พระวรสารนักบุญบารนาบัส

พระวรสารนักบุญบารนาบัส (อังกฤษ: Gospel of Barnabas) เป็นพระวรสารนอกสารบบที่เขียนขึ้นในสมัยกลางตอนปลายและอ้างว่าอุทิศแด่บารนาบัส สาวกชาวคริสต์ยุคแรกที่เป็นหนึ่งในอัครสาวกของพระเยซู (ตามที่ระบุในนี้) มีความยาวประมาณเกือบเท่ากับพระวรสารทั้ง 4 และผสมผสานเรื่องราวต่าง ๆ ในพระวรสารที่เป็นที่ยอมรับด้วย เช่น พระวรสารนี้นำเสนอเรื่องราวเกี่ยวกับชีวิตพระเยซูโดยละเอียด โดยเริ่มต้นด้วยการประสูติของพระเยซู ตั้งแต่แม่พระรับสารที่เป็นเรื่องราวของทูตสวรรค์เกเบรียลกับพระแม่มารีย์ ซึ่งเกิดขึ้นก่อน จากนั้นจึงเล่าเรื่อง แล้วสิ้นสุดที่พระมหาบัญชาที่จะเผยแผ่คำสอนของพระองค์ทั่วโลก ยูดาส อิสคาริโอทถูกนำมาแทนที่พระเยซูตอนตรึงกางเขน

สำเนาเอกสารตัวเขียนภาษาอิตาลี 2 หน้า

พระวรสารนี้มีเอกสารตัวเขียนหลงเหลือรอดเพียง 2 ฉบับ (ในภาษาอิตาลีและสเปน) ทั้งสองฉบับมีอายุในสมัยกลาง

ต้นกำเนิดของพระวรสารยังคงเป็นข้อพิพาท มีหลายทฤษฎีที่เป็นการคาดเดา และโดยทั่วไปไม่ได้รับการยอมรับ พระวรสารนักบุญบารนาบัสมีอายุตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 13 ถึงคริสต์ศตวรรษที่ 15 ซึ่งช้าเกินไปที่บารนาบัสเป็นผู้เขียน (ช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 1) คำสอนหลายอย่างสอดคล้องกับอัลกุรอานและขัดแย้งกับคัมภีร์ไบเบิล โดยเฉพาะภาคพันธสัญญาใหม่ อย่างไรก็ตาม มีเนื้อหาบางส่วนที่ขัดแย้งกับอัลกุรอานด้วย

เนื้อหา

การวิเคราะห์

สิ่งที่เกิดผิดสมัยและข้อผิดพลาดตามข้อเท็จจริง

แผนที่

พระวรสารนักบุญบารนาบัสมีสิ่งที่เกิดผิดสมัย และข้อผิดพลาดทางภูมิศาสตร์และข้อเท็จจริงอื่น ๆ^: 27, 43 Raggs รายงานว่า สิ่งนี้พิสูจน์ว่าพระวรสารนี้มีต้นกำเนิดในสมัยกลาง^: 433 และผู้เขียนไม่รู้เกี่ยวกับปาเลสไตน์ในคริสต์ศตวรรษที่ 1^: 24

เนื้อหาต่อต้านเปาโล

การวิเคราะห์เชิงวิชาการระบุว่าพระวรสารนักบุญบารนาบัสมีเนื้อหาที่ต่อต้านศาสนศาสตร์ของเปาโล ส่วนใหญ่แสดงให้เห็นชัดเจนในอารัมภบทและปัจฉิมบทที่กล่างถึงเปาโลว่าสอนคำสอนของพระเยซูในทางที่ผิด และเป็นการ "หลอกลวง" โดยคิดว่าพระเยซูทรงเป็นพระเจ้า (หรือ)^{: 12, 20–21} Fouad Masri นักเขียนและมิชชันนารีชาวเลบานอน เขียนถึงพระวรสารนี้ใน Connecting with Muslims: A Guide to Communicating Effectively (2014) ว่า ผิดสมัย (anachronistic) โดยในกิจการของอัครทูตระบุว่าบารนาบัสเป็นสหายที่ดีที่สุดของเปาโล ไม่ใช่ศัตรู^{: 165–166} ส่วนใน อาร์. แบล็กเฮิร์สต์เขียนว่า บันทึกความข้ดแย้งระหว่างเปาโลกับบารนาบัสในจดหมายของนักบุญเปาโลถึงชาวกาลาเทียอาจเป็นสาเหตุว่าทำให้ผู้เขียนพระวรสารถึงอุทิศให้แก่บารนาบัส

