เต า จ น 道 เต า ม ความหมายตามต วอ กษรว า ว ถ หร อ ว ธ ต อมาค มภ ร เต าย คแรก ได ใช คำว า เต า ในความหมายใหม ว า เป นส งส

เต๋า (จีน: 道 เต้า) มีความหมายตามตัวอักษรว่า วิถี หรือ วิธี ต่อมาคัมภีร์เต๋ายุคแรก ได้ใช้คำว่า เต๋า ในความหมายใหม่ว่า เป็นสูงสุด เป็นอุตรภาพ ซึ่งปราศจากรูปร่าง พ้นวิสัยภาษา ความคิด และความเข้าใจของมนุษย์ เชื่อว่าเป็นต้นกำเนิดและจุดหมายปลายทางของสรรพสิ่ง แม้ความเชื่อนี้จะมีที่มาจากลัทธิเต๋า แต่ก็ได้แพร่หลายไปยังคตินิยมอื่น ๆ ด้วยทั้ง ลัทธิขงจื๊อ ตลอดจนศาสนาและปรัชญาตะวันออกโดยรวม

เป็นสัญลักษณ์แสดงถึงเต๋าและการก่อกำเนิดสรรพสิ่ง

คำอธิบายในคัมภีร์

แนวคิดเรื่องเต๋าปรากฏครั้งแรกในคัมภีร์เต้าเต๋อจิงของเล่าจื๊อ ที่กล่าวถึงเต๋าไว้ในบทแรกว่า

道可道，非常道。
名可名，非常名。

เต๋าที่เรียกขานได้ไม่ใช่เต๋าแท้
นามที่เรียกขานได้ไม่ใช่นามแท้
— เต้าเต๋อจิง บทที่ 1, เต้าเต๋อจิง บทที่ 1

นอกจากนี้ยังอธิบายว่า

有物混成，先天地生。
寂兮寥兮，獨立而不改，
周行而不殆，可以為天地母。
吾不知其名，字之曰道，
強為之名曰大。
大曰逝，
逝曰遠，
遠曰反。
มีสิ่งหนึ่งบังเกิดจากกลีภพ มีอยู่ก่อนฟ้า ดิน
ดูสงบและว่างเปล่า ดำรงอยู่เอง ไม่เปลี่ยนแปลง
แพร่ไปทั่วโดยไม่รู้เหน็ดเหนื่อย นับว่าเป็นมารดาของสรรพสิ่งก็ว่าได้
ข้าพเจ้าไม่รู้ชื่อ แต่ขอเรียกว่า ”เต๋า” เมื่อต้องขานชื่อ ก็ขอเรียกว่า “สิ่งที่ยิ่งใหญ่”
สิ่งที่ยิ่งใหญ่ย่อมชื่อว่าล่วงไป
ล่วงไปก็ชื่อว่าไกล
ไกลย่อมชื่อว่าย้อนกลับ

— เต้าเต๋อจิง บทที่ 25

ลักษณะของเต๋า

นักวิชาการได้สรุปลักษณะของเต๋าไว้ดังนี้

เป็นที่มาของสรรพสิ่ง
เป็นที่ไม่อาจเรียกขานได้
แทรกซึมแพร่หลายไปในทุกสิ่ง
เป็นกระบวนการที่เกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงของจักรวาล

ทัศนะเปรียบเทียบ

ตามความเชื่อของศาสนาเต๋า เต๋า คือ เป็นพลังงาน ต้นกำเนิดของสรรพสิ่งทั้งปวง เต๋าไม่มีชีวิต ไม่ใช่บุคคล ไม่ใช่พระเป็นเจ้า แต่ดำรงอยู่ก่อนพระเป็นเจ้า ความเชื่อเรื่องเต๋าของศาสนาเต๋าจึงมีลักษณะเป็น มีความคล้ายคลึงกับธรรมกายในศาสนาพุทธนิกายมหายาน-วัชรยานและคล้ายกับความเชื่อเรื่องพรหมันของศาสนาฮินดูสำนัก อีกด้วย

ลัทธิอนุตตรธรรมมีความเชื่อเรื่องเต๋าเช่นกัน แต่เชื่อว่าเต๋าเป็นพลังงานชีวิต เป็นบุคคล พระผู้สร้างสรรค์และก่อกำเนิดสรรพสิ่งตาม และสถิตแพร่หลายแทรกซึมอยู่ในทุกสิ่ง ลัทธิอนุตตรธรรมจึงเรียกเต๋าว่า "พระแม่องค์ธรรม" และเชื่อว่าวิญญาณของสรรพสัตว์ก็มาจากพระแม่องค์ธรรมนี้ ความเชื่อเรื่องเต๋าของลัทธิอนุตตรธรรมจึงมีลักษณะเป็นสรรพัชฌัตเทวนิยม คล้ายความเชื่อเรื่องพรหมันของศาสนาฮินดูสำนัก

อ้างอิง

. Center for Daoist Studies. ม.ป.ป. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-07-26. สืบค้นเมื่อ 21 มีนาคม 2556. {{}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= ((help))
"Tao Te Ching". Tao Te Ching. ม.ป.ป. สืบค้นเมื่อ 21 มีนาคม 2556. {{}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= ((help))
Stephen Mitchell (2006). . Tao Te Ching. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-08-31. สืบค้นเมื่อ 25 มีนาคม 2556. {{}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= ((help))
New World Encyclopedia (5 กันยายน 2551). "Monism". New World Encyclopedia. สืบค้นเมื่อ 25 มีนาคม 2556. {{}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= ((help))
สายทอง, ศุภนิมิต แปลและเรียบเรียง, ม.ป.ป., หน้า 9

[Dao_道-1] . Center for Daoist Studies. ม.ป.ป. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-07-26. สืบค้นเมื่อ 21 มีนาคม 2556. {{}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= ((help))

[2] "Tao Te Ching". Tao Te Ching. ม.ป.ป. สืบค้นเมื่อ 21 มีนาคม 2556. {{}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= ((help))

[3] Stephen Mitchell (2006). . Tao Te Ching. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-08-31. สืบค้นเมื่อ 25 มีนาคม 2556. {{}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= ((help))

[4] New World Encyclopedia (5 กันยายน 2551). "Monism". New World Encyclopedia. สืบค้นเมื่อ 25 มีนาคม 2556. {{}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= ((help))

[5] สายทอง, ศุภนิมิต แปลและเรียบเรียง, ม.ป.ป., หน้า 9