สถานีอวกาศมีร์

สถานีอวกาศมีร์ (รัสเซีย: Мир; โลก และ สันติภาพ) เป็นสถานีอวกาศที่ประสบความสำเร็จสูงสุดของรัสเซีย และนับเป็นสถานีวิจัยถาวรระยะยาวแห่งแรกในอวกาศของมนุษยชาติ นักบินอวกาศจากหลายชาติได้ใช้งานสถานีอวกาศแห่งนี้ผ่านความร่วมมือระหว่างประเทศ สถานีประกอบด้วยมอดูลต่าง ๆ หลายมอดูล แต่ละส่วนถูกทะยอยนำขึ้นสู่อวกาศ เริ่มจากส่วนแรกในวันที่ 19 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2529 จนถึงมอดูลสุดท้ายในปี พ.ศ. 2539 สถานีอวกาศมีร์หมดอายุการใช้งานและถูกเผาทำลายในบรรยากาศโลกเมื่อวันที่ 23 มีนาคม พ.ศ. 2544 ด้วยประสบการณ์ในการพัฒนาสถานีอวกาศ Salyut Station ในช่วงปี 1971 ถึง 1982 ทำให้สถานีอวกาศมีร์ของรัสเซียมีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น มีร์เป็นสถานีอวกาศ ที่มีส่วนประกอบหลัก 7 ส่วนโดยถูกปล่อยขึ้นวงโคจรชิ้นแรกใน เดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 1986 หลังจากนั้นจึงทยอยชิ้นส่วนอื่นๆตามไปจนกระทั่งครบสมบูรณ์ ในปี 1996 โคจรเหนือโลกประมาณ 248-261 กิโลเมตรด้วยความเร็ว 28,000 กิโลเมตรต่อชั่วโมง หรือประมาณ 16 รอบต่อ 1 วัน แต่กระนั้นมีร์ก็ยังคงมีจุดบกพร่องอีกหลายจุด มีการเกิดอุบัติที่เหตุที่ไม่คาดฝันกับสถานีอวกาศแห่งนี้อยู่เสมอ สถานีอวกาศมีร์ ของรัสเชีย อันจัดได้ว่าเป็นสถานีอวกาศที่ทำการวิจัยนอกโลกที่ใช้งานมาอย่างยาวนาน และชาวโลกได้ใช้ประโยชน์จากสถานีอวกาศแห่งนี้หลายๆด้าน ไม่ใช่เฉพาะแต่ประเทศรัสเชียแต่หลายประเทศได้ใช้ประโยชน์จากมัน จนกระทั่งหมดอายุใช้งานลง 23 มีนาคม พ.ศ. 2544

สถานีอวกาศมีร์

ภาพสถานีอวกาศมีร์ จากกระสวยอวกาศ ดิสคัฟเวอรี , 12 มิถุนายน, พ.ศ. 2541
ข้อมูลของสถานี
เลขทะเบียน COSPAR	1986-017A
หมายเลข SATCAT	16609
สัญญาณเรียกขาน	Mir
จำนวนลูกเรือ	3
ส่งขึ้นเมื่อ	19 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2529 21:28:23 UTC
ฐานส่ง	, and , Baikonur Cosmodrome, USSR
กลับสู่บรรยากาศ	23 มีนาคม พ.ศ. 2544 05:50:00 UTC
มวล	124,340 kg (274,123 )
ปริมาตรอากาศ	350 m³
จุดใกล้โลกที่สุด	386 km (207.9 ) ^[ ]
จุดไกลโลกที่สุด	398 ก.ม. (212.5 ไมล์) ^[ ]
ความเอียงวงโคจร	51.6
คาบการโคจร	89.8 นาทีs
จำนวนรอบโคจรต่อวัน	16.13
จำนวนวันที่โคจร	5,519 วัน
จำนวนวันที่มนุษย์อยู่	4,592 วัน
ระยะทางที่ทำได้รวม	3,638,470,307 ก.ม. (1,964,616,800 ไมล์)
สถิติ ณ Deorbit on ^[]
องค์ประกอบ
โครงสร้างของ มีร์ เมื่อเสร็จสมบูรณ์โดยมีกระสวยอวกาศเทียบท่า

แหล่งข้อมูลอื่น

• สถานีอวกาศมีร์ (MIR Space Station) ^[]