อาเจะฮ อ นโดน เซ ย Aceh เป นจ งหว ดหน งของประเทศอ นโดน เซ ย ต งอย ทางเหน อส ดของเกาะส มาตราจ งหว ดอาเจะฮ Provinsi Aceh อ

อาเจะฮ์ (อินโดนีเซีย: Aceh) เป็นจังหวัดหนึ่งของประเทศอินโดนีเซีย ตั้งอยู่ทางเหนือสุดของเกาะสุมาตรา

จังหวัดอาเจะฮ์ Provinsi Aceh (อินโดนีเซีย)
จังหวัด
ธง ตรา
คำขวัญ: "ปัญจจิตะ" (ภาษาสันสกฤต) "เป้าหมาย 5 ประการ"
ที่ตั้งจังหวัดอาเจะฮ์ในประเทศอินโดนีเซีย
พิกัด: 5°33′N 95°19′E / 5.550°N 95.317°E / 5.550; 95.317
ประเทศ	อินโดนีเซีย
	บันดาอาเจะฮ์
การปกครอง
• ผู้ว่าการ
พื้นที่
• ทั้งหมด	58,375.83 ตร.กม. (22,539.03 ตร.ไมล์)
ประชากร (2010)
• ทั้งหมด	4,486,570 คน
• ความหนาแน่น	77 คน/ตร.กม. (200 คน/ตร.ไมล์)
Demographics
• Ethnic groups	79% 7% 5% 4% Alas 3% Singkil 2% Simeulue
• ศาสนา	98.6% อิสลาม 0.70% คริสต์ 0.55% พุทธ 0.08% ฮินดู
• ภาษา	ภาษาอินโดนีเซีย (official) ภาษาอาเจะฮ์
เขตเวลา	()
เว็บไซต์	acehprov.go.id

ประวัติศาสตร์

แผนที่ของอาเจะฮ์ในสมัยสุลต่านอิสกันดาร์ มูดา

อาเจะฮ์เคยเป็นรัฐอิสระที่มีบทบาททางการค้าและการเดินเรือระหว่างประเทศ อาเจะฮ์เริ่มรับศาสนาอิสลามจากชวาในราวพุทธศตวรรษที่ 13 และได้สถาปนาการปกครองแบบสุลต่านขึ้นที่เมืองบันดาอาเจะฮ์ อาเจะฮ์มีอำนาจมากในสมัยสุลต่านอาลี มูตคายัต ซะห์ ที่ครองราชย์ระหว่าง พ.ศ. 2057 – 2073 ที่ได้ทำให้อาเจะฮ์เป็นศูนย์กลางทางการค้าแทนมะละกาที่ถูกโปรตุเกสโจมตี เมื่อ พ.ศ. 2044 และพระองค์ยังทำสงครามต่อต้านโปรตุเกสที่พยายามเข้ายึดครองเมืองปาไซ และได้ขยายอำนาจเข้าครอบครองดินแดนส่วนอื่นของสุมาตรา และบางส่วนในคาบสมุทรมลายู ยุคทองของอาเจะฮ์ที่มีความรุ่งเรืองมากตชคือในสมัยสุลต่านอิสกันดาร์ มุดา ที่ข้ามไปยึดครองยะโฮร์และเปรักได้ และกลายเป็นศูนย์กลางของศาสนาอิสลามในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ที่เรียกว่า ประตูทางตะวันออกที่เปิดสู่มักกะฮ์

อาเจะฮ์เริ่มตกต่ำลงหลังจากเนเธอร์แลนด์เข้ามายึดครองมะละกาเมื่อ พ.ศ. 2184 ประกอบกับในอาเจะฮ์มีความขัดแย้งระหว่างขุนนางท้องถิ่นกับสุลต่าน เนเธอร์แลนด์เข้ามาแทรกแซงโดยสนับสนุนให้ชาวมีนังกาเบาแยกตัวออกมาจากอาเจะฮ์ รัฐทางคาบสมุทรมลายู เช่น ยะโฮร์ก็เริ่มแข็งข้อกับอาเจะฮ์ และได้รับผลกระทบจากการเข้าครอบครองปีนังและสิงคโปร์ของอังกฤษ ทำให้อิทธิพลทางการเมืองและเศรษฐกิจของอาเจะฮ์ลดลง

ในที่สุดเนเธอร์แลนด์ได้ทำสงครามอาเจะฮ์เพื่อยึดอาเจะฮ์เป็นอาณานิคม การสู้รบเริ่มขึ้นใน พ.ศ. 2416 และยึดเมืองบันดาอาเจะฮ์ได้ใน พ.ศ. 2420 แต่ก็ยังคงสู้รบแบบกองโจรต่อไป แม้ว่าสุลต่านจะยอมจำนนใน พ.ศ. 2446 เมื่อสงครามโลกครั้งที่สองสิ้นสุดลง และอินโดนีเซียได้รับเอกราช แต่อาเจะฮ์ก็ยังมีการปฏิวัติต่อต้านรัฐบาลกลางระหว่าง พ.ศ. 2496–2502 นำโดยพวกอูลามา แม้จะมีสถานภาพเป็นเขตการปกครองพิเศษตั้งแต่ พ.ศ. 2502 แต่ก็ยังมีกองกำลังที่ต้องการแยกตัวเป็นอิสระคือขบวนการอาเจะฮ์เสรีจนถึง พ.ศ. 2548

ปัจจุบันจังหวัดอะเจะฮ์เป็นจังหวัดเดียวที่บังคับใช้กฎหมายชารีอะห์ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของข้อยินยอมจากรัฐบาลกลาง

หน่วยการบริหาร

พื้นที่จังหวัดอาเจะฮ์แบ่งออกเป็น 18 อำเภอหรือกาบูปาเต็น 5 นครหรือโกตา และ 289 ตำบลหรือเกอจามาตัน

อำเภอ

(Kabupaten Gayo Lues)
(Kabupaten Simeulue)
(Kabupaten Nagan Raya)
(Kabupaten Bireuen)
(Kabupaten Bener Meriah)
(Kabupaten Pidie)
(Kabupaten Pidie Jaya)
(Kabupaten Aceh Tengah)
(Kabupaten Aceh Jaya)
(Kabupaten Aceh Singkil)
(Kabupaten Aceh Barat)
(Kabupaten Aceh Barat Daya)
(Kabupaten Aceh Timur)
(Kabupaten Aceh Tenggara)
(Kabupaten Aceh Tamiang)
(Kabupaten Aceh Selatan)
(Kabupaten Aceh Besar)
(Kabupaten Aceh Utara)

นคร

ซาบัง (Sabang)
(Subulussalam)
บันดาอาเจะฮ์ (Banda Aceh; เมืองหลัก)
ลกเซอมาเว (Lhokseumawe)
(Langsa)

อ้างอิง

(อินโดนีเซีย) Central Bureau of Statistics: Census 2010, retrieved 17 January 2011.
. The Permanent Committee on Geographical Names. 2003. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2018-12-24.
Indonesia's Population: Ethnicity and Religion in a Changing Political Landscape. Institute of Southeast Asian Studies. 2003.
Statistik Indonesia 2021 (ภาษาอินโดนีเซีย). สำนักงานสถิติแห่งประเทศอินโดนีเซีย. 2021-02-26. pp. 45–47. สืบค้นเมื่อ 2021-12-05.
"Peraturan Kepala Badan Pusat Statistik Nomor 120 Tahun 2020 Tentang Klasifikasi Desa Perkotaan dan Perdesaan di Indonesia Tahun 2020" (PDF) (ภาษาอินโดนีเซีย). สำนักงานสถิติแห่งประเทศอินโดนีเซีย. สืบค้นเมื่อ 2021-12-05.

แหล่งข้อมูลอื่น

หนังสือและบทความ

สุพรรณี กาญจนัษฐิติ. “อาเจะฮ์.” ใน สารานุกรมประวัติศาสตร์สากลสมัยใหม่: เอเชีย เล่ม 1 อักษร A-B ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. หน้า 37-40. กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน, 2539.
อรอนงค์ ทิพย์พิมล. “ประวัติศาสตร์กฎหมายอิสลามที่อาเจะห์: จากรัฐสุลต่านสู่เขตปกครองพิเศษ.” วารสารประวัติศาสตร์ ธรรมศาสตร์ 9, ฉ. 1 (มกราคม-มิถุนายน 2565): 1-30.

เว็บไซต์

(อินโดนีเซีย) Official website 2021-03-05 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
(อินโดนีเซีย) Official website for Tourism 2017-02-03 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน

[bps2010-1] (อินโดนีเซีย) Central Bureau of Statistics: Census 2010, retrieved 17 January 2011.

[PCGN2003-2] . The Permanent Committee on Geographical Names. 2003. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2018-12-24.

[3] Indonesia's Population: Ethnicity and Religion in a Changing Political Landscape. Institute of Southeast Asian Studies. 2003.

[4] Statistik Indonesia 2021 (ภาษาอินโดนีเซีย). สำนักงานสถิติแห่งประเทศอินโดนีเซีย. 2021-02-26. pp. 45–47. สืบค้นเมื่อ 2021-12-05.

[5] "Peraturan Kepala Badan Pusat Statistik Nomor 120 Tahun 2020 Tentang Klasifikasi Desa Perkotaan dan Perdesaan di Indonesia Tahun 2020" (PDF) (ภาษาอินโดนีเซีย). สำนักงานสถิติแห่งประเทศอินโดนีเซีย. สืบค้นเมื่อ 2021-12-05.