ภาษาบาเลนเซีย

ภาษาบาเลนเซีย (สเปน: valenciano) หรือ ภาษาวาเล็นซิอา (บาเลนเซีย: valencià, กาตาลา: valencià) เป็นภาษาหนึ่งที่ใช้สื่อสารกันในแคว้นบาเลนเซีย และในบริเวณของแคว้นภูมิภาคมูร์เซีย ประเทศสเปน ในแคว้นบาเลนเซีย ภาษานี้มีฐานะเป็นภาษาราชการร่วมกับภาษาสเปนตามและ

ภาษาบาเลนเซีย
valencià
ออกเสียง	[valensiˈa]
ประเทศที่มีการพูด	สเปน
ภูมิภาค	แคว้นบาเลนเซีย, แคว้นภูมิภาคมูร์เซีย (บริเวณ)
จำนวนผู้พูด	2.4 ล้านคน  (2547)
ตระกูลภาษา	อินโด-ยูโรเปียน อิตาลิก โรมานซ์ กาตาลา กาตาลาตะวันตก ภาษาบาเลนเซีย
ระบบการเขียน	อักษรละติน ()
สถานภาพทางการ
ภาษาทางการ	แคว้นบาเลนเซีย (สเปน)
รหัสภาษา
ISO 639-3	–
บทความนี้มีสัญลักษณ์สัทอักษรสากล หากระบบของคุณไม่รองรับการแสดงผลที่ถูกต้อง คุณอาจเห็นปรัศนี กล่อง หรือสัญลักษณ์อย่างอื่นแทนที่อักขระยูนิโคด

ภาษาบาเลนเซียจัดอยู่ใน จากการสำรวจความคิดเห็นครั้งหนึ่งพบว่า ชาวแคว้นบาเลนเซียส่วนใหญ่ (เกือบร้อยละ 65) มองว่าภาษานี้เป็นภาษาแยกต่างหากจากภาษากาตาลา แต่มุมมองดังกล่าวขัดแย้งกับมุมมองทางวิชาการโดยทั่วไปซึ่งถือว่าภาษานี้เป็นภาษาย่อยของภาษากาตาลา ภายใต้ธรรมนูญการปกครองตนเองแห่งแคว้นบาเลนเซีย (Acadèmia Valenciana de la Llengua) ได้รับการจัดตั้งขึ้นเพื่อให้เป็นผู้วางระเบียบเกี่ยวการใช้ภาษา หน่วยงานนี้ถือว่า กาตาลา และ บาเลนเซีย เป็นเพียงชื่อเรียกที่ต่างกันของภาษาเดียวกัน อย่างไรก็ดี ภาษาบาเลนเซียก็มีวิธภาษาเป็นของตนเองซึ่งมีพื้นฐานมาจากภาษาถิ่นที่ใช้ในพื้นที่คาบเกี่ยวระหว่างตอนใต้กับตอนเหนือ

ผลงานที่สำคัญที่สุดบางชิ้นของดำรงอยู่ในยุคทองซึ่งกินเวลาตั้งแต่ยุคกลางตอนปลายไปจนถึงสมัยฟื้นฟูศิลปวิทยา ผลงานเหล่านั้นรวมถึงเรื่อง ติรันต์โลบลังก์ ของ และกวีนิพนธ์ของ หนังสือเล่มแรกในคาบสมุทรไอบีเรียที่ผลิตด้วยวิธีการพิมพ์แบบนั้นพิมพ์เป็นภาษาบาเลนเซีย เกมหมากรุกเกมแรกที่มีการบันทึกไว้พร้อมด้วยกติกาการเดินหมากควีนและบิชอปอยู่ในบทกวีเรื่อง ซึ่งแต่งเป็นภาษาบาเลนเซียและได้รับการตีพิมพ์เมื่อประมาณ พ.ศ. 2018 (ค.ศ. 1475)

