ส กล มชนอาหร บ อ งกฤษ Pan Arab colors ประกอบด วยส ดำ ขาว เข ยว แดง แต ละส เป นต วแทนและประว ต ศาสตร ของชาวอาหร บธงขบวนกา

สีกลุ่มชนอาหรับ (อังกฤษ: Pan-Arab colors) ประกอบด้วยสีดำ ขาว เขียว แดง แต่ละสีเป็นตัวแทนและประวัติศาสตร์ของชาวอาหรับ

ธงขบวนการปฏิวัติอาหรับ ใช้งานในราชอาณาจักรฮิญาซ

สีดำเป็นตัวแทนของที่ใช้โดยรัฐเคาะลีฟะฮ์รอชิดูนกับรัฐเคาะลีฟะฮ์อับบาซียะฮ์ ส่วนสีขาวเป็นสีราชวงศ์ของรัฐเคาะลีฟะฮ์อุมัยยะฮ์ สีเขียวมีส่วนเกี่ยวข้องกับศาสนาอิสลาม และเป็นตัวแทนสีของรัฐเคาะลีฟะฮ์รอชิดูน ข้อมูลสมัยใหม่บางส่วนระบุสีเขียวเป็นสีของรัฐเคาะลีฟะฮ์ฟาฏิมียะฮ์ แต่ในความเป็นจริง ธงราชวงศ์เป็นสีขาว และสีแดงเป็นสีราชวงศ์ของ สีทั้งสียังปรากฏในกวีในคริสต์ศตวรรษที่ 14 โดยนักกวีชาวอาหรับ ความว่า: "สีขาวคือการกระทำของเรา สีดำคือการต่อสู้ของเรา สีเขียวคือสนามของเรา และสีแดงคือดาบของเรา"

สีกลุ่มชนอาหรับใช้ครั้งแรกบนธงขบวนการปฏิวัติอาหรับ ในปี ค.ศ. 1916 และเริ่มแพร่หลายมากขึ้นหลังการปฏิวัติอียิปต์ ค.ศ. 1952

สีกลุ่มชนอาหรับใช้ครั้งแรกบนธงขบวนการปฏิวัติอาหรับหรือธงชาติฮิญาซใน ค.ศ. 1916 ซึ่งออกแบบโดยนักการทูตชาวอังกฤษ เซอร์ ธงในปัจจุบันหลายผืนมฐานจากธงขบวนการปฏิวัติอาหรับ เช่น ธงชาติจอร์แดน, คูเวต, ปาเลสไตน์, สาธารณรัฐประชาธิปไตยอาหรับซาห์ราวี และสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์

ธงปัจจุบัน

รัฐอธิปไตย

ดินแดนที่ไม่ใช่รัฐอธิปไตย

เขตการปกครองระดับแรก

รัฐฟุญัยเราะฮ์ สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์

ธงในอดีต

ฮิญาซ (1917–20), (1918–20), (, 1948–59)
ซีเรีย (8 มีนาคม 1920 – 24 กรกฎาคม 1920)
ฮิญาซ (1920–26) และราชอาณาจักรฮิญาซและนัจญด์ (1926-1932), (1921–28)
อิรัก (1921–59)
(1928–39)
ซีเรีย (1932–58 และ 1961–63)
อียิปต์ (1952–1958, ชูธงร่วมกับ(ธงชาติ))
สหพันธรัฐอาหรับแห่งจอร์แดนและอียิปต์ (14 กุมภาพันธ์ 1958 – 2 สิงหาคม 1958)
สหสาธารณรัฐอาหรับ (1958–61), อียิปต์ (1961–72)
(1959–63)
เยเมนเหนือ (1962–90)
อิรัก (1963–91)
ซีเรีย（1963-72）
ปาเลสไตน์ (1964–2006)
ธง (1967–69)
(1967–90)
ลิเบีย (1969–72)
สหสาธารณรัฐอาหรับ
(อียิปต์ (1972–84), ซีเรีย (1972–80), และลิเบีย (1972–77))
(เยเมน (1800–1967))
(1895–1967)
โอมาน (1970–1995)
(เสนอใน ค.ศ. 1974, ไม่ได้ใช้งาน)
อิรัก (1991–2004)
อิรัก (2004–08)

ธงในประวัติศาสตร์อาหรับ

สีแดงของราชวงศ์ ใช้โดยฮาชิมียูน
สีขาวของราชวงศ์ ใช้โดยอุมัยยะฮ์ (661–750) และฟาฏิมียะฮ์ (909–1171) และรัฐเคาะลีฟะฮ์รอชิดูน
ใช้โดยอับบาซียะฮ์ (750–1258) และรัฐเคาะลีฟะฮ์รอชิดูน
สีเขียว มีส่วนเกี่ยวข้องกับรัฐเคาะลีฟะฮ์รอชิดูน

