อ กษรลายต ย หร อ อ กษรท ายลายต ย เว ยดนาม Chữ Thái Lai Tay เป นระบบการเข ยนของในจ งหว ดเหงะอาน ประเทศเว ยดนาม ท ใช เข ยน

อักษรลายตัย หรือ อักษรท้ายลายตัย (เวียดนาม: Chữ Thái Lai Tay) เป็นระบบการเขียนของในจังหวัดเหงะอาน ประเทศเวียดนาม ที่ใช้เขียนภาษาญ้อ รูปร่างคล้ายอักษรไทยฝักขามที่เคยใช้ในล้านนา

อักษรลายตัย
ศัพท์ "ไทญ้อ" เขียนด้วยอักษรลายตัย
ชนิด	อักษรสระประกอบ
ช่วงยุค	คริสต์ศตวรรษที่ 16 – ปัจจุบัน
ทิศทาง	บนลงล่าง ซ้ายไปขวา
ภาษาพูด	ภาษาญ้อ
อักษรที่เกี่ยวข้อง
ระบบแม่	ชุดตัวอักษรฟินิเชีย ชุดตัวอักษรแอราเมอิก พราหมี ปัลลวะ เขมร อักษรลายตัย
ระบบพี่น้อง	สุโขทัย, ขอมไทย
บทความนี้ประกอบด้วยในสัทอักษรสากล (IPA) สำหรับคำแนะนำเบื้องต้นเกี่ยวกับสัญลักษณ์ IPA โปรดดู สำหรับความแตกต่างระหว่าง [ ], / / และ ⟨ ⟩ ดูที่ (สัทอักษรสากล § วงเล็บเหลี่ยมและทับ)

ชื่อ

อักษรนี้มีชื่อเรียกหลายชื่อ เช่น อักษรญ้อลายตัย,อักษรเหงะอาน, อักษรไทญ้อ, อักษรท้ายลายตัย, อักษรกวี่เจิว

ต้นกำเนิด

เบื้องต้น (Michel Ferlus) นักวิชาการชาวฝรั่งเศสจัดให้อักษรลายตัยอยู่ในกลุ่มอักษรเขมร โดยแยกออกเป็นสองกลุ่ม คือ อักษรสุโขทัยและฝักขาม (ซึ่งพัฒนาไปเป็นอักษรไทยและลาว) และอีกกลุ่มคือ อักษรไทเวียด ลายตัย และ ของชาวไทในเวียดนาม แฟร์ลุสกล่าวอีกว่าชาวไทรับรูปแบบอักษรเขมรทั้งหมดไปใช้โดยขาดการเรียนรู้อย่างเหมาะสม ในเวลาต่อมาเมื่อชาวไทกระจายทั่วภาคพื้นทวีปอุษาคเนย์ พวกเขาก็ยังคงรักษาลักษณะดั้งเดิมของอักษรเขมรยุคก่อนพระนครไว้ได้ หากแต่ไม่มีการเรียงลำดับอักษร หรือการใช้ตัวเลข อย่างไรก็ตาม ชาวไทในเวียดนามมีอักษรใช้ครั้งแรกตั้งแต่ช่วงต้นคริสต์ศวรรษที่ 16 เป็นต้นมา

รูปลักษณ์

อักษรลายตัยมี 29 พยัญชนะ โดยมี 8 ตัวที่สามารถพบในตำแหน่งท้ายพยางค์ และมีสัญลักษณ์สระ 13 แบบ ซึ่งส่วนใหญ่ตั้งใต้พยัญชนะ หรือบางส่วนตั้งอยู่ทางขวาของพยัญชนะ อักษรลายตัยยังคงเป็นอักษรสระประกอบแท้ และพยัญชนะที่ไม่มีรูปสระจะออกเสียงด้วยสระลดรูป <o>, [ɔ] ซึ่งต่างจากระบบการเขียนอักษรไทอื่น ๆ อักษรนี้ยังมีตัวแฝดสำหรับสระและตัวผสมพยัญชนะท้ายอีก 9 ตัว

