หลุยส์ เมานต์แบ็ตเทน เอิร์ลเมานต์แบ็ตเทนที่ 1 แห่งพม่า

จอมพลเรือ หลุยส์ ฟรานซิส อัลเบิร์ต วิคเตอร์ นิโคลัส เมานต์แบ็ตเทน เอิร์ลเมานต์แบ็ตเทนที่ 1 แห่งพม่า (อังกฤษ: Louis Francis Albert Victor Nicholas Mountbatten, Earl Mountbatten of Burma) หรือนามเดิมคือ เจ้าชายหลุยส์แห่งบัทเทินแบร์ค; 25 มิถุนายน ค.ศ. 1900 – 27 สิงหาคม ค.ศ. 1979 เป็นสมาชิกราชวงศ์บริติช เจ้าหน้าที่แห่งราชนาวี และรัฐบุรุษ พระมาตุลาของเจ้าชายฟิลิป ดยุกแห่งเอดินบะระ และพระอนุวงศ์ของสมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 แห่งสหราชอาณาจักร ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง พระองค์ทรงเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดฝ่ายสัมพันธมิตรแห่งกองบัญชาการเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ พระองค์ทรงเป็นอุปราชแห่งอินเดียคนสุดท้ายแห่งบริติชอินเดียและข้าหลวงต่างพระองค์คนแรกแห่งประเทศอินเดียในเครือจักรภพ

จอมพลเรือ เดอะไรต์ออนะระเบิล เอิร์ลเมานต์แบ็ตเทนแห่งพม่า
อุปราชแห่งอินเดีย
ดำรงตำแหน่ง 12 กุมภาพันธ์ 1947 – 15 สิงหาคม 1947
กษัตริย์	พระเจ้าจอร์จที่ 6
ก่อนหน้า
ถัดไป	ตัวเอง (ในฐานะข้าหลวงต่างพระองค์)
ข้าหลวงต่างพระองค์แห่งอินเดีย
ดำรงตำแหน่ง 15 สิงหาคม 1947 – 21 มิถุนายน 1948
กษัตริย์	พระเจ้าจอร์จที่ 6
นายกรัฐมนตรี	ชวาหระลาล เนห์รู
ก่อนหน้า	ตัวเขาเอง (ในฐานะอุปราช)
ถัดไป
ดำรงตำแหน่ง 18 เมษายน 1955 – 19 ตุลาคม 1959
นายกรัฐมนตรี	แอนโทนี อีเดน
ก่อนหน้า
ถัดไป
เสนาธิการกลาโหม
ดำรงตำแหน่ง 13 กรกฎาคม 1959 – 15 กรกฎาคม 1965
นายกรัฐมนตรี	ฮาโรลด์ แมคมิลแลน อเล็ก ดักลัส-ฮิวม์ ฮาโรลด์ วิลสัน
ก่อนหน้า
ถัดไป
สมาชิกสภาขุนนาง ฝ่ายอาณาจักร
ดำรงตำแหน่ง 13 มิถุนายน 1946 – 27 สิงหาคม 1979
ถัดไป	เคาน์เตส เมานต์แบตเทนที่ 2 แห่งพม่า
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	เจ้าชายหลุยส์ ฟรานซิส อัลเบิร์ต วิคเตอร์ นิโคลัส แห่งบัทเทินแบร์ค 25 มิถุนายน ค.ศ. 1900(1900-06-25) , สหราชอาณาจักร
เสียชีวิต	27 สิงหาคม ค.ศ. 1979(1979-08-27) (79 ปี) , ไอร์แลนด์
ศาสนา	แองกลิคัน
คู่สมรส	เอ็ดวินา แอชลีย์ เคาน์เตสเมานต์แบ็ตเทนแห่งพม่า
บุตร	แพทริเซีย แคนเชบูลล์ เคาน์เตสที่ 2 เมานต์แบ็ตเทนแห่งพม่า เลดีพาเมลา ฮิคส์
บุพการี	เจ้าชายลูทวิชแห่งบัทเทินแบร์ค
วิชาชีพ	ทหารเรือ
ยศที่ได้รับการแต่งตั้ง
รับใช้	สหราชอาณาจักร
สังกัด	ราชนาวี
ประจำการ	1913–1965
ยศ	จอมพลเรือ
สงคราม/การสู้รบ	สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง สงครามโลกครั้งที่สอง

