.
14. Staddon, John (2017). "6: Behavioral Economics". Scientific Method: How science works, fails to work or pretends to work. Routledge. ISBN .

แหล่งข้อมูล

• Ainslie, G. (1975). "Specious Reward: A Behavioral /Theory of Impulsiveness and Impulse Control". Psychological Bulletin. 82 (4): 463–96. doi:10.1037/h0076860. PMID 1099599. S2CID 10279574.
• ; ; Vishny, R. (1998). "A Model of Investor Sentiment". Journal of Financial Economics. 49 (3): 307–43. doi:10.1016/S0304-405X(98)00027-0. S2CID 154782800. จากแหล่งเดิมเมื่อ 20 April 2008. สืบค้นเมื่อ 2008-04-25.
• (1968). "Crime and Punishment: An Economic Approach" (PDF). The Journal of Political Economy. 76 (2): 169–217. doi:10.1086/259394.
• Benartzi, Shlomo; (1995). "Myopic Loss Aversion and the Equity Premium Puzzle" (PDF). The Quarterly Journal of Economics. 110 (1): 73–92. doi:10.2307/2118511. JSTOR 2118511. S2CID 55030273.
• Cunningham, Lawrence A. (2002). "Behavioral Finance and Investor Governance". Washington & Lee Law Review. 59: 767. doi:10.2139/ssrn.255778. ISSN 1942-6658. S2CID 152538297.
• Daniel, K.; ; (1998). "Investor Psychology and Security Market Under- and Overreactions" (PDF). Journal of Finance. 53 (6): 1839–85. doi:10.1111/0022-1082.00077. :2027.42/73431. S2CID 32589687.
• ; Vartiainen, Hannu (2012). Behavioral Economics and Its Applications. Princeton University Press. ISBN .
• Eatwell, John; Milgate, Murray; Newman, Peter, บ.ก. (1988). The New Palgrave: A Dictionary of Economics. Macmillan. ISBN .
  • Augier, Mie. Simon, Herbert A. (1916–2001).
  • Bernheim, B. Douglas; Rangel, Antonio. Behavioral public economics.
  • Bloomfield, Robert. Behavioral finance.
  • Simon, Herbert A. Rationality, bounded.
• Genesove, David; Mayer, Christopher (March 2001). "Loss Aversion and Seller Behavior: Evidence from the Housing Market" (PDF). Quarterly Journal of Economics. 116 (4): 1233–1260. doi:10.1162/003355301753265561. S2CID 154641267.
• ; (2001). "Behavioral Economics". . pp. 1094–1100. doi:10.1016/B0-08-043076-7/02247-6. ISBN .
• (2016-12-01). "Identity Economics: "An Alternative Economic Psychology"". Reconsidering Identity Economics (ภาษาอังกฤษ). New York, NY: Palgrave Macmillan US. pp. 35–40. doi:10.1057/978-1-137-52561-1_3. ISBN .
• McGaughey, E. (2014), "Behavioural Economics and Labour Law", LSE Legal Studies Working Paper, no. 20/2014,  2460685
• Hens, Thorsten; Bachmann, Kremena (2008). . Wiley Finance Series. ISBN . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2021-02-28. สืบค้นเมื่อ 2015-04-07.
• Hogarth, R. M.; Reder, M. W. (1987). Rational Choice: The Contrast between Economics and Psychology. Chicago, IL: University of Chicago Press. ISBN .
• Kahneman, Daniel; (1979). "Prospect Theory: An Analysis of Decision under Risk". Econometrica. 47 (2): 263–91.  10.1.1.407.1910. doi:10.2307/1914185. JSTOR 1914185.
• Kahneman, Daniel; Diener, Ed (2003). Well-being: the foundations of hedonic psychology. .
• Kirkpatrick, Charles D.; Dahlquist, Julie R. (2007). Technical Analysis: The Complete Resource for Financial Market Technicians. Upper Saddle River, NJ: Financial Times Press. ISBN .
• (1997). Private Truths, Public Lies: The Social Consequences of Preference Falsification. Harvard University Press. pp. 7–. ISBN . Description
• (2000). Utility of Gains and Losses: Measurement-theoretical and Experimental Approaches. Mahwah, New Jersey: Lawrence Erlbaum Publishers. ISBN .
• ; Smith, Vernon L. (2008). Handbook of Experimental Economics Results. Vol. 1. Elsevier. Chapter-preview links.
• (1998). (PDF). Journal of Economic Literature. 36 (1): 11–46. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ September 27, 2011.
• Shefrin, Hersh (2002). "Behavioral decision making, forecasting, game theory, and role-play" (PDF). International Journal of Forecasting. 18 (3): 375–382. doi:10.1016/S0169-2070(02)00021-3.
• (2006). Micromotives and Macrobehavior. W. W. Norton. ISBN .
• (1999). Inefficient Markets: An Introduction to Behavioral Finance. New York: Oxford University Press. ISBN .
• (1987). "Behavioral Economics". . Vol. 1. pp. 221–24.
• Thaler, Richard H (2016). "Behavioral Economics: Past, Present, and Future". American Economic Review. 106 (7): 1577–1600. doi:10.1257/aer.106.7.1577.
• ; Mullainathan, Sendhil (2008). "Behavioral Economics". ใน (บ.ก.). (2nd ed.). Indianapolis: . ISBN . OCLC 237794267.
• (2018). "Bounded Rationality". ใน (บ.ก.). . Stanford, CA.
• . Le Concurrentialiste. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-01-24. สืบค้นเมื่อ 2015-04-07.
• Overview of Behavioral Finance
• , of the Stirling Behavioural Science Centre at
• – Colin F. Camerer and George Loewenstein
• A History of Behavioural Finance / Economics in Published Research: 1944–1988 2020-11-12 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
• , MSc in Behavioural Economics at the University of Essex