ส ขสำราญ เป นอำเภอหน งของจ งหว ดระนอง ม แหล งท องเท ยวท สำค ญ ได แก เขตร กษาพ นธ ส ตว ป าคลองนาคา หาดประพาส บ านทะเลนอก

สุขสำราญ เป็นอำเภอหนึ่งของจังหวัดระนอง มีแหล่งท่องเที่ยวที่สำคัญ ได้แก่ เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าคลองนาคา หาดประพาส บ้านทะเลนอก น้ำตกโตนกลอย และหมู่เกาะกำ เกาะค้างคาว เกาะญี่ปุ่น ในเขตอุทยานแห่งชาติแหลมสน และเป็นเขตประวัติศาสตร์ที่สำคัญ ได้แก่ แหล่งโบราณคดีภูเขาทอง

อำเภอสุขสำราญ
อำเภอ
การถอดเสียงอักษรโรมัน
• อักษรโรมัน	Amphoe Suk Samran
หมู่เกาะกำในอุทยานแห่งชาติแหลมสน ตำบลกำพวน
คำขวัญ: หมู่เกาะกำงามตา เลี้ยงกุ้งปลาหมื่นล้าน แตงโมหวานชั้นดี หาดยาวรีน้ำตกสวย คนร่ำรวยคุณธรรม
แผนที่จังหวัดระนอง เน้นอำเภอสุขสำราญ
พิกัด: 9°20′42″N 98°25′48″E / 9.34500°N 98.43000°E / 9.34500; 98.43000
ประเทศ	ไทย
จังหวัด	ระนอง
พื้นที่
• ทั้งหมด	395.080 ตร.กม. (152.541 ตร.ไมล์)
ประชากร (2564)
• ทั้งหมด	14,378 คน
• ความหนาแน่น	36.39 คน/ตร.กม. (94.2 คน/ตร.ไมล์)
รหัสไปรษณีย์	85120
รหัสภูมิศาสตร์	8505
ที่ตั้งที่ว่าการ	ที่ว่าการอำเภอสุขสำราญ หมู่ที่ 5 ตำบลกำพวน อำเภอสุขสำราญ จังหวัดระนอง 85120
ส่วนหนึ่งของ

สถานีวิจัยเพื่อการพัฒนาชายฝั่งอันดามัน มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ตำบลกำพวน

ปลาช่อนทรายแก้วหรือปลาเห็ดโคน ที่พบที่ป่าชายเลนบ้านกำพวน อำเภอสุขสำราญ จังหวัดระนอง

ที่ตั้งและอาณาเขต

อำเภอสุขสำราญมีอาณาเขตติดต่อกับเขตการปกครองข้างเคียงดังต่อไปนี้

ทิศเหนือ ติดต่อกับอำเภอกะเปอร์
ทิศตะวันออก ติดต่อกับอำเภอท่าฉางและอำเภอวิภาวดี (จังหวัดสุราษฎร์ธานี)
ทิศใต้ ติดต่อกับอำเภอบ้านตาขุน (จังหวัดสุราษฎร์ธานี) และอำเภอคุระบุรี (จังหวัดพังงา)
ทิศตะวันตก ติดต่อกับทะเลอันดามัน

ประวัติ

ท้องที่อำเภอสุขสำราญเดิมเป็นส่วนหนึ่งของตำบลกำพวน อำเภอเมืองระนอง ซึ่งกำพวนเป็นหัวเมืองเล็กรอบนอกเมืองหนึ่ง มีการประกาศตั้งเป็นหัวเมือง 12 นักษัตร ในสมัยพระเจ้าจันทรภาณุ ใน พ.ศ. 1779 โดยเมื่อก่อนนั้นได้มีชาวอาหรับเปอร์เซีย มาตั้งชุมชนอยู่ที่บนควนต้นท่อม (ปัจจุบันเรียกว่า ภูเขาทอง) และควนชี ปัจจุบันอยู่ในเขตบางกล้วยนอก ตำบลนาคา ได้มีการทำลูกปัดและทำทอง นำไปขายตามหัวเมืองต่างๆ เมื่อประมาณ 700 กว่าปีที่แล้ว สภาพพื้นที่ทางธรรมชาติในอดีตในพื้นที่เป็นชุมชนในปัจจุบัน เมื่ออดีตเป็นทะเล ซึ่งเมื่อชุมชนขยายขึ้นไม่มีพื้นที่ๆจะทำมาหากินที่อยู่อาศัยและประกอบกับมรสุมทางทะเล เมื่ออดีตลำบาก ต่อการตั้งถิ่นฐานให้ถาวร จึงมีการละทิ้งชุมชนไปอยู่ที่ใดไม่ปรากฏเป็นที่ชัดเจน มีผู้เฒ่าบางท่านเล่าว่า ถูกโรคห่าระบาดหนักทำให้ล้มหายตายจากจนหมดชุมชน และตั้งเป็นตำบลตั้งแต่ พ.ศ. 2450 โดยขึ้นการปกครองกับอำเภอเขานิเวศน์