อ้างอิง

1. Míriam Luján; Carlos D. Martínez; Vicente Alabau, Evaluation of several Maximum Likelihood Linear Regression variants for language adaptation (PDF), Proceedings of the sixth international conference on Language Resources and Evaluation, LREC 2008, the total number of people who speak Catalan is 7,200,000, (...). The Valencian dialect is spoken by 27% of all Catalan speakers. citing Vilajoana, Jordi, and Damià Pons. 2001. Catalan, Language of Europe. Generalitat de Catalunya, Department de Cultura. Govern de les Illes Balears, Conselleria d’Educació i Cultura.
2. นักวิชาการบางคนถือว่าภาษากาตาลาอยู่ในกลุ่ม
3. Wheeler 2006.
4. . Cortsvalencianes.es. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-10-03. สืบค้นเมื่อ 12 October 2017.
5. Wheeler 2006, p. 186.
6. Generalidad Valenciana (10 de abril de 2006), "LEY ORGÁNICA 1/2006, de 10 de abril, de Reforma de la Ley Orgánica 5/1982, de 1 de julio, de Estatuto de Autonomía de la Comunidad Valenciana." (pdf), DOCV, สืบค้นเมื่อ 17 de febrero de 2013 {{}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= ((help))
7. . Lavanguardia.mobi. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-10-27. สืบค้นเมื่อ 12 October 2017.
8. Dictamen de l'Acadèmia Valenciana de la Llengua sobre els principis i criteris per a la defensa de la denominació i l'entitat del valencià.
9. Trobes en llaors de la Verge Maria ("Poems of praise of the Virgin Mary") 1474.
10. Costa Carreras & Yates 2009, pp. 6–7.

บรรณานุกรม

• Carbonell, Joan F.; Llisterri, Joaquim (1992). "Catalan". Journal of the International Phonetic Association. 22 (1–2): 53. doi:10.1017/S0025100300004618. S2CID 249411809.
• Colomina i Castanyer, Jordi, (1995). Els valencians i la llengua normativa. Textos universitaris. Alicante: Institut de Cultura "Juan Gil-Albert". ISBN .
• Costa Carreras, Joan; Yates, Alan (2009). The Architect of Modern Catalan: Selected Writings/Pompeu Fabra (1868–1948). Instutut d'Estudis Catalans & Universitat Pompeu Fabra & Jonh Benjamins B.V. pp. 6–7. ISBN .
• Guinot, Enric (1999). Els fundadors del Regne de València. Edicions 3i4, Valencia 1999. ISBN 
• Lledó, Miquel Àngel (2011). "26. The Independent Standardization of Valencia: From Official Use to Underground Resistance". Handbook of Language and Ethnic Identity : The Success-Failure Continuum in Language and Ethnic Identity Efforts (Volume 2). New York: Oxford University Press. pp. 336–348. ISBN .
• Feldhausen, Ingo (2010). Sentential Form and Prosodic Structure of Catalan. John Benjamins B.V. ISBN .Salvador i Gimeno, Carles (1951). Gramàtica valenciana. Associació Cultural Lo Rat Penat. Valencia 1995. ISBN .
• Recasens Vives, Daniel (1996) [1991], Fonètica descriptiva del català: assaig de caracterització de la pronúncia del vocalisme i el consonantisme català al segle XX, Biblioteca Filològica (ภาษาคาตาลัน), vol. 21 (2nd ed.), Barcelona. Spain: Institut d'Estudis Catalans, ISBN 
• Recasens Vives, Daniel (2014), Fonètica i fonologia experimentals del català (ภาษาคาตาลัน), Barcelona. Spain: Institut d'Estudis Catalans
• Saborit Vilar, Josep (2009), Millorem la pronúncia, Acadèmia Valenciana de la Llengua
• Salvador i Gimeno, Carles (1963). Valencians i la llengua autòctona durant els segles XVI, XVII i XVIII. Institució Alfons el Magnànim. Valencia. ISBN .
• Sanchis i Guarner, Manuel (1934, 1967). La llengua dels valencians. Edicions 3i4, Valencia 2005. ISBN  .
• (1973). Curs mitjà de gramàtica catalana, referida especialment al País Valencià. Grog Editions, Valencia 1999. ISBN  .
• Veny, Joan (2007). Petit Atles lingüístic del domini català. Vol. 1 & 2. Barcelona: Institut d'Estudis Catalans. p. 51. ISBN .
• Wheeler, Max; Yates, Alan; Dols, Nicolau (1999). Catalan: A Comprehensive Grammar. London: Routledge.
• Wheeler, Max (2003). "5. Catalan". The Romance Languages. London: Routledge. pp. 170–208. ISBN .
• Wheeler, Max (2005). The Phonology of Catalan. Oxford: Oxford University Press. p. 54. ISBN .
• Wheeler, Max H. (2006). "Catalan". . Elsevier. ISBN .