การว ดขนาดเร อโดยสารใช หน วยว ดแบบ โดยม การรวบรวมทำเป นสถ ต ของเร อเด นสม ทรท วโลกท ม ขนาดใหญ ท ส ด ซ งเร มบ นท กใน ค ศ

การวัดขนาดเรือโดยสารใช้หน่วยวัดแบบ โดยมีการรวบรวมทำเป็นสถิติของเรือเดินสมุทรทั่วโลกที่มีขนาดใหญ่ที่สุด ซึ่งเริ่มบันทึกใน ค.ศ. 1819 หรือ พ.ศ. 2362 จนถึงปัจจุบัน โดยแต่ละช่วงเวลามีเรือที่มีขนาดใหญ่ที่สุดดังต่อไปนี้

ปีที่ประจำการ (ค.ศ.)	ปีที่ประจำการ (พ.ศ.)	ชื่อเรือ	สายการเดินเรือ	ขนาด (ตันกรอส)	สัญชาติ
1819–1831	2362–2374	เอสเอส ซาวานนาห์	บริษัท ซาวานนาห์สตีมชิป	320	สหรัฐ
1831–1838	2374–2381	เอสเอส รอยัล วิลเลียม	บริษัท เซนต์จอห์น & แฮลิแฟกซ์สตีมเนวิเกชัน	1,370	แคนาดา
1838–1839	2381–2382	เอสเอส เกรต เวสเทิร์น	บริษัท เกรตเวสเทิร์นสตีมชิป	1,700	สหราชอาณาจักร
1839–1840	2382–2383	เอสเอส บริติช ควีน	บริษัท บริติช & อเมริกันสตีมเนวิเกชัน	1,850	สหราชอาณาจักร
1840–1845	2383–2388	เอสเอส เพรซิเดนต์	บริษัท บริติช & อเมริกันสตีมเนวิเกชัน	2,366	สหราชอาณาจักร
1845–1853	2388–2396	เอสเอส เกรต บริเตน	บริษัท เกรตเวสเทิร์นสตีมชิป	3,270	สหราชอาณาจักร
1853–1853	2396–2396	เอสเอส หิมาลายา	บริษัท พี & โอสตีมเนวิเกชัน	3,438	สหราชอาณาจักร
1853–1857	2396–2400	เอสเอส เอตราโต	บริษัท รอยัลเมล์ไลน์	3,466	สหราชอาณาจักร
1857–1858	2400–2401	เอสเอส เอเดรียติก	บริษัท นิวยอร์ก & ลิเวอร์พูลยูไนเต็ดสเตตส์เมล์ เอส. เอส. (คอลลินส์)	3,670	สหรัฐ
1858–1867	2401–2410	เอสเอส เกรตอีสเทิร์น	บริษัท อีสเทิร์นสตีมเนวิเกชัน	18,915	สหราชอาณาจักร
1867–1871	2410–2414	อาร์เอ็มเอส รีพับลิก	บริษัท แปซิฟิกเมล์สตีมชิป	4,352	สหรัฐ
1871–1873	2414–2416	อาร์เอ็มเอส อียิปต์	บริษัท เนชันแนลไลน์	4,670	สหราชอาณาจักร
1873–1874	2416–2417	อาร์เอ็มเอส ซิตีออฟเชสเตอร์	บริษัท อินแมนไลน์	4,770	สหราชอาณาจักร
1874–1875	2417–2418	อาร์เอ็มเอส บริแทนนิก	บริษัท ไวต์สตาร์ไลน์	5,008	สหราชอาณาจักร
1875–1881	2418–2424	เอสเอส ซิตีออฟเบอร์ลิน	บริษัท อินแมนไลน์	5,526	สหราชอาณาจักร
1881–1881	2424–2424	เอสเอส เซอร์เวีย	บริษัท คูนาร์ดไลน์	7,391	สหราชอาณาจักร
1881–1888	2424–2431	เอสเอส ซิตีออฟโรม	บริษัท อินแมนไลน์	8,415	สหราชอาณาจักร
1888–1893	2431–2436	เอสเอส ซิตีออฟนิวยอร์ก	บริษัท อินแมนไลน์	10,499	สหราชอาณาจักร