ดูเพิ่ม

อ้างอิง

Pan-Arab Colors, crwflags.com
Mahdi Abdul-Hadi. . passia.org (ภาษาอาหรับ). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-05-05.
Abū Khaldūn , The days of Maysalūn: A Page from the Modern History of the Arabs, Sidney Glauser Trans. (Washington D.C.: Middle East Institute, 1966), 46.
Edmund Midura (March–April 1978). "Flags of the Arab World". Saudi Aramco World: 4–9.
Teitelbaum, Joshua (2001). The rise and fall of the Hashimite kingdom of Arabia. New York: New York University Press. p. 205. ISBN . OCLC 45247314.
Marshall, Tim (2017). A flag worth dying for : the power and politics of national symbols. New York, NY: Scribner, an imprint of Simon & Schuster, Inc. pp. 110–111. ISBN . OCLC 962006347.
Znamierowski, Alfred (2013). The World Encyclopedia of Flags: The Definitive Guide to International Flags, Banners, Standards and Ensigns, with Over 1400 Illustration. Lorenz Books. p. 122. ISBN .
Hathaway, Jane (2003). [[[:แม่แบบ:Gbook]] A Tale of Two Factions: Myth, Memory, and Identity in Ottoman Egypt and Yemen]. Albany, New York: State University of New York Press. p. 97. ISBN . The Ismaili Shi'ite counter-caliphate founded by the Fatimids took white as its dynastic color, creating a visual contrast to the Abbasid enemy. {{}}: ตรวจสอบค่า |url= ((help))
Blair, Sheila S.; Bloom, Jonathan M. (1999). "Art and Architecture: Themes and Variations". ใน (บ.ก.). The Oxford History of Islam. Oxford: Oxford University Press. pp. 215–267. ISBN . ...white was also the color associated with the Fatimid caliphs, the opponents of the Abbasids.
Sanders, Paula A. (1994). Ritual, Politics, and the City in Fatimid Cairo. SUNY series in Medieval Middle East History. SUNY Press. p. 44. ISBN . ...wore white (the Fatimid color) while delivering the sermon (khuṭba) in the name of the Fatimid caliph.
Muhsin Al-Musawi, Reading Iraq: Culture and Power in Conflict (I. B. Tauris 2006), p. 63
I. Friedman, British Pan-Arab Policy, 1915-1922, Transaction Publ., 2011, p.135
I. Friedman, British Pan-Arab Policy, 1915–1922, Transaction Publ., 2011, p. 135
William Easterly, The White Man's Burden (2006), p. 295
Znamierowski, Alfred (2003). Illustrated Book of Flags. Southwater. p. 123. ISBN . สืบค้นเมื่อ 22 November 2014. The designs of these flags were later modified, but the four pan-Arab colors were retained and were adopted by Transjordan (1921), Palestine (1922), Kuwait (1961), the United Arab Emirates (1971), Western Sahara (1976) and Somaliland (1996).
ใช้เป็นธงประจำตั้งแต่ ค.ศ. 1975
Kingdom of Hejaz 1915–1925, Crwflags.com
Historical Flags Overview (Syria), Crwflags.com
Historical Flags (Palestine) , Crwflags.com
Historical Flags (Jordan), Crwflags.com
Kingdom of Iraq (1924–1958), Crwflags.com
Arab Federation of Jordan and Iraq, Crwflags.com
Evolution of the Iraqi Flag, 1963–2008, Crwflags.com
The contrast of white vs. black as the Fatimid/Umayyad vs. Abbasid dynastic color over time developed in white as the color of Shia Islam and black as the color of Sunni Islam: "The proselytes of the ʿAbbasid revolution took full advantage of the eschatological expectations raised by black banners in their campaign to undermine the Umayyad dynasty from within. Even after the ʿAbbasids had triumphed over the Umayyads in 750, they continued to deploy black as their dynastic color; not only the banners but the headdresses and garments of the ʿAbbasid caliphs were black [...] The ubiquitous black created a striking contrast with the banners and dynastic color of the Umayyads, which had been white [...] The Ismaili Shiʿite counter-caliphate founded by the Fatimids took white as its dynastic color, creating a visual contrast to the ʿAbbasid enemy [...] white became the Shiʿite color, in deliberate opposition to the black of the ʿAbbasid 'establishment'." Jane Hathaway, A Tale of Two Factions: Myth, Memory, and Identity in Ottoman Egypt and Yemen, 2012, p. 97f.
The against the Umayyad Caliphate adopted black for its rāyaʾ for which their partisans were called the musawwids. Tabari (1995), Jane McAuliffe (บ.ก.), Abbāsid Authority Affirmed, vol. 28, SUNY, p. 124

แหล่งข้อมูลอื่น

Pan-Arab colors
, by Dr. Mahdi Abdul-Hadi (in Arabic)

[crw-1] Pan-Arab Colors, crwflags.com

[2] Mahdi Abdul-Hadi. . passia.org (ภาษาอาหรับ). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-05-05.

