อะบ ฏอล บ อ บน อ บด ลม ฏฏอล บ อาหร บ ابو طالب بن عبد المطلب ป 539 ป 619 เป นห วหน าเผ าของ ในเผ าก เรชแห งม กกะฮ หล งจาก

อะบูฏอลิบ อิบน์ อับดุลมุฏฏอลิบ (อาหรับ: ابو طالب بن عبد المطلب;ป. 539 – ป. 619) เป็นหัวหน้าเผ่าของ ในเผ่ากุเรชแห่งมักกะฮ์ หลังจากการเสียชีวิตของ พ่อของเขา

อะบูฏอลิบ อิบน์ อับดุลมุฏฏอลิบ أَبُو طَالِب ٱبْن عَبْد ٱلْمُطَّلِب

หัวหน้าตระกูลของกุเรช
ครองราชย์	ป. ค.ศ. 578 - 619
ก่อนหน้า
ถัดไป

ประสูติ	ป. ค.ศ. 535 มักกะฮ์ ฮิญาซ (ปัจจุบันคือประเทศซาอุดีอาระเบีย) อิมรอน (عِمْرَان) หรือ อับดุมะนาฟ (عَبْد مَنَاف)
สวรรคต	ป. ค.ศ. 619 มักกะฮ์
คู่อภิเษก
พระราชบุตร	อะลี

อะบูฏอลิบเป็นลุงของศาสดามุฮัมมัด และพ่อของอะลี นักวิชาการได้โต้เถียงกันว่าเขาเสียชีวิตในศาสนาอิสลามหรือไม่

ความสัมพันธ์กับมุฮัมมัด

อบูฏอลิบเป็นพี่ชายของ ผู้เป็นพ่อของมุฮัมมัดที่เสียชีวิตก่อนที่มุฮัมมัดเกิด หลังจาก แม่ของมุฮัมมัดเสียชีวิตตอนอายุ 6 ขวบ อับดุลมุฏฏอลิบจึงรับเลี้ยงต่อและเสียชีวิตตอนที่มุฮัมมัดอายุ 8 ขวบ อัล-ฮาริษไม่มีรายได้มากพอที่จะเลี้ยงดูเขา อบูฏอลิบจึงรับเลี้ยงเขาเพราะความเอื้ออาทรของเขา

มุฮัมมัดรักลุงคนนี้มาก และเขาก็รู้สึกเหมือนกัน ครั้งหนึ่งอบูฏอลิบกำลังจะไปค้าขาย มุฮัมมัดไม่อยากอยู่คนเดียว อบูฏอลิบจึงกล่าวว่า "ด้วยนามของพระเจ้า ฉันจะนำเขาไปด้วย และเราจะไม่แยกจากกัน"

ปกป้องมุฮัมมัด

ในสังคมเผ่า ความผูกพันของชนเผ่าเป็นสิ่งสำคัญ ไม่เช่นนั้นผู้คนจะถูกฆ่าตายโดยไม่ได้รับการยกเว้นโทษ ในขณะที่อบูฏอลิบ หัวหน้าเผ่าบนูฮาชิม ได้ปกป้องมุฮัมมัด หลังจากมุฮัมมัดเริ่มเผยแผ่อิสลามแบบเปิดเผย สมาชิกของเผ่ากุเรชรู้สึกเหมือนถูกทำร้าย จึงนำเรื่องไปบอกอบูฏอลิบให้มุฮัมมัดช่วยหยุดพฤติกรรมนี้เสียที แต่เขาปฏิเสธข้อเรียกร้องของพวกเขาและสนับสนุนมุฮัมมัดต่อไป ในอีกแง่หนึ่ง เผ่ากุเรชเริ่มทำร้ายบนูฮาชิมมากขึ้น ในบางรายงานกล่าวว่า อบูฏอลิบต้องการให้มุฮัมมัดไปพูดกับผู้นำชาวกุเรช แต่มุฮัมมัดได้เรียกร้องผู้นำชาวกุเรชให้กล่าวชะฮาดะฮ์ก่อน คำพูดนี้ทำให้ผู้นำชาวกุเรชตกใจมาก