1893–1897	2436–2440	อาร์เอ็มเอส คัมปาเนีย	บริษัท คูนาร์ดไลน์	12,950	สหราชอาณาจักร
1893–1897	2436–2440	อาร์เอ็มเอส ลูคาเนีย	บริษัท คูนาร์ดไลน์	12,950	สหราชอาณาจักร
1897–1899	2440–2442	เอ็สเอ็ส ไคเซอร์วิลเฮ็ล์มแดร์โกรส	บริษัท นอร์ทด็อยท์เชอร์ล็อยท์	14,349	เยอรมนี
1899–1901	2442–2444	อาร์เอ็มเอส โอเชียนิก	บริษัท ไวต์สตาร์ไลน์	17,272	สหราชอาณาจักร
1901–1905	2444–2448	อาร์เอ็มเอส เซลติก	บริษัท ไวต์สตาร์ไลน์	21,035	สหราชอาณาจักร
1905–1905	2448–2448	เอ็สเอ็ส อาเมอรีคา	บริษัท ฮาพาค	22,225	เยอรมนี
1905–1906	2448–2449	อาร์เอ็มเอส บอลติก	บริษัท ไวต์สตาร์ไลน์	23,876	สหราชอาณาจักร
1906–1907	2449–2450	เอ็สเอ็ส ไคเซอรีนเอากุสเทอวิคโทรีอา	บริษัท ฮาพาค	24,581	เยอรมนี
1907–1907	2450–2450	อาร์เอ็มเอส ลูซิเทเนีย	บริษัท คูนาร์ดไลน์	31,550	สหราชอาณาจักร
1907–1911	2450–2454	อาร์เอ็มเอส มอริเทเนีย	บริษัท คูนาร์ดไลน์	31,938	สหราชอาณาจักร
1911–1912	2454–2455	อาร์เอ็มเอส โอลิมปิก	บริษัท ไวต์สตาร์ไลน์	45,234	สหราชอาณาจักร
1912–1912	2455–2455	อาร์เอ็มเอส ไททานิก	บริษัท ไวต์สตาร์ไลน์	46,328	สหราชอาณาจักร
1912–1913	2455–2456	อาร์เอ็มเอส โอลิมปิก (ซ่อมแซมต่อเติมเรือ)	บริษัท ไวต์สตาร์ไลน์	46,439	สหราชอาณาจักร
1913–1914	2456–2457	เอ็สเอ็ส อิมเพอราทอร์	บริษัท ฮาพาค	52,117	เยอรมนี
1914–1914	2457–2457	เอ็สเอ็ส ฟาเทอร์ลันท์	บริษัท ฮาพาค	54,282	เยอรมนี
1914–1922	2457–2465	เอ็สเอ็ส บิสมาร์ค	บริษัท ฮาพาค	56,551	สหรัฐ
1922–1935	2465–2478	อาร์เอ็มเอส มาเจสติก (เอ็สเอ็ส บิสมาร์ค ที่ถูกซื้อและเปลี่ยนชื่อ)	บริษัท ไวต์สตาร์ไลน์	56,551	สหราชอาณาจักร
1935–1940	2478–2483	แอ็สแอ็ส นอร์ม็องดี	บริษัท กงเปญีเฌเนราลทร็องซัตล็องติก	79,280	ฝรั่งเศส
1935–1940	2478–2483	แอ็สแอ็ส นอร์ม็องดี (หลังต่อเติม)	บริษัท กงเปญีเฌเนราลทร็องซัตล็องติก	83,423	ฝรั่งเศส
1940–1971	2483–2514	อาร์เอ็มเอส ควีน เอลิซาเบธ	บริษัท คูนาร์ด-ไวต์สตาร์	83,673	สหราชอาณาจักร
1971–1972	2514–2515	เอสเอส ซีไวซ์ ยูนิเวอร์ซิตี (อาร์เอ็มเอส ควีน เอลิซาเบธ ที่ถูกซื้อและเปลี่ยนชื่อ)	บริษัท โอเรียนต์โอเวอร์ซีส์คอนเทนเนอร์ไลน์	83,673	ฮ่องกง
1972–1984	2515–2527	แอ็สแอ็ส ฟร็องส์	บริษัท กงเปญีเฌเนราลทร็องซัตล็องติก	66,343	ฝรั่งเศส