อักษรนี้เขียนจากบนลงล่างและจากขวาไปซ้าย แบบเดียวกับอักษรจีน เพราะชาวไทเหล่านี้เคยใช้อักษรจีนเขียนภาษาของตนมาก่อนที่จะรับรูปแบบการเขียนอักษรฝักขามจากล้านนาและลาว

อักษรลายตัยไม่มีวรรณยุกต์ ส่วนใหญ่มักเขียนโดยไม่มีเครื่องหมายวรรคตอน แต่อาจพบในเอกสารตัวเขียนบางอันที่มีเครื่องหมายวรรคตอนเหมือนกับของจีน อักษรนี้ไม่มีตัวเลข โดยจะเขียนตัวเลขเป็นรูปตัวอักษร

ข้อความในอักษรลายตัย
ข้อความที่ตัดตอนมาจากเอกสารตัวเขียนอักษรลายตัย
เอกสารตัวเขียนในอักษรลายตัย

การใช้งาน

ปัจจุบันไม่ค่อยมีการใช้งานอักษรนี้แล้ว แต่มีเอกสารตัวเขียนมากพอที่จะให้นักภาษาศาสตร์ศึกษาได้ นักวิชาการไทญ้อที่มีอายุมากบางคนสามารถอ่านเอกสารเหล่านี้ได้ ชุมชนไทญ้อในปัจจุบันมีการสอนและศึกษาอักษรนี้ โดยได้รับการสนับสนุนจากรัฐบาลท้องถิ่นและบรรดาครู

ยูนิโคด

ทางยูนิโคดเสนอให้ลงรหัสอักษรนี้ลงไป

อ้างอิง

Mukdawijitra, Yukti. "LANGUAGE IDEOLOGIES OF ETHNIC ORTHOGRAPHY IN A MULTILINGUAL STATE: THE CASE OF ETHNIC THÁI ORTHOGRAPHIES IN VIETNAM" (PDF). p. 95. (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 22 มกราคม 2023. สืบค้นเมื่อ 7 พฤษภาคม 2024.
Sầm Công Danh (2020). "Summarized version of Tai Yo script (updated)". Academia.edu. สืบค้นเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2021.
Nguyen, Viet Khoi; Sam, Cong Danh; van de Kasteelen, Frank (13 กรกฎาคม 2022). "Preliminary Proposal to encode the Yo Lai Tay Script" (PDF). สืบค้นเมื่อ 1 กันยายน 2022.
Ferlus, Michel (กันยายน 1999). "Sur l'ancienneté des écritures thai d'origine indo-khmère".

บรรณานุกรม

ประเสริฐ ณ นคร (2006). ตัวอักษรไทเหนือและไทอาหม. อักษร ภาษา จารึก วรรณกรรม. กทม.: มติชน. p. 66. ISBN .

[Mukdawijitra-1] Mukdawijitra, Yukti. "LANGUAGE IDEOLOGIES OF ETHNIC ORTHOGRAPHY IN A MULTILINGUAL STATE: THE CASE OF ETHNIC THÁI ORTHOGRAPHIES IN VIETNAM" (PDF). p. 95. (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 22 มกราคม 2023. สืบค้นเมื่อ 7 พฤษภาคม 2024.

[a-2] Sầm Công Danh (2020). "Summarized version of Tai Yo script (updated)". Academia.edu. สืบค้นเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2021.

[unicode-3] Nguyen, Viet Khoi; Sam, Cong Danh; van de Kasteelen, Frank (13 กรกฎาคม 2022). "Preliminary Proposal to encode the Yo Lai Tay Script" (PDF). สืบค้นเมื่อ 1 กันยายน 2022.

[ferlus-4] Ferlus, Michel (กันยายน 1999). "Sur l'ancienneté des écritures thai d'origine indo-khmère".