ชาวกุเรชได้ทำทุกอย่างแม้กระทั่งการให้สินบน แต่เมื่อความพยายามล้มเหลว ผู้นำเผ่าจึงลงมติคว่ำบาตรโดยไม่คบค้าและแต่งงานกับคนที่มีเชื้อสายบนูฮาชิม การคว่ำบาตรนี้เริ่มขึ้นในปีที่ 7 ในภารกิจของท่านศาสดาและมีระยะเวลาถึงสามปี โดยมีเป้าหมายคือเพิ่มแรงกดดันแก่บนูฮาชิมและแม้กระทั่งทำให้พวกเขาต้องหิวกระหาย สมาชิกจากบนูฮาชิมหลายคนจึงต้องอยู่ใกล้ขึ้นจนมีสภาพเหมือนสลัมเพื่อความปลอดภัย แต่นี่ไม่ได้ทำลายมิตรภาพ เพราะว่าพวกเขามีครอบครัวต่างเผ่าที่สามารถส่งสิ่งของจำเป็นมาได้ ทุกคนถูกย้ายหมด ยกเว้นที่เข้าข้างพวกกุเรช และย้ายบ้านมาที่ถนนของอับดุลชาม และคิดว่ามุฮัมหมัดนั้นทั้งบ้าและหลอกลวง

การปกป้องมุฮัมมัดเป็นการเพิ่มแรงกดดันให้กับอบูฏอลิบและบนูฮาชิม ครั้งหนึ่งอบูฏอลิบกล่าวกับมุฮัมหมัดว่า "ช่วยปกป้องฉันและเธอด้วย และอย่าสร้างภาระอันหนักอึ้งที่ฉันรับไม่ได้เลย" มุฮัมมัดจึงตอบว่า "โอ้ท่านลุง! ด้วยนามของอัลลอฮ์ ฉันสาบานว่า ถ้าพวกเขานำดวงอาทิตย์ใส่มือขวา และนำดวงจันทร์ใส่มือซ้ายของฉัน ฉันจะไม่หยุดทำจนกว่าจะเสียชีวิตในหน้าที่" หลังจากดูความรู้สึกของหลานชายแล้ว เขาจึงพูดว่า "ทำในสิ่งที่เจ้าชอบต่อไป หลานชาย ในนามของพระเจ้า ฉันจะไม่หยุดช่วยเหลือเจ้า"

เสียชีวิต

อบูฏอลิบเสียชีวิตในปี ค.ศ.619 โดยมีอายุมากกว่า 80 ปี ประมาณ 10 ปีตั้งแต่มุฮัมมัดได้วะฮ์ยูครั้งแรก โดยปีนั้นเป็นที่รู้จักว่าปีแห่งความเศร้าโศกสำหรับมุฮัมหมัด เพราะอบูฏอลิบและเคาะดีญะฮ์เสียชีวิตในเดือนเดียวกัน

ก่อนที่อบูฏอลิบจะเสียชีวิต มุฮัมมัดขอให้เขาพูดชะฮาดะฮ์ ส่วนอีกรายงานกล่าวว่าอบูฏอลิบถูกชาวกุเรชบอกอย่ากล่าวชะฮาดะฮ์

และอีกรายงานกล่าวว่าขณะที่อบูฏอลิบกำลังเสียชีวิต อัล-อับบาสที่นั่งอยู่ใกล้เห็นเขาขยับริมฝีปาก และบอกว่าเขาได้บอกชะฮาดะฮ์แล้ว แต่มุฮัมมัดกล่าวว่าเขาไม่ได้ยิน ชาวมุสลิมบางคนเชื่อว่าหลักฐานนี้พิสูจน์ว่าเขาเสียชีวิตขณะที่เป็นมุสลิม แต่อย่างไรก็ตามรายงานส่วนใหญ่เขียนว่าอบูฏอลิบเสียชีวิตขณะที่เป็นพวกนอกศาสนา

หลังจากที่อบูฏอลิบเสียชีวิต มุฮัมมัดก็ไม่มีใครมาปกป้องเขา และอบูละฮับผู้นำคนใหม่ก็ไม่อยากปกป้องเขาเนื่องจากเป็นศัตรูกับเขา ดังนั้นมุฮัมมัดและผู้ติดตามจึงถูกทำร้ายและทรมานมากขึ้น จนมุฮัมมัดกล่าวว่า "ด้วยพระนามของอัลลอฮ์ ชาวกุเรชได้ทำร้ายฉันมากขึ้นหลังจากที่อบูฏอลิบเสียชีวิต"