1984–1988	2527–2531	เอสเอส นอร์เวย์ (แอ็สแอ็ส ฟร็องส์ ที่ถูกซื้อ เปลี่ยนชื่อ ซ่อมแซม ต่อเติม)	บริษัท นอร์วีเจียนครูซไลน์	70,202	นอร์เวย์และสหรัฐ
1988–1990	2531–2533	เอ็มเอส โซเวอเรน ออฟ เดอะ ซีส์	บริษัท รอยัลแคริบเบียนอินเตอร์เนชันแนล	73,192	นอร์เวย์และสหรัฐ
1990–1996	2533–2539	เอสเอส นอร์เวย์ (ซ่อมแซมต่อเติมอีกครั้ง)	บริษัท นอร์วีเจียนครูซไลน์	76,049	นอร์เวย์และสหรัฐ
1996–1997	2539–2540	เอ็มเอส คาร์นิวัล เดสตินี	บริษัท คาร์นิวัลครูซไลน์	101,509	สหรัฐ
1997–1999	2540–2542	เอ็มเอส แกรนด์ พรินเซส	บริษัท พี & โอ พรินเซสครูเซส	108,865	สหรัฐและสหราชอาณาจักร
1999–2000	2542–2543	เอ็มเอส วอยเอเจอร์ ออฟ เดอะ ซีส์	บริษัท รอยัลแคริบเบียนอินเตอร์เนชันแนล	137,276	นอร์เวย์และสหรัฐ
2000–2004	2543–2547	เอ็มเอส เอกซ์พลอเรอร์ ออฟ เดอะ ซีส์	บริษัท รอยัลแคริบเบียนอินเตอร์เนชันแนล	137,308	นอร์เวย์และสหรัฐ
2004–2006	2547–2549	อาร์เอ็มเอส ควีน แมรี 2	บริษัท คูนาร์ดไลน์	148,528	สหราชอาณาจักร
2006–2009	2549–2552	เอ็มเอส ฟรีดอม ออฟ เดอะ ซีส์	บริษัท รอยัลแคริบเบียนอินเตอร์เนชันแนล	154,407	นอร์เวย์และสหรัฐ
2007–2009	2550–2552	เอ็มเอส ลิเบอร์ตี ออฟ เดอะ ซีส์ (เรือแฝด)	บริษัท รอยัลแคริบเบียนอินเตอร์เนชันแนล	154,407	นอร์เวย์และสหรัฐ
2008–2009	2551–2552	เอ็มเอส อินดิเพนเดนซ์ ออฟ เดอะ ซีส์ (เรือแฝดอีกลำ)	บริษัท รอยัลแคริบเบียนอินเตอร์เนชันแนล	154,407	นอร์เวย์และสหรัฐ
2009–2010	2552–2553	เอ็มเอส โอเอซิส ออฟ เดอะ ซีส์	บริษัท รอยัลแคริบเบียนอินเตอร์เนชันแนล	225,282	นอร์เวย์และสหรัฐ
2010–2016	2553–2559	เอ็มเอส อัลเลอร์ ออฟ เดอะ ซีส์ (เรือแฝด)	บริษัท รอยัลแคริบเบียนอินเตอร์เนชันแนล	225,282	นอร์เวย์และสหรัฐ
2016–2017	2559–2560	เอ็มเอส ฮาร์มอนี ออฟ เดอะ ซีส์	บริษัท รอยัลแคริบเบียนอินเตอร์เนชันแนล	226,953	นอร์เวย์และสหรัฐ
2018–2022	2561–2565	เอ็มเอส ซิมโฟนี ออฟ เดอะ ซีส์	บริษัท รอยัลแคริบเบียนอินเตอร์เนชันแนล	228,081	นอร์เวย์และสหรัฐ
2022–2022	2565–2565	เอ็มเอส วันเดอร์ ออฟ เดอะ ซีส์	บริษัท รอยัลแคริบเบียนอินเตอร์เนชันแนล	236,857	นอร์เวย์และสหรัฐ
2022–ปัจจุบัน	2565–ปัจจุบัน	เอ็มเอส ไอคอน ออฟ เดอะ ซีส์	บริษัท รอยัลแคริบเบียนอินเตอร์เนชันแนล	250,800	นอร์เวย์และสหรัฐ