ความสอดคล้องกับอัลกุรอาน

การตรึงกางเขนพระเยซู

ในพระวรสารนักบุญบารนาบัส พระเยซูไม่ได้ถูกตรึงกางเขน แต่แทนที่ด้วยยูดาส อิสคาริโอท (ผู้ที่ใบหน้าถูกทำให้คล้ายกับพระองค์) ส่วนพระเยซูนั้น พระผู้เป็นเจ้าเป็นผู้ยกขึ้นสวรรค์^{: 2 : xxvii} ข้อความนี้สอดคล้องกับการตีความซูเราะฮ์ 157–158 ตามสายหลักที่ยืนยันว่าพระเยซูไม่ได้ถูกตรึงกางเขน แต่กลับเป็นคนมีรูปร่างหน้าตาเหมือนพระองค์ต่างหาก:

และการที่พวกเขากล่าวว่า "แท้จริงพวกเราได้ฆ่า อัล-มะซีหฺ อีซา บุตรของมัรฺยัม รอซูลของอัลลอฮฺ" และพวกเขาหาได้ฆ่าอีซา และหาได้ตรึงเขาบนไม้กางเขนไม่ แต่ทว่าเขาถูกให้เหมือนแก้พวกเขา และแท้จริงบรรดาผู้ที่ขัดแย้งในตัวเขานั้น แน่นอนย่อมอยู่ในความสงสัยเกี่ยวกับเขา พวกเขาหามีความรู้ใดๆ ต่อเขาไม่ นอกจากคล้อยตามความนึกคิดเท่านั้น และพวกเขามิได้ฆ่าเขาด้วยความแน่ใจ หามิได้ อัลลอฮฺได้ทรงยกเขา (อีซา) ขึ้นไปยังพระองค์ต่างหาก และอัลลอฮฺเป็นผู้ทรงเดชานุภาพ ผู้ทรงปรีชาญาณเสมอ^: 2, 42

ในรายงานการตรึงกางเขน คาดว่าพระวรสารนี้ได้รับอิทธิพล (หรือรับมา) จาก: แนวคิดที่กล่าวถึงรูปมนุษย์ของพระเยซูเป็นเพียงภาพลวงตา^{: 98 : xlvii} David Sox เขียนไว้ว่า ภาพลักษณ์ของยูดาส อิสคาริโอทในพระวรสารนักบุญบารนาบัสมีความเห็นอกเห็นใจมากกว่าในพระวรสารที่เป็นที่ยอมรับ ซึ่งตัวเขาถูกคัดให้เป็นผู้ทรยศที่ชั่วร้าย ตามธรรมเนียมชาวคริสต์ ชื่อของเขามีความหมายเดียวกันกับผู้ที่หลอกลวงภายใต้หน้ากากมิตรภาพ^: 94–95 ส่วน Raggs ระบุว่า เนื่องจากไม่มีการให้ชื่อและอธิบายข้อกล่าวหาว่ามีการแทนที่อัลกุรอานได้ ผู้เขียนพระวรสารจึงพยายามที่จะเติมเต็มช่องว่างนี้^: xxvii

คำทำนายมุฮัมมัด

ตามข้อมูลจากซูเราะฮ์ 6 มุสลิมเชื่อว่าพระเยซูเป็นผู้ดำรงตำแหน่งก่อนหน้ามุฮัมมัด และทำนายการมาของมุฮัมมัด:

และจงรำลึก เมื่ออีซา อิบนฺ มัรยัม ได้กล่าวว่า โอ้วงศ์วานอิสรออีลเอ๋ย แท้จริงฉันเป็นรอซูลของอัลลอฮฺมายังพวกท่านเป็นผู้ยืนยันสิ่งที่มีอยู่ในเตารอต ก่อนหน้าฉัน และเป็นผู้แจ้งข่าวดีถึงรอซูลคนหนึ่ง ผู้จะมาภายหลังฉัน ชื่อของเขาคือ อะหมัด ครั้นเมื่อเขา (อะหมัด) ได้มายังพวกเขาพร้อมด้วยหลักฐานอันชัดแจ้งแล้ว พวกเขากล่าวว่านี่คือมายากลแท้ ๆ^: 2

คำว่าอะห์มัด (ภาษาอาหรับแปลว่า "ผู้ได้รับการสรรเสริญ") ในศาสนาอิสลามสื่อถึงมุฮัมมัด^: 157 พระวรสารนักบุญบารนาบัสมีคำสอนที่อุทิศแด่พระเยซูหลายบทที่มุสลิมเชื่อว่าทำนายการมาของมุฮัมมัด^: 2 พระวรสารระบุพระเยซูในบทบาทของยอห์นผู้ให้บัพติศมาในพระวรสารในสารบบ^: 90 อย่างไรก็ตาม สิ่งนี้ขัดแย้งกับอัลกุรอานที่ระบุว่าพระเยซูเป็นพระเมสสิยาห์ที่สัญญาไว้

ไม่อิงตรีเอกานุภาพ

ตามรายงานในหลักข้อเชื่อไนซีน แนวคิดตรีเอกานุภาพคือพระเจ้ามีเพียงองค์เดียวและปรากฏเป็น 3 พระบุคคล (พระบิดา, และพระวิญญาณบริสุทธิ์) โดยพระเยซูคือพระบุตร ศาสนาอิสลามปฏิเสธหลักการนี้ โดยเชื่อในแนวคิดเตาฮีด (ความเป็นเอกะ) และถือตรีเอกานุภาพเป็นชิรก์ ซึ่งเทียบพระเจ้าให้เท่ากับสิ่งถูกสร้าง^{: 46, 135–136} มุสลิมเชื่อว่าพระเยซูเป็นมนุษย์เหมือนกับนบีคนอื่น ๆ และไม่เคยอ้างตนเองเป็นพระเจ้า^: 223 พระวรสารนักบุญบารนาบัสมีข้อความที่ระบุว่าพระเยซูปฏิเสธว่าเป็นพระบุตรของพระเจ้า^: 7 พระวรสารนี้ระบุว่าพระเยซูดูเหมือนถูกตรึงกางเขนเพื่อเป็นการลงโทษผู้ที่อ้างความเป็นพระเจ้าของพระองค์ และภายหลังได้มีการส่งมุฮัมมัดมาเพื่อเปิดโปงการฝ่าฝืนของคริสเตียนที่นมัสการพระเยซู

มุมมอง

คริสต์

ชาวคริสต์ไม่ยอมรับพระวรสารนักบุญบารนาบัส โดยถือว่าพระวรสารนี้ต่ำกว่าพระวรสารในสารบบและเป็นการปลอมแปลง^: 307 เรียกพระวรสารนี้เป็น "ในเนื้อหาของชาวคริสต์ ยิว และมุสลิม" J. N. J. Kritzinger เขียนใน Religion in Southern Africa ว่าพระวรสารนี้เป็นอุปสรรคต่อระหว่างชาวคริสต์–มุสลิม และทั้งสองฝ่ายไม่ควรใช้สิ่งนี้ทำให้ศาสนาหนึ่งเสียชื่อเสียง

อิสลาม

ยอมรับ

พระวรสารนักบุญบารนาบัสเป็นพระวรสารที่ขายดีที่สุดในโลกมุสลิม^: 295 และเป็นที่นิยมในศาสนาอิสลาม^: 1 บางคนระบุพระวรสารนี้เป็นอินญีล หนึ่งใน 4 ที่พระผู้เป็นเจ้าประทานมา สำหรับคำตอบรับพระวรสารในเชิงบวกโดยทั่วไปในโลกมุสลิมนั้น นักบูรพคดีชาวสกอต กล่าวว่าไม่ใช่เรื่องแปลกที่มุสลิมที่ถูกชักชวนให้เชื่อโดยไม่มีข้อสงสัย บางคนไม่ทราบความเห็นพ้องต้องกันของนักวิชาการว่าเป็นของปลอม^{: 117–118} นักวิชาการชาวเยอรมัน รายงานว่า ทัศนคติเชิงบวกของมุสลิมเกี่ยวกับพระวรสารนั้นอิงตามการกล่าวอ้างว่าเขียนโดยผู้เห็นเหตุการณ์ และการไม่เห็นด้วยกับหลักคำสอนของคริสเตียนกระแสหลัก

ปฏิเสธ

พระวรสารนักบุญบารนาบัสถูกปฏิเสธจากนักวิชาการมุสลิม^: 298 ที่ปฏิเสธทั้งเพียงบางส่วน^: 101 หรือทั้งหมด นักวิชาการชาวอเมริกัน กล่าวว่า ความแตกต่างมากมายระหว่างพระวรสารกับอัลกุรอานทำให้พระวรสารมีความสำคัญลดลง ในวารสาร Islamic World League ฉบับเดือนมกราคม ค.ศ. 1977 Yahya al-Hashimi นักเขียนชาวซีเรีย กล่าวถึงพระวรสารนี้ว่าเป็นการโต้เถียงของชาวยิวที่สร้างความเกลียดชังระหว่างชาวคริสต์กับมุสลิม^: 115 นักวิจารณ์วรรณกรรมชาวอียิปต์ อ้างเหตุผลในการปฏิเสธพระวรสารนี้บางประการ เช่น การใช้วลีและคำสอนที่ขัดแย้งกับอัลกุรอาน^: 34