พื้นที่ตำบลกำพวนได้ย้ายมาขึ้นการปกครองกับกิ่งอำเภอกะเปอร์ โดยแยกตัวจากอำเภอเขานิเวศน์ จนในปี พ.ศ. 2490 ทางกระทรวงมหาดไทยได้แยกท้องที่หมู่ 5–7 (ในขณะนั้น) ของตำบลกำพวน มาจัดตั้งเป็น ตำบลนาคา ทำให้พื้นที่ด้านใต้กิ่งอำเภอกะเปอร์ มีทั้งหมด 2 ตำบล และในวันที่ 27 กรกฎาคม พ.ศ. 2508 ทางกระทรวงมหาดไทยได้ยกฐานะกิ่งอำเภอกะเปอร์ อำเภอเมืองระนอง ขึ้นเป็น อำเภอกะเปอร์ ทำให้พื้นที่ของตำบลกำพวน และตำบลนาคา ย้ายมาขึ้นการปกครองกับอำเภอกะเปอร์

ปี พ.ศ. 2534 ราษฎรในพื้นที่ได้ยื่นเรื่องราวต่อราชการ ขอให้ตั้งกิ่งอำเภอขึ้นที่พื้นที่ตำบลกำพวน โดยกระทรวงมหาดไทยได้พิจารณาเห็นว่าราษฎรทั้งสองตำบล ได้แก่ ตำบลกำพวน และตำบลนาคา เป็นตำบลที่อยู่ไกลท้องที่ทุรกันดาร และห่างไกลจากตัวอำเภอ เจ้าหน้าที่มีโอกาสตรวจเยี่ยมเยือนดูแลทุกข์สุขของราษฎรน้อยมาก เพราะทางคมนาคมไม่สะดวก ซึ่งอาจเป็นการเสียหายในด้านการปกครอง ประกอบกับหมู่บ้านดังกล่าวมีโอกาสที่จะเจริญในอนาคต เพราะราษฎรอาศัยอยู่กันหนาแน่นมาก และมีพื้นที่ทำมาหากินได้ โดยเฉพาะมีทรัพยากรทางธรรมชาติ พอที่จะยกระดับการครองชีพของราษฎรของตำบลกำพวน และตำบลนาคาให้ดียิ่งขึ้น จึงแนะนำประชุมชี้แจงร่วมกับทางอำเภอกะเปอร์ รายงานต่อกระทรวงมหาดไทย ขอจัดตั้งที่ว่าการกิ่งอำเภอที่ตำบลกำพวนขึ้น

ต่อมาเมื่อวันที่ 22 เมษายน พ.ศ. 2535 ได้มีประกาศกระทรวงมหาดไทยให้แยกตำบลกำพวน และตำบลนาคา ออกจากการปกครองของอำเภอกะเปอร์ รวมตั้งเป็น กิ่งอำเภอสุขสำราญ ตามประกาศกระทรวงมหาดไทยลงวันที่ 13 มีนาคม พ.ศ. 2535 โดยมีผลบังคับตั้งแต่วันที่ 1 เมษายน ปีเดียวกัน กำหนดให้ขึ้นการปกครองกับอำเภอกะเปอร์ และต่อมาได้มีพระราชกฤษฎีกายกฐานะขึ้นเป็น อำเภอสุขสำราญ ลงวันที่ 24 สิงหาคม พ.ศ. 2550 โดยมีผลบังคับภายในวันที่ 8 กันยายน ตามโครงการเฉลิมพระเกียรติเนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 80 พรรษา 5 ธันวาคม พ.ศ. 2550

จุดเด่น

อำเภอสุขสำราญเป็นที่ตั้งของเขตรักษาพันธุ์ป่าคลองนาคา ซึ่งมีพลับพลึงธาร พืชที่มีฉายาว่า "ราชินีแห่งสายน้ำ" ถือได้ว่าเป็นพืชน้ำที่สวยงามและหายากมากที่สุดชนิดหนึ่ง โดยพบได้เฉพาะที่จังหวัดระนองตอนล่างและพังงาตอนบน ในจังหวัดระนองพบที่คลองนาคา ตำบลนาคา อำเภอสุขสำราญ เป็นพืชเฉพาะถิ่น ไม่พบที่ใหนในโลก ปัจจุบันพบเหลือแค่ร้อยละ 1 เท่านั้น และพบขึ้นอยู่อย่างกระจัดกระจาย จึงได้ขึ้นเป็นบัญชีพืชที่ใกล้สูญพันธุ์ของโลก (IUCN Redlist)

การแบ่งเขตการปกครอง

การปกครองส่วนภูมิภาค

อำเภอสุขสำราญแบ่งเขตการปกครองย่อยออกเป็น 2 ตำบล 15 หมู่บ้าน ได้แก่

ลำดับ	อักษรไทย	อักษรโรมัน	จำนวนหมู่บ้าน	จำนวนประชากร (ธันวาคม 2565)
1.	นาคา	Nakha	8	7,478
2.	กำพวน	Kamphuan	7	7,003

การปกครองส่วนท้องถิ่น

ท้องที่อำเภอสุขสำราญประกอบด้วยองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น 2 แห่ง ได้แก่

เทศบาลตำบลกำพวน ครอบคลุมพื้นที่ตำบลกำพวนทั้งตำบล
องค์การบริหารส่วนตำบลนาคา ครอบคลุมพื้นที่ตำบลนาคาทั้งตำบล

รายชื่อเกาะในเขตอำเภอสุขสำราญ

อำเภอสุขสำราญ เป็นอำเภอที่มีเกาะมากที่สุดอันดับที่ 2 ในจังหวัดระนอง รองลงมาจากอำเภอเมืองระนอง มีมากถึง 12 เกาะจาก 56 เกาะ มีเกาะหลักคือ เกาะกำใหญ่ ซึ่งเป็นเกาะขนาดใหญ่อันดับที่ 5 ในจังหวัดระนอง มีเนื้อที่ประมาณ 4.008 ตารางกิโลเมตร และเกาะเล็ก ๆ อีก 11 เกาะ ซึ่งอยู่ในความดูแลของอุทยานแห่งชาติแหลมสน และองค์การบริหารส่วนตำบลนาคา ทุกเกาะมีพื้นที่รวมทั้งหมด 7.834 ตารางกิโลเมตร

ลำดับที่	ชื่อเกาะ	ตำบล	พื้นที่ (ตร.กม.)	หน่วยงาน
1	กำหนุ่ย	กำพวน	0.021	อุทยานแห่งชาติแหลมสน
2	ลูกกำออก	กำพวน	0.028	อุทยานแห่งชาติแหลมสน
3	ลูกกำกลาง	กำพวน	0.065	อุทยานแห่งชาติแหลมสน
4	ลูกกำใต้	กำพวน	0.091	อุทยานแห่งชาติแหลมสน
5	ล้าน	กำพวน	0.422	อุทยานแห่งชาติแหลมสน
6	กำนุ้ย	กำพวน	1.518	อุทยานแห่งชาติแหลมสน
7	กำใหญ่	กำพวน	4.008	อุทยานแห่งชาติแหลมสน
8	ทับนอ	นาคา	0.773	อุทยานแห่งชาติแหลมสน
9	กลาง	นาคา	0.031	องค์การบริหารส่วนตำบลนาคา
10	ลูกกำตก	นาคา	0.283	องค์การบริหารส่วนตำบลนาคา
11	นก	นาคา	0.195	องค์การบริหารส่วนตำบลนาคา
12	ค้างคาว	นาคา	0.399	องค์การบริหารส่วนตำบลนาคา

อ้างอิง

(PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 64 (26 ง): 1114–1433. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2011-11-09. สืบค้นเมื่อ 2021-11-18. วันที่ 10 มิถุนายน พ.ศ. 2490
(PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 81 (49 ก): 565–569. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2008-10-01. สืบค้นเมื่อ 2021-11-18. วันที่ 27 กรกฎาคม พ.ศ. 2508
(PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 109 (53 ง): 20. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2011-07-18. สืบค้นเมื่อ 2008-05-12. วันที่ 22 เมษายน พ.ศ. 2535
(PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 124 (46 ก): 14–21. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2007-09-30. สืบค้นเมื่อ 2008-05-12. วันที่ 24 สิงหาคม พ.ศ. 2550
"ระบบสารสนเทศเพื่อการบริหาร". stat.bora.dopa.go.th.
"ข้อมูลเกาะรายจังหวัด - เกาะในจังหวัดระนอง". สืบค้นเมื่อ June 2, 2021.{{}}: CS1 maint: url-status ()

บทความเขตการปกครองของประเทศไทยนี้ยังเป็น คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

[:2-1] (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 64 (26 ง): 1114–1433. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2011-11-09. สืบค้นเมื่อ 2021-11-18. วันที่ 10 มิถุนายน พ.ศ. 2490

[:1-2] (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 81 (49 ก): 565–569. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2008-10-01. สืบค้นเมื่อ 2021-11-18. วันที่ 27 กรกฎาคม พ.ศ. 2508

[3] (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 109 (53 ง): 20. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2011-07-18. สืบค้นเมื่อ 2008-05-12. วันที่ 22 เมษายน พ.ศ. 2535

[4] (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 124 (46 ก): 14–21. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2007-09-30. สืบค้นเมื่อ 2008-05-12. วันที่ 24 สิงหาคม พ.ศ. 2550

[5] "ระบบสารสนเทศเพื่อการบริหาร". stat.bora.dopa.go.th.

[6] "ข้อมูลเกาะรายจังหวัด - เกาะในจังหวัดระนอง". สืบค้นเมื่อ June 2, 2021.{{}}: CS1 maint: url-status ()