เอสเอส เกรตอีสเทิร์น เป็นเรือลำที่มีขนาดก้าวกระโดดเมื่อเทียบกับยุคนั้น หลังการปลดระวางการใช้เรือ เกรดอีสเทิร์น ก็ไม่มีเรือโดยสารลำใดในโลกที่ใหญ่กว่านานถึง 34 ปี
เช่นเดียวกับเรือ อาร์เอ็มเอส ควีน เอลิซาเบธ หลังเรือประสบอุบัติเหตุไฟไหม้จนต้องปลดระวาง ก็ไม่มีเรือโดยสารลำใดใหญ่กว่าเป็นเวลานานถึง 24 ปี
ภายหลังการอับปางของเรืออาร์เอ็มเอสไททานิก เรือโอลิมปิก ได้รับการปรับปรุงอีกครั้งเพื่อเพิ่มความปลอดภัย โอลิมปิก จึงขึ้นตำแหน่งเป็นเรือที่มีขนาดใหญ่ที่สุดอีกครั้งก่อนที่เรือ เอสเอส อิมเพอเรเตอร์ ที่ออกบริการในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 1913 ได้รับตำแหน่งนี้
เป็นที่น่าสังเกตว่าไม่มีเรือควีนแมรี ติดอันดับ เนื่องจาก ควีนแมรี ได้รับการออกแบบให้มีขนาดใหญ่กว่าเรือนอร์ม็องดี ซึ่งมีขนาดดั้งเดิม 79,280 ตัน แต่ก่อนหน้าที่เรือ ควีนแมรี ออกบริการ เรือ นอร์ม็องดี ก็ได้รับการต่อเติมอีก จึงมีขนาด 83,423 ตัน ซึ่งถึงแม้ว่า ควีนแมรี ต่อเติมส่วนอื่น ๆ แต่ก็ได้แค่ 81,235 ตัน
เรือโดยสาร ไอคอนออฟเดอะซีส์ ของรอยัลแคริบเบียนอินเตอร์เนชันแนล สัญชาตินอร์เวย์และสหรัฐเป็นเรือโดยสารที่ใหญ่ที่สุดในโลก มีกำหนดแล้วเสร็จสมบูรณ์ในเดือนมกราคม ค.ศ. 2024 ขนาด 250,800 ตัน ใหญ่กว่าเรือ อาร์เอ็มเอสไททานิก ถึง 5.4 เท่า และเป็นเรือโดยสารลำแรกของโลกที่ใช้พลังงานจากแก๊สธรรมชาติ จุผู้คนได้มากที่สุด 9,950 คน ความยาวเรือ 365 เมตร จำนวน 20 ชั้น