หมายเหตุ

1. ไม่มีข้อมูลใดที่กล่าวถึงคุณลักษณะของอินญีล ในขณะที่นักวิชาการมุสลิมโดยทั่วไปถือว่าอินญีลสื่อถึงพระวรสารทั้งสี่เล่ม^: 1–2 บางส่วนคิดว่าอินญีลควรเป็นพระวรสารเล่มเดียวที่พระผู้เป็นเจ้าประทานแก่พระเยซู โดยไม่มีฝีมือมนุษย์ปรากฏในนั้น และยังคงมีเศษส่วนในพระวรสารที่เป็นที่ยอมรับเหล่านี้^{: 215–216} นักวิชาการมุสลิมหลายคนมีส่วนในการเชื่อมโยงอินญีลเข้ากับพระวรสารนักบุญบารนาบัส เช่น

อ้างอิง

1. Geneviève Gobillot, Évangiles, in M. A. Amir-Moezzi, Dictionnaire du Coran, ed. Robert Laffont, 2007, p. 291.
2. Joosten, Jan (2010). "The Date and Provenance of the "Gospel of Barnabas"". The Journal of Theological Studies. 61 (1): 200–215. doi:10.1093/jts/flq010. ISSN 0022-5185. JSTOR 43665026.
3. Slomp, Jan. "The 'Gospel of Barnabas' in recent research".  [de]. จากแหล่งเดิมเมื่อ 7 April 2022. สืบค้นเมื่อ 22 May 2022.
4. Campbell, William F. (1989). Gospel of Barnabas: Its True Value. Christian Study Centre. ISBN .
5. อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ Raggs
6. Sox, David (1984). The Gospel of Barnabas. . ISBN .
7. Blackhirst, R. (Spring 2000). "Barnabas and the Gospels: Was There an Early Gospel of Barnabas?". . 7 (1): 1–22. ISSN 1075-7139. จากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-02-20. สืบค้นเมื่อ 2022-06-03.
8. Masri, Fouad (2014). Connecting with Muslims: A Guide to Communicating Effectively. InterVarsity Press. ISBN .
9. O'Brien, Jack (2020). The Qur'an and the Cross—A Study of Al-Nisa (4):157: 'and They Did Not Kill Him and Did Not Crucify Him, But It Was Made to Appear So to Them'. . ISBN .
10. ; Saleeb, Abdul (1993). Answering Islam: The Crescent in Light of the Cross. . ISBN .
11. Zahniser, A. H. Mathias (2017). The Mission and Death of Jesus in Islam and Christianity. . ISBN .
12. lookup%5d%5d.HTM "CCC, 2.1". Vatican.va. สืบค้นเมื่อ 232–267. {{}}: ตรวจสอบค่า |url= ((help)); ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |access-date= ((help))
13. (2009). "Using the Death of Jesus to Refute Islam" (PDF). Journal of the International Society of Christian Apologetics. 2 (1): 87–110. ISSN 2572-9322. (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-10-30. สืบค้นเมื่อ 2022-05-30.
14. . "The 'Gospel of Barnabas' – Has the True Gospel of Jesus Been Found?". IslamInstitut.de. จากแหล่งเดิมเมื่อ 4 March 2016. สืบค้นเมื่อ 27 May 2022.
15. (April 2010). "The Date and Provenance of the 'Gospel of Barnabas'". . 61 (1): 200–215. doi:10.1093/jts/flq010. JSTOR 43665026.
16. Kritzinger, J. N. J. (January 1980). "A Critical Study of the Gospel of Barnabas". Religion in South Africa. 1 (1): 49–65. JSTOR 24763798.
17. Hewer, Chris (May 2008). "Theological Issues in Christian–Muslim Dialogue". . 89 (1021): 311–323. doi:10.1111/j.1741-2005.2008.00223.x. JSTOR 43251232.
18. (1991). Muslim–Christian Encounters: Perceptions and Misperceptions. . ISBN .
19. Reed, Annette Yoshiko (22 May 2014). "'Muslim Gospel' Revealing the 'Christian Truth' Excites The Da Vinci Code Set". . จากแหล่งเดิมเมื่อ 31 October 2020. สืบค้นเมื่อ 27 May 2022.
20. (2016). "The Gospel of Barnabas: A Muslim Forgery?". Islamic Writings: The Student Journal of the Islamic College. 6 (1): 49–65. จากแหล่งเดิมเมื่อ 2022-05-23. สืบค้นเมื่อ 2022-05-23.

วิกิซอร์ซ มีงานต้นฉบับเกี่ยวกับ:

พระวรสารนักบุญบารนาบัส