มุมมอง

ชีอะฮ์

ชาวชีอะฮ์เชื่อว่าเขาเป็นพ่อของอิหม่ามอะลี จึงสมควรมีฐานะพอ ๆ กันกับอะลี ชาวชีอะฮ์ได้ยกย่องอบูฏอลิบว่าเป็นผู้ปกป้องของมุฮัมหมัด มีหลายรายงานกล่าวว่าอบูฏอลิบเป็นมุสลิมอยู่แล้ว แต่เขาต้องปกปิดการศรัทธาของเขาเพื่อปกป้องมุฮัมมัดได้ดีกว่า

ชาวชีอะฮ์เชื่อว่าบรรพบุรุษของอบูฏอลิบเป็นมุสลิม เพราะเขาเป็นลูกหลานของ อย่างไรก็ตาม รายงานจากซูเราะฮ์ที่ 6 ,9 และ 19 ของอัลกุรอ่าน พ่อของอิบรอฮีม (อาหรับ: أَب) นับถือลัทธิพหุเทวนิยม และเป็นผู้ปฏิเสธศรัทธา นับตั้งแต่ อับ ถูกใช้ในฐานะลุงของชาวอาหรับ แต่ชาวชีอะฮ์บางคน บอกว่าอะซัรไม่ใช่พ่อแท้ ๆ ของอิบรอฮีม ส่วนพ่อแท้ ๆ ของท่านคือเตราห์ในคัมภีร์ไบเบิล ผู้ที่นับถือลัทธิพหุเทวนิยม

ซุนนี

ในฮะดีษของซอฮิหฺมุสลิมและบุคอรี กับอัลกุรอ่านซูเราะฮ์ที่28:56 ("แท้จริง เจ้าไม่สามารถที่จะชี้แนะทางที่ถูกต้องแก่ผู้ที่เจ้ารักได้ แต่อัลลอฮ์ทรงชี้แนะทางที่ถูกต้องแก่ผู้ที่พระองค์ทรงประสงค์ และพระองค์ทรงรู้ดียิ่งถึงผู้ที่อยู่ในแนวทางที่ถูกต้อง") เป็นหลักฐานว่าอบูฏอลิบปฏิเสธศาสนาอิสลามของหลานชาย

อีกรายงานจากได้กล่าวถึงเรื่องนี้ว่า "ฉันหวังว่าอบูฏอลิบจะเข้าอิสลามโดยศาสนทูตของพระเจ้าที่ชี้นำทางเขา แต่เขายังเป็นผู้ปฏิเสธ"

ครอบครัว

อบูฏอลิบแต่งงานกับ โดยมีลูกชาย 4 คน กับลูกสาว 3 คน ได้แก่:

อะลี อิบน์ อบีฏอลิบ
(อุมม์ ฮานี)
(อัสมา หรือ อุมม์ ฎอลิบ)

และภรรยาอีกคนชื่อว่า อิลลา โดยมีลูกชายคนที่ 5 ชื่อ: ตุลัยก์ อิบน์ อบีฏอลิบ

ดูเพิ่ม

หมายเหตุ

หรือ อิมรอน (อาหรับ: عِـمـران) และ อับดุลมะนาฟ (อาหรับ: عَـبـد مَـنـاف)
ยกเว้นที่กล่าวว่าเตราห์เป็นลุงของอิบรอฮีม^: 15

อ้างอิง

"Abu-Talib (a.s.) The Greatest Guardian of Islam". duas.org. จากแหล่งเดิมเมื่อ 17 ธันวาคม 2013. สืบค้นเมื่อ 27 ตุลาคม 2013.
Rubin, Uri (2013). Fleet, Kate; ; Matringe, Denis; Nawas, John; (บ.ก.). Encyclopaedia of Islam (3rd ed.). Brill Online. ISSN 1873-9830.
Haykal, Muhammad Husayn (1976). The Life of Muhammad. North American Trust Publications. p. 54.
Rubin, Uri (1995). The Eye of the Beholder. Princeton, New Jersey: Darwin Press, Inc. p. 93.
The History of al-Tabari. Albany: State University of New York Press. 1988. p. 44.
Armstrong, Karen (2000). Islam: A Short History. New York: Modern Library. p. 13.
Rubin, Uri (1995). The Eye of the Beholder. Princeton, New Jersey: Darwin Press, Inc. p. 150.
The History of al-Tabari. New York: State University Press. 1985. p. 95.
The History of al-Tabari. New York: State University Press. 1985. p. 97.
Haykal, Muhammad Husayn (1976). The Life of Muhammad. North American Trust Publications. p. 88.
Armstrong, Karen (1993). Muhammad: A Biography of the Prophet. San Francisco: Harper Collins. p. 129.
The History of al-Tabari. New York: State University Press. 1985. p. xliv.
Lings, Martin (2006). Muhammad: His Life Based on the Earliest Sources. Rochester, Vermont: Inner Traditions. p. 90.
Lings, Martin (2006). Muhammad: His Life Based on the Earliest Sources. Rochester, Vermont: Inner Traditions. p. 52.
Haykal, Muhammad Husayn (1976). The Life of Muhammad. North American Trust Publications. p. 89.
The History of al-Tabari. New York: State University Press. 1985. p. 96.
Donner, Fred McGraw (1987). "The Death of Abu Talib". ใน John H. Marks; Robert M. Good (บ.ก.). Love and Death in the Ancient Near East. Guilford, Connecticut: Four Quarters. p. 245.
Lings, Martin (2006). Muhammad: His Life Based on the Earliest Sources. Rochester, Vermont: Inner Traditions. p. 99.
Rubin, Uri (1995). The Eye of the Beholder. Princeton, New Jersey: Darwin Press, Inc. p. 152.
Haykal, Muhammad Husayn (1976). The Life of Muhammad. North American Trust Publications. p. 136.
Armstrong, Karen (1993). Muhammad: A Biography of the Prophet. San Francisco: Harper Collins. p. 135.
(150 Rubin)
Donner, Fred McGraw (1987). "The Death of Abu Talib". ใน John H. Marks; Robert M. Good (บ.ก.). Love and Death in the Ancient Near East. Guilford, Connecticut: Four Quarters. p. 240.
อัลกุรอาน 6:74–90
อัลกุรอาน 9:113–114
อัลกุรอาน 19:41–50
Mohammad Taqi al-Modarresi (26 มีนาคม 2016). (PDF) (ภาษาอังกฤษ). Enlight Press. ISBN . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2 สิงหาคม 2019. สืบค้นเมื่อ 29 มกราคม 2018.
"Was Azar the Father of Prophet Abraham?". Al-Islam.org (ภาษาอังกฤษ). . สืบค้นเมื่อ 12 สิงหาคม 2017.
, 24:2 NIV:24:2
, Ibn Kathir, Abraham and his father
Diane Morgan (2010). Essential Islam: A Comprehensive Guide to Belief and Practice. ABC-CLIO. p. 114. ISBN .
Muhammad Saed Abdul-Rahman (2009). The Meaning and Explanation of the Glorious Qur'an (Vol 7). MSA Publication Limited. p. 202. ISBN .
Donner, Fred McGraw (1987). "The Death of Abu Talib". ใน John H. Marks; Robert M. Good (บ.ก.). Love and Death in the Ancient Near East. Guilford, Connecticut: Four Quarters. p. 238.
Muhammad ibn Saad. Kitab al-Tabaqat al-Tabir. Translated by Haq, S. M. (1967). Ibn Sa'd's Kitab al-Tabaqat al-Kabir, Vol. I Parts I & II, pp. 135-136. Delhi: Kitab Bhavan.
Muhammad ibn Saad. Kitab al-Tabaqat al-Tabir, vol. 8. Translated by Bewley, A. (1995). The Women of Madina, p. 35. London: Ta-Ha Publishers.

บทความชีวประวัตินี้ยังเป็น คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

[2] หรือ อิมรอน (อาหรับ: عِـمـران) และ อับดุลมะนาฟ (อาหรับ: عَـبـد مَـنـاف)

[29] ยกเว้นที่กล่าวว่าเตราห์เป็นลุงของอิบรอฮีม^: 15

[Duas2013-1] "Abu-Talib (a.s.) The Greatest Guardian of Islam". duas.org. จากแหล่งเดิมเมื่อ 17 ธันวาคม 2013. สืบค้นเมื่อ 27 ตุลาคม 2013.

[Encyclopaedia_of_Islam-3] Rubin, Uri (2013). Fleet, Kate; ; Matringe, Denis; Nawas, John; (บ.ก.). Encyclopaedia of Islam (3rd ed.). Brill Online. ISSN 1873-9830.

[4] Haykal, Muhammad Husayn (1976). The Life of Muhammad. North American Trust Publications. p. 54.

[Rubin-5] Rubin, Uri (1995). The Eye of the Beholder. Princeton, New Jersey: Darwin Press, Inc. p. 93.

[Tabari-6] The History of al-Tabari. Albany: State University of New York Press. 1988. p. 44.

[7] Armstrong, Karen (2000). Islam: A Short History. New York: Modern Library. p. 13.

[Rubin_1995_150-8] Rubin, Uri (1995). The Eye of the Beholder. Princeton, New Jersey: Darwin Press, Inc. p. 150.

[The_History_of_al-Tabari-9] The History of al-Tabari. New York: State University Press. 1985. p. 95.

[10] The History of al-Tabari. New York: State University Press. 1985. p. 97.

[11] Haykal, Muhammad Husayn (1976). The Life of Muhammad. North American Trust Publications. p. 88.

[Armstrong_1993_129-12] Armstrong, Karen (1993). Muhammad: A Biography of the Prophet. San Francisco: Harper Collins. p. 129.

[13] The History of al-Tabari. New York: State University Press. 1985. p. xliv.

[14] Lings, Martin (2006). Muhammad: His Life Based on the Earliest Sources. Rochester, Vermont: Inner Traditions. p. 90.

[15] Lings, Martin (2006). Muhammad: His Life Based on the Earliest Sources. Rochester, Vermont: Inner Traditions. p. 52.

[16] Haykal, Muhammad Husayn (1976). The Life of Muhammad. North American Trust Publications. p. 89.

[17] The History of al-Tabari. New York: State University Press. 1985. p. 96.

[Donner_245-18] Donner, Fred McGraw (1987). "The Death of Abu Talib". ใน John H. Marks; Robert M. Good (บ.ก.). Love and Death in the Ancient Near East. Guilford, Connecticut: Four Quarters. p. 245.

[19] Lings, Martin (2006). Muhammad: His Life Based on the Earliest Sources. Rochester, Vermont: Inner Traditions. p. 99.

[20] Rubin, Uri (1995). The Eye of the Beholder. Princeton, New Jersey: Darwin Press, Inc. p. 152.

[21] Haykal, Muhammad Husayn (1976). The Life of Muhammad. North American Trust Publications. p. 136.

[22] Armstrong, Karen (1993). Muhammad: A Biography of the Prophet. San Francisco: Harper Collins. p. 135.

[23] (150 Rubin)

[Donner_2405-24] Donner, Fred McGraw (1987). "The Death of Abu Talib". ใน John H. Marks; Robert M. Good (บ.ก.). Love and Death in the Ancient Near East. Guilford, Connecticut: Four Quarters. p. 240.

[Cite_quran|6|74|e=90|s=ns-25] อัลกุรอาน 6:74–90

[Cite_quran|9|113|e=114|s=ns-26] อัลกุรอาน 9:113–114

[Cite_quran|19|41|e=50|s=ns-27] อัลกุรอาน 19:41–50

[Modarresi-28] Mohammad Taqi al-Modarresi (26 มีนาคม 2016). (PDF) (ภาษาอังกฤษ). Enlight Press. ISBN . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2 สิงหาคม 2019. สืบค้นเมื่อ 29 มกราคม 2018.

[30] "Was Azar the Father of Prophet Abraham?". Al-Islam.org (ภาษาอังกฤษ). . สืบค้นเมื่อ 12 สิงหาคม 2017.

[Joshua,_24:2-31] , 24:2 NIV:24:2

[Ibn_Kathir,_QAN-32] , Ibn Kathir, Abraham and his father

[33] Diane Morgan (2010). Essential Islam: A Comprehensive Guide to Belief and Practice. ABC-CLIO. p. 114. ISBN .

[34] Muhammad Saed Abdul-Rahman (2009). The Meaning and Explanation of the Glorious Qur'an (Vol 7). MSA Publication Limited. p. 202. ISBN .

[Donner_238-35] Donner, Fred McGraw (1987). "The Death of Abu Talib". ใน John H. Marks; Robert M. Good (บ.ก.). Love and Death in the Ancient Near East. Guilford, Connecticut: Four Quarters. p. 238.

[36] Muhammad ibn Saad. Kitab al-Tabaqat al-Tabir. Translated by Haq, S. M. (1967). Ibn Sa'd's Kitab al-Tabaqat al-Kabir, Vol. I Parts I & II, pp. 135-136. Delhi: Kitab Bhavan.

[37] Muhammad ibn Saad. Kitab al-Tabaqat al-Tabir, vol. 8. Translated by Bewley, A. (1995). The Women of Madina, p. 35. London: Ta-Ha Publishers.