ดูเพิ่ม

อ้างอิง

Boileau, John (2006). Samuel Cunard: Nova Scotia's Master of the North Atlantic. Formac Publishing Company Limited. p. 44. ISBN .
Freeman Hunt (1844). Merchants' Magazine and Commercial Review, Volume 10. New York City: 142 Fulton Street. p. 383.
Corlett, Ewan (1975). The Iron Ship: the Story of Brunel's ss Great Britain. Conway.
Gerhard Falk (2013). Twelve Inventions which Changed America: The Influence of Technology on American Culture. Rowman & Littlefield. p. 8. ISBN .
William L. Garrison; David M. Levinson (2005). The Transportation Experience: Policy, Planning, and Deployment. Oxford University Press. p. 210. ISBN .
"Atrato". clydeships.co.uk. สืบค้นเมื่อ 17 กันยายน 2019.
"Thing - SS Adriatic 12 Cent Stamp - 1869 - Historic photos, documents, and people". Archive Project (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 13 ตุลาคม 2023.
Dawson, Philip S. (2005). The Liner. Chrysalis Books. p. 37. ISBN .
"City of New York". clydeships.co.uk. สืบค้นเมื่อ 18 กันยายน 2019.
Mark Chirnside (2015). RMS Olympic: Titanic's Sister. The History Press. p. 9. ISBN .
Congressional Edition, Volume 5796. U.S. Government Printing Office. 1909. p. 114.
William H. Miller (2001). Picture History of British Ocean Liners, 1900 to the Present. Courier Corporation. p. 8. ISBN .
Paul Oldfield (2017). Victoria Crosses on the Western Front: Third Ypres 1917: 31 July 1917 – 6 November 1917. Pen and Sword. ISBN .
Anne Sinkler Whaley LeClercq (2012). Elizabeth Sinkler Coxe's Tales from the Grand Tour, 1890-1910. Univ of South Carolina Press. ISBN .
Watts, Philip (1911). "Ship" . ใน Chisholm, Hugh (บ.ก.). สารานุกรมบริตานิกา ค.ศ. 1911. Vol. 24 (11 ed.). สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์. pp. 880–970, see page 970.
Chirnside, Mark (2011). The 'Olympic' Class Ships. The History Press. p. 142. ISBN .
Proceedings - Institution of Mechanical Engineers. . 1912. p. 553.
J. Kent Layton (2009). "Imperator". AtlanticLiners.com. สืบค้นเมื่อ 20 มิถุนายน 2020.
. The Great Ocean Liners. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 มิถุนายน 2017. สืบค้นเมื่อ 9 ตุลาคม 2011.
Merchant Vessels of the United States 1924-1925. Washington, D.C.: Department of Commerce, Bureau of Navigation. 1925. p. 132. :2027/osu.32435066707100. สืบค้นเมื่อ 2 ตุลาคม 2021.
Super Liners. Vol. 103. Life magazine. 1936. p. 13. By August, the Normandie, having increased her tonnage, was again the World's Largest Liner
(2021). A New Age-A New Queen. Queen Elizabeth 2: Ship of Legend. Fonthill Media.
Ships Monthly. Vol. 35. Waterway Productions Limited. 2000. p. 12. ISBN .
Shipowners/Managers/Operators: Norway. Lloyd's Maritime Directory. Vol. 2. Lloyd's of London Press. 2006. p. 731.
The Motor Ship, Volume 85. IPC Industrial Press Limited. 2004. p. 9.
(PDF). Royal Caribbean International. 26 กุมภาพันธ์ 2016. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 7 มีนาคม 2016. สืบค้นเมื่อ 4 มีนาคม 2016.
Sam Dodge; Ana Franca; Mark Oliver (5 กุมภาพันธ์ 2016). "Oasis of the Seas, the world's largest cruise ship, in numbers". The Daily Telegraph. สืบค้นเมื่อ 12 มีนาคม 2020.
"Wonder of the Seas Fact Sheet". Royal Caribbean Press Center. Royal Caribbean Group. สืบค้นเมื่อ 27 มกราคม 2022.
"Icon of the Seas Ship Details Revealed - Cruise Critic". www.cruisecritic.com.

แหล่งข้อมูลอื่น

เส้นเวลาโดย HMY Yachts – ข้อมูลเพิ่มเติมขนาดเรือ

[1] Boileau, John (2006). Samuel Cunard: Nova Scotia's Master of the North Atlantic. Formac Publishing Company Limited. p. 44. ISBN .

[MM_Vol_10-2] Freeman Hunt (1844). Merchants' Magazine and Commercial Review, Volume 10. New York City: 142 Fulton Street. p. 383.

[3] Corlett, Ewan (1975). The Iron Ship: the Story of Brunel's ss Great Britain. Conway.

