อินโด-อารยัน

กลุ่มภาษาอินโด-อารยัน (หรือบางครั้งเรียกเป็น กลุ่มภาษาอินดิก) เป็นสาขาย่อยของกลุ่มภาษาอินโด-อิเรเนียน ตระกูลภาษาอินโด-ยูโรเปียน ในช่วงต้นคริสต์ศตวรรษที่ 21 มีผู้พูดภาษานี้มากกว่า 800 ล้านคน โดยเฉพาะในอินเดีย, บังกลาเทศ, เนปาล, ปากีสถาน และศรีลังกา นอกจากนี้ ยังมีผู้อพยพและชาวต่างชาติที่พูกภาษาอินโด-อารยันจำนวนมากจากอนุทวีปอินเดียไปอาศัยที่, เอเชียตะวันตก, อเมริกาเหนือ, และออสเตรเลีย และผู้พูดภาษาโรมานีหลายล้านคนใน ปัจจุบัน มีภาษาในกลุ่มภาษาอินโด-อารยันมากกว่า 200 ภาษา

อินโด-อารยัน
อินดิก
ภูมิภาค:	เอเชียใต้
การจําแนก ทางภาษาศาสตร์:	อินโด-ยูโรเปียน อินโด-อิเรเนียน อินโด-อารยัน
ภาษาดั้งเดิม:
กลุ่มย่อย:	ภาษาสันสกฤต เช่นภาษาปัญจาบ บางครั้งรวม เช่นภาษาแคชเมียร์เข้ามาด้วย ได้แก่สำเนียงมาตรฐานของภาษาฮินดีและภาษาอูรดู รวมทั้งภาษากลุ่มตะวันตกเช่น ภาษาคุชราต และอาจรวมภาษาโรมานีด้วย เช่น ภาษาอัสสัม และภาษาเบงกอล เช่น ภาษามราฐี เช่นภาษาสิงหล ประวัติ หลักฐานเริ่มแรกของกลุ่มภาษานี้เริ่มจากภาษาพระเวทที่ใช้เขียนคัมภีร์พระเวทของศาสนาพราหมณ์ในสมัยโบราณ เมื่อราว 3,457 ปีก่อนพุทธศักราช ภาษาสันสกฤตได้ถูกปรับปรุงและจัดมาตรฐานโดย เรียกว่า ในแบบเดียวกับภาษาปรากฤตหลากหลายสำเนียงได้ถูกพัฒนาขึ้นมาในยุคกลาง ภาษาปรากฤตได้เกิดความหลากหลายกลายเป็นสำเนียงต่างๆมากมาย ในอินเดียยุคกลางตั้งแต่ พุทธศตวรรษที่ 11 - 18 บางสำเนียงได้มีการใช้ในวรรณกรรม การเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญต่อมาคือการรุกรานอินเดียของชาวมุสลิมในพุทธศตวรรษที่ 18-21 ในยุคจักรวรรดิโมกุล ภาษาเปอร์เซียเป็นภาษาที่มีอิทธิพลมาก ต่อมาจึงถูกแทนที่ด้วยภาษาอูรดู ซึ่งเป็นภาษาในกลุ่มอินโด-อารยัน ที่ใช้ศัพท์จากภาษาเปอร์เซีย แต่ใช้ไวยากรณ์แบบภาษาท้องถิ่น ภาษาหลักๆที่เข้ามาแทนที่ภาษาในยุคกลางได้แก่ ภาษาเบงกอลและภาษาฮินดี ภาษาอื่นๆได้แก่ ภาษาคุชราต ภาษาโอริยา ภาษามราฐี และภาษาปัญจาบ ในหมู่ผู้พูดภาษาฮินดี รูปแบบหลักคือภาษาพรัชที่เคยใช้พูดในปัจจุบัน และถูกแทนที่ด้วยภาษาขาริโพลีในพุทธศตวรรษที่ 24 คำศัพท์ที่ในภาษาพูดของภาษาฮินดีส่วนใหญ่มาจากภาษาเปอร์เซียและภาษาอาหรับ จนกระทั่งการแบ่งแยกอินเดียใน พ.ศ. 2490 ภาษาฮินดูสตานี (อูรดู) ถูกแทนที่ด้วยภาษาฮินดีมาตรฐานซึ่งเป็นภาษาราชการของอินเดีย ศัพท์บางส่วนที่มาจากภาษาเปอร์เซียและภาษาอาหรับถูกแทนที่ด้วยศัพท์จากภาษาสันสกฤตเพื่อทำให้เป็นอินเดียมากขึ้น หมายเหตุ ในเนื้อหาและภาษาพูดสมัยใหม่ คำว่า "อินดิก" มีความหมายโดยทั่วไปเป็นกลุ่มภาษาในอนุทวีปอินเดีย ทำให้รวมกลุ่มภาษาที่ไม่ได้อยู่ในกลุ่มภาษาอินโด-อารยัน ดูที่ Reynolds, Mike; Verma, Mahendra (2007), Britain, David (บ.ก.), "Indic languages", Language in the British Isles, Cambridge: Cambridge University Press, pp. 293–307, ISBN , สืบค้นเมื่อ 2021-10-04 อ้างอิง Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, บ.ก. (2013). "Indo-Aryan". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology. Munshi, S (2009). "Indo-Aryan languages". ใน Keith Brown; Sarah Ogilvie (บ.ก.). Concise Encyclopedia of Language of the World. Amsterdam: Elsevier. pp. 522–528. "Overview of Indo-Aryan languages". Encyclopædia Britannica. สืบค้นเมื่อ 8 July 2018. ขึ้นอยู่กับว่าจะแบ่งกลุ่มระหว่าง "สำเนียง" และ "ภาษา" อย่างไร^[]Glottolog 4.1 จัดให้มี 224 ภาษา Burde, Jayant (2004). Rituals, Mantras, and Science: An Integral Perspective (ภาษาอังกฤษ). Motilal Banarsidass Publishers. p. 3. ISBN . The Aryans spoke an Indo-European language sometimes called the Vedic language from which have descended Sanskrit and other Indic languages ... Prakrit was a group of variants which developed alongside Sanskrit. Jain, Danesh; Cardona, George (26 July 2007). The Indo-Aryan Languages (ภาษาอังกฤษ). Routledge. p. 163. ISBN . ... a number of their morphophonological and lexical features betray the fact that they are not direct continuations of R̥gvedic Sanskrit, the main base of 'Classical' Sanskrit; rather they descend from dialects which, despite many similarities, were different from R̥gvedic and in some regards even more archaic. Chamber's Encyclopaedia, Volume 7 (ภาษาอังกฤษ). International Learnings Systems. 