หลิน เปียว

หลิน เปียว (5 ธันวาคม ค.ศ., 1907 – 13 กันยายน ค.ศ. 1971) เป็นจอมพลแห่งสาธารณรัฐประชาชนจีน ที่เป็นผู้มีส่วนสำคัญในชัยชนะของพรรคคอมมิวนิสต์ในสงครามกลางเมืองจีน โดยเฉพาะในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของจีน หลินเป็นนายพลที่คอยบัญชาการในช่วงและอย่างเด็ดขาด ซึ่งเขาได้มีส่วนร่วมนำกองทัพภาคแมนจูเรียไปสู่ชัยชนะและนำกองทัพปลดปล่อยประชาชนเข้าสู่ปักกิ่ง เขาได้ข้ามแม่น้ำแยงซีในปี ค.ศ. 1949 ได้เอาชนะพรรคก๊กมินตั๋งอย่างเด็ดขาดและเข้าควบคุมมณฑลชายฝั่งในทางด้านตะวันออกเฉียงใต้ของจีน เขาได้ตำแหน่งยศเป็นจอมพลซึ่งอยู่ในอันดับที่สามของทั้งสิบจอมพล จู เต๋อและเผิง เต๋อหวยได้ถือว่าเป็นเจ้าหน้าที่ระดับชั้นอาวุโสของหลินและหลินอยู่ในอันดับที่สูงกว่า และ

จอมพล หลิน เปียว
林彪
คนที่สอง
ดำรงตำแหน่ง 1 สิงหาคม ค.ศ. 1966 – 13 กันยายน ค.ศ. 1971
ประธาน	เหมา เจ๋อตง
ก่อนหน้า	หลิว เช่าฉี
ถัดไป	โจว เอินไหล (1973)
ดำรงตำแหน่ง 25 พฤษภาคม ค.ศ. 1958 – 13 กันยายน ค.ศ. 1971
ประธาน	เหมา เจ๋อตง
คนที่สอง
ดำรงตำแหน่ง 21 ธันวาคม ค.ศ. 1964 – 13 กันยายน ค.ศ. 1971
หัวหน้ารัฐบาล	โจว เอินไหล
ก่อนหน้า
ถัดไป	เติ้ง เสี่ยวผิง
ดำรงตำแหน่ง 15 กันยายน ค.ศ. 1954 – 13 กันยายน ค.ศ. 1971
หัวหน้ารัฐบาล	โจว เอินไหล
คนที่สอง
ดำรงตำแหน่ง 17 กันยายน ค.ศ. 1959 – 13 กันยายน ค.ศ. 1971
หัวหน้ารัฐบาล	โจว เอินไหล
ก่อนหน้า
ถัดไป	Ye Jianying
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	5 ธันวาคม ค.ศ. 1907(1907-12-05) , จักรวรรดิชิง
เสียชีวิต	13 กันยายน ค.ศ. 1971(1971-09-13) (63 ปี) , สาธารณรัฐประชาชนมองโกเลีย
พรรคการเมือง	Communist Party of China (1927-1971)
คู่สมรส	^[zh] (1937–42) (1942–71)
บุตร	^[zh] (daughter) (son) (daughter)
ศิษย์เก่า	โรงเรียนการทหารหวงผู่
รางวัล	(First Class Medal) เครื่องอิสริยาภรณ์เอกราชและเสรีภาพ (First Class Medal) (First Class Medal)
ยศที่ได้รับการแต่งตั้ง
รับใช้	สาธารณรัฐประชาชนจีน
สังกัด	People's Liberation Army
ประจำการ	1925–1971
ยศ	Lieutenant general of the ,
บังคับบัญชา	กองทัพน้อยที่หนึ่ง , กองทัพแดงจีน กองพลที่ 115, กองทัพปลดปล่อยประชาชน

หลิน เปียว
"Lin Biao" in Chinese characters
ภาษาจีน	林彪
การถอดเสียง ภาษาจีนกลางมาตรฐาน ฮั่นยฺหวี่พินอิน Lín Biāo เวด-ไจลส์ Lin^2 Piao^1 IPA [lǐn pjáu] ภาษากวางตุ้งมาตรฐาน อักษรโรมันแบบเยล Làhm Bīu ยฺหวิดเพ็ง Lam^4 Biu^1 ภาษาหมิ่นใต้ ภาษาฮกเกี้ยน Lîm Piu

หลินว่างเว้นจากการมีบทบาทเคลื่อนไหวในการเมือง ภายหลังจากสงครามกลางเมืองยุติลงในปี ค.ศ. 1949 เขาได้เป็นผู้นำส่วนหนึ่งของระบบข้าราชการพลเรือนของรัฐบาลในฐานะที่หนึ่งในรองนายกรัฐมนตรีร่วมกันของสาธารณรัฐประชาชนจีน ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1954 เป็นต้นมา กลายเป็นรองนายกรัฐมนตรีคนแรก ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1964 หลินกลายเป็นบุคคลที่เคลื่อนไหวในทางการเมืองมากขึ้น เมื่อได้รับการเสนอชื่อให้ดำรงตำแหน่งเป็นรองประธานร่วมกันของพรรคคอมมิวนิสต์จีน ในปี ค.ศ. 1958 เขาได้ควบสามตำแหน่งที่มีหน้าที่ต้องรับผิดชอบ ได้แก่ รองนายกรัฐมนตรี รองประธาน และรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหมแห่งชาติ ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1959 เป็นต้นมา จนถึงทุกวันนี้ หลินดำรงตำแหน่งเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหมแห่งชาติแห่งสาธารณรัฐประชาชนจีน หลินกลายเป็นเครื่องมือในการสร้างรากฐานสำหรับลัทธิบูชาต่อเหมาเจ๋อตงในช่วงต้นปี ค.ศ. 1960 และได้รับรางวัลสำหรับการปฏิบัติหน้าที่ของเขาในการปฏิวัติทางวัฒนธรรมโดยได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้สืบทอดตำแหน่งต่อจากเหมาในฐานะที่เป็นรองประธานแห่งพรรคคอมมิวนิสต์จีนแต่เพียงผู้เดียว ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1966 จนกระทั่งเสียชีวิต

หลินเสียชีวิต เมื่อวันที่ 13 กันยายน ค.ศ. 1971 เมื่อเครื่องบิน ที่เขาโดยสารอยู่เกิดตกลงในเมืองออนดอร์กฮาน ประเทศมองโกเลีย เหตุการณ์ที่แน่นอนของ"อุบัติเหตุของหลิน เปียว"นี้ เป็นที่มาของการคาดเดาตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา คำอธิบายอย่างเป็นทางการของรัฐบาลจีนคือหลินและครอบครัวของเขาพยายามที่จะหลบหนี ภายหลังจากการก่อรัฐประหารเพื่อโค่นล้มอำนาจของเหมาซึ่งประสบความล้มเหลว ส่วนคนอื่นๆ ต่างโต้แย้งว่า พวกเขาหลบหนีเพราะกลัวว่าพวกเขาจะถูกกำจัด เนื่องจากความสัมพันธ์ของหลินกับผู้นำพรรคคอมมิวนิสต์คนอื่นๆ นั้นย่ำแย่ลงในช่วงไม่กี่ปีสุดท้ายของชีวิตเขา ภายหลังจากการเสียชีวิตของหลิน เขาได้ถูกประณามว่าเป็นคนทรยศอย่างเป็นทางการโดยพรรคคอมมิวนิสต์ นับตั้งแต่ปลายปี ค.ศ. 1970 หลินและเจียง ชิง ภรรยาของเหมา(พร้อมกับสมาชิกคนอื่นๆ ของแก๊งออฟโฟร์) ได้ถูกระบุว่าเป็นแกนนำที่สำคัญของ"กองกำลังต่อต้านการปฏิวัติ"ของการปฏิวัติทางวัตนธรรม ได้รับการกล่าวประณามอย่างเป็นทางการจากรัฐบาลจีนสำหรับความเลวร้ายที่มากเกินไปในช่วงเวลานั้น