[Falk-4] Gerhard Falk (2013). Twelve Inventions which Changed America: The Influence of Technology on American Culture. Rowman & Littlefield. p. 8. ISBN .

[5] William L. Garrison; David M. Levinson (2005). The Transportation Experience: Policy, Planning, and Deployment. Oxford University Press. p. 210. ISBN .

[6] "Atrato". clydeships.co.uk. สืบค้นเมื่อ 17 กันยายน 2019.

[7] "Thing - SS Adriatic 12 Cent Stamp - 1869 - Historic photos, documents, and people". Archive Project (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 13 ตุลาคม 2023.

[8] Dawson, Philip S. (2005). The Liner. Chrysalis Books. p. 37. ISBN .

[9] "City of New York". clydeships.co.uk. สืบค้นเมื่อ 18 กันยายน 2019.

[:0-10] Mark Chirnside (2015). RMS Olympic: Titanic's Sister. The History Press. p. 9. ISBN .

[11] Congressional Edition, Volume 5796. U.S. Government Printing Office. 1909. p. 114.

[12] William H. Miller (2001). Picture History of British Ocean Liners, 1900 to the Present. Courier Corporation. p. 8. ISBN .

[Baltic-13] Paul Oldfield (2017). Victoria Crosses on the Western Front: Third Ypres 1917: 31 July 1917 – 6 November 1917. Pen and Sword. ISBN .

[14] Anne Sinkler Whaley LeClercq (2012). Elizabeth Sinkler Coxe's Tales from the Grand Tour, 1890-1910. Univ of South Carolina Press. ISBN .

[Britannica_24-15] Watts, Philip (1911). "Ship" . ใน Chisholm, Hugh (บ.ก.). สารานุกรมบริตานิกา ค.ศ. 1911. Vol. 24 (11 ed.). สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์. pp. 880–970, see page 970.

[16] Chirnside, Mark (2011). The 'Olympic' Class Ships. The History Press. p. 142. ISBN .

[17] Proceedings - Institution of Mechanical Engineers. . 1912. p. 553.

[atlantic_liners_page-18] J. Kent Layton (2009). "Imperator". AtlanticLiners.com. สืบค้นเมื่อ 20 มิถุนายน 2020.

[19] . The Great Ocean Liners. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 มิถุนายน 2017. สืบค้นเมื่อ 9 ตุลาคม 2011.

[20] Merchant Vessels of the United States 1924-1925. Washington, D.C.: Department of Commerce, Bureau of Navigation. 1925. p. 132. :2027/osu.32435066707100. สืบค้นเมื่อ 2 ตุลาคม 2021.

[Life_Normandie_1936-21] Super Liners. Vol. 103. Life magazine. 1936. p. 13. By August, the Normandie, having increased her tonnage, was again the World's Largest Liner

[22] (2021). A New Age-A New Queen. Queen Elizabeth 2: Ship of Legend. Fonthill Media.

[23] Ships Monthly. Vol. 35. Waterway Productions Limited. 2000. p. 12. ISBN .

[24] Shipowners/Managers/Operators: Norway. Lloyd's Maritime Directory. Vol. 2. Lloyd's of London Press. 2006. p. 731.

[25] The Motor Ship, Volume 85. IPC Industrial Press Limited. 2004. p. 9.

[fleetguidePDF-26] (PDF). Royal Caribbean International. 26 กุมภาพันธ์ 2016. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 7 มีนาคม 2016. สืบค้นเมื่อ 4 มีนาคม 2016.

[27] Sam Dodge; Ana Franca; Mark Oliver (5 กุมภาพันธ์ 2016). "Oasis of the Seas, the world's largest cruise ship, in numbers". The Daily Telegraph. สืบค้นเมื่อ 12 มีนาคม 2020.

[RCIwonder_fs-28] "Wonder of the Seas Fact Sheet". Royal Caribbean Press Center. Royal Caribbean Group. สืบค้นเมื่อ 27 มกราคม 2022.

[CC-29] "Icon of the Seas Ship Details Revealed - Cruise Critic". www.cruisecritic.com.