1968. Most Aryan languages of India and Pakistan belong to the Indo-Aryan family, and are descended from Sanskrit through the intermediate stage of Prakrit. The Indo-Aryan languages are by far the most important numerically and the territory occupied by them extends over the whole of northern and central India and reaches as far south as Goa. Donkin, R. A. (2003). Between East and West: The Moluccas and the Traffic in Spices Up to the Arrival of Europeans (ภาษาอังกฤษ). . p. 60. ISBN . The modern, regional Indo-Aryan languages developed from Prakrt, an early 'unrefined' (prakrta) form of Sanskrit, around the close of the first millennium A.D. ภาษาฮินดีมาตรฐาน ภาษาแม่: 260.3 ล้านคน (2001), ภาษาที่สอง: 120 ล้านคน (1999). ภาษาอูรดู ภาษาแม่: 68.9 ล้านคน (2001-2014), ภาษาที่สอง: 94 ล้านคน (1999): Ethnologue 19. เบงกอลหรือบังกลาภาษา, ภาษาแม่: 242.3 ล้านคน (2011), ภาษาที่สอง: 19.2 ล้านคน (2011), Ethnologue "världens-100-största-språk-2010". Nationalencyclopedin. Govt. of Sweden publication. สืบค้นเมื่อ 30 August 2013. Edwin Francis Bryant; Laurie L. Patton (2005). The Indo-Aryan Controversy: Evidence and Inference in Indian History. Routledge. pp. 246–247. ISBN . อ่านเพิ่ม , A comparative grammar of the modern Aryan languages of India: to wit, Hindi, Panjabi, Sindhi, Gujarati, Marathi, Oriya, and Bangali. Londinii: Trübner, 1872–1879. 3 vols. ; Jain, Dhanesh, บ.ก. (2003), The Indo-Aryan Languages, Routledge, ISBN . Madhav Deshpande (1979). Sociolinguistic attitudes in India: An historical reconstruction. Ann Arbor: Karoma Publishers. ISBN , ISBN  (pbk). (1994). A comparative study of Santali and Bengali. Calcutta: K.P. Bagchi & Co. ISBN  Erdosy, George. (1995). The Indo-Aryans of ancient South Asia: Language, material culture and ethnicity. Berlin: Walter de Gruyter. ISBN . Ernst Kausen, 2006. Die Klassifikation der indogermanischen Sprachen (Microsoft Word, 133 KB) Kobayashi, Masato.; & (2004). Historical phonology of old Indo-Aryan consonants. Tokyo: Research Institute for Languages and Cultures of Asia and Africa, Tokyo University of Foreign Studies. ISBN . (1991), The Indo-Aryan Languages, Cambridge: Cambridge University Press, ISBN . Misra, Satya Swarup. (1980). Fresh light on Indo-European classification and chronology. Varanasi: Ashutosh Prakashan Sansthan. Misra, Satya Swarup. (1991–1993). The Old-Indo-Aryan, a historical & comparative grammar (Vols. 1–2). Varanasi: Ashutosh Prakashan Sansthan. Sen, Sukumar. (1995). Syntactic studies of Indo-Aryan languages. Tokyo: Institute for the Study of Languages and Foreign Cultures of Asia and Africa, Tokyo University of Foreign Studies. Vacek, Jaroslav. (1976). The sibilants in Old Indo-Aryan: A contribution to the history of a linguistic area. Prague: Charles University. แหล่งข้อมูลอื่น , 25 October 2009 Colin P.Masica Survey of the syntax of the modern Indo-Aryan languages (Rajesh Bhatt), 7 February 2003.