[3] Abū Khaldūn , The days of Maysalūn: A Page from the Modern History of the Arabs, Sidney Glauser Trans. (Washington D.C.: Middle East Institute, 1966), 46.

[Aramco-4] Edmund Midura (March–April 1978). "Flags of the Arab World". Saudi Aramco World: 4–9.

[Teitelbaum_2001_p.205-5] Teitelbaum, Joshua (2001). The rise and fall of the Hashimite kingdom of Arabia. New York: New York University Press. p. 205. ISBN . OCLC 45247314.

[Marshall_2017_p.110-111-6] Marshall, Tim (2017). A flag worth dying for : the power and politics of national symbols. New York, NY: Scribner, an imprint of Simon & Schuster, Inc. pp. 110–111. ISBN . OCLC 962006347.

[Pan-arab-7] Znamierowski, Alfred (2013). The World Encyclopedia of Flags: The Definitive Guide to International Flags, Banners, Standards and Ensigns, with Over 1400 Illustration. Lorenz Books. p. 122. ISBN .

[8] Hathaway, Jane (2003). [[[:แม่แบบ:Gbook]] A Tale of Two Factions: Myth, Memory, and Identity in Ottoman Egypt and Yemen]. Albany, New York: State University of New York Press. p. 97. ISBN . The Ismaili Shi'ite counter-caliphate founded by the Fatimids took white as its dynastic color, creating a visual contrast to the Abbasid enemy. {{}}: ตรวจสอบค่า |url= ((help))

[9] Blair, Sheila S.; Bloom, Jonathan M. (1999). "Art and Architecture: Themes and Variations". ใน (บ.ก.). The Oxford History of Islam. Oxford: Oxford University Press. pp. 215–267. ISBN . ...white was also the color associated with the Fatimid caliphs, the opponents of the Abbasids.

[10] Sanders, Paula A. (1994). Ritual, Politics, and the City in Fatimid Cairo. SUNY series in Medieval Middle East History. SUNY Press. p. 44. ISBN . ...wore white (the Fatimid color) while delivering the sermon (khuṭba) in the name of the Fatimid caliph.

[11] Muhsin Al-Musawi, Reading Iraq: Culture and Power in Conflict (I. B. Tauris 2006), p. 63

[12] I. Friedman, British Pan-Arab Policy, 1915-1922, Transaction Publ., 2011, p.135

[13] I. Friedman, British Pan-Arab Policy, 1915–1922, Transaction Publ., 2011, p. 135

[14] William Easterly, The White Man's Burden (2006), p. 295

[Ibof-15] Znamierowski, Alfred (2003). Illustrated Book of Flags. Southwater. p. 123. ISBN . สืบค้นเมื่อ 22 November 2014. The designs of these flags were later modified, but the four pan-Arab colors were retained and were adopted by Transjordan (1921), Palestine (1922), Kuwait (1961), the United Arab Emirates (1971), Western Sahara (1976) and Somaliland (1996).

[16] ใช้เป็นธงประจำตั้งแต่ ค.ศ. 1975

[Hejz-17] Kingdom of Hejaz 1915–1925, Crwflags.com

[Syr_Hist-18] Historical Flags Overview (Syria), Crwflags.com

[Hist_Pal-19] Historical Flags (Palestine) , Crwflags.com

[Jor_Hist-20] Historical Flags (Jordan), Crwflags.com

[21] Kingdom of Iraq (1924–1958), Crwflags.com

[22] Arab Federation of Jordan and Iraq, Crwflags.com

[Iraq_2-23] Evolution of the Iraqi Flag, 1963–2008, Crwflags.com

[24] The contrast of white vs. black as the Fatimid/Umayyad vs. Abbasid dynastic color over time developed in white as the color of Shia Islam and black as the color of Sunni Islam: "The proselytes of the ʿAbbasid revolution took full advantage of the eschatological expectations raised by black banners in their campaign to undermine the Umayyad dynasty from within. Even after the ʿAbbasids had triumphed over the Umayyads in 750, they continued to deploy black as their dynastic color; not only the banners but the headdresses and garments of the ʿAbbasid caliphs were black [...] The ubiquitous black created a striking contrast with the banners and dynastic color of the Umayyads, which had been white [...] The Ismaili Shiʿite counter-caliphate founded by the Fatimids took white as its dynastic color, creating a visual contrast to the ʿAbbasid enemy [...] white became the Shiʿite color, in deliberate opposition to the black of the ʿAbbasid 'establishment'." Jane Hathaway, A Tale of Two Factions: Myth, Memory, and Identity in Ottoman Egypt and Yemen, 2012, p. 97f.

[25] The against the Umayyad Caliphate adopted black for its rāyaʾ for which their partisans were called the musawwids. Tabari (1995), Jane McAuliffe (บ.ก.), Abbāsid Authority Affirmed, vol. 28, SUNY, p. 124