พระองค์ประสูติที่เมืองวินด์เซอร์ในครอบครัวตระกูลบัทเทินแบร์คที่มีชื่อเสียง เมานต์แบ็ตเทนทรงเข้าเรียนที่ Royal Naval College, Osborne ก่อนที่จะเข้าสู่กองทัพเรือหลวงในปี ค.ศ. 1916 พระองค์ทรงปฏิบัติหน้าที่ในช่วงท้ายของสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง และหลังสงคราม พระองค์ทรงได้เข้าเรียนที่ Christ's College, เคมบริดจ์ ในช่วงสมัยระหว่างสงคราม เมานต์แบ็ตเทนยังคงดำรงอาชีพทหารเรือ ทรงมีความเชี่ยวชาญด้านการสื่อสารทางเรือ ภายหลังการลุกลามของสงครามโลกครั้งที่สอง เมานต์แบ็ตเทนทรงได้บัญชาการในเรือพิฆาต และกองเรือรบพิฆาตที่ 5 และพระองค์ทรงมีบทบาทที่สำคัญในนอร์เวย์ ช่องแคบอังกฤษ และทะเลเมดิเตอร์เรเนียน ในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 1941 พระองค์ทรงได้บัญชาการในเรือบรรทุกเครื่องบิน พระองค์ทรงได้รับการแต่งตั้งให้เป็นหัวหน้าหน่วยปฏิบัติการร่วมและเป็นสมาชิกของหัวหน้าคณะกรรมการเสนาธิการ(Chiefs of Staff Committee)ในต้นปี ค.ศ. 1942 และจัดให้มีการตีโฉบฉวยที่แซ็ง-นาแซร์และเดียป ในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 1943 เมานต์แบ็ตเทนทรงกลายเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดฝ่ายสัมพันธมิตรแห่งกองบัญชาการเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และดูแลการเข้ายึดครองพม่าและสิงคโปร์อีกครั้งจากญี่ปุ่นในช่วงปลายปี ค.ศ. 1945 จากการปฏิบัติหน้าที่ของพระองค์ในช่วงสงคราม เมานต์แบ็ตเทนทรงได้รับพระราชทานยศถาบรรดาศักดิ์เป็นไวเคานต์ใน ค.ศ. 1946 และเอิร์ลในปีถัดมา

ในเดือนมีนาคม ค.ศ. 1947 เมานต์แบ็ตเทนทรงได้รับการแต่งตั้งให้เป็นอุปราชแห่งอินเดียและดูแลออกมาเป็นประเทศอินเดียและประเทศปากีสถาน พระองค์ทรงทำหน้าที่เป็นข้าหลวงต่างพระองค์คนแรกแห่งอินเดียจนถึงเดือนมิถุนายน ค.ศ. 1948 ในปี ค.ศ. 1952 เมานต์แบ็ตเทนทรงได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดแห่งกองเรือเมดิเตอร์เรเนียนของบริติช และผู้บัญชาการเนโทแห่งกองกำลังพันธมิตรในทะเลเมดิเตอร์เรเนียน ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1955 ถึง 1959 พระองค์ทรงเป็น ซึ่งเป็นตำแหน่งที่พระบิดาของพระองค์ เจ้าชายลูทวิชแห่งบัทเทินแบร์ค เคยดำรงตำแหน่งเมื่อสี่สิบปีก่อน หลังจากนั้นพระองค์ทรงดำรงตำแหน่งเป็นหัวหน้าแห่งเสนาธิการป้องกันจนถึง ค.ศ. 1965 ทำให้พระองค์ทรงเป็นผู้นำที่มีความสามารถในกองทัพบริติชที่ดำรงตำแหน่งยาวนานที่สุดจนถึงปัจจุบัน ในช่วงเวลานั้น เมานต์แบ็ตเทนยังทรงได้ดำรงตำแหน่งเป็นประธานแห่งคณะกรรมมาธิการทหารของเนโทเป็นเวลาหนึ่งปี

ในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 1979 เมานต์แบ็ตเทนทรงถูกลอบปลงพระชนม์โดยการวางระเบิดบนเรือตกปลาของพระองค์ในมุลลากมอร์ เคาท์ตี้ สไลโก ประเทศไอร์แลนด์ โดยสมาชิกของ(IRA) พระองค์ได้รับการจัดพิธีพระศพที่ Westminster Abbey และถูกฝังพระศพใน Romsey Abbey ในแฮมป์เชอร์

พระประวัติ

ลอร์ดเมานต์แบ็ตเทน กับ เอ็ดวินา ภริยา

หลุยส์ เมานต์แบ็ตเทนเป็นบุตรชายของเจ้าชายลูทวิชแห่งบัทเทินแบร์ค ซึ่งเป็นเจ้าชายเยอรมันที่เข้ามารับราชการในอังกฤษและได้เสกสมรสกับเจ้าหญิงวิคโทรีอาแห่งเฮ็สเซินและริมไรน์ พระราชธิดาองค์เล็กในสมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรีย ในปี 1917 พระเจ้าจอร์จที่ห้าได้ถอดฐานันดรเยอรมัน ทำให้ทรงเป็นที่รู้จักกันในนาม ลอร์ด หลุยส์ เมานต์แบ็ตเทน ภายหลังสงครามโลกครั้งที่สองสิ้นสุด เขารับแต่งตั้งเป็นขุนนางแห่งสหราชอาณาจักร

เสียชีวิต

เอิร์ลเมานต์แบ็ตเทนถูกลอบฆ่าโดยกลุ่มกบฎแบ่งแยกดินแดนในไอร์แลนด์เหนือ ในคืนวันที่ 27 สิงหาคม ค.ศ. 1979 โดยนายธอมัส แม็กแมฮอน สมาชิกกลุ่มกบฎได้แอบปีนเข้าไปบนเรือของเอิร์ลเมานต์แบ็ตเทน ซึ่งบนเรือขณะนั้นมีสมาชิกโดยสารอยู่คือเอิร์ลเมานต์แบ็ตเทน, ท่านหญิงบราบันด์ ธิดาคนโต, ลอร์ดบราบันด์ สามีของนาง และบุตรของทั้งสองอีกสองคนชื่อนิโคลัสกับพอล คนร้ายได้ทำการวางระเบิดควบคุมโดยวิทยุน้ำหนักราว 20 กิโลกรัม และเกิดการระเบิดขึ้น เอิร์ลเมานต์แบ็ตเทนร่วงลงไปในน้ำและถูกช่วยไว้ได้โดยชาวประมงใกล้เคียงในลักษณะขาขวาเกือบขาดแต่ก็เสียชีวิตด้วยทนพิษบาดแผลไม่ไหว ลอร์ดและเลดีบราบอร์นได้รับบาดเจ็บสาหัส ในขณะที่นิโคลัส บุตรชายของลอร์ดและเลดีบราบอร์นเสียชีวิตในที่เกิดเหตุ ส่วนบารอเนสม่ายแห่งบราบอร์นถึงแก่อนิจกรรมในวันรุ่งขึ้นจากพิษบาดแผล

ฐานันดร

	1900 - 1917: เจ้าชายหลุยส์แห่งบัทเทินแบร์ค 1917 - 1946: ลอร์ด หลุยส์ เมานต์แบ็ตเทน 1946 - 1947: ไวเคานต์เมานต์แบ็ตเทนแห่งพม่า 1947 - 1979: เอิร์ลเมานต์แบ็ตเทนแห่งพม่า
อาร์มประจำตำแหน่ง

เครื่องราชอิสริยาภรณ์

• พ.ศ. 2489 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่เชิดชูยิ่งช้างเผือก ชั้นสูงสุด มหาปรมาภรณ์ช้างเผือก (ม.ป.ช.)

ราชตระกูล

พงศาวลีของหลุยส์ เมานต์แบ็ตเทน เอิร์ลเมานต์แบ็ตเทนที่ 1 แห่งพม่า

16.               8.                       17.               4.                             18.               9.                       19. ลันด์กราวีน อมาเลีย แห่งแห่งเฮ็สเซิน-ดาร์มสตัดท์               2. เจ้าชายลูทวิชแห่งบัทเทินแบร์ค                                   20. ฟรีดีช คาร์ล เอมานูเอ็ล เฮาเคอ               10. เคานต์ จอห์น เมาริช เฮาเคอ                       21. มาเรีย ซาโลเมีย ชีเวปเปนเฮาเซอร์               5. เคานเตส ยูลีอา เฮาเคอ                             22.               11. โซฟี ลาฟอนไทน์                       23. มาเรีย เทเรซา คอร์เนลี               1. หลุยส์ เมานต์แบ็ตเทน เอิร์ลเมานต์แบ็ตเทนแห่งพม่า                                         24. (= 8)               12.                       25. (= 9)               6. หลุยส์ที่ 4 แกรนด์ดยุกแห่งเฮสส์และไรน์                             26. เจ้าชายวิลเฮล์มแห่งปรัสเซีย               13.                       27.               3. เจ้าหญิงวิกตอเรียแห่งเฮสส์และไรน์                                   28. เอร์เนสต์ที่ 1 ดยุกแห่งแซ็กซ์-โคบูร์กและก็อตธา               14. เจ้าชายอัลเบิร์ตแห่งแซ็กซ์-โคบูร์กและก็อตธา                       29. เจ้าหญิงลูอีเซอแห่งซัคเซิน-โกทา-อัลเทินบวร์ค               7. เจ้าหญิงอลิซแห่งสหราชอาณาจักร                             30. เจ้าชายเอ็ดเวิร์ด ดยุกแห่งเคนต์และสแตรเธิร์น               15. สมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรีย                       31. เจ้าหญิงวิกตอเรียแห่งแซ็กซ์-โคบูร์ก-ซาลเฟลด์

อ้างอิง

1. "Tim Knatchbull: The IRA Killed My Grandfather, but I'm Glad the Queen Met Their Man". The Telegraph. London. 1 July 2012. สืบค้นเมื่อ 20 September 2012.
2. Patton, Allyson (March 2005). "Broadlands: Lord Mountbatten's Country Home". British Heritage. 26 (1): 14–17.
3. https://ratchakitcha.soc.go.th/documents/1123731.pdf
4. https://ratchakitcha.soc.go.th/documents/1123731.pdf

แหล่งข้อมูลอื่น

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ Louis Mountbatten, 1st Earl Mountbatten of Burma

• mountbattenofburma.com - Tribute & Memorial web-site to Louis, 1st Earl Mountbatten of Burma 2